Tim Brooke-Taylor

The Other Me

Canada​/​​Verenigde Staten 2000. Komedie van Manny Coto. Met o.a. Lori Hallier, Joe Grifasi, Sarah Gadon, Brenden Jefferson en Tyler Hynes.

A Walton's Easter

Verenigde Staten 1997. Drama van Bill Corcoran. Met o.a. Tim Brooke-Taylor, Jon Walmsley, Michael Learned, Ralph Waite en Richard Thomas.

A Day for Thanks on Waltons' Mountain

Verenigde Staten 1982. Drama van Harry Harris. Met o.a. Ralph Waite, Ellen Corby, Judy Norton-Taylor, Eric Scott en Jon Walmsley.

Het ziet er naar uit dat de Walton-clan op Thanksgiving Day niet bij elkaar zal zijn, maar het loopt gelukkig nog net goed af.

Damien: Omen II

Verenigde Staten 1978. Horror van Don Taylor. Met o.a. Nicholas Pryor, Tim Brooke-Taylor, Robert Foxworth, Lee Grant en Lew Ayres.

De Omen-horrorreeks is typisch zo'n reeks die per aflevering in kwaliteit afneemt. The omen is indrukwekkend, Damien: Omen II gaat nog wel, Omen 3 is vervelend en hoewel Omen 3 ook wel Final conflict heet werden we in 1991 nog getrakteerd op een zielig vierde deel. In Damien: Omen II bereikt het demonische jochie Damien (Scott-Taylor) de puberleeftijd. Aanvankelijk beseft hij niet dat hij van duivelse afkomst is, maar nadat allerlei volk om hem heen sneuvelt en hij duistere instructies ontvangt van sergeant Neff (Henriksen), gaat de tiener voor werelddominantie. Jerry Goldsmith, die met The omen een Oscar won, verzorgde weer de muziek.

How To Irritate People

Verenigd Koninkrijk 1968. Komedie van Ian Fordyce. Met o.a. John Cleese, Graham Chapman, Michael Palin, Gillian Lind en Connie Booth.

Op onverstoorbaar ernstige wijze maakt Cleese de kijker diets hoe hij zijn medemens het bloed onder de nagels kan ergeren, zonder dat je hem razend maakt, want dan verliest deze de negatieve energie die hij tijdens het ergeren opbouwt. Een en ander illustreert hij met sketches in de beste Monty Python- stijl. Alles wordt door de mangel gehaald van ouders-kinderen relaties, over man-vrouw, administratie, banken, toneelacteurs onder elkaar, collega`s onder elkaar (hoe je van iemand een lift kunt afdwingen), ergernis bij een bioscoopbezoek, enz., stuk voor stuk van geestig tot bijtend satirisch. De teksten zijn van Cleese, Palin, Marty Feldman en Brooke-Taylor. Johnny Fielder filmde en David Frost produceerde.