Florence Vignon: cast, scenario en schrijver.
Er zijn 8 films gevonden.

Deux

2019 | Drama

Frankrijk​/​​Luxemburg​/​​België 2019. Drama van Filippo Meneghetti. Met o.a. Barbara Sukowa, Martine Chevallier, Léa Drucker, Jérôme Varanfrain en Muriel Bénazéraf.

Al jaren wonen Nina (Sukowa) en Madeleine (Chevallier) tegenover elkaar in twee luxe appartementen in een Frans provincieplaatsje. Wat de buitenwereld niet weet, is dat ze ook al jaren geliefden zijn. De strijdbare Nina zou dat het liefst rondbazuinen, maar weduwe Madeleine is moeder en bang dat ze haar inmiddels volwassen kinderen met dat nieuws zal teleurstellen. En dan krijgt Madeleine een beroerte en kán ze het hun niet eens meer vertellen. De debuterende regisseur Meneghetti filmt het op festivals meermalen onderscheiden Deux niet als melodrama, maar als thriller en maakt het tragische liefdesverhaal zo nog aangrijpender.

Une vie

2016 | Drama

Frankrijk​/​​België 2016. Drama van Stéphane Brizé. Met o.a. Judith Chemla, Jean-Pierre Darroussin, Yolande Moreau, Swann Arlaud en Nina Meurisse.

Onopgesmukt, naturalistisch verslag van het volwassen leven van de negentiende-eeuwse deemoedige dochter van een baron, die een hardvochtige burggraaf trouwt die haar van haar idealen berooft. Regisseur Brizé (La loi du marché) toont het leven als desillusie in een vierkant beeldformaat. Een onthutsend portret van hoe een onbevangen geest verstrikt raakt in morele kaders, beloftes en bedrog. Naar het gelijknamige boek van Guy de Maupassant en bekroond met de prijs van de internationale filmkritiek op het Filmfestival van Venetië.

Quelques heures de printemps

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Stéphane Brizé. Met o.a. Vincent Lindon, Hélène Vincent, Emmanuelle Seigner, Sylvie Jobert en Olivier Perrier.

Na een tijd in de gevangenis trekt veertiger Alain (Lindon), vrachtwagenchauffeur, noodgedwongen in bij zijn moeder. Dat valt beiden, de ene nog koppiger dan de ander, niet mee. Mooie observaties van onderhuidse spanningen, waarbij ook de familiehond betrokken raakt, gaan vervolgens over in een bijna documentaire weergave van de euthanasie die moeder Yvette (Vincent), ongeneeslijk ziek, in een Zwitserse kliniek pleegt. Vier Césarnominaties in eigen land, waaronder voor beide uitstekende hoofdrolspelers. Muziek van Nick Cave en Warren Ellis.

Mademoiselle Chambon

2009 | Drama

Frankrijk 2009. Drama van Stéphane Brizé. Met o.a. Vincent Lindon, Sandrine Kiberlain, Aure Atika en Jean-Marc Thibault.

Zwijgzame metselaar Jean is getrouwd en vader, juffrouw Chambon solitaire lerares op eeuwige doorreis. Twee volledig verschillende werelden, één onuitgesproken, onmogelijke liefde. Regisseur Brizé, met Je ne suis pas là pour être aimé al meester in delicaat en subtiel, laat in zijn vrije Eric Holder-romanadaptatie de blikken, lichaamstaal en stiltes spreken. Voormalige geliefden Lindon en Kiberlain spelen vanuit het diepst van hun wezen, totdat het afscheidslied 'Septembre (quel joli temps)' van Barbara weerklinkt. Passend slotakkoord in mineur bij een droevig verhaal over keuzes in bleek Zuid-Frans zomerlicht.

Le fils de l'épicier

2007 | Drama

Frankrijk 2007. Drama van Eric Guirado. Met o.a. Nicolas Cazalé, Clotilde Hesme, Jeanne Goupil, Daniel Duval en Stephan Guérin-Tillie.

Na een afwezigheid van tien jaar keert Parijzenaar Antoine Sforza (Cazalé) weer terug naar zijn geboortedorp in de Provence. Zijn vader heeft een hartinfarct gehad en Antoine moet een tijdje zijn plaats innemen als winkelier/chauffeur van een krakkemikkige SRV-wagen die in het saaie maar zeer pittoreske dorpje de boodschappen thuisbezorgt bij de grotendeels bejaarde inwoners. Gaandeweg went hij aan het lokale levenstempo, bovendien komt zijn Parijse overbuurvrouw Claire (Hesme) op bezoek. Ondanks een voorspelbaar verhaal is Le fils de l'épicier innemend in zijn eenvoud. En Guirado's liefdesverklaring aan het Franse platteland is besmettelijk.

Thérèse et Léon

2000 |

Frankrijk 2000. Claude Goretta. Met o.a. Florence Vignon, Dominique Labourier en Claude Rich.

Na een afwezigheid van tien jaar keert Parijzenaar Antoine Sforza (Cazalé) weer terug naar zijn geboortedorp in de Provence. Zijn vader heeft een hartinfarct gehad en Antoine moet een tijdje zijn plaats innemen als winkelier/chauffeur van een krakkemikkige SRV-wagen die in het saaie maar zeer pittoreske dorpje de boodschappen thuisbezorgt bij de grotendeels bejaarde inwoners. Gaandeweg went hij aan het lokale levenstempo, bovendien komt zijn Parijse overbuurvrouw Claire (Hesme) op bezoek. Ondanks een voorspelbaar verhaal is Le fils de l'épicier innemend in zijn eenvoud. En Guirado's liefdesverklaring aan het Franse platteland is besmettelijk.

Le blue des villes

1999 | Komedie, Drama

Frankrijk 1999. Komedie van Stéphane Brizé. Met o.a. Mathilde Seigner, Antoine Chappey, Florence Vignon en Philippe Duquesne.

Solange is niet erg tevreden met het leven. Haar werk als parkeerwacht levert haar voornamelijk gefoeter van automobilisten op en aan haar driftige man Patrick heeft ze ook niet veel. Florence Vignon heeft een mooie hoofdrol als een stille vrouw die stiekem vindt dat ze juist in de wieg is gelegd om geluid te maken: Solange wilde altijd zangeres worden. Wanneer ze een oude vriendin tegenkomt, inmiddels een bekende weervrouw van televisie, verandert er iets. Eerste lange speelfilm van regisseuse Brizé die samen met actrice Vignon het scenario schreef.

Le bleu des villes

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Stéphane Brizé. Met o.a. Florence Vignon, Mathilde Seigner, Antoine Chappey, Philippe Duquesne en Clotilde Mollet.

Solange is niet erg tevreden met het leven. Haar werk als parkeerwacht levert haar voornamelijk gefoeter van automobilisten op en aan haar driftige man Patrick heeft ze ook niet veel. Florence Vignon heeft een mooie hoofdrol als een stille vrouw die stiekem vindt dat ze juist in de wieg is gelegd om geluid te maken: Solange wilde altijd zangeres worden. Wanneer ze een oude vriendin tegenkomt, inmiddels een bekende weervrouw van televisie, verandert er iets. Eerste lange speelfilm van regisseuse Brizé die samen met actrice Vignon het scenario schreef.