Alain Goraguer

Les Bidochon

Frankrijk 1996. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Anémone, Jean-François Stévenin, Annie Girardot, Daniel Gélin en Catherine Lachens.

Le raisin d'or

Frankrijk​/​​België 1993. Komedie van Joël Séria. Met o.a. Pierre Arditi, Cristiana Réali, Bernard Pinet, Jean-Manuel Florensa en Daniel Villates.

Baron Arditi heeft een grondige afkeer aan werken, maar een groot hart voor zijn vrienden. Logisch dat hij overladen is met schulden. Terwijl de naburige kloosterlingen ploeteren in hun wijngaard, luistert de baron liever naar muziek en organiseert hij regelmatig uitbundige feesten. De onverwachte dood van de opzichter van zijn wijngaarden is dan ook een ware ramp, want zonder hen is er geen oogst. De baron stevent af op een regelrechte ramp. Zwakke komedie met morele ondergrond. Het cynisme dat Seria gewoonlijk kenmerkt, is hier verdwenen en vervangen door tedere humor die echter niet kan overtuigen. Seria's scenario stelde Yves Dahan in de gelegenheid om enkele mooie beelden te schieten van de wijngaarden van de Bordelais.

Quiproquos

Frankrijk 1991. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Bernard Fresson, Claude Gensac, Laure Sabardin, Valérie Rojan en Serge Dupire.

Satire over de politieke gebruiken in de provincie: de louche tegenstander van een (eerlijke) burgemeester die al dertig jaar zijn ambt uitoefent, ontvoert zijn dochter. Hij zal haar gezond en wel terugbezorgen als de burgemeester zich terugtrekt bij de komende verkiezingen. Wordt vrij snel een boulevardkomedie zoals de titel al aangeeft. Wat de satire betreft, die houdt plotseling op: de inspiratie was kennelijk uitgeput. Het hele werk van deze ex-cineast getuigt van een oppervlakkige kundigheid die in dienst is gesteld van absolute onpersoonlijkheid. En voor deze film geldt 'iedereen is mooir, iedereen is aardig' zoals Jean Yanne zou zeggen. Scenario van Louis-Michel Colla en Jean-Claude Massoulier.

Pas une seconde à perdre

Canada​/​​Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Michel Leeb, Jean-Luc Bideau, Anne Letourneau, Gérard Loussine en Sacha Briquet.

Een jonge en briljante inspecteur van het ministerie van cultuur is op weg gegaan om het gebruik van de fondsen, die de staat een toneelgroep heeft gegeven, te controleren. Hij veroorzaakt een ongeluk, waarbij de hoofdrolspeler tijdelijk verlamd raakt en moet zijn plaats innemen. Groffe en aardig laag- bij-de-grondse humor gaat gepaard aan een slappe regie in kleinkunsttheater-stijl en vreselijk dom spel. Ongetwijfeld bedoeld voor geestelijk minder begaafden, maar wat doet Bideau temidden van dit zooitje? Nog veel minder dan

Bébé express

Frankrijk 1989. Komedie van François Dupont-Midy. Met o.a. Jean-Luc Moreau, Valérie Rojan, Richard Darbois, Guy Grosso en Odette Laure.

Om een fabelachtig bedrag te erven, moet een romanschrijfster, uit wier boeken blijkt dat zij kinderen haat, binnen een termijn van twee jaar een baby krijgen. Haar man probeert er een bij haar te verwekken, zonder resultaat. Vanaf dan wordt de wedloop om de baby geopend via adoptie, draagmoederschap etc. Gezochte fantasie die zich moeizaam over 90 minuten uitspreidt, dankzij heel veel opvulling. Vermoeiend en

Adieu, je t'aime

Frankrijk 1988. Drama van Claude Bernard-Aubert. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Bruno Cremer, Stéphane Bennet, Bruno Pradal en Cécile Vassort.

De geschiedenis van een driehoeksverhouding maar met een aardige bijzonderheid. Een getrouwde man (een veertiger) heeft een homoseksuele relatie met een jonge man en de waarheid is dat hij werkelijk niet meer weet van wie hij houdt terwijl de geschiedenis van a tot z door zijn vrouw verteld wordt. Interessant onderwerp, zeker, maar veeleisend en bijna Bergmaniaans. Bernard-Aubert is nooit genuanceerd te werk gegaan maar eerder schokkend en met de bekende maatschappelijke gevolgen. Zijn film, die teveel wil overtuigen, doet onevenwichtig en soms zwaar aan hoewel hij interessant blijft door het gebruik van het scenario en de rol die gespeeld wordt door Marie-Christine Barrault die sinds 1980 alleen maar in pornografische films heeft gespeeld onder het pseudoniem Burd Tranbaree.

A notre regrettable époux

Frankrijk 1988. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Jacqueline Maillan, Alida Valli, Jacques Dufilho, Pierre Tornade en Jean-Pierre Aumont.

Een macabere komedie op z'n Engels met niet minder dan zes moorden. Het draait allemaal om een erfenis, waar heel wat personen op azen. Helaas is het lang geen KING HEARTS AND CORONETS want zowel het scenario als de situaties ontbreekt het ten ene male aan vindingrijkheid. Klassiek en geijkt. De humor die is niet echt bijtend, en eerder zoet dan zwart. De uitmuntende prestatie van de acteurs redt de film echter. In 1990 werd er een 200m durende hermontage als tv-film van gemaakt en uitgezonden.

La grande Mouille

Frankrijk 1979. Erotiek van Claude Bernard-Aubert en Burd Tranbaree. Met o.a. Dominique Aveline, Guy Royer, Brigitte Lahaye, France Lomay en Karine Stephen.

Een dame, haar landgoed in Sologne, haar hitsige jachtopziener, haar hete dienstmeisjes en haar genodigden. Het programma is eenvoudig: overdag een eendenslachting, 's avonds een zwelgpartij en u kunt wel raden wat er 's nachts gebeurt. Opeenvolging van pornografische scènes met fotografische effecten in de stijl van David Hamilton. Geen commentaar. Mooie landschappen... Ook bekend als CHATTES MOUILLÉES en PARTIES DE CHASSE EN SOLOGNE.

Clarisse

Frankrijk 1979. Erotiek van Claude Bernard-Aubert. Met o.a. Brigitte Lahaye, Richard Lemieuvre, Cristel Lauris, Elisabeth Bure en John Goury.

In grote lijnen gaat het om de talrijke en gevarieerde seksuele avonturen van een man die bij een auto-ongeluk zijn mannelijkheid is kwijtgeraakt en die aan het einde, uiteraard, geneest. De censuur heeft deze film echter totaal versnipperd, zodat er 65m softporno, een onbegrijpelijk scenario en een opeenvolging van onuitgewerkte scènes zijn overgebleven. De acteurs zijn van het in dit genre gebruikelijke doorgewinterde slag. De regisseur kent zijn vak, en zijn film was er zonder al dat hak- en snijwerk beter afgekomen. Ook bekend als PARTIES TRES SPECIALES. Het pseudoniem van Claude Bernard-Aubert is Paul Vernon en als Alain Goraguer componeerde hij de muziek.

Auto-stoppeuses en chaleur

Frankrijk 1979. Erotiek van Claude Bernard-Aubert. Met o.a. Karen Allan, Lucie Doll, Melody Bird, Brigitte Lahaye en Cathy Stewart.

Getrouwde man verlaat Parijs om zijn vrouw in Bretagne op te zoeken. Hij heeft er ongeveer een week voor nodig om zijn bestemming te bereiken, aangezien hij twee lifsters meeneemt die hem nogal uitputten. Wanneer hij aankomt in de Bretonse badplaats waar zijn vrouw op hem wacht, sluit laatstgenoemde zich aan bij het gezellige trio! Absoluut inhoudsloos. Gelukkig zijn de meisjes mooi en kent de regisseur (die een paar magere jaren achter de rug heeft) zijn vak en weet hij zijn koopwaar te verpakken. Het pseudoniem van Claude Bernard-Aubert is Burd Tranbaree. Ook bekend als ET VIVE L'AUTO-STOP en VACANCES SEXUELLES.

Salopes et vicieuses

Frankrijk 1978. Erotiek van Claude Bernard-Aubert en Burd Tranbaree. Met o.a. Liliane Lemieuvre, Liliane Allan, Omar Diawara, Agnès Lemercier en Jenny Feeling.

Twee vriendinnen delen hetzelfde appartement en ook dezelfde zwarte dienaar, een knappe vent die luistert naar de naam Barnab[KA1]e. Op een dag nodigen ze de beeldige zwarte Mayouna bij hen thuis uit. Van een scenario is geen sprake; Bernard- Aubert (die zich in de jaren zeventig in leven moest houden met het maken van pornofilms) maant dit deels romantische en deels pikante niemendalletje nog enigszins de moeite waard maakt. Ook bekend als PHANTASMES No. 1.

Trois mille un l'odyssée de l'extase

Frankrijk 1977. Erotiek van Serge Korber. Met o.a. Danièle Dissoubray en Charlie Schreiner.

In een tv-studio zenden een presentatrice en een technicus een programma uit in 1976, dat een vrij openlijke beschrijving van de seksuele praktijken van de mens van toen geeft, zoals ze nu gelukkig niet meer voorkomen. Het is namelijk 3001 en iedereen geniet en plant zich voort met behulp van pillen. Het belachelijke thema en de hypocriete aanleiding daargelaten, is het ongeloofwaardig voor de kijker. Het is allemaal even onecht.

Stella

Frankrijk 1977. Erotiek van Alain Nauroy. Met o.a. Alain Saury, Jack Gatteau, Henry Czarniak, Jean Roquel en Joël Charpier.

Een sombere en zwartgallige film, waaraan wat porno- scènes zijn toegevoegd teneinde het geheel een pikant tintje mee te geven. De film vertelt van de krachttoeren van weinig appetijtelijke personages uit het Pigalle-milieu, een slaapverwekkend genre. Inbraken, te vereffenen rekeningen en prostitutie vormen een weinig aantrekkelijke ratjetoe, te meer daar aan de verfilming ook weinig aandacht is besteed. Alleen de muziek is de moeite waard.

Sarabande Porno

Frankrijk 1977. Erotiek van Claude Bernard-Aubert. Met o.a. Erika Cool, Bernard Hug, Richard Lemieuvre, Richard Allan en Danièle Troger.

Ergens in een niet-bestaande stad - het lijkt wel Parijs - en midden in de 20e eeuw bieden twee jongemannen zich aan aan de vrouwen voor allerlei perverse spelletjes. De heren krijgen dermate de smaak te pakken dat zij besluiten zich ook als slaven te verkopen. Het is dieptreurig te zien hoe een degelijke regisseur als Claude Bernard-Aubert zulke onzin kan maken.

Pornotissimo

Frankrijk 1977. Erotiek van Serge Korber. Met o.a. Alain Saury, Bob Holger, Monique Ciron, Karine Gambier en Sylvie Sartre.

Dankzij de toewijding van zijn secretaresse en zijn vrouw sluit een zakenman een belangrijk aankoop-contract met een olie- emir af, helpt de firma uit de problemen en volgt de directeur op. Uiteraard doen inhoud en scenario er niet toe. Enkele welkome grappen passeren de revue. Korber is echter wel diep gezonken in vergelijking met zijn eerste komedies. Ook bekend als SEXE SHOW.

L' Aigle et la colombe

Frankrijk 1977. Drama van Claude Bernard-Aubert. Met o.a. Lisbeth Hummel, Vania Villers, Hélène Surgère, Pierre Londiche en Colette Teissèdre.

Een Amerikaanse studente werkt aan haar scriptie over het priv[KA1]e-leven van Adolf Hitler, als ze in M[KA3]unchen wordt ontvoerd door een groep neo-nazi`s, die vanuit een bunker een nieuwe coup voorbereiden. Aan de vooravond daarvan weet ze het gifgas, dat daartoe gebruikt zal worden, in de bunker te laten ontsnappen en met opoffering van haar eigen leven de wereld te redden. Merkwaardige politieke fabel, die enerzijds al te gemakkelijk doet voorkomen dat er sinds de jaren dertig niets veranderd is en anderzijds de waarschuwing verpakt in nogal wat seks en sensatie. (Ofwel de waarschuwing als alibi kiest voor diezelfde martelingen en orgieën.) Er wordt ook nog eens bedroevend slecht geacteerd.

Safari Porno

Frankrijk 1976. Erotiek van Jean Luret en Sam Coray. Met o.a. Alain Plumey, Richard d' Arbois, Sylvia Bourbon, Cyril Val en Manuel Pluton.

Twee avonturiers, die de gevaarlijke opdracht hebben twintig flessen nitroglycerine bij een van de klanten van hun baas in de binnenlanden van Afrika af te leveren, ontmoeten twee Zwarten die net zo explosief zijn als hun lading. Is driftig in gesneden door de censuur. De Afrikaanse landschappen redden de resterende gedeelten enigszins. Ook bekend als SAFARI. De acteur Manuel Pluton wordt ook Manu Pluton genoemd.

P... comme pénétration

Frankrijk 1976. Erotiek van Alain Nauroy. Met o.a. Richard d' Arbois, Sylvia Bourdon, Nadia Gray, Françoise Avril en Martine Grimaud.

Orgies en vrijpartijen in het stewardessenwereldje. Met een 'moralistisch' einde, waardoor een dergelijke onderneming nog onsmakelijker wordt. Een onmogelijke vertoning. Ook bekend als: AVENTURES AUX TROPIQUES. Het pseudoniem van de regisseur Nauroy is Lino Ayranu. De acteur Manuel Pluton noemt zich ook wel Manu Pluton.

Jenny

Frankrijk 1976. Erotiek van Alain Nauroy. Met o.a. Richard Denis, Sylvia Bourdon, Nadia Day, Martine Grimaud en Cyril Val.

Een echtgenoot gaat zijn vrouw opsporen die met haar minnaar naar Afrika is gevlucht. Na een reeks van avonturen vindt hij haar maar zij verkiest haar nieuwe leven en hij troost zich met een vriendin. Een opeenstapeling van zwakheden in deze slechte, aan alle kanten rammelende film. Zelfs de camera slaagt er niet in de schoonheid van het Westafrikaanse landschap vast te leggen. In feite een zoveelste rolprent die als 'softporno' de snijtafel van de censuur verliet. Lino Ayranu is een pseudoniem voor Alain Nauroy. Ook behend als DEBORDEMENT DE PLAISIR en AFRICA LOVE.

Le feu au ventre

Frankrijk 1975. Erotiek van Alain Nauroy. Met o.a. Yan Brian, Valérie Boisgel, Martine Grimaud, Monique Vita en Richard Darbois.

Een man die door zijn secretaresse seksueel volledig is uitgeput, weet niet hoe hij zijn minnares nog kan bevredigen en huurt daarom de diensten in van een bende nozems, die zijn schitterende villa aan de Côte d'Azur binnendringen, waarna de ene verkrachting na de andere volgt. De censuur heeft bepaalde scènes eruit geknipt. Absoluut waardeloos. Ook bekend als LE JARDIN DES SÉVICES.

Indécences

Frankrijk 1975. Erotiek van Jacques Orth en Jack Regis. Met o.a. Martine Grimaud, Lydia Carol, Chantal Fourquet, Rataffia en Charlie Schreiner.

Vakantie, wellustige orgieën en toerisme op de Balearen vormen de ingrediënten van deze stuitend vulgaire film, waarin rijkelijk geknipt is door de censuur. Ook bekend als LES VACANCES.

Ich heirate eine Familie

Duitsland 1975. Familiefilm van Peter Weck. Met o.a. Peter Weck, Thekla Carola Wied, Julia Biedermann, Timmo Niesner en Tarek Helmy.

De familie Weck-Wied en kinderen verheugen zich op de kerstvakantie op de Canarische eilanden, maar ze worden uitgenodigd door oom Holt uit Wenen die gaat trouwen. Een familie-film met aardige plaatjes van Berlijn, Wenen en Meyerhofen in het Zillertal, verpakt als kerstfilm.

Au-delà de la peur

Frankrijk​/​​Italië 1975. Thriller van Yannick Andrei. Met o.a. Michel Bouquet, Michel Constantin, Marilù Tolo, Jean-Pierre Darras en Paolo Bonacelli.

Brave burger hoort per ongeluk plannen van inbrekersbende. Om hem tot zwijgen te dwingen worden zijn vrouw en zoon gegijzeld. Gegeven stelt eerst rol van de politie aan de orde - wel of niet te vertrouwen door individu - maar laat dit vallen in ontknoping vol geforceerde toevalligheden. Niettemin efficiënt en spannend verteld, zonder huilerige sensatie.

Le Rallye des joyeuses

Frankrijk 1974. Komedie van Serge Korber (Alain Nauroy).

Omdat deze film afkomstig is uit de hoek van Serge Korber (LE 17e CIEL, UN IDIOT À PARIS), verwacht men misschien dat het iets voorstelt. Een triest voorbeeld van een groot talent, verknald door de voorwaarden die de Franse producenten stellen. Ook bekend als LE RALLYE en LE RALLYE EROTIQUE.

Ursule et Grélu

Frankrijk 1973. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Annie Girardot, Bernard Fresson, Jean Carmet, Marcel Dalio en Roland Dubillard.

Een heilsoldate en een muzikant lijden samen schipbreuk, worden verliefd, maar een reeks van avonturen drijft ze steeds weer uit elkaar. Deze poging tot geacteerd stripverhaal strandt op de stijlloze regie en het moedeloos over-acteren van anders verdienstelijke spelers. Deze flop noodzaakte de regisseur tot maken het van porno-films.

Le silencieux

Frankrijk​/​​Italië 1973. Thriller van Claude Pinoteau. Met o.a. Leo Genn, Lino Ventura, Suzanne Flon, Lea Massari en Robert Hardy.

Lino Ventura is goed op dreef als de Sovjetrussische natuurkundige Haliakov die tijdens een wetenschappelijk uitstapje in Londen wordt gekidnapt door de Britse geheime dienst MI5. Of hij maar even wat namen wil noemen van Britse spionnen; als dat geregeld is, is hij weer vrij man. Maar Haliakov heeft een geschiedenis. Eigenlijk heet hij Clément Tibère; hij is Fransman van geboorte en werd ooit door de Sovjets ontvoerd en in een natuurkundig laboratorium te werk gesteld. Als de MI5 hem vrijlaat, is de KGB vast nog niet met hem klaar. Le silencieux is de debuutfilm van toenmalig regie-assistent Claude Pinoteau die vaker samenwerkte met Ventura, onder andere in films als La septième cible en La gifle.

La planète sauvage

Tsjechoslowakije​/​​Frankrijk 1973. Animatie van René Laloux. Met o.a. Barry Bostwick, Jennifer Drake en Eric Baugin.

Animatie van René Laloux. In een verre toekomst houdt een hoogontwikkeld buitenaards ras, de Draag, op hun planeet mensen als huisdieren en noemt hen Oms. Het Om-kind Terr groeit op met het Draag-meisje Tiva en zal een beslissende rol spelen in de verhouding tussen de twee rassen. Fantastische, hyperoriginele sf-animatie naar Oms en série van Stefan Wul stroomt over van wonderwezens en surrealiteiten, inbreng van co-scenarist Roland Topor. Prachtig, schilderachtig tekenwerk. Fabelachtige psych-soundtrack van Alain Goraguer. Met stripauteurs Moebius en Caza maakte Laloux (1929-2004) later respectievelijk Les maîtres du temps en Gandahar. Grand Prix, Cannes 1973.

L'affaire Dominici

Zweden​/​​Frankrijk​/​​Italië 1973. Misdaad van Claude-Bernhard Aubert. Met o.a. Jean Gabin, Victor Lanoux, Gérard Darrieu, Paul Crauchet en Geneviève Fontanel.

Frankrijk was begin jaren vijftig in de ban van de rechtszaak tegen boer Gaston Dominici vanwege de drievoudige (lust?)moord op een vakantievierend Brits gezinnetje in een gehucht in Zuidoost-Frankrijk. Volgens befaamd uitgesproken acteur Jean Gabin had de simpele boer geen eerlijk proces gehad, en daarom stak de gevierde acteur z’n nek uit voor deze krachttoer, waarin hij zelf de boer verbeeldt. Niet in Gastons l’accent du Midi, maar netjes in schoolfrans voor maximaal bereik. Helder rechtbankdrama, over een onopgehelderde zaak die nog regelmatig stof doet opwaaien.

Les Portes de feu

Frankrijk 1971. Avonturenfilm van Claude Bernard-Aubert en Claude-Bernard Auber. Met o.a. Dany Carrel, Emmanuelle Riva, Annie Cordy, Juliette Mills en Georges Aminel.

Een Franse jeep met daarin een arts en vier verpleegsters verdwaalt anno 1942 in de Noordafrikaanse woestijn en valt in handen van de Duitse troepen. Tijdens hun tocht naar een oase zorgen de Françaises ervoor dat er iets misgaat met de auto van de Duitse commandant. Een gealarmeerd Brits vliegtuig wil vanwege de aanwezigheid van de vrouwen niet aanvallen, zodat ze in de woestijn de macht in handen zien te houden tot er hulp arriveert. Dit oorlogsavontuur in de stijl van de Hollywood-B-film heeft als oorspronkelijk element vrouwen in heldenrollen: voor het overige is de film alleen maar vlot gemaakt.

Nick Carter et le trèfle rouge

Italië​/​​Frankrijk 1965. Actiefilm van Jean-Paul Savignac. Met o.a. Eddie Constantine, Nicole Courcel, Jo Dassin en Jeanne Valerie.

Routinewerkje met Eddie die achter een stel gestolen kernraketten aangaat. Het thema is achterhaald en de actie is met recht ouderwets, maar Eddie's smoel blijft sympathiek. Het scenario is van regisseur Sauvignac en gebaseerd op het boek Bombe sur table van Claude Rank. Cameraman van dienst was Claude Beausoleil.

Le dix-septième ciel

Frankrijk 1965. Mysterie van Serge Korber. Met o.a. Marie Dubois, Jean-Louis Trintignant, Jean Lefebvre en Marcel Dalio.

Een eerste zowel ironische als romantische, poëtische en dromerige speelfilm waarmee de maker in het voetspoor van Marivaux treedt. De met allerlei misverstanden gepaard gaande liefdesverwikkelingen van een vaak in dromen vluchtende ramenlapper en een dienstmeisje gedurende hun vakantie in een met veel gevoeligheid door Georges Barsky gefilmd Bretagne. Een beetje iel en met een paar langdradige stukken maar met ook knap gevonden, bijna absurde grappen en hele aardige dialogen van Pascal Jardin. Zeer veelbelovend maar jammergenoeg ging Korber daarna heel erg tegenvallen.

Blague dans le coin

Frankrijk 1963. Komedie van Maurice Labro. Met o.a. Fernandel, Perrette Pradier, Eliane D'Almeida, François Maistre en Marc Michel.

Een medewerker van een speelbank in een gokstad raakt per ongeluk betrokken in de strijd tussen concurrerende casino's. Deze genreparodie is te slordig gemaakt om te kunnen overtuigen en de opnames op locatie in Las Vegas maken Franse acteurs die Amerikanen spelen nog onaannemelijker. Het scenario is van Gérard Carlier en regisseur Labro met dialogen van Charles Spaak en G.M. Supe naar het ontspanningsboek van Carter Brown. Het camerawerk is van Robert Lefebvre. Mono.

Le bel âge

Frankrijk 1959. Experimenteel van Pierre Kast. Met o.a. Loleh Bellon, Jean-Claude Brialy, Françoise Brion, Jacques Doniol-Valcroze en Boris Vian.

Tweede lange speelfilm van deze cineast (1920-1984), en de karakteristiekste van al zijn lange films. Een intrige ontbreekt. Sociaal en intellectueel bevoorrechte personages weiden flink uit over vaak erotische gevoelens maar zijn toch voor alles onderworpen aan 'de koele passie van de ware libertijn'. De gedachte dat hier een nazaat van de Choderlos de Laclos van Les liaisons dangereuses aan het werk is, is moeilijk te onderdukken. Een even briljante als ijzige film, met overeenkomstig camerawerk van Ghislain Cloquet en Sacha Vierney. Eerder een experiment of een schets dan iets anders. Ook een moralistische film, hoewel de woordenstroom en de filmische creatie niet overal gelijk opgaan. De een vindt het originele oeuvre van Kast razend interessant, maar de ander verveelt zich er dood bij.