Sophie Grimaldi

Belle grand-mère

Frankrijk 1998. Komedie van Marion Sarraut. Met o.a. Macha Méril, Victor Lanoux, Julie Sarraut, Isabelle Guiard en Jérôme Pradon.

Espionne et tais-toi: Opération soupe à l'oseille

Frankrijk 1991. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Grâce de Capitani, Charles Denner en Sophie Grimaldi.

Uit de serie [KL]Espionne et tais-toi[KLE]. Twee hoge functionarissen, die de Zuidafrikaanse geheime dienst willen destabiliseren, beramen een komplot. Ze willen doen geloven dat de belangrijkste van hen is ontslagen, en maken daartoe gebruik van de diensten van de spionne in kwestie (Capitani). Zit dichtbij de parodie op de klassieke spionagefilm, want er is sprake van een opeenvolging van blunders. Vlot en op de voor deze tv-maker kenmerkende onpersoonlijke wijze geregisseerd. Ongelijkmatige acteerprestaties. Capitani bezit een uitdagende charme, Grimaldi trekt gezichten, en het is jammer dat het grote talent van Denner in dergelijke onbeduidend tijdverdrijf wordt ingezet.

Espionne et tais-toi: Les vacances du pouvoir

Frankrijk 1991. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Grâce De Capitani, Charles Denner en Sophie Grimaldi.

De chef van de Bulgaarse geheime dienst is naar het westen overgelopen. Door omstandigheden moet hij onderduiken bij de ouders van Agn[KA2]es (Capitani), de spionne in kwestie, maar ondanks hun stand en hoewel zij betrouwbaar lijken, zijn deze ouders bedriegers. Zesde deel van de serie Espionne et tais- toi en zoals steeds is de regie redelijk maar niet erg origineel, zijn de personages aardig maar oppervlakkig. De stijl is die van een komedie.

Espionne et tais-toi: L'omelette norvégienne

Frankrijk 1991. Misdaad van Claude Boissol. Met o.a. Grâce de Capitani, Charles Denner en Sophie Grimaldi.

Tweede aflevering van de serie Espionne et tais-toi, waarin Agnès wegens geldgebrek weer spionagewerk gaat doen, en naar de ambassade van een Zuidamerikaanse bananenrepubliek wordt gestuurd, waar zij allerlei vreemdsoortig gedrag ontwaart. Het voorbeeld zelve van een serie die om aan te zien is, maar zo weer vergeten.

Espionne et tais-toi: Fantasmagoria

Frankrijk 1991. Misdaad van Claude Boissol. Met o.a. Grâce de Capitani, Charles Denner, Sophie Grimaldi en Jacques François.

Derde deel van de serie [KL]Espionne et tais-toi[KLE]. Hier onderzoekt de charmante spionne (Capitani) het geval van een man die in Portugal door een auto is aangereden. Uiteraard raadt een kind van acht jaar al dat het in werkelijkheid niet om een ongeluk gaat. Met dat uitgangspunt de gebruikelijke, al duizend maal eerder vertoonde verwikkelingen. Gelukkig wint het komische aspect het van de rest, en de hoofdrolspeelster is inderdaad op een nogal pikante manier heel charmant (sic). Met enige goede wil :

Espionne et tais-toi: On se fait la malle

Frankrijk 1989. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Grâce de Capitani, Charles Denner, Sophie Grimaldi, Christian Barbier en Clément Michu.

Pilot voor de serie. De titel geeft in grote lijnen al aan om welke stijl het gaat. Of hoe een leuke inbreekster door een agent van de geheime dienst wordt ingehuurd, zonder nu precies te weten voor welke opdracht. Vanaf dan vallen door haar grillige en verwarrende handelwijze de lijken bij bosjes, dit alles vanuit komische gezichtshoek. Nette en, zoals altijd bij Boissol, onpersoonlijke regie maar de situaties en de dialogen zijn heel aaardig.

Espionne et tais-toi: La métaphysique de l'oeuf

Frankrijk 1987. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Grâce de Capitani, Jean-François Balmer, Sophie Grimaldi, Charles Denner en Jacques François.

Van de meer dan wisselvallige serie uit de titel. Agn[KA2]es (Capitani) volgt een dieet op basis van... hardgekookte eieren. Om haar voor de gek te houden schrijft Malone (Balmer) een paar humoristische (en goedkope) geintjes, die helaas de aandacht trekken van een stel internationale terroristen. Het scenario is niet veel waard en wordt minstens even banaal in beeld gebracht door de dienstdoende filmdraaier van deze serie. Bovendien speelt Grimaldi als een hardgekookt ei.

Scout toujours

Frankrijk 1985. Komedie van Gérard Jugnot. Met o.a. Gérard Jugnot, Jean-Claude Leguay, Jean Rougerie, Jean-Paul Comart en Agnès Blanchot.

Een groep idioten probeert hun tijdelijke hopman gek te maken. Het vindt immers plaats bij de padvinders (voor de ongelovigen zij gezegd dat de film nogal duistere bedoelingen heeft). Zulke padvinders zijn er gewoon niet in het echt. Er is niet eens sprake van subversie van de regisseur-schrijver- scenarioschrijver-vertolker omdat de film getuigt van een zeldzame poverheid op alle gebieden. Een waardeloze verzameling van grove, afgezaagde, duistere en vuile moppen. Scenario van regisseur Jugnot, Pierre Geller en Christian Biegalski. Camerawerk van Gérard De Battista.

Celles qu'on a pas eues

Frankrijk 1980. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Michel Aumont, Michel Galabru, Daniel Ceccaldi, Bernard Menez en Jacques François.

Een episodenfilm waarin zes treinpassagiers zich hun catastrofaal afgelopen ervaringen in de liefde herinneren. Thomas probeert zich na zijn ironisch-intieme observaties van familie-wel-en-wee te vernieuwen met dit gevarieerde zesluik, waarvan de sketches zowel romantiek als fantastische horror en zwarte humor bevatten. De film is niet in elk onderdeel even geslaagd, maar de bruuske wisselingen in toon - er zijn zelfs overgangen van kleur naar zwart-wit - geven de film een eigen karakter, waarbij sommige acteurs detoneren door leukdoenerij.

Gloria

Frankrijk 1977. Drama van Claude Autant-Lara. Met o.a. Valérie Jeannet, Sophie Grimaldi, Nicole Maurey, Alain Marcel en Maurice Biraud.

Door WO I verliest een meisje haar speelmakkertje uit het oog. Ze ziet hem pas terug als ze volwassen is; zij staat aan het begin van een balletcarrière en hij is inmiddels getrouwd. De veteraan-regisseur werd tot de verfilming van een kasteelroman overgehaald door een producent die hem beloofde dat hij daarna een ambitieuzere film mocht maken. Deze belofte werd niet nagekomen, zodat hij zijn carrière moest afsluiten met een wezenloze smartlap die zelfs in het genre ondermaats is. Scenario van Claude Autant-Lara en Jean Halain. Camerawerk van Vladimir Ivanov.

Chair de poule

Frankrijk 1963. Thriller van Julien Duvivier. Met o.a. Robert Hossein, Jean Sorel, Catherine Rouvel, Georges Wilson en Nicole Berger.

Een vrouw wacht in een afgelegen pompstation in Haute- Provence op de kans om haar oudere echtgenoot het spaargeld afhandig te maken. Die lijkt ze te krijgen in de persoon van een ontsnapte gevangene die daar onderdak zoekt. Veteraan-regisseur Duvivier weet het gegeven van James Hadley Chase een broeierige spanning te geven met Rouvel als femme fatale in de traditie van thrillers van vóór WO II. Fraaie landschapsopnamen en een verrassende ontknoping. Scenario van René Barjavel en Julien Duvivier. Camerawerk van Henri Burel.

Bébert et l'omnibus

Frankrijk 1963. Familiefilm van Yves Robert. Met o.a. Petit Gibus, Jean Richard, Blanchette Brunoy, Pierre Mondy en Michel Serrault.

Tijdens vakantievoorbereidingen van de familie trekt een lastig jongetje er alleen op uit. Zowel hijzelf als de gezinsleden die hem zoeken beleven allerhande avonturen. Aardige en verfrissende komedie voor alle leeftijden, al is Petit Gibus (uit Roberts GUERRE DES BOUTONS) soms een nogal irritant kinder- acteurtje.

Les femmes d'abord

Frankrijk 1962. Actiefilm van Raoul André. Met o.a. Eddie Constantine, Christiane Minazolli, Bernadette Lafont, Darío Moreno en Mischa Auer.

Een FBI-agent krijgt opdracht om handel in verdovende middelen op te rollen. Het gebruikelijke Eddie-recept, maar met meer accent op de humor dan in zijn films uit de periode 1950-60. De grappen zijn helaas al te zeer opgelegd. Scenario van Michel Lebrun.

L'Eternité pour nous

Frankrijk 1962. Drama van José Bénazéraf. Met o.a. Sylvia Sorrente, Michel Lemoinre, Monique Just, Gisèle Gallois en Sophie Grimaldi.

Een eigenares van een strandbar heeft ambitieuze plannen, waarin ze de minnaar van een striptease-danseres betrekt. Ook na de dood van haar man pakken haar pogingen om hem aan zich te binden averechts uit. Simpel erotisch melodrama kreeg in Bénazéraf's regiedebuut pretentieuze en uiterst trage vormgeving, die aanvankelijk de zwoele sfeer versterkt, maar op den duur alleen maar vervelend wordt. De potsierlijke pseudo-filosofische dialogen maken het er niet beter op.

Les Godelureaux

Frankrijk 1961. Komedie van Claude Chabrol. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Bernadette Lafont, Charles Belmont, Jean Tissier en Sacha Briquet.

Eigengereide jonge snob is slachtoffer van een practical joke van zijn kennissenkring. Hij wreekt zich door de vriendin van rijkeluiszoon af te troggelen en haar vervolgens de bons te geven. Ze troost zich snel met een Amerikaan. Een van de dwarse satires waarmee Chabrol zich in het begin van zijn carrière de woede van pers en publiek op de hals haalde. Film over 'versierde leegte' is daarmee niet lege film, al kan voor wie geen afstand neemt tot irritante personages, ergernis makkelijk overslaan. Brialy is perfect.

Le Gigolo

Frankrijk 1960. Drama van Jacques Deray. Met o.a. Alida Valli, Jean-Claude Brialy, Jean Chevrier, Valérie Lagrange en Philippe Nicaud.

Een weduwe wil met minnaar, een jonge kunstenaar, breken voor een leeftijdgenoot. Gekwetst in zelfrespect offert de jongen zich op voor een meisje dat uit zelfverdediging haar belager heeft gedood en weigert het alibi, dat zijn vroegere geliefde hem verschaft. Het debuut van Deray, met een tweeslachtig scenario en goed spel van de hoofdrollen, laveert wat onbestemd tussen de romantische psychologie en thriller-elementen.

Et sa soeur

Frankrijk 1958. Komedie van Maurice Delbez. Met o.a. Pierre Fresnay, Arletty, Jean-Claude Brialy, Sophie Grimaldi en Jacques Dufilho.

Een venijnige journaliste domineert haar broer, een krantendirecteur, en haar nichtje, dat met een berooide student wil huwen. Promotie naar de rubriek 'hartsproblemen' heeft als resultaat dat ze adviezen op papier geeft die haar zelf tegenwerken. Ondanks zijn geringe lengte is dit toneelkluchtgegeven nog te simpel om het zonder toegevoegde gags te kunnen stellen, die niets met de actie te maken hebben. De film is slechts curieus om de rolbezetting.

Christine

Frankrijk​/​​Italië 1958. Romantisch drama van Pierre Gaspard-Huit. Met o.a. Alain Delon, Micheline Presle, Sophie Grimaldi, Fernand Ledoux en Jean-Claude Brialy.

Wenen, 1906. Ondanks zijn liefde voor een jong meisje kan een officier er niet toe komen om een eind te maken aan zijn verhouding met een getrouwde barones. Als hij in een duel met haar echtgenoot gedood wordt, merkt het meisje pas dat ze werd bedrogen. Deze nieuwe versie van Schnitzlers Liebelei - in 1932 door Max Ophüls verfilmd met Romy's moeder Magda Schneider - mist de melancholieke poëzie van het origineel, zodat er een wat sentimentele film overbleef. Curiositeitswaarde door de combinatie Hoofdrolspelers Schneider en Delon verloofden zich na de draaiperiode.