Sylvain Rougerie

Avocats et associës : Prise dans la toile

Frankrijk 1998. Drama van Philippe Triboit. Met o.a. François-Eric Gendron, Victor Garrivier, Julie Debazac, Micky Sébastian en Frédéric Gorny.

Avocats et associés : Premier dossier

Frankrijk 1998. Drama van Philippe Triboit. Met o.a. François-Eric Gendron, Victor Garrivier, Julie Debazac, Micky Sebastien en Frédéric Gorny.

Rocca : Retour de flamme

Frankrijk 1994. Misdaad van Paul Planchon. Met o.a. Raymond Pellegrin, Souad Amidou, Jan Rouiller, Henri Guybet en Sylvain Rougerie.

Een eenvoudig gezinnetje wordt na een weekend-uitstapje om onbekende redenen uitgemoord door twee mannen. Alleen het kleine meisje Guillier kon ontkomen door zich te verbergen. Het meisje is in shocktoestand en Monsieur le commissaire Rocca (Pellegrin) vreest dat haar leven in gevaar is. In zijn scenario doet Jacques Barberi uit de doeken waarom deze familie-zonder-geschiedenis eraan moest geloven. Het trio, bestaande uit Pellegrin en zijn inspecteurs-assistenten Amidou en Rouillier, functioneert perfect en het meisje Guillier is onweerstaanbaar charmant. Jammer dat de ontknoping van dit dramatisch aandoend politie-onderzoek zo lang op zich laat wachten.

Rocca : Mortels rendez-vous

Frankrijk 1994. Misdaad van Paul Planchon. Met o.a. Raymond Pellegrin, Jan Rouiller, Henri Guybet, Fiona Gélin en Didier Sauvegrain.

Na een gewelddadige ruzie met haar man, verlaat Gélin samen met haar zoontje de echtelijke woning. Ze roept de hulp in van commissaris Pellegrin, die besluit moeder en kind bij hem thuis onder te brengen. Ondertussen onderzoekt Pellegrin een reeks geheimzinnige moorden, die veel op rituele slachtingen lijken. Enkele uitlatingen van Gélin geven de commissaris bepaalde aanwijzingen. Politiefilm met alle bekende ingrediënten, zonder verrassingen. Zou door een computer geschreven kunnen zijn. De acteurs leveren hun werk af zonder enig enthousiasme. Het scenario is van Margueritte Gourgue naar een roman van Marcel Jullian en Claude Brami. Het camerawerk is van Serge Palatsi.

Le Joli Coeur

Frankrijk 1983. Komedie van Francis Perrin. Met o.a. Francis Perrin, Cyrielle Claire, Sylvain Rougerie, Patricia Cartier en Michèle Bernier.

Bernard wil graag trouwen en kinderen krijgen maar is ziekelijk verlegen. Hij draagt zijn vriend, een vrouwenjager, op om voor hem jonge vrouwen te versieren. Dat werkt zo goed dat zij zich later beiden in het ziekenhuis bevinden, nadat de jaloerse echtgenoten hebben ingegrepen. Maar het loopt goed af. De hele film draait rond de regisseur en acteur Perrin: we zien alleen hem, en zijn figuranten spelen slechts bijrollen. Niets nieuws valt er te ontdekken, het was allemaal al eerder te zien. Samen met de uitgekauwde grappen en een gebrek aan tempo ontstaat zo een tamelijk saaie komedie. Scenario van Alex Varoux.

Le Braconnier de Dieu

Frankrijk 1982. Komedie van Jean-Pierre Darras. Met o.a. Pierre Mondy, Annie Cordy, Jean Lefebvre, Michel Galabru en Jean-Piere Darras.

Niet alleen is een goede Franse komische film al een zeldzaamheid, maar dit produkt slaat waarschijnlijk alles: een grove, beledigende en antikerkelijke klucht. Ook twintig goede acteurs zouden het niet tot een goed eind kunnen brengen met een dergelijk plat scenario. Even zwaar en vulgair als Annie Cordy dus. Naar de roman van René Fallet.

Escalier de fous

Frankrijk 1980. Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Fabien Chambart, Paulette Dubost en Sylvain Rougerie.

Een nauwkeurige verfilming van de roman van Georges Coulonges. Geen enerverende avonturen maar het dagelijkse bestaan van een stel dat een doof kind adopteert, dat met veel tederheid wordt omgeven en zo van de eenzaamheid wordt verlost. Een onverwachtse Leroy die het intieme leven van zijn doodgewone maar zeer boeiende personages, die bovendien veel optimistischer zijn dan in zijn bioscoopfilms, laat zien. De vanzelfsprekende gevoeligheid van de acteurs past wonderlijk goed bij een dergelijk thema.

Cours après moi que je t'attrape

Frankrijk 1976. Komedie van Robert Pouret. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Pierre Marielle, Geneviève Fontanel, Sylvain Rougerie en Christine Laurent.

Een huwelijksadvertentie brengt twee veertigers bij elkaar die aanvankelijk te zeer vastzitten in hun eigen gewoontes en wantrouwen door eerdere ervaringen, om nader tot elkaar te komen. Deze komedie vermijdt angstvallig iedere oorspronkelijkheid, op weinig ter zake doende grappen over beider beroepen en hobby's na. De inbreng van de jonge regisseur beperkt zich tot het vasthouden van het tempo dat eerder afmattend dan meeslepend werkt.

La Rage au poing

Frankrijk 1974. Misdaad van Eric Le Hung. Met o.a. Gilles Chevalier, Françoise Dorner, Tony Gatlif, Patrick Jeantet en Philippe Lavot.

Naar een oorspronkelijk idee van Tony Gatlif: dit idee is nauwelijks oorspronkelijk te noemen, want het gaat om het beschrijven van de afpersing, agressie, listen en uiteenlopende gewelddadigheden van een bende straatjongeren in de Parijse voorsteden. Alledaags gegeven en helemaal afgezaagd wat betreft de plaats waar het zich allemaal afspeelt. Andere regisseurs hebben dit onderwerp met veel meer vernuft, diepgang en scherpte aangepakt. Hier hebben we te maken met een twijfelachtig bijprodukt, dat voorspelbaar eindigt in een bloedbad. De clichématige typetjes worden gespeeld door jonge, slecht geregisseerde acteurs.

L'horloger de Saint-Paul

Frankrijk 1974. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Philippe Noiret, Jean Rochefort, Jacques Denis, Sylvain Rougerie en Christine Pascal.

Een gezagsgetrouwe horlogemaker (Noiret) in Lyon gaat bij zichzelf te rade nadat hij hoort dat zijn doorgaans bedaarde zoon wordt verdacht van een politieke moord. Debuutfilm van nestor Tavernier waarin hij een sfeervol portret tekent van een man van middelbare leeftijd die langzaam de leefwereld van zijn zoon ontdekt én leert waarderen. De straatbeelden van vervlogen Lyon zijn een aangename bonus. Gebaseerd op L'horloger d'Everton van Georges Simenon, een boek dat speelt in het kleinsteedse Amerika dat Simenon in de jaren vijftig bezocht. Winnaar van een Zilveren Beer in Berlijn.