Dwight Ewell: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Niagara, Niagara

1997 | Komedie, Romantiek

Verenigde Staten 1997. Komedie van Bob Gosse. Met o.a. Robin Tunney, Henry Thomas, Michael Parks, Stephen Lang en John MacKay.

Chasing Amy

1996 | Komedie, Romantiek, Drama

Verenigde Staten 1996. Komedie van Kevin Smith. Met o.a. Ben Affleck, Joey Lauren Adams, Jason Lee, Dwight Ewell en Jason Mewes.

Voor zijn schare trouwe volgelingen kan scenarist/regisseur Kevin 'Silent Bob' Smith (Dogma, Jay and Silent Bob Strike Back) weinig fout doen. Zijn lowbudget gender-bender komedie Chasing Amy - een serieus puberman-wordt-verliefd-op-lesbienne opzetje met het spervuur van relationele geestigheden, filmverwijzingen en gevatte teksten - deed het dan ook prima aan de kassa's én herstelde Smiths status als begaafd filmmaker. Chasing Amy is de laatste uit Smiths New Jersey trilogie. Evenals in de overige twee films - Clerks en Mallrats - getuigt Chasing Amy van een verfrissende wansmaak. Chasing Amy is tevens de grote doorbraak van Ben Affleck.

Stonewall

1995 | Drama

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1995. Drama van Nigel Finch. Met o.a. Guillermo Díaz, Frederick Weller, Brendan Corbalis, Bruce MacVittie en Duane Boutte.

Stonewall is de naam van een homobar in de Newyorkse wijk Greenwich Village, waar vooral drag queens komen. Het is 1969 en de politie doet er regelmatig invallen, want homoseksualiteit in het openbaar is bij de wet verboden in het land van onbegrensde mogelijkheden. Als er weer eens zo`n inval met grof geweld en sadisme heeft plaatsgevonden, leidt dat tot een opstand, die de homobeweging mobiliseert om hun rechten erkend te krijgen. Over dit stuk sociale geschiedenis is een uitstekend boek geschreven door Martin Duberman, dat tot scenario bewerkt werd door Rikki Beadle Blair. Het verhaal van deze woelige dagen is gedramatiseerd en concentreert zich op een jonge homo uit de Mid- West Matty Dean (Weller), die meent dat New York het paradijs is wat vrijheid aangaat. Hij raakt bevriend met drag queen LaMiranda (Diaz), een lekker Porturicaans stuk met een afro-pruik en raakt zo betrokken bij het wrede optreden van de politie. Door zijn vriendschap met de militante en intellectuele Ethan (Corbalis) belandt hij in de protestbeweging. Tenslotte weet hij niet voor wie hij moet kiezen. De film schildert met veel komische noten en soms met wat tragiek van wat er toentertijd gebeurde. Het laat de kijker middels een soort docudrama een tijdperk meebeleven waarin de gebeurtenissen dertig jaar later voor ondenkbaar worden gehouden. Het resultaat dat zich niet beperkt tot homo-kijkers, is bepaald verbluffend, want de film werd gedraaid voor de BBC met een heel klein budget van nog geen twee miljoen dollar. De montage is trefzeker, de spelprestaties aanstekelijk en de kostuums van Michael Clancy zijn fraai. Zwanenzang van regisseur Finch, die nimmer de voltooide film zag, omdat hij vroegtijdig aan AIDS overleed. Camerawerk van Chris Seager. Technicolor.

Flirt

1995 | Komedie, Drama

Duitsland​/​​Verenigde Staten​/​​Japan 1995. Komedie van Hal Hartley. Met o.a. Bill Sage, Parker Posey, Martin Donovan, Dwight Ewell en Geno Lechner.

In New York wil Emily (Posey) een tijdelijke scheiding van haar vriend Bill (Sage). Ze vertrekt voor een paar maanden naar Parijs en wil weten of hij voor hen een toekomst ziet. Hij vraagt anderhalf uur bedenktijd.

Amateur

1994 | Komedie, Thriller

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1994. Komedie van Hal Hartley. Met o.a. Isabelle Huppert, Martin Donovan, Elina Löwensohn, Damian Yong en Chuck Montgomery.

Regisseur Hartley (Trust, Simple Men) schept genoegen in het ontleden van dubbelzinnige karakters. Zo ook in Amateur waar de nymfomane ex-non Isabelle (Huppert) in haar brood voorziet met het schrijven van pornografisch materiaal. Ze ontfermt zich over de ogenschijnlijk keurige Thomas (Donovan), die lijdt aan geheugenverlies. Hij begint zich weer wat te herinneren als hij een porno-actrice en een schimmige boekhouder terugziet. Waar het verhaal heen gaat of met wie je moet sympathiseren is overigens totaal ondergeschikt aan de bizarre dialogen en groteske personages. Prima spel van Huppert, uiteraard.