Carlos Marcovich: regie, scenario, productie, camera en montage.
Er zijn 4 films gevonden.

Comandante
Verenigde Staten/​Spanje 2003. Documentaire van Oliver Stone. Met o.a. Fidel Castro, Oliver Stone en Juanita Vera.
Carlos Marcovich: Camera
IJD
vpro cinema
bezoekers
Ik
¿ Quién diablos es Juliette ?
Mexico 1997. Drama van Carlos Marcovich. Met o.a. Yuliet Ortega, Fabiola Quiroz, Victor Ortega, Jorge Quiroz en Michele Ortega.
Carlos Marcovich: Regie, camera, scenario, productie, montage
vpro cinema
bezoekers
Ik
El callejón de los milagros
Mexico 1995. Drama van Jorge Fons. Met o.a. Ernesto Gómez Cruz, María Rojo, Salma Hayek en Bruno Bichir.
Carlos Marcovich: Camera
vpro cinema
bezoekers
Ik
Dos Crimenes
Mexico 1994. Misdaad van Roberto Schneider en Roberto Sneider. Met o.a. Damián Alcázar, Jose Carlo Ruiz, Pedro Armendáriz jr, Dolores Heredia en Jose Carlos Ruiz.
Carlos Marcovich: Camera
vpro cinema
bezoekers
Ik

Comandante

2003 | Documentaire

Verenigde Staten​/​​Spanje 2003. Documentaire van Oliver Stone. Met o.a. Fidel Castro, Oliver Stone en Juanita Vera.

Documentaire van Oliver Stone over de Cubaanse leider Fidel Castro. Aan de hand van veel archiefmateriaal, sfeerbeelden en een lang interview van Stone met Castro vertelt de film het levensverhaal van de Cubaanse revolutionaire leider en president, en de geschiedenis van Cuba sinds 1959. De op dat moment 76-jarige Castro praat met veel energie en enthousiasme over zijn jeugd, zijn idealen, de revolutie, de rakettencrisis en de verhouding van Cuba met de Verenigde Staten en de rest van de wereld. Castro heeft het verder onder meer over het nationalisme, de mix van communisme en religie in Cuba, maar ook zijn liefde voor film en vrouwen. We vernemen dat hij niet alleen een bewonderaar is van Chroetsjov en Gorbatsjov, maar ook van Sophia Loren, Charlie Chaplin en Gérard Depardieu. Met muziek van de Buena Vista Social Club.

¿ Quién diablos es Juliette ?

1997 | Drama, Documentaire

Mexico 1997. Drama van Carlos Marcovich. Met o.a. Yuliet Ortega, Fabiola Quiroz, Victor Ortega, Jorge Quiroz en Michele Ortega.

Het regiedebuut van videoclipmaker Markovich draaide vorig jaar als Who the Hell is Juliette? met behoorlijk succes in de Nederlandse filmhuizen, en is een documentaire waarin feit en fictie maar moeilijk uit elkaar te houden zijn. Het is het verhaal van twee jonge vrouwen: de Cubaanse Yuliet Ortega en het Mexicaanse fotomodel Fabiola Quiroz. Markovich grijpt in zoverre in de werkelijkheid in dat hij beide vrouwen, die alletwee door hun vader in de steek zijn gelaten, met elkaar in contact brengt. Dat in de filmtitel alleen Juliette genoemd wordt, spreekt voor zich. Want deze 16-jarige spring-in-'t-veld en gelegenheidsprostituee betovert camera en kijker met haar aanstekelijke levensvreugde en enthousiasme. De film kwam mede tot stand dankzij een bijdrage uit het Hubert Bals Fonds.

El callejón de los milagros

1995 | Drama

Mexico 1995. Drama van Jorge Fons. Met o.a. Ernesto Gómez Cruz, María Rojo, Salma Hayek en Bruno Bichir.

De handeling vindt plaats in een verpauperde wijk in Mexico City. De prent bestaat uit drie verschillende stukken die soms hetzelfde laten zien vanuit een verschillend standpunt. In het vierde deel komt alles bij elkaar en blijkt dat eigenlijk niemand krijgt wat hij wilde. Er is een groezelige bareigenaar Don Rutilio, die ontdekt dat hij homoseksueel is, en hij stelt de familie-eer in de waagschaal.

Dos Crimenes

1994 | Misdaad, Komedie, Thriller

Mexico 1994. Misdaad van Roberto Schneider en Roberto Sneider. Met o.a. Damián Alcázar, Jose Carlo Ruiz, Pedro Armendáriz jr, Dolores Heredia en Jose Carlos Ruiz.

Een nogal ruwe kwast (Alcazar) wordt ten onrechte beschuldigd van een politieke moord. In de hoop dat het misverstand zich vanzelf zal oplossen, vlucht hij naar het platteland om onder te duiken bij zijn familie. Deze zijn echter niet bepaald blij met zijn 'bezoekje', temeer omdat, met hem erbij, hun deel in de erfenis van hun doodzieke grootvader kleiner zal worden. Een leuke farce die echter niet echt tot explosie komt. Het blijft een klucht waaraan de toeschouwer heel wat plezier zal beleven, maar die niet beklijft. Het had best wat absurder gemogen. Debuterend regisseur Schneider schreef zelf het scenario als een geslaagde stijloefening. Achter de camera stond Carlos Marcovich. Op het Festival van Nantes bekroond met de Grote Prijs.

imdb: Zoek Carlos Marcovich op IMDB