Mark Metcalf

The Stupids

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Komedie van John Landis. Met o.a. Christopher Lee, Tom Arnold, Jessica Lundy, Bug Hall en Alex McKenna.

Rage

Verenigde Staten 1995. Actiefilm van Joseph Merhi. Met o.a. Gary Daniels, Kenneth Tigar, Fiona Hutchinson, Jillian McWhirter en Peter Jason.

Zoals gebruikelijk bij dit soort snelle actiefilms doet het verhaaltje er weinig toe, maar we vertellen het toch even: Alex (Daniels), leraar van beroep, getrouwd en een dochtertje, wordt gedwongen een misdadiger te helpen ontsnappen in zijn eigen auto. Na een wilde achtervolging die jammerlijk mislukt, worden ze gearresteerd en Alex wordt voor een medeplichige boef aangezien. Hij is zwaar gewond en in plaats van in een ziekenhuis te worden opgenomen, komt hij terecht in een laboratorium, waar de overheid gevangenen misbruikt voor medische experimenten en probeert van hen onoverwinnelijke, hersenloze strijders te maken. Er vallen veel rake klappen als Alex uitbreekt met in zijn kielzog een stelleltje schietgrage, idiote achtervolgers, die het defensiegeheim willen elimineren. Gewelddadig - zeker drie volle minuten teveel volgens onze Oosterburen - maar met talloze stunts, waaraan 53 man meewerkten en volslagen ongeloofwaardig. Lekker snel voor doorgewinterde actiefanaten en buitengewoon leuk voor Merhi-fans (ja, die bestaan ook!). Het scenario is van Joseph John Barmettler en Jacobsen Hart. Het camerawerk is van Ken Blakey. Ons advies voor normale mensen: overslaan.

A Reason to Believe

Verenigde Staten 1995. Drama van Douglas Tirola. Met o.a. Jay Underwood, Allison Smith, Danny Quinn, Georgia Emelin en Kim Walker.

Deze onbekend gebleven eersteling van regisseur Tirola, die zijn eigen scenario schreef, gaat over de vraag wanneer er sprake is van verkrachting en wanneer niet. Geeft het slachtoffer aanleiding en stemt het slachtoffer toe als het zich niet verzet? Juridisch gezien een hellend vlak, dat iedere maatschappij anders ziet. Zo is de ritssluiting in een spijkerbroek voldoende voor de Italiaanse rechter om aan te nemen dat de vrouw aanleiding gaf tot seskueel contact, maar in Amerika, waar men graag een wipje maakt op de achterbank van de auto, denkt men er heel anders over. Niet onknap high school leerlingetje Charlotte Byrne (Smith), vast verbonden aan Wesley (Quinn), gaat een avondje dansen en laat zich door Jim Curran (Underwood) na afloop opvrijen, waarop hij haar aanrandt. Achteraf schaamt Charlotte zich voor het gebeurde, verwijt zij zichzelf dat ze zich niet met hand en tand verzet heeft. Ze dreigt te bezwijken onder de druk van de gebeurtenissen en als ze er met anderen over praat, weten die wel beter. Het gaat om een regelrechte verkrachting, maar Jim is zich van geen kwaad bewust, omdat hij dacht dat het zijn 'heerlijk' recht was. Het conflict is geboren en de zaak is rijp voor een maatschappelijke beschouwing over zeden en gewoontes, die dringend veranderd moeten worden. De medeleerlingen raken verdeeld in kampen. Regisseur Tirola gaat amateuristisch te werk, maar wie zich interesseert voor dergelijk drama, is bij hem aan het goede adres en moet er eens voor gaan zitten en kan intens meeleven met de voor -en tegenstanders. Het camerawerk is van Sarah Cawley.

Touched by an Angel

Verenigde Staten 1994. Fantasy van Jerry Jameson. Met o.a. Roma Downey, Della Reese, Linda Hart, Wendy Phillips en T.J. Lowther.

Dit is een pilot voor een nieuwe serie. Monica (Downey) is een engel die als taak heeft om zich over verdrietige kinderen te ontfermen en mensen ertoe te brengen hun leven te veranderen als het allemaal niet meer zo lekker loopt. Ze wordt daarbij beurtelings gesteund en gekapitteld door opperengel Tess (Reese). In deze pilot raakt Monica bevriend met de acht-arige David (Lowther), die diep ongelukkig is omdat hij zijn moeder mist. De eigengereide engel besluit haar te gaan zoeken, maar begaat daarbij nogal wat blunders. Downey speelt haar rol als Monica met de juiste engelachte charme en Reese is een heel innemende Tess. De regie van Jameson is nogal plichtmatig, maar Karl Hermanns mooie beelden van de locatie in Noord-Utah maken veel goed. Het scenario van producente Martha Williamson voegt weinig toe aan het aloude gegeven van de goede fee en het is de vraag of dat genoeg is om een hele serie te dragen.

Disaster at Valdez

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Duitsland 1992. Drama van Paul Seed. Met o.a. Christopher Lloyd, John Heard, Rip Torn, Michael Murphy en Ron Frazier.

De gedramatiseerde documentaire over de ramp met de olietanker Exxon Valdez voor de kust van Alaska, een van de grootste milieurampen uit de geschiedenis. De film gaat niet alleen de toedracht na, maar ook de fouten die gemaakt werden bij het oplossen van de problemen en schenkt grote aandacht aan de verstrekkende gevolgen voor flora en fauna. Er zijn geen helden in dit verhaal, maar wel veel vragen, waarop het antwoord niet altijd even gemakkelijk is. Het scenario is van Michael Baker en het camerawerk is van Ian Punter.

Presumed Guilty

Verenigde Staten 1991. Drama van Paul Wendkos. Met o.a. Martin Sheen, Brendan Fraser, Caroline Kava, James Handy en Rebecca Schull.

Stiefvader Sheen en detective Handy maken zich sterk om te bewijzen dat Fraser ten onrechte tot vijftien jaar gevangenisstraf is veroordeeld wegens roofmoord. Zoveelste film, die op een waar voorval is gebaseerd; deze keer betreft het een dwaling van de Amerikaanse justitie in 1980. Scenario van Cynthia Whitcomb en camerawerk van Charles Arnold.

Oscar

Verenigde Staten 1991. Komedie van John Landis. Met o.a. Sylvester Stallone, Ornella Muti, Don Ameche, Peter Riegert en Tim Curry.

Geen remake maar wel overduidelijk ge[KA3]inspireerd op de gelijknamige toneelklucht (inclusief het smijten met de deuren en het verwisselen van de personen) en de film van Edouard Molinaro. In deze is Stallone een gangster (Angelo 'Snaps' Provolone uit 1930) die zijn stervende vader belooft zijn leven te beteren en de familie-eer te herstellen te midden van financiële kommer en kwel. Stallone op de komische toer valt redelijk mee en vooral de bijrolspelers zijn leuk: Palminteri als beulsknecht van Snaps, Curry als de kwast van een spraakleraar, Bracken als stotterende verlinker, en Shearer en Ferrero als de Funuccis. Toch haalt de film het niet bij die van Molinaro met Louis De Funès.

A Woman Named Jackie

Verenigde Staten 1991. Drama van Larry Peerce. Met o.a. Roma Downey, Stephen Collins, William DeVane, Joss Ackland en Wendy Hughes.

Soapachtige biografie over Jacqueline (Jackie) Bouvier (1929- 1994), de echtgenote van de Amerikaanse president John F. Kennedy en van de Griekse reder Onassis, geschreven door Roger O. Hirson en gebaseerd op de biografie van C. David Heymann. Haar levensloop is bekend. Als kind leerde zij paardrijden, won concoursen, studeerde aan de betere scholen, zelfs aan de Sorbonne in Parijs. Zij praatte afschuwelijk Frans, werkte als fotografe voor de Washington Times-Herald en ontmoette in die hoedanigheid de twaalf jaar oudere senator Kennedy, met wie zij in 1953 trouwde. Zij kregen twee kinderen. In 1961 werd zij First Lady en in 1963 weduwe na de moord op Kennedy. Vijf jaar later hertrouwde zij met de steenrijke Griekse reder Aristoteles Onassis, die in 1975 overleed. Daarna ging `Jackie` voor een uitgeverij in New York werken en was zij dagelijks joggend in Central Park te bewonderen. Hoe het met haar afliep (lymfekanker) mis je als kijker gelukkig want de film werd drie jaar voor haar dood gemaakt. De film brengt aan het licht dat zij op het financi[KA3]ele vlak van wanten wist, dat haar vader (geloofwaardig gespeeld door Devane) aan de drank verslaafd was en dat haar man een zwak had voor alles wat een rok droeg. Niets nieuws dus. Downey, afkomstig uit het Amerikaanse soap-opera-tv- circuit, voelt zich zichtbaar op haar gemak in deze zoete, tuttige film. Gordon doet moeite om als Marilyn Monroe lijzig te praten, de Britse karakterrol-acteur Ackland draagt er zorg voor dat Onassis geen karikatuur wordt. Collins lijkt helemaal niet op JFK, maar daar bekommert zich blijkbaar niemand om. De regie van Peerce kan men alles behalve subtiel noemen. Dat past dus bij het geheel, een mislukte biografie.

Mr. North

Verenigde Staten 1988. Drama van Danny Huston. Met o.a. Anthony Edwards, Robert Mitchum, Lauren Bacall, Harry Dean Stanton en Anjelica Huston.

De debuutfilm van Huston, waar zijn vader John nog aan meewerkte als scenarioschrijver (samen met Janet Roach), is gebaseerd op het boek [KL]Theophilus North[KLE] van Thornton Wilder (1875-1975). Mr. North, een briljante jongeman (Edwards) zonder middelen, arriveert in een kustplaatsje Newport (Rhode Island) en maakt zich in korte tijd populair door zijn charme en zijn diverse bekwaamheden: leraar en tennisinstructeur. Hij geneest de voorname Mitchum van een winderige kwaal met pepermunt-pillen en maakt bekenden gelukkig met zijn electrostatische ontladingen. Daarna moet hij zich verantwoorden voor het uitoefenen van de geneeskunst zonder daarvoor gediplomeerd te zijn. Er was veel talent betrokken bij het maken van deze film, niettemin werd het een teleurstelling, ondanks de fraaie locaties. Camerawerk van Robin Vidgeon. Gesitueerd rond 1925.

The Heavenly Kid

Verenigde Staten 1985. Fantasy van Cary Medoway. Met o.a. Lewis Smith, Jason Gedrick, Jane Kaczmarek, Richard Mulligan en Mark Metcalf.

Beschamend amateuristische komisch werkje over een tiener, die rond 1956 omkomt bij een 'chicken race' en vervolgens niet in de hemel kan komen voordat hij in 1986 nog enig goed werk op aarde heeft verricht. Is bedoeld om te lachen. De beste momenten in deze film zitten aan het eind, maar dan heb je het waarschijnlijk al opgegeven. Scenario van Martin Copeland en de regisseur.

The Oasis

Verenigde Staten 1984. Avonturenfilm van Sparky Greene. Met o.a. Chris Makepeace, Scott Hylands, Richard Cox, Dori Brenner en Rick Podell.

Een geslaagde, verrassend beheerste avonturenfilm waarin de overlevenden van een vliegtuigcrash in een woestijn-achtig gebied ronddwalen en tot kannibalisme overgaan om in leven te blijven. Minder voyeuristisch-sensationeel dan de onfrisse SURVIVE en daardoor spannender en, op een paar zwakke scènes na, overtuigender.

The Final Terror

Verenigde Staten 1981. Drama van Andrew Davis. Met o.a. John Friedrich, Adrian Zmed, Daryl Hannah, Rachel Ward en Mark Metcalf.

Een slechte film voor oude tieners, die in de binnenlanden speelt. Misschien interessant vanwege de latere sterren die erin spelen, hoewel ze weinig kans krijgen hun register open te trekken. Scenario van Jon George, Neill D. Hicks en Ronald Shusett.

Campsite Massacre

Verenigde Staten 1981. Horror van Andrew Davis. Met o.a. John Friedrich, Adrian Zmed, Daryl Hannah, Rachel Ward en Ernest Harden Jr..

Banale maar functionele horror-versie van Boormans DELIVERANCE. Vier jongelui die in een kano een rivier afvaren worden onderweg belaagd door een krankzinnige moordenaar en zien zich verplicht allerlei wrede guerrilla-tactieken toe te passen om in leven te blijven. De cast bestaat uit een aantal jonge acteurs die met hun volgende film heel beroemd zijn geworden (Hannah met SPLASH, Ward met SHARKY'S MACHINE en AGAINST ALL ODDS en Zmed in de tv-serie T.J. Hooker).

Head Over Heels

Verenigde Staten 1979. Komedie van Joan Micklin Silver. Met o.a. John Heard, Mary Beth Hurt, Peter Riegert, Kenneth McMillan en Gloria Grahame.

Eenvoudig verhaal over de obsessie van Heard om zijn vroegere vriendin Hurt terug te winnen; het soort film dat alleen maar persoonlijke reacties veroorzaakt - het charmeert of het verveelt je. Gebaseerd op de roman Chilly Scenes of Winter van Ann Beattie. De film werd opnieuw onder die titel uitgebracht met een lengte van 93m. Onze Toots Thielemans is op het soundtrack te horen.

Animal House

Verenigde Staten 1978. Komedie van John Landis. Met o.a. John Belushi, Karen Allen, Tom Hulce, Tim Matheson en John Vernon.

In dit zeer succesvolle prototype van platte jongenskomedies als American Pie en The Hangover krijgen twee eerstejaarsstudentjes geen toegang tot respectabele verenigingen, waarop ze maar lid worden van de onaangepaste Delta's. Dat is schrikken: de club wordt bevolkt door de zwartste schapen van de campus, die overal lak aan hebben. Vooral gedenkwaardig is Belushi als anarchistische, zwaar whisky drinkende zevendejaars. Twee jaar later maakte hij met Landis de klassieker The Blues Brothers, kort daarop overleed hij op 33-jarige leeftijd aan een drugsoverdosis.