Néstor Almendros (1930-1992): cast en camera.
Er zijn 30 films gevonden.

Visions of Light: The Art of Cinematography

1992 | Documentaire

Japan​/​​Verenigde Staten 1992. Documentaire van Todd MacCarthy, Arnold Glassman en Stuart Samuels. Met o.a. Vittorio Storaro, Gordon Willis, Ernest R. Dickerson, Liza Rinsler en Néstor Almendros.

Dit overzicht bevat de keuze van de drie makers van deze rolprent uit het werk van 26 gerenommeerde filmers, onder wie Vilmos Zsigmond, Vittorio Storaro, Liza Rinsler, Gordon Willis en vele anderen. Veel archiefmateriaal uit de begintijd van de cinema tot aan de beginjaren 1990, gekozen uit 125 films. Deze compilatie is 'gefundenes fressen' voor aanstaande filmmakers en verplichte kost voor filmstudenten.

Billy Bathgate

1991 | Drama, Misdaad, Thriller

Verenigde Staten 1991. Drama van Robert Benton. Met o.a. Dustin Hoffman, Nicole Kidman, Loren Dean, Bruce Willis en Steven Hill.

Hoffman is de rijke, complexe gangster Dutch Schultz wiens macht begint te tanen. Zijn liefje is Kidman en Dean de jonge would-be gangster, die aan hem gelieerd raakt. Deze sfeervolle film is een getrouwe bewerking van de boeiende roman van E.L. Doctorow en werd tot scenario bewerkt door niemand minder dan Tom Stoppard. Geheel in de traditie van de grote gangsterfilms uit de periode waarin het verhaal speelt, 1930. Hoffman zonder make-up ziet er ouder uit dan zijn personage, maar is indrukwekkend; het is echter de zeer jonge Dean die de intrige opdrijft. Helaas gaat de film halverwege als een nachtkaars uit. Willis speelt een cameorolletje. Nestor Almendros schoot de plaatjes en de opvallende decors zijn van Patrizia von Brandenstein.

Made in Milan

1990 | Documentaire, Korte film

Verenigde Staten 1990. Documentaire van Martin Scorsese.

Tijdens zijn voorbereidingen van een show, vertelt modeontwerper Giorgio Armani over zijn kijk op mode, over zijn familie en over de stad Milaan.

New York Stories

1989 | Drama, Komedie

Verenigde Staten 1989. Drama van Martin Scorsese, Francis Ford Coppola en Woody Allen. Met o.a. Nick Nolte, Rosanna Arquette, Heather McComb, Giancarlo Giannini en Woody Allen.

Drieluik met drie films van drie regisseurs die zich afspelen in New York.
1. Life Lessons. Van Martin Scorsese. Over oudere macho-kunstenaar (Nolte) en zijn assistente/minnares (Arquette) die er tussenuit wil knijpen. Camerawerk van Néstor Almendros.
2. Life without Zoe. Van Francis Ford Coppola. Variatie op het oude kinderboek 'Eloise' over een klein, rijk meisje dat in een hotel in New York woont, terwijl haar ouders de wereld rondreizen. Camerawerk van Vittorio Storaro.
3. Oedipus Wrecks. Van Woody Allen. Komedie, waarin een man letterlijk wordt achtervolgd door zijn zeurende moeder; Woody is in topvorm als het ongelukkige slachtoffer Sheldon Millstein, en Questel is om te gillen in de rol van zijn moeder Sadie Millstein. Het camerawerk is van Sven Nykvist.

Imagine: John Lennon

1988 | Muziek, Biografie, Documentaire

Verenigde Staten 1988. Muziek van Andrew Solt.

Een ongewone documentaire, geproduceerd door Solt en David L. Wolper naar aanleiding van 240 uur filmmateriaal uit de persoonlijke archieven van Yoko Ono. Niet bepaald niets, maar een beetje teleurstellend als je nagaat hoeveel materiaal er voor handen was. Lennon's ontmoetingen met Al Capp en journaliste Gloria Emerson mogen niet gemist worden. De commentaarstem is van John Lennon. Camerawerk van Nestor Almendros.

Nadine

1987 | Komedie

Verenigde Staten 1987. Komedie van Robert Benton. Met o.a. Kim Basinger, Jeff Bridges, Rip Torn, Gwen Verdon en Glenne Headly.

De films van Robert Benton (Kramer vs. Kramer) zijn van constante kwaliteit, maar in het ongrappige Nadine gleed hij met één voet uit, om dankzij de kracht van Basinger en Bridges nog net overeind te blijven. Basinger is de domblonde titelheldin in deze klucht die zich afspeelt in het Texas van de jaren vijftig. Nadine laat sexy foto's maken bij de verkeerde fotograaf, wil ze terugstelen en komt samen met haar echtgenoot (Bridges) in een grootscheepse zwendel terecht. Aanstekelijke muziek van Sweethearts of the Rodeo.

Heartburn

1986 | Komedie, Drama

Verenigde Staten 1986. Komedie van Mike Nichols. Met o.a. Meryl Streep, Jack Nicholson, Jeff Daniels, Maureen Stapleton en Stockard Channing.

Een schrijfster, zwanger van haar tweede kind, ontdekt dat haar man een verhouding met een andere vrouw heeft. De pittige, intelligente tragikomedie profiteert van de acteerprestaties van Streep en Nicholson, hoewel nooit echt duidelijk wordt waarom deze twee ooit op elkaar gevallen zijn. Het script is van Nora Ephron, gebaseerd op haar autobiografische roman.

Places in the Heart

1984 | Avonturenfilm, Drama

Verenigde Staten 1984. Avonturenfilm van Robert Benton. Met o.a. Sally Field, Lindsay Crouse, Ed Harris, Amy Madigan en Danny Glover.

Texas, eind van de jaren 1930-1940. Na de dood van haar echtgenoot blijft Field achter met twee kinderen en een grote schuld. De bank stelt haar voor de boerderij te verkopen, maar met de hulp van een toevallige passant (Glover) en een blinde kostganger (Malkovich) zal ze erin slagen om, tegen alle verwachtingen in, een spectaculaire katoenoogst te realiseren. Benton, maker van KRAMER VS KRAMER en gespecialiseerd in superieure melodrama`s, scoorde hoog bij critici en publiek met deze prachtig opgenomen en bij momenten aangrijpende film waarin de levenswil en het doorzettingsvermogen van het individu op optimistische, ietwat naïeve wijze wordt bejubeld. Field kreeg voor haar doorleefde hoofdrol een Oscar, Benton eveneens (voor het scenario). Leuk detail is nog dat Amy Madigan en Ed Harris, die in de film een overspelig koppel vertolken, tijdens de opnames verliefd werden en elkaar later het jawoord gaven.

Vivement dimanche!

1983 | Mysterie, Thriller, Misdaad

Frankrijk 1983. Mysterie van François Truffaut. Met o.a. Fanny Ardant, Jean-Louis Trintignant, Philippe Laudenbach, Jean-Pierre Kalfon en Philippe Morier-Genoud.

Truffaut nam de Amerikaanse roman 'The Long Saturday Night' van Charles Williams en situeerde het verhaal waarin de lijken zich opstapelen in een charmant Zuid-Frans dorpje. Zo verenigt de regisseur zijn grote liefde voor Hitchcock met het romantisch realisme dat hij zo bewonderde aan Jean Renoir, in een van de laatste films die hij maakte voor zijn dood in 1984. Trintignant is een makelaar die wordt verdacht van moord op zijn echtgenote. Zijn devote secretaresse (Ardant) probeert zijn onschuld te bewijzen. Prettige, zwarte komedie werd in sfeervol zwart-wit gedraaid door Néstor Almendros.

Pauline à la plage

1983 | Komedie, Romantiek, Familiefilm

Frankrijk 1983. Komedie van Eric Rohmer. Met o.a. Amanda Langlet, Arielle Dombasle, Pascal Greggory, Féodor Atkine en Rosette.

Derde film in Rohmers reeks 'Comédies et proverbes' speelt zich af in een Normandisch badplaatsje waar de vijftienjarige Pauline (Langlet) en haar zojuist gescheiden nicht Marion (Dombasle) een korte vakantie doorbrengen. Marion trekt de aandacht van een oude vlam én van een oudere, cynische man. Pauline ontmoet een leuke jongen van haar eigen leeftijd. De wensen en verlangens, de relationele misverstanden en het onophoudelijke gefilosofeer van de personages over de liefde worden in de bekende Rohmer-stijl verbeeld: geestig maar bedaard, teder en bitterzoet.

Still of the Night

1982 | Thriller, Actiefilm

Verenigde Staten 1982. Thriller van Robert Benton. Met o.a. Roy Scheider, Meryl Streep, Jessica Tandy, Joe Grifasi en Sara Botsford.

Een thriller à la Hitchcock van de maker van KRAMER VS. KRAMER: psychiater Scheider wordt verliefd op Streep, die verdacht wordt van moord op één van zijn patiënten. Een magnifiek gefotografeerde, kille film; plot- technisch hapert er het nodige aan, maar daar heeft men tijdens het kijken waarschijnlijk geen erg in. Scenario van Benton en David Newman. Fotografie van Nestor Almendros.

Sophie's Choice

1982 | Drama, Oorlogsfilm

Verenigde Staten 1982. Drama van Alan J. Pakula. Met o.a. Meryl Streep, Kevin Kline, Peter MacNicol, Rita Karin en Stephen D. Newman.

De jonge Amerikaan Stingo (­MacNicol) wil schrijver worden en komt in Brooklyn op het spoor van een goed verhaal als hij kennismaakt met zijn bovenburen, Nathan en Sophie. Het zijn leuke, excentrieke, verliefde mensen, maar Sophie lijkt een groot geheim uit WO II met zich mee te torsen. Mooi opgebouwd, meeslepend en aangrijpend drama, waarin Streep alle registers opentrekt. Er klonk enige ­kritiek op haar, inderdaad nogal vet aangezette, Poolse accent, maar gerenommeerd filmcriticus Roger Ebert wilde dat accent juist ‘omhelzen’ en Streep kreeg, zeker niet onverdiend, een Oscar voor haar rol.

The Blue Lagoon

1980 | Romantiek, Avonturenfilm, Drama

Verenigde Staten 1980. Romantiek van Randal Kleiser. Met o.a. Brooke Shields, Christopher Atkins, Leo McKern en William Daniels.

Een van de leukste idiote films denkbaar, een guilty pleasure van jewelste, is deze tot op het absurde af geromantiseerde kijk op 'natuurlijke liefde'. Twee negentiende-eeuwse kinderen spoelen na een schipbreuk aan op een exotisch eiland en groeien samen op tot tieners die seks en liefde ontdekken - helemaal puur natuur. Het bloot van het destijds veertienjarige kindsterretje Brooke Shields en de achttienjarige debutant Christopher Atkins wordt angstvallig verstopt achter loshangende haren en palmtakken. Destijds toch heel zwoel voor een hele generatie tieners.

Le dernier métro

1980 | Oorlogsfilm, Drama, Romantiek

Frankrijk 1980. Oorlogsfilm van François Truffaut. Met o.a. Catherine Deneuve, Gérard Depardieu, Jean Poiret, Heinz Bennent en Andréa Ferréol.

Catherine Deneuve is de onbetwiste ster van deze 'kroniek van het theater tijdens de oorlog, gezien door de ogen van een kind' (zoals Truffaut zijn film zelf noemde). Als echtgenote van een ondergedoken, joodse theaterdirecteur (Bennent) probeert Deneuve de 'troupe' bij elkaar te houden en het lopende toneelproject tot een goed einde te brengen. Truffaut vond Deneuve zonder meer fantastisch: 'een gepassioneerde actrice die nu haar echte kunnen kon tonen'. En 'de kei' Gérard Depardieu (Deneuve's minnaar in Le dernier metro) werd meteen gecontracteerd als hoofdrolspeler van Truffauts volgende film, La femme d'à côté (1981).

L'amour en fuite

1979 | Drama, Komedie, Romantiek

Frankrijk 1979. Drama van François Truffaut. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Marie-France Pisier, Claude Jade, Dani en Dorothée.

Laatste film van de vijfdelige reeks die Truffaut met Léaud maakte rond Antoine Doinel, een autobiografische ‘fusie’ van hemzelf en zijn hoofdrolspeler. De serie begon met de prachtige Les 400 Coups (1959), waarin Doinel (én Léaud) een opgroeiende jongen was. Later zagen we hem als jongvolwassene zijn Parijse leven leiden, met vluchtige en serieuzere liefdes. Nu gaan Doinel en zijn vrouw Christine uit elkaar. Truffaut maakt gebruik van flashbacks uit de eerdere delen voor dit slot, dat volgens velen weinig toevoegde, maar hem evengoed een Gouden Beer-nominatie in Berlijn opleverde.

Kramer vs. Kramer

1979 | Drama

Verenigde Staten 1979. Drama van Robert Benton. Met o.a. Dustin Hoffman, Meryl Streep, Jane Alexander, Justin Henry en Howard Duff.

Wat heel makkelijk een smartlap had kunnen worden werd in de handen van regisseur Benton (Places in the Heart, co-scenarist van Bonny and Clyde) een intrigerend melodrama. De ambitieuze Ted Kramer (Hoffman) leert het vaderschap kennen nadat zijn vrouw Joanna (Streep) - die haar leven lang 'iemands dochter of iemands vrouw is geweest' - hem heeft verlaten. En als hij zijn zorgtaken dan eindelijk in de vingers heeft komt zijn vrouw weer op de proppen. Een pijnlijke rechtszaak over de voogdij volgt. Film werd wereldwijd een commercieel succes. Van de negen Oscarnominaties werden er vijf verzilverd.

Goin' South

1978 | Western, Komedie

Verenigde Staten 1978. Western van Jack Nicholson. Met o.a. Jack Nicholson, Mary Steenburgen, Christopher Lloyd, John Belushi en Veronica Cartwright.

Een vermakelijke western-komedie, waar niet iedereen van zal genieten, met Nicholson die zich redt uit een lynchpartij door met een oude vrijster te trouwen. Steenburgen is verfrissend apart in haar speelfilmdebuut. Belushi's teleurstellend kleine rolletje is grappig.

Days of Heaven

1978 | Drama, Experimenteel, Thriller

Verenigde Staten 1978. Drama van Terrence Malick. Met o.a. Richard Gere, Brooke Adams, Sam Shepard, Linda Manz en Robert Wilke.

Chicago 1916. Staalarbeider Bill vlucht, na een handgemeen met dodelijke afloop, met vriendin Abby en zusje Linda naar Noord-Texas. Wanneer de terminaal zieke boer bij wie hij werk vindt verliefd wordt op Abby, rijpt in Bills hoofd een cynisch plan. Vijf jaar na Badlands keerde kluizenaar-perfectionist Malick terug met deze liefdestragedie gezien door de ogen van een tienermeisje. En opnieuw heeft de combinatie van lyrisch-cinematografische stijl en elliptisch-bespiegelende verteltrant hypnotische kwaliteiten. Manz' voice-over is al even expressief als haar gelaat. Opgenomen in Canada. Regieprijs in Cannes, Oscar voor de fotografie.

La vie devant soi

1977 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1977. Drama van Moshé Mizrahi. Met o.a. Simone Signoret, Michal Bat-Adam, Samy Ben Youp, Costa-Gavras en Claude Dauphin.

Ook bekend als Madame Rosa, deze Oscarwinnaar (voor de beste niet-Engelstalige film) uit 1977 van de Israëlische ­cineast ­Moshe Mizrahi. De film vertelt het ­verhaal van Madame Rosa, een Joodse voormalige prostituee met een concentratiekampsyndroom, die de zorg voor een aantal kinderen op zich heeft genomen. Haar favoriet is het ­Algerijnse joch Momo (Ben-Youp), een moslim. De film is bij tijd en wijle nogal sentimenteel en voorspelbaar, maar Mizrahi heeft met hoofdrolspeelster ­Simone Signoret een ijzersterke troef in handen. De regisseur zou vier jaar na La vie devant soi nog eens met Signoret ­samenwerken, voor het plattelands­drama Chère inconnu.

Die Marquise von O.

1976 | Romantiek, Historische film, Komedie, Drama

Duitsland​/​​Frankrijk 1976. Romantiek van Eric Rohmer. Met o.a. Edith Clever, Bruno Ganz, Edda Seippel, Peter Lühr en Otto Sander.

Ook bekend als Madame Rosa, deze Oscarwinnaar (voor de beste niet-Engelstalige film) uit 1977 van de Israëlische ­cineast ­Moshe Mizrahi. De film vertelt het ­verhaal van Madame Rosa, een Joodse voormalige prostituee met een concentratiekampsyndroom, die de zorg voor een aantal kinderen op zich heeft genomen. Haar favoriet is het ­Algerijnse joch Momo (Ben-Youp), een moslim. De film is bij tijd en wijle nogal sentimenteel en voorspelbaar, maar Mizrahi heeft met hoofdrolspeelster ­Simone Signoret een ijzersterke troef in handen. De regisseur zou vier jaar na La vie devant soi nog eens met Signoret ­samenwerken, voor het plattelands­drama Chère inconnu.

L'histoire d'Adèle H.

1975 | Drama, Biografie

Frankrijk 1975. Drama van François Truffaut. Met o.a. Isabelle Adjani, Bruce Robinson, Sylvia Marriott, Joseph Blatchley en Ivry Gitlis.

Adèle (Adjani), de dochter van de schrijver Victor Hugo, is smoorverliefd op de Britse luitenant Albert Pinson (Robinson). Hij beantwoordt haar liefde niet. Toch blijft ze hem achterna reizen, haar obsessie gaat een eigen leven leiden, zelfs als ze hem op straat niet meer herkent. Gebaseerd op de in code geschreven dagboeken van Adèle Hugo, gedragen door intens spel van de jonge Adjani in werkzaam contrast met Truffauts ascetische vormgeving. Adjani kreeg een Oscarnominatie voor haar rol en werd, net als Truffaut, genomineerd voor een César.

Général Idi Amin Dada: Autoportrait

1974 | Documentaire, Biografie, Historische film

Frankrijk 1974. Documentaire van Barbet Schroeder.

Een portret van de schizofrene dictator Idi Amin Dada van Oeganda, die in 1971 aan de macht kwam door een staatsgreep. Schroeder, die hem filmde tijdens de hoogtijdagen van zijn schrikbewind, onthoudt zich van commentaar, maar laat de perverse Amin vrijuit praten en die bazelt zo'n onzin uit, dat deze documentaire een karikatuur wordt. Idi Amin Dada werkte bereidwillig mee en ging daarbij zover om de inname van de Golanvlakte te simuleren. Zijn grootheidswaanzin is meer dan lachwekkend, maar in retrospect vergaat je het lachen als je bedenkt hoe verschrikkelijk wreed hij was, als je beseft dat hij de dood van een half miljoen mensen op zijn geweten heeft. Na de bevrijding van de passagiers van een lijnvliegtuig van Air France door Israëlische commando's in 1976 in Entebbe, begon Amins gezag af te brokkelen. Hij vluchtte in 1979 naar Libië, maar hij werd in 1980 afgeschoven naar Saoedi-Arabië, waar hij in 2003 op 75-jarige leeftijd overleed. Eigenlijk zou de bloeddorstige Amin, die de reïncarnatie van het kwaad was, zich hebben moeten verantwoorden voor een internationaal gerechtshof wegens volkerenmoord, net zoals de in zijn cel overleden ex-president van Servië Slobodan Milosevic of Saddam Hoessein van Irak, die o.a. ruim vierduizend koerden liet doden met gifgasaanvallen. Maar een land als Saoedi-Arabië levert niet uit, zeker niet een ex-staatshoofd, dat te gast is. Toen Amin, die aan het begin van zijn presidentsschap nog internationaal werd gerespecteerd en toen het eindresultaat van deze film zag, heeft hij ervoor gezorgd dat de documentaire jarenlang niet mocht worden uitgezonden door de Franse tv, in wiens opdracht de film was geproduceerd. De rolprent mocht wel vertoond worden in theaters, maar in een gecoupeerde versie zoals de rechter bevolen had, waardoor hij 10 minuten korter was. Na de val van Idi Amin Dada herstelde Schroeder zijn werk. Het camerawerk is van Néstor Almendros. Mono.

L'amour l'après-midi

1972 | Drama, Komedie

Frankrijk 1972. Drama van Eric Rohmer. Met o.a. Bernard Verley, Zouzou, Françoise Verley, Daniel Ceccaldi en Malvina Penne.

Een jonge zakenman blijft na kantoortijd in Parijs om pas n[KA1]a de spits naar de echtelijke woning te forensen en droomt dan over mogelijke slippertjes. Een vrijgevochten kennis - de geliefde van een vriend die om haar zelfmoord pleegde - komt hem bezoeken en dringt zich steeds meer aan hem op, wat zowel zijn afweer als zijn twijfel wekt. De laatste van Rohmer`s Morele Vertellingen heeft minder intellectualistische personages dan de vorige delen, maar de erotische prikkeling blijft zich vooral in de geest afspelen. Als de verleidster groeit Zouzou van weinig aantrekkelijke onbehouwenheid naar bijna onweerstaanbaarheid. (In een droomscène figureren alle actrices uit Rohmer's eerdere films).

Les deux anglaises et le continent

1971 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1971. Drama van François Truffaut. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Kika Markham, Stacey Tendeter, Sylvia Marriott en Marie Mansard.

Een jonge Fransman wordt rond 1900 verliefd op twee Engelse zusters, bemint hen beurtelings en verliest beiden. Gevoelige, ingetogen verfilming van de roman van Jules et Jim- auteur Henri-Pierre Roché over de tot fysieke pijn onderdrukte passies in het Victoriaanse tijdperk. Deze tweetalige Truffaut-film had in Frankrijk weinig succes, maar daarbuiten des te meer. De regisseur schreef samen met Jean Gruault het scenario en Nestor Almendros zorgde voor de fotografie.

Le genou de Claire

1971 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1971. Drama van Éric Rohmer. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Aurore Cornu, Laurence de Monaghan, Michèle Montel en Gérard Falconetti.

Een jonge Franse diplomaat (Brialy) neemt een korte vakantie, voordat hij gaat trouwen met een Zweedse schone, en strijkt neer in het fraaie Annecy, dat aan het gelijknamige meer is gelegen. Hij ontmoet daar een oude vriendin, romanschrijfster Cornu, die twee tienerdochters heeft. Hij begint met ze te flirten, aangemoedigd door Cornu (die het gebeuren wil gebruiken als schrijfstof voor een boek), hoewel hij de oudste eigenlijk niet mag en de jongste (Romand) verliefd op hem wordt. Het hoogtepunt wordt gevormd door Brialy's streling van de knie van Monagham, de oudste dochter. Nummer vijf van Rohmers 'zes morele vertellingen'. Behoort tot de neo-klassieke Franse cinema, maar voor sommigen iets teveel dialoog.

L'enfant sauvage

1970 | Drama

Frankrijk 1970. Drama van François Truffaut. Met o.a. Jean-Pierre Cargol, François Truffaut, Françoise Seigner, Jean Dasté en Annie Miller.

n 1799 werd in Zuid Frankrijk een jongen van ongeveer twaalf ontdekt die waarschijnlijk zijn hele leven in het wild had geleefd. De jonge arts Jean Itard nam hem onder zijn hoede en probeerde hem taal en empathie bij te brengen. In fraai zwart wit volgt Truffaut, die zijn scenario baseerde op de aantekeningen van de arts die hij zelf speelt, het moeizame proces. Terwijl Itard van invloed zou blijken op onderwijs voor dove kinderen, zijn hedendaagse pedagogen en gedragswetenschappers nog altijd gefascineerd door het ‘wilde kind’ van Aveyron.

Domicile conjugal

1970 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1970. Komedie van François Truffaut. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Claude Jade, Daniel Ceccaldi, Hiroko Berghauer en Barbara Laage.

In de Antoine Doinel-cyclus - vier speelfilms plus één episode in de portmanteauproductie L'Amour à 20 ans uit 1962 - chroniqueert dit deel het huwelijk-met-hindernissen van onze (anti)held met de lieftallige Christine. Hartsunie of niet, het zwervend oog van de rusteloze Antoine valt ook op de bekoorlijke Japanse Kyoko (Hiroko Berghauer). Léaud groeide mee met de rol die zijn naam in filmhistorisch marmer beitelde, evenals Jade (1948-2006) met de hare. Doinel was deels Truffauts alter ego; de regisseur vroeg zelfs Jade ten huwelijk, maar kwam daar te elfder ure op terug.

More

1969 | Drama, Romantiek, Misdaad

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Luxemburg 1969. Drama van Barbet Schroeder. Met o.a. Mimsy Farmer, Klaus Grünberg, Michel Chanderli, Heinz Engelmann en Louise Wink.

De Duitse Stefan (Grünberg) en Amerikaanse Estelle (Farmer) ontmoeten elkaar in Parijs en reizen vervolgens af naar Ibiza voor zon, seks en drugs. En nog meer drugs. Eerste speelfilm van regisseur Schroeder, die later onder meer Barfly en Single White Female zou maken, volgt het tweetal in hun hedonistische, fatale trip. Flink maffe film met niet al te sterke acteurs verwierf een zekere cultstatus, niet in de laatste plaats vanwege de muziek van Pink Floyd op de soundtrack: de band schreef die speciaal voor de film.

Ma nuit chez Maud

1969 | Drama

Frankrijk 1969. Drama van Eric Rohmer. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Françoise Fabian, Marie-Christine Barrault, Antoine Vitez en Marie Becker.

Clermont-Ferrand, pre-Kerstdagen, sneeuwval. Wiskundige en belijdend katholiek met verschuifbare moraal Jean-Louis brengt avond en nacht door bij de gescheiden Maud. Terwijl hij toch zojuist zijn zinnen heeft gezet op de 22-jarige Françoise, voert J-L met zijn slimme gastvrouw filosofische gesprekken over liefde en confessionaliteit. Al stoïcijns ouderwets bij zijn première, dit derde deel uit de Contes Moraux, met als scenariobasis de Gok van Pascal: geloof of atheïsme? Rohmerianen savoureren de verfijnde dialogen, het subtiele verkennings- en verleidingsspel, de theatrale mise-en-scène van de voortreffelijke acteurs. Intellect siert. Prix Méliès 1969.

Paris vu par...

1965 | Drama, Komedie

Frankrijk 1965. Drama van Jean Douchet, Jean Rouch, Jean-Daniel Pollet, Eric Rohmer en Jean-Luc Godard. Met o.a. Barbara Wilkind, Jean-Pierre Andréani, Nadine Ballot, Barbet Schroeder en Micheline Dax.

Een in zes verschillende wijken gesitueerde episodenfilm waarbij de 16mm-camera de regisseurs ongewone bewegingsvrijheid geeft en het low-budget hen bevrijdt van commerciële restricties. Er zijn sketches van wisselende toon en niveau - vooral Rohmers bijdrage valt tegen - met een uitschieter van Chabrol - ook als acteur - in een ongeremd venijnig beeld van een bourgeois huwelijk en de verrassende wraak van het zoontje. De in een doorlopende camerabeweging opgenomen sketch van Rouch waarin een jonge vrouw geconfronteerd wordt met een zelfmoordenaar is niet slechts een technisch hoogstandje, maar maakt zo de continuïteit van de emotie zichtbaar.