Jean Sagols

L'ombre d'un crime

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Polen​/​​Bulgarije 2005. Jean Sagols en Michel Favart. Met o.a. Julie Judd, Boris Terral, Cyrielle Claire, Stratos Tzortzoglou en Mélisandre Meertens.

Terre indigo

Frankrijk 1996. Drama van Jean Sagols. Met o.a. Francis Huster, Marie-José Nat, Xavier Deluc, Thomas Sagols en Mireille Darc.

Les filles du Lido

Frankrijk 1995. Komedie van Jean Sagols. Met o.a. Annie Girardot, Line Renaud, David Soul, Francis Huster en Alexandra Kazan.

Franse drie-delige miniserie over een aantal gebeurtenissen en intriges op de bühne en tussen de coulissen van het beroemde Parijse cabaret Lido. Girardot is de 75-jarige Madame Carmino, weduwe van de oprichter. Ze is al tien jaar de grote bazin, maar van modern management heeft ze geen kaas gegeten en ze kan niet rekenen op enige steun van haar twee kinderen die het show-milieu als de pest haten en slechts wachten op een vette erfenis. Renaud is de chef-kleedster en Girardot's liefste vijand. Destijds hielden zij van dezelfde man, Girardot won het pleit maar hun rivaliteit blijft smeulen. Huster is de curator die het Lido moet redden van de financiële ondergang. Dan beginnen de intriges zich op te stapelen: ster-danseressen, choreografen, rivaliteiten, jaloezie, het dubbele leven van een studente overdag en een Bluebell Girl 's nachts, geroddel, brandstichting, het scenario van Jacques Pessis en Didier Van Cauwelaert wordt algauw een moeilijk te verteren Franse soap- opera. De bekende namen in de cast kunnen het ook niet helpen dat deze superproductie de mist ingaat. Pierre Rambert tekende voor de choreografie en de liedjes worden gezongen door Janny MacKay. Prachtige fotografie van Georges Barski. Als tijdspassering misschien nog te doen, maar absoluut niets meer. Het werd de duurste Franse tv-film, maar het was ongetwijfeld goedkoper geweest om gewoon een show in het Lido op te nemen en deze integraal uit te zenden. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Cancoon : Le mont des bisons

Canada​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Jean Sagols. Met o.a. Caroline Tresca, Dominique Paturel, Philippe Caroit, Marie-José Nat en Thibaut Ducrocq.

Architect Pierre Depary (Caroit) is voor een opdracht in Qu[KA1]ebec, samen met zijn vriendin Julie Sauvagnac (Tresca), haar vader Charles (Paturel) en haar kinderen Chris (tweeling Ducrocq) en Sophie (tweeling Dor). Een truck die moet uitwijken voor een jeep raakt van de baan af. Even later verschijnt een auto met twee mannen die de truckchauffeur koelbloedig doodschieten. De man met de jeep is getuige van het gebeuren. Bij nader onderzoek ondekt deze dat de vrachtwagen geladen is met vaten vol toxische stoffen. Rond die tijd begeven Pierre en Julie zich naar het buitenhuis van Madeleine (Nat), een vriendin van Charles, om de verbouwingsplannen uit te werken. De twee moordenaars willen hen echter weglokken van deze plaats, zodat ze kans krijgen de lading van de truck te doen verdwijnen, en ze trachten Sophie te ontvoeren. Zwakke misdaadfilm die nooit echt kan uitmaken of hij nu als komedie of als thriller bedoeld is. De twee onverlaten zouden het misschien nog doen in een Laurel & Hardy-komedie, maar hun onhandigheid is hier gewoonweg idioot. Het scenario van Gilles Tourman, Gilles Morris-Dumoulin, Sylvie Dervin en Aaron Barzman is niet erg opwindend of origineel. Mooie fotografie van Georges Barsky.

La rose noire

Frankrijk 1992. Drama van Jean Sagols. Met o.a. Elisa Servier, Gérard Klein, Alain Doutey, Rémy Roubakha en Gérard Lebrun.

Lily Lagarde (Servier) heeft zich diep in de schulden gestoken om de zwarte roos, geteeld door haar inmiddels overleden vader, te perfectioneren. Nu wordt ze belaagd door schuldeisers en door haar notaris die haar ertoe wil aanzetten de roos te verkopen. Paul (Doutey), een bankier van twijfelachtig allooi, tracht haar ook te overtuigen om het kleinood van de hand te doen. Dan maakt Lily kennis met Arthur (Klein), een geniale computertechnicus. Zwak melodrama met veel dialogen en weinig actie. De geforceerde verhaaltrant roept slechts een emotie op: verveling. Het amper gestructureerde scenario werd geschreven door Jean-Bernard Pouy, Christian Biegalski, Claire Alexandrakis en Jean-Jacques Gaffie, gebaseerd op een verhaal van Jean-Michel Nakache. Achter de camera nam Yves Dahan plaats.

Orages d'été, avis de tempête

Frankrijk 1991. Drama van Jean Sagols. Met o.a. Annie Cordy, Marc Duret, Claire Nebout, Gérard Klein en Elisa Servier.

Een vervolg op ORAGES D`ETE, waarin paarden een nog grotere rol spelen. De regisseur heeft verder de oude ingredi[KA3]enten opnieuw gebruikt. Vergeleken met die eerste serie is er dan ook niets veranderd, behalve dat hij nog veel langdradiger is en hi speelt nog altijd in en rond de Commanderij. Een familiesage in talloze voorspelbare afleveringen en met stereotiepe personages, waaronder oude bekenden (Patachou!) en Cordy die zich, zoals gewoonlijk, erg aanstelt. Maar het publiek vraagt er om want anders zou er nooit een vervolg op deze imitatie van de Amerikaanse series (die uit nog veel meer afleveringen bestaan) zijn gekomen. Maar daarbij wordt vergeten dat, hoe middelmatig het scenario ook moge zijn, de Amerikaanse tv-regisseurs over een onfeilbare techniek beschikken, die hier ontbreekt. Mooie beelden maar niettemin

Emportez-là avec vous

Frankrijk 1991. Komedie van Jean Sagols. Met o.a. Jean-Marc Thibault, Patrick Depeyrat en Véronique Genest.

Een buschauffeur en een kapster hebben samen een geheel verzorgd weekend gewonnen. Allerlei bedrijven bemoeien zich ermee en gooien hen dood met alles wat een mens maar bedenken kan, van auto's en parfums tot confectiekleding. Er waren drie scenarioschrijvers voor nodig om dit onbenullige werkje te produceren en hoewel het komisch bedoeld is is het gewoon banaal, satirisch en zelfs vulgair. Tussen de films van Tati, Pierre Etaix of zelfs Yves Robert en dit vehikel liggen vele lichtjaren!

Marie Pervenche: Salade russe

Frankrijk 1990. Komedie van Jean Sagols. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Gérard Hernandez en Jacques Marin.

Een aflevering van de serie [KL]Marie Pervenche[KLE]. In een aantal geheime documenten wordt een soort minibazooka beschreven die iedereen kennelijk graag wil hebben, want zodra iemand het ding in huis heeft wordt de persoon in kwestie ontvoerd. Dat geldt ook voor Marie (Evenou) en commissaris Ladevant (Alers). Het verhaal moet niet te serieus opgevat worden aangezien de film komisch bedoeld is. De pittige charme van Evenou compenseert weer eens de povere regie. Deze huzarensalade ziet er dan ook uit als nasi goreng!

Marie Pervenche: La filière argentine

Frankrijk 1990. Biografie van Jean Sagols. Met o.a. Danièle Evenou en Xavier Saint-Macary.

Een terroriste pleegt een aanslag op de Place Vend[KA4]ome. Zij lijkt vreemd genoeg op Marie Pervenche (Evenou), de hoofdpersoon uit deze serie, die in herhalingen begint te vervallen. Een afgezaagde intrige plus een oppervlakkige regie.

Marie Pervenche: Hérisson dans la tête, Un

Frankrijk 1990. Misdaad van Jean Sagols. Met o.a. Dani[KA2]lele Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers en Dorothée Jemma.

Een onderzoek van Marie Pervenche (Evenou) met haar lichtelijk zure charme, die van een zeer middelmatige geschiedenis toch iets weet te maken. Over een verdwenen auto en een baby waarvan de ouders niet meer te vinden zijn, geregisseerd op de bekende routinematige wijze. Bijna

Marie Pervenche: Faussaires et fossoyeurs

Frankrijk 1990. Misdaad van Jean Sagols. Met o.a. Danièle Evenou, Christian Alers, Alain Doutey, Roger Carel en Jacques Richard.

Marie Pervenche (Evenou) gaat opnieuw op onderzoek uit, waarbij ze eerst de strijd aanbindt met commissaris Lavedant (Alers) alvorens met hem samen te werken om elkaars zaken op te lossen (bij de een gaat het om een flessentrekker, bij de ander om een gestorven vervalser). Deze film moet niet serieus genomen worden: de ironie is namelijk overal aanwezig. Een geestige en vermakelijke prent, die op routinematige wijze geregisseerd werd.

Le figuier et l'olivier

Frankrijk 1990. Misdaad van Jean Sagols. Met o.a. Alain Doutey en Marie-Noële Eusebe.

Brahim gaat zijn oudste dochter trouwen, maar de betreffende groep van immigranten krijgt met racisme te maken, vandaar de symbolische titel, die vrij gemakkelijk te doorzien is. Inspecteur Cantera (Doutey) moet op onderzoek uit. Een korte, mislukte misdaadfilm met een 'gemaakt', weinig verrassend plot, en bovendien mist de prutser die dit filmde persoonlijkheid.

Cantara: Le faucon noir

Frankrijk 1990. Misdaad van Jean Sagols. Met o.a. Alain Doutey en Marie-Noëlle Eusèbe.

Eén van de zes films uit de serie Cantara, die met weinig geld gemaakt werd. Hier worden de verrichtingen beschreven van een bende die gespecialiseerd is in de diefstal van audiovisuele apparatuur. De vertelling is routinematig en lijkt meer op een avonturenroman dan op een thriller. Onderhoudend en pretentieloos.

Orages d'été

Frankrijk 1989. Drama van Jean Sagols. Met o.a. Annie Girardot, Marc Duret, Claire Nebout, Gérard Klein en Elisa Servier.

Een vrouw van een jaar of vijftig keert het leven, dat ze tot dan toe heeft geleid in een circus, de rug toe en gaat terug naar La Commanderie, de boerderij uit haar jeugd. Deze is verwilderd, en haar drie volwassen kinderen begroeten haar zonder veel enthousiasme. Gaat zij weg of slaagt zij erin hen voor zich te winnen? Aldus het plot van deze zoals gewoonlijk wat onevenwichtige televisiefilm, die langdradig is en holle of nietszeggende scènes bevat. De sfeer en de observaties vertonen wel enige kwaliteit, evenals het spel.

Mais qui a tué Harry?

Frankrijk 1989. Mysterie van Jean Sagols. Met o.a. Agostina Belli, Marc Adjadj, Christian Rauth, Eddie Constantine en Jean Barney.

De drie medewerkers van het reisbureau moeten een reis naar Marseille organiseren, de geboortestad van een Amerikaanse miljardaire. De reis verloopt uitermate onrustig. De televisieregisseur die de opdracht voor deze film kreeg, heeft de titel van een film van Hitchcock gejat, hetgeen streng verboden zou moeten zijn. Voor het overige is het het bekende snel in elkaar gedraaide lopende band-vermaak.

La femme au collier de velours

Frankrijk 1989. Misdaad van Jean Sagols. Met o.a. Pierre Vaneck, Rebecca Pauly, Didier Sauvegrain en Corinne Dacla.

Een tv-regisseur neemt een film op over de laatste dagen van Marie-Antoinette in het kasteel van een verdorven en rijke edelman. Zijn vrouw is bezweken voor de avances van de regisseur. De liefdesrelatie wordt gadeslagen door de secretaris van de landjonker, die het plan opvat wraak te nemen. De verschillende ingredi[KA3]enten (film in een film, historische aspecten, documentaire, drama en zelfs misdaad) gaan maar moeizaam samen; allemaal aangenaam vertier. Vaneck is in de rol van enge kasteelheer de leukste.

L'agence

Frankrijk 1989. Komedie van Jean Sagols. Met o.a. Agostina Belli, Marc Adadj, Christian Rauth, Clément Michu en Pierre Vanek.

De gebeurtenissen in een Parijs` reisbureau. Een grappige toon maar flauwe situaties (bijvoorbeeld: een notabel die met zijn minnares voor een onopvallend verblijf naar de provincie wil, terwijl zijn vrouw in het buitenland is) en weinig goede ideeën. Dit alles uitgesmeerd over een serie, die er alleen zo nu en dan in slaagt haar bescheiden ambitie na te komen, vermaak te bieden.

Marie Pervenche: Il faut tout faire soi-même

Frankrijk 1988. Komedie van Jean Sagols. Met o.a. Danièle Evenou, Xavier Saint-Macary, Christian Alers, Liliane Patrick en Patrick Guillemin.

Van de serie [KL]Marie Pervenche[KLE]. Deze keer is onze agente aanwezig bij een auto-ongeluk en krijgt ze een brief van de gewonde chauffeuse. Aangezien ze een vrouw is maakt ze de brief open, leest ze hem en wordt ze zowaar gechanteerd! De makers van de film hebben andermaal dezelfde auteurs in de arm genomen, maar het zou prettig zijn geweest als de (tegen wil en dank?) dienstdoende regisseur van de serie wat meer overtuiging in zijn regie had gelegd. Alleen dankzij de wrange charme van Evenou hijst de film zich op tot een niveau dat we het best kunnen omschrijven als verschrikkelijk

Le vent des moissons

Frankrijk 1988. Drama van Jean Sagols. Met o.a. Annie Girardot, Jacques Dufilho, Pascale Rocard, Laure Duthilleul en Gérard Klein.

Een familiesage die zich op het Franse platteland afspeelt, naar een degelijk scenario van Jean-Pierre Jaubert, Claude Hirtz- Barrel en Michel Picard. Het belangrijkste van deze film is de psychologische kracht, want hoewel de boeren vaak diepe gevoelens ondergaan, kunnen ze die niet onder woorden brengen. De verfilming is eerlijk, maar niet van het niveau van het scenario en de dialogen. Er zitten lange stukken in die goed de atmosfeer van het dagelijks leven van deze landbouwers weergeeft. Dufilho is heel overtuigend in zijn rol van patriarch, maar Girardot lijkt meer op een boerin uit een operette.

La Dame de coeur

Frankrijk 1988. Historische film van Jean Sagols. Met o.a. Pascale Rocard, Christopher Lambert, Richard Berry, Bernard Haller en Claudine Coster.

Martha's tante, de kaartlegster Zoé, is pas overleden en Marthe volgt haar op zodat zij niet meer werkloos is, net als haar vriend Marcel, die van alles moet aanpakken. Hoewel zij geen enkele gave op het gebied van helderziendheid bezit heeft zij wel veel fantasie. Aangezien zij iedereen een gelukkige toekomst voorspelt, krijgt zij heel wat merkwaardige figuren over de vloer. Een komedie met veel overdrijvingen en parodieën, van tijd tot tijd onderbroken door intieme scènes. Het geheel is het bekijken waard en nergens ergerlijk, al duurt de film wel wat te lang en zit er nogal wat herhaling in wat het scenario betreft.

Marie pervenche : La bulle

Frankrijk 1987. Komedie van Jean Sagols. Met o.a. Danièle Evenou, Alain Doutey, Christian Alers, Patrick Guillemin en Rebecca Pauly.

Een Catalaanse terrorist ontsnapt aan de politie. Hij gijzelt onze parkeerwachtster: heel origineel! Ze belanden per ongeluk in een recreatiecentrum in de Parijse regio, waar net een internationale conferentie over de strijd tegen het terrorisme gaande is: een op zijn zachtst gezegd gênante situatie. De afgezaagde regie is niet van het niveau van de scherpe dialogen en het spel van de acteurs.

L'enfant de colère

Frankrijk 1986. Oorlogsfilm van Jean Sagols. Met o.a. Rebecca Pauly, Thierry Vachon, Stéphane Aznar, Michel Galabru en Jean-Pierre Darras.

Een kroniek die aan het einde van de oorlog, in 1944, speelt in een afgelegen landhuis midden in de wijngaarden waar de familie Peyrac noodgedwongen boven op elkaar gepropt met een heleboel vluchtelingen woont. Het verhaal concentreert zich vooral op de moeizame verhouding tussen een adolescent en zijn moeder. Met weinig middelen is de sfeer van destijd goed weergegeven en hetzelfde geldt voor de indruk die de kijker krijgt van de verstikkende hitte alsmede de laatste oprispingen van de oorlog. Een nauwkeurige schets van tegelijk gecompliceerde en ontroerende personages. Goede, speciaal voor de film gemaakte, muziek.

L'amour en douce

Frankrijk 1984. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Daniel Auteuil, Jean-Pierre Marielle, Emmanuelle Béart, Sophie Barjac en Daniel Ceccaldi.

In deze klassieke komedie passeren tal van amoureuze perikelen in een keurige samenleving de revue. Een meesterwerk van de oude rot Edouard Molinaro, die er altijd in slaagt een succes van dit soort films te maken zonder te vervallen in vulgariteit. Met uitzondering van Mathieu Carrière zijn alle acteurs voortreffelijk. Dit scherpzinnige portret van de Franse jan-modaal mag misschien oppervlakkig lijken, maar een goede komedie in deze tijd van sombere films, is nooit weg. Scenario van Jean Sagols en Christine Watton.

Heureux qui comme Ulysse...

Frankrijk 1979. Komedie van Henri Colpi. Met o.a. Fernandel, Rellys, Henri Tisot, Mireille Audibert en Edmond Ardisson.

Een boerenknecht heeft een jarenlange vriendschap met een paard, dat op zijn oude dag wordt verkocht voor de stierengevechten in Arles. Hij slaagt erin het dier van de corrida's te bevrijden en voert het naar de wilde paarden van de Camargue. De laatste rol van Fernandel, wiens paardachtig uiterlijk zijn liefde voor de viervoeter een merkwaardige diepgang geeft. De poging om de provinciale tragi-komedies van Pagnol te laten herleven, valt soms erg sentimenteel en door het al te simpele verhaal ook nogal langdradig uit. Scenario van regisseur Colpi en André Var. Camerawerk van Roger Fellous.

Les coeurs brûlés

Frankrijk. Jean Sagols. Met o.a. Pierre Vaneck, Michel Duchaussoy en Mireille Darc.

Een boerenknecht heeft een jarenlange vriendschap met een paard, dat op zijn oude dag wordt verkocht voor de stierengevechten in Arles. Hij slaagt erin het dier van de corrida's te bevrijden en voert het naar de wilde paarden van de Camargue. De laatste rol van Fernandel, wiens paardachtig uiterlijk zijn liefde voor de viervoeter een merkwaardige diepgang geeft. De poging om de provinciale tragi-komedies van Pagnol te laten herleven, valt soms erg sentimenteel en door het al te simpele verhaal ook nogal langdradig uit. Scenario van regisseur Colpi en André Var. Camerawerk van Roger Fellous.