Unmade Beds
1997 | Documentaire, Drama
Verenigd Koninkrijk/Verenigde Staten 1997. Documentaire van Nicholas Barker. Met o.a. Aimee Copp, Michael DeStefano, Brenda Monte en Mikey Russo.
Regisseur Barker, die het idee voor deze film over alleenstaanden in New York bedacht, schreef zelf het scenario. Hij benaderde zijn onderwerp op originele wijze: hij zette een stelletje onderzoekers aan het werk, die mensen op straat interviewden en liet kleine advertenties plaatsen in dagbladen, waarop antwoorden binnenkwamen. Hierover deed hij bijna twee jaar. Uit de vierhonderd ondervraagden selecteerde hij een viertal, die hij over een periode van negen maanden volgde met de camera. Hun vaak intieme ontboezemingen legde hij vast op de gevoelige laag. Barker gebruikte negentig procent van de ware gebeurtenissen en voegde er tien procent maaksel aan toe. Hier wringt hem de schoen: je weet niet wanneer je met `Dichtung` en wanneer je met `Wahrheit` te doen hebt. Hierdoor valt de prent een beetje tussen twee stoelen. Anderzijds is het vertoonde intrigerend: Brenda Monte is een gescheiden vrouw met een bijna volwassen dochter; ze kan van tweeduizend dollar per maand niet rondkomen en zoekt naar een vaste partner, die ze voor vijf maal haar maandinkomen bereid is te trouwen. Onderwijl zien we haar in haar zwarte ondergoed en onder de douche; hoewel ze niet knap is, een forse bovenwijdte heeft en het vet op de verkeerde plaatsen is aangeland, is ze toch sexy, maar ze zegt dat twee maal op een dag met een penis geconfronteerd te worden, toch te gortig is... Michael De Stefano is de veertig gepasseerd en nog steeds vrijgezel, zoekt al vijftien jaar naar de ware liefde en wordt soms voor een homo gehouden. Aimee Copp hoopt ondanks het feit dat ze 110 kg weegt, voor haar dertigste getrouwd te zijn -ze heeft nog twee jaar... Mikey Russo is 54, droomt ervan carri[KA2]ere te maken als scenarist, maar productiemaatschappij Miramax stuurde zijn laatste twee scenario`s ongeopend terug met het beleefde verzoek niets meer in te sturen - onderwijl probeert Mikey, een man met een bril en een kalende grote kop, vrouwen via contactadvertenties te ontmoeten. Ze hebben alle vier met elkaar gemeen dat ze wanhopig op zoek zijn naar een relatie. De film begint met magistrale beelden van New York, waarbij de regisseur met zijn cameraman William Rexer II als voyeurs vanachter de ramen in willekeurige slaapkamers en badkamers hebben gekeken. Helaas is de film te lang (op tv een kwartier korter, een hele verbetering) en te cursorisch, al is het een fascinerend idee en het blijft je bij. Dolby-sound. Dubbel bekroond op het filmfestival van Stockholm.
