Lino Léonardi: muziek.
Er zijn 3 films gevonden.

Pile ou Face ?
Frankrijk 1980. Thriller van Robert Enrico. Met o.a. Philippe Noiret, Michel Serrault, Dorothée, André Falcon en Jean Desailly.
Lino Léonardi: Muziek
vpro cinema
bezoekers
Ik
Moi je veux la mer...
Frankrijk 1977. Erotiek van Christian-Paul Arrighi. Met o.a. Florence Giorgetti en Martine Redon.
Lino Léonardi: Muziek
vpro cinema
bezoekers
Ik
Moi je veux la mer...
 Christian-Paul Arrighi, 1977
Le cinéma de papa
Frankrijk 1971. Biografie van Claude Berri. Met o.a. Yves Robert, Hénia Suchar, Claude Berri, Alain Cohen en Prudence Harrington.
Lino Léonardi: Muziek
vpro cinema
bezoekers
Ik

Pile ou Face ?

1980 | Thriller, Mysterie

Frankrijk 1980. Thriller van Robert Enrico. Met o.a. Philippe Noiret, Michel Serrault, Dorothée, André Falcon en Jean Desailly.

Noiret, verbitterd weduwnaar en hardnekkig speurder probeert te bewijzen dat de zwijgzame boekhouder Serrault zijn vrouw heeft koud gemaakt. Hij laat geen middel ongemoeid om de tot verdacht bestempelde man te verlokken en te vernederen om hem zodoende te kunnen slachtofferen. Het gedegen spel en de vaste regie worden ondersteund door de beklemmende sfeer van het landschap van de Gironde. Marcel Jullian, Michel Audiard en de regisseur bewerkten de roman Suivez le veuf van Alfred Harris tot scenario.

Moi je veux la mer...

1977 | Erotiek

Frankrijk 1977. Erotiek van Christian-Paul Arrighi. Met o.a. Florence Giorgetti en Martine Redon.

Op weg naar zee om een huis te bekijken dat een vriend aan hen wil verkopen, laten twee jonge vrouwen zich onder meer oplichten, verkrachten en aftuigen. Op de koop toe moeten ze daarna nog deelnemen aan een orgie in een kasteel. Eenmaal aan de kust gearriveerd, komen ze erachter dat het huis in kwestie helemaal niet bestaat! Het enige goede idee in een waardeloze film waar elke beroepsfilmer zich voor zou schamen. Voor de acteurs gaat hetzelfde op.

Le cinéma de papa

1971 | Biografie, Drama

Frankrijk 1971. Biografie van Claude Berri. Met o.a. Yves Robert, Hénia Suchar, Claude Berri, Alain Cohen en Prudence Harrington.

In dit liefdevolle autobiografische drama blikt regisseur Berri terug op zijn jeugd. Als jongeman groeide hij in de jaren zestig op in een Parijs, Joods gezin. Neemt hij de zaak van zijn vader over, of kiest hij voor de cinema? De term 'le cinéma de papa' werd eind jaren vijftig door de hemelbestormers van de Nouvelle Vague gebruikt ter aanduiding van de naoorlogse, artistiek conservatieve films. Berri, die later films als Jean de Florette en Manon des sources zou maken, lijkt zich daar juist wel bij thuis te voelen.
imdb: Zoek Lino Léonardi op IMDB