Christian Borromeo: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Tenebrae

1982 | Horror

Italië 1982. Horror van Dario Argento. Met o.a. Anthony Franciosa, John Saxon, Daria Nicolodi, Giuliano Gemma en Mirella D'Angelo.

Een schrijver van thrillers wordt bekritiseerd omdat hij teveel geweld in zijn boeken stopt en toevallig wordt er net een serie bloederige moorden gepleegd, volgens de in zijn boeken beschreven methode. De film vertrouwt teveel op geweld en schokeffecten, die echter niet in staat zijn het slechte script, de zwakke regie en de afgrijselijke dubbing te verhullen. Een van Argento's slechtste regieprestaties.

Penzione Amore, servizio completo

1979 | Erotiek, Komedie

Italië 1979. Erotiek van Luigi Rosso. Met o.a. Christian Borromeo, Loredana del Santo, Clara Colosimo, Marina Daumia en Ajita Wilson.

Een jongeman die zijn vader met de dienstbode heeft betrapt wordt voor straf naar het familiepension van zijn grootmoeder gestuurd. De vrouwelijke gasten ontdekken zijn ongewoon grote geslacht en maken zo vaak aanspraak op bevrediging dat hij impotent wordt. Deze pornoklucht verloopt volgens hetzelfde stramien als de talloze Tiroler-films, maar de platvloerse dialoog klinkt ietwat beter in het Italiaans en vooral de rolbezetting is aantrekkelijker.

Estigma

1979 | Horror

Spanje​/​​Italië 1979. Horror van José Ramón Larraz. Met o.a. Christian Borromeo, Alexandra Bastedo, Emilio Gutiérrez Caba en Helga Liné.

Een jong meisje ontdekt dat zij bovenzinnelijke krachten bezit... Een slechte film, zoals te verwachten valt van Larraz.

Ritratto di borghesia in nero

1978 | Drama

Italië 1978. Drama van Tonino Cervi. Met o.a. Senta Berger, Ornella Muti, < Capucine, Christian Borromeo en Stefano Patrizi.

Een jonge pianist wordt minnaar van een getrouwde vrouw in Venetië, maar wordt dan verliefd op meisje van zijn leeftijd, terwijl zijn oude minnares hem tot elke prijs voor zichzelf wil behouden. De nogal verlekkerd uitgemeten decadentie krijgt een alibi omdat het zich tijdens het opkomend fascisme afspeelt, maar de wezenloosheid van de jonge held maakt de begeertes waarvan hij het onderwerp is weinig aannemelijk. De bestudeerd esthetische vormgeving krijgt een impuls door de cynische ontknoping als het prille meisje nòg doortrapter blijkt dan wie ook in de film.