Pierre-Alain Chapuis: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

Je vous ai compris: De Gaulle 1958-1962

2010 | Historische film, Drama

Frankrijk 2010. Historische film van Serge Moati. Met o.a. Patrick Chesnais, Hubert Saint-Macary, Pierre-Alain Chapuis, Jacques Brunet en Mathias Mlekuz.

Op 4 juni 1958 sprak Charles de Gaulle, amper enkele dagen president van Frankrijk, vanaf een regeringsgebouwbalkon in Algiers de verzamelde Pieds-Noirs toe. Zijn multi-interpretabele zinnetje 'Ik heb u begrepen' ging later gelden als De Gaulles verraad aan de Pieds-Noirs, de Franse kolonisten in zijn oude achterban. Vlakke doch accurate telefilm chroniqueert de presidentiële zigzagkoers door een politiek mijnenveld (inclusief mislukte moordaanslag op zijn persoon) naar een onafhankelijk Algerije. Dat Chesnais voor geen meter op de staatsman lijkt, staat een waardige vertolking niet in de weg.

Le temps retrouvé

1999 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1999. Drama van Raoul Ruiz. Met o.a. Catherine Deneuve, Marcello Mazzarella, John Malkovich, Pascal Greggory en Marie-France Pisier.

Op 4 juni 1958 sprak Charles de Gaulle, amper enkele dagen president van Frankrijk, vanaf een regeringsgebouwbalkon in Algiers de verzamelde Pieds-Noirs toe. Zijn multi-interpretabele zinnetje 'Ik heb u begrepen' ging later gelden als De Gaulles verraad aan de Pieds-Noirs, de Franse kolonisten in zijn oude achterban. Vlakke doch accurate telefilm chroniqueert de presidentiële zigzagkoers door een politiek mijnenveld (inclusief mislukte moordaanslag op zijn persoon) naar een onafhankelijk Algerije. Dat Chesnais voor geen meter op de staatsman lijkt, staat een waardige vertolking niet in de weg.

On a très peu d'amis

1998 | Komedie

Frankrijk 1998. Komedie van Sylvain Monod. Met o.a. Michel Vuillermoz, Mathieu Amalric, Yvon Back, Dominique Reymond en Stéphane Butet.

Op 4 juni 1958 sprak Charles de Gaulle, amper enkele dagen president van Frankrijk, vanaf een regeringsgebouwbalkon in Algiers de verzamelde Pieds-Noirs toe. Zijn multi-interpretabele zinnetje 'Ik heb u begrepen' ging later gelden als De Gaulles verraad aan de Pieds-Noirs, de Franse kolonisten in zijn oude achterban. Vlakke doch accurate telefilm chroniqueert de presidentiële zigzagkoers door een politiek mijnenveld (inclusief mislukte moordaanslag op zijn persoon) naar een onafhankelijk Algerije. Dat Chesnais voor geen meter op de staatsman lijkt, staat een waardige vertolking niet in de weg.

Les mamies

1992 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk 1992. Komedie van Annick Lanoë. Met o.a. Danielle Darrieux, Sophie Desmarets, Paulette Dubost, Jackie Sardou en Marthe Villalonga.

De twaalf-jarige Gallon woont bij zijn grootmoeder Darrieux en zijn moeder Kriegel. Deze laatste is zo ingenomen met haar aanstaande, tweede huwelijk, dat ze geen aandacht heeft voor de jongen. Wanneer moeder op zakenreis is, loopt de jongen weg. Darrieux wil haar kleinzoon terugvinden en roept de hulp in van enkele oude vriendinnen. Ontwapenend spel van zeven oudere actrices redt de film van de totale ondergang. Het scenario hangt met haken en ogen aan elkaar en heeft weinig opwindends, maar Darrieux en haar trawanten zorgen voor leuke dialogen en situaties. Lano[KA3]e, Claude Besson, Claire Alexandrakis en Chantal Pelletier schreven het scenario, dat (gelukkig) veel plaats laat voor improvisatie. Fotografie van Olivier Gueneau.

Julie Lescaut

1991 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1991. Misdaad van Caroline Huppert en Marion Sarraut. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Angier, Blanchette Brunoy, Eric Prat en Mouss Diouf.

Genest (Julie Lescaut) wordt eindelijk bevorderd tot commissaris van politie in een voorstad, waar veel fabrieken staan en dat voornamelijk bewoond wordt door migranten. Nog voordat ze aan de mensen heeft kunnen wennen, krijgt ze een belangrijke zaak in de schoot geworpen: de ontvoering van een kind. Omdat ze zelf moeder is, is ze vastbesloten de zaak op te lossen. Routineuze politiefilm die echter opvalt omdat hij aandacht besteedt aan de moeilijkheden die de politie ondervindt in een wijk met verschillende culturen. Erg veel schokkends heeft het scenario van Alexis Lecaye en Michèle Letellier, naar een roman van Lecaye niet te bieden. Film uit blik voor massaconsumptie, gefotografeerd door Jean Monsigny.

Baptême

1989 |

Frankrijk​/​​België 1989. René Féret. Met o.a. Valérie Stroh, Jean-Yves Berteloot, Jacques Bonnaffé, Pierre-Alain Chapuis en Edith Scob.

René Féret pakt ditmaal in zekere zin de draad van LA COMMUNION SOLEMNELLE weer op. De geschiedsbeschrijving van een familie over enkele generaties. Het begint allemaal in een kleine stad in Noord-Frankrijk - die Pierre Lhomme tot het schieten van mooie plaatjes brengt - en eindigt in 1965. Gedurende dertig jaar volgen blijdschap en verdriet elkaar op. Zeker, er is sprake van een autobiografische inslag maar 'BAPTÊME is een samenraapsel van bedachte anecdotes waar een kern van waarheid in zit'. Het luistert in deze film allemaal heel nauw: dialogen, sfeer en een bepaalde manier van doen, die uit het leven gegrepen lijkt. Een geloofwaardig, scherpzinnig, vakkundig en gevoelig werk. Scenario van regisseur Féret.