Dora Doll

Meilleur espoir féminin

Frankrijk 2000. Komedie van Gérard Jugnot. Met o.a. Gérard Jugnot, Bérénice Béjo, Antoine Duléry, Sabine Haudepin en Mohamed Hicham.

Là-bas... mon pays

Frankrijk 2000. Drama van Alexandre Arcady. Met o.a. Antoine de Caunes, Nozha Khouadra, Samy Naceri, Saïd Amadis en Mathilda May.

Le refuge : Vieux gamin

Frankrijk 1999. Drama van Claude Ginberg. Met o.a. Maxime Leroux, Marie-Dominique Dessez, Dora Doll, Mathilde Lettry en Marie-Charlotte Dutot.

Door met haar fiets te botsen op een ziek schaap komt de jonge Adeline (Lettry) zwaar ten val. Veearts Paul (Leroux), die ter hulp geroepen wordt, stuurt V[KA1]eronique (Dessez) met het meisje naar het hospitaal, terwijl hij het schaap onderzoekt. Het enige dat Adeline aan het ongeval overhoudt is een buil, maar Paul stelt bij het schaap een besmettelijke vorm van t.b.c. vast. Hij neemt onmiddellijk de nodige maatregelen. Ondertussen maakt Adeline in het hospitaal kennis met Elsa (Dutot), een leeftijdsgenote die aan leukemie lijdt. Paul ontfermt zich over een oude ezel die door de ziekte ondermijnd wordt. Op uitnodiging van V[KA1]eronique komt Elsa enkele dagen doorbrengen in Henriette`s (Doll) huis om op krachten te komen. Ze verzorgt de ezel en diens naderende dood helpt haar om haar eigen ziekte te aanvaarden. Een gevoelig portret van de vriendschap tussen een ziek meisje en een stervend dier. De kaap van de gemakkelijke sentimentaliteit werd met succes omzeild, zodat je een aangrijpend verhaal krijgt dat tot op het einde blijft boeien. De kijker wordt volledig ingepalmd door de twee meisjes. Intelligent scenario van Françoise Pasquini en Jean-Paul Demure. Fotografie is van Paul Bonis.

Le refuge : L'enfant qui dérange

Frankrijk 1998. Drama van Christian François. Met o.a. Maxime Leroux, Marie-Dominique Dessez, Robin Maridet, Dora Doll en Valérie Gil.

Door met haar fiets te botsen op een ziek schaap komt de jonge Adeline (Lettry) zwaar ten val. Veearts Paul (Leroux), die ter hulp geroepen wordt, stuurt V[KA1]eronique (Dessez) met het meisje naar het hospitaal, terwijl hij het schaap onderzoekt. Het enige dat Adeline aan het ongeval overhoudt is een buil, maar Paul stelt bij het schaap een besmettelijke vorm van t.b.c. vast. Hij neemt onmiddellijk de nodige maatregelen. Ondertussen maakt Adeline in het hospitaal kennis met Elsa (Dutot), een leeftijdsgenote die aan leukemie lijdt. Paul ontfermt zich over een oude ezel die door de ziekte ondermijnd wordt. Op uitnodiging van V[KA1]eronique komt Elsa enkele dagen doorbrengen in Henriette`s (Doll) huis om op krachten te komen. Ze verzorgt de ezel en diens naderende dood helpt haar om haar eigen ziekte te aanvaarden. Een gevoelig portret van de vriendschap tussen een ziek meisje en een stervend dier. De kaap van de gemakkelijke sentimentaliteit werd met succes omzeild, zodat je een aangrijpend verhaal krijgt dat tot op het einde blijft boeien. De kijker wordt volledig ingepalmd door de twee meisjes. Intelligent scenario van Françoise Pasquini en Jean-Paul Demure. Fotografie is van Paul Bonis.

Le refuge : Entre chien et loup

Frankrijk 1998. Komedie van Philippe Roussel. Met o.a. Maxime Leroux, Marie-Dominique Dessez, Dora Doll, Annie Grégoire en François Caron.

Door met haar fiets te botsen op een ziek schaap komt de jonge Adeline (Lettry) zwaar ten val. Veearts Paul (Leroux), die ter hulp geroepen wordt, stuurt V[KA1]eronique (Dessez) met het meisje naar het hospitaal, terwijl hij het schaap onderzoekt. Het enige dat Adeline aan het ongeval overhoudt is een buil, maar Paul stelt bij het schaap een besmettelijke vorm van t.b.c. vast. Hij neemt onmiddellijk de nodige maatregelen. Ondertussen maakt Adeline in het hospitaal kennis met Elsa (Dutot), een leeftijdsgenote die aan leukemie lijdt. Paul ontfermt zich over een oude ezel die door de ziekte ondermijnd wordt. Op uitnodiging van V[KA1]eronique komt Elsa enkele dagen doorbrengen in Henriette`s (Doll) huis om op krachten te komen. Ze verzorgt de ezel en diens naderende dood helpt haar om haar eigen ziekte te aanvaarden. Een gevoelig portret van de vriendschap tussen een ziek meisje en een stervend dier. De kaap van de gemakkelijke sentimentaliteit werd met succes omzeild, zodat je een aangrijpend verhaal krijgt dat tot op het einde blijft boeien. De kijker wordt volledig ingepalmd door de twee meisjes. Intelligent scenario van Françoise Pasquini en Jean-Paul Demure. Fotografie is van Paul Bonis.

Le Refuge : La Finette

Frankrijk 1998. Drama van Christian François. Met o.a. Maxime Leroux, Marie-Dominique Dessez, Dora Doll, Anne Canovas en Gérard Hernandez.

Terwijl hij `La Finette` verzorgt, de prijskoe van boer Vergeron (Hernandez), sterft het dier onverwacht onder de handen van dierenarts Paul (Leroux). Paul wil een autopsie om de doodsoorzaak uit te maken, maar daar wil Vergeron niets van weten. Hij heeft geen vertrouwen meer in Paul en bazuint dit dan ook rond. Als dan nog een tweede koe ziek wordt doet Vergeron beroep op Andr[KA1]e (Cafaro), een `genezer`. Paul vreest een epidemie en slaagt erin toelating te krijgen voor een lijkschouwing. Hij ontdekt een gevaarlijk griepvirus. Ondertussen heeft zijn vriendin V[KA1]eronique (Dessez) enkele kleine kostgangers in huis genomen en wordt ook haar moeder Henriette (Doll) ernstig ziek. Voorspelbaar doktersdrama dat meermaals beroep doet op de traanklieren van de kijker. Paul moet het opnemen tegen vastgeroest dorpsbijgeloof en stelt vast dat deze mensen helemaal niet gevoelig zijn voor de wetenschap van de twintigste eeuw. Het is allemaal nogal vergezocht en weinig geloofwaardig. Jean-Paul Demure, Françoise Pasquini en regisseur François baseerden het scenario op een verhaal van Elisabeth Arnac. Fotografie is van Anne Khripounoff.

La femme de l'Italien

Frankrijk 1998. Romantiek van Michaël Perrotta. Met o.a. Cécile Bois, Claudine Baschet, Beppo Clerici, Christian Moro en Olivier Sitruk.

Terwijl hij `La Finette` verzorgt, de prijskoe van boer Vergeron (Hernandez), sterft het dier onverwacht onder de handen van dierenarts Paul (Leroux). Paul wil een autopsie om de doodsoorzaak uit te maken, maar daar wil Vergeron niets van weten. Hij heeft geen vertrouwen meer in Paul en bazuint dit dan ook rond. Als dan nog een tweede koe ziek wordt doet Vergeron beroep op Andr[KA1]e (Cafaro), een `genezer`. Paul vreest een epidemie en slaagt erin toelating te krijgen voor een lijkschouwing. Hij ontdekt een gevaarlijk griepvirus. Ondertussen heeft zijn vriendin V[KA1]eronique (Dessez) enkele kleine kostgangers in huis genomen en wordt ook haar moeder Henriette (Doll) ernstig ziek. Voorspelbaar doktersdrama dat meermaals beroep doet op de traanklieren van de kijker. Paul moet het opnemen tegen vastgeroest dorpsbijgeloof en stelt vast dat deze mensen helemaal niet gevoelig zijn voor de wetenschap van de twintigste eeuw. Het is allemaal nogal vergezocht en weinig geloofwaardig. Jean-Paul Demure, Françoise Pasquini en regisseur François baseerden het scenario op een verhaal van Elisabeth Arnac. Fotografie is van Anne Khripounoff.

La clef des champs

Frankrijk 1998. Drama van Charles Nemes. Met o.a. Christine Boisson, Catherine Rouvel, Thérèse Liotard, Jean-Claude Dauphin en Amandine Chauveau.

Terwijl hij `La Finette` verzorgt, de prijskoe van boer Vergeron (Hernandez), sterft het dier onverwacht onder de handen van dierenarts Paul (Leroux). Paul wil een autopsie om de doodsoorzaak uit te maken, maar daar wil Vergeron niets van weten. Hij heeft geen vertrouwen meer in Paul en bazuint dit dan ook rond. Als dan nog een tweede koe ziek wordt doet Vergeron beroep op Andr[KA1]e (Cafaro), een `genezer`. Paul vreest een epidemie en slaagt erin toelating te krijgen voor een lijkschouwing. Hij ontdekt een gevaarlijk griepvirus. Ondertussen heeft zijn vriendin V[KA1]eronique (Dessez) enkele kleine kostgangers in huis genomen en wordt ook haar moeder Henriette (Doll) ernstig ziek. Voorspelbaar doktersdrama dat meermaals beroep doet op de traanklieren van de kijker. Paul moet het opnemen tegen vastgeroest dorpsbijgeloof en stelt vast dat deze mensen helemaal niet gevoelig zijn voor de wetenschap van de twintigste eeuw. Het is allemaal nogal vergezocht en weinig geloofwaardig. Jean-Paul Demure, Françoise Pasquini en regisseur François baseerden het scenario op een verhaal van Elisabeth Arnac. Fotografie is van Anne Khripounoff.

Le refuge : Les moutons d'Anatole

Frankrijk 1997. Drama van Alain Schwarzstein. Met o.a. Maxime Leroux, Marie-Dominique Dessez, Dora Doll, Diane Bellego en Philippe Magnan.

Terwijl hij `La Finette` verzorgt, de prijskoe van boer Vergeron (Hernandez), sterft het dier onverwacht onder de handen van dierenarts Paul (Leroux). Paul wil een autopsie om de doodsoorzaak uit te maken, maar daar wil Vergeron niets van weten. Hij heeft geen vertrouwen meer in Paul en bazuint dit dan ook rond. Als dan nog een tweede koe ziek wordt doet Vergeron beroep op Andr[KA1]e (Cafaro), een `genezer`. Paul vreest een epidemie en slaagt erin toelating te krijgen voor een lijkschouwing. Hij ontdekt een gevaarlijk griepvirus. Ondertussen heeft zijn vriendin V[KA1]eronique (Dessez) enkele kleine kostgangers in huis genomen en wordt ook haar moeder Henriette (Doll) ernstig ziek. Voorspelbaar doktersdrama dat meermaals beroep doet op de traanklieren van de kijker. Paul moet het opnemen tegen vastgeroest dorpsbijgeloof en stelt vast dat deze mensen helemaal niet gevoelig zijn voor de wetenschap van de twintigste eeuw. Het is allemaal nogal vergezocht en weinig geloofwaardig. Jean-Paul Demure, Françoise Pasquini en regisseur François baseerden het scenario op een verhaal van Elisabeth Arnac. Fotografie is van Anne Khripounoff.

Le refuge : Chenil en péril

Frankrijk 1997. Komedie van Christian François. Met o.a. Maxime Leroux, Marie-Dominique Dessez, Dora Doll, Julien Boisselier en Yves Beneyton.

Terwijl hij `La Finette` verzorgt, de prijskoe van boer Vergeron (Hernandez), sterft het dier onverwacht onder de handen van dierenarts Paul (Leroux). Paul wil een autopsie om de doodsoorzaak uit te maken, maar daar wil Vergeron niets van weten. Hij heeft geen vertrouwen meer in Paul en bazuint dit dan ook rond. Als dan nog een tweede koe ziek wordt doet Vergeron beroep op Andr[KA1]e (Cafaro), een `genezer`. Paul vreest een epidemie en slaagt erin toelating te krijgen voor een lijkschouwing. Hij ontdekt een gevaarlijk griepvirus. Ondertussen heeft zijn vriendin V[KA1]eronique (Dessez) enkele kleine kostgangers in huis genomen en wordt ook haar moeder Henriette (Doll) ernstig ziek. Voorspelbaar doktersdrama dat meermaals beroep doet op de traanklieren van de kijker. Paul moet het opnemen tegen vastgeroest dorpsbijgeloof en stelt vast dat deze mensen helemaal niet gevoelig zijn voor de wetenschap van de twintigste eeuw. Het is allemaal nogal vergezocht en weinig geloofwaardig. Jean-Paul Demure, Françoise Pasquini en regisseur François baseerden het scenario op een verhaal van Elisabeth Arnac. Fotografie is van Anne Khripounoff.

Le Grand Batre

Frankrijk 1997. Drama van Laurent Carcélès. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Jean-Claude Drouot, Jean-Yves Berteloot, Jean-Yves Gautier en Louis Velle.

Terwijl hij `La Finette` verzorgt, de prijskoe van boer Vergeron (Hernandez), sterft het dier onverwacht onder de handen van dierenarts Paul (Leroux). Paul wil een autopsie om de doodsoorzaak uit te maken, maar daar wil Vergeron niets van weten. Hij heeft geen vertrouwen meer in Paul en bazuint dit dan ook rond. Als dan nog een tweede koe ziek wordt doet Vergeron beroep op Andr[KA1]e (Cafaro), een `genezer`. Paul vreest een epidemie en slaagt erin toelating te krijgen voor een lijkschouwing. Hij ontdekt een gevaarlijk griepvirus. Ondertussen heeft zijn vriendin V[KA1]eronique (Dessez) enkele kleine kostgangers in huis genomen en wordt ook haar moeder Henriette (Doll) ernstig ziek. Voorspelbaar doktersdrama dat meermaals beroep doet op de traanklieren van de kijker. Paul moet het opnemen tegen vastgeroest dorpsbijgeloof en stelt vast dat deze mensen helemaal niet gevoelig zijn voor de wetenschap van de twintigste eeuw. Het is allemaal nogal vergezocht en weinig geloofwaardig. Jean-Paul Demure, Françoise Pasquini en regisseur François baseerden het scenario op een verhaal van Elisabeth Arnac. Fotografie is van Anne Khripounoff.

L'Eveil Hebdo: La sauvageonne

Frankrijk 1997. Actiefilm van Stéphane Bertin. Met o.a. Dominique Guillo, Sandrine Caron, Bernard Fresson, Philippe Du Janerand en Michèle Moretti.

Terwijl hij `La Finette` verzorgt, de prijskoe van boer Vergeron (Hernandez), sterft het dier onverwacht onder de handen van dierenarts Paul (Leroux). Paul wil een autopsie om de doodsoorzaak uit te maken, maar daar wil Vergeron niets van weten. Hij heeft geen vertrouwen meer in Paul en bazuint dit dan ook rond. Als dan nog een tweede koe ziek wordt doet Vergeron beroep op Andr[KA1]e (Cafaro), een `genezer`. Paul vreest een epidemie en slaagt erin toelating te krijgen voor een lijkschouwing. Hij ontdekt een gevaarlijk griepvirus. Ondertussen heeft zijn vriendin V[KA1]eronique (Dessez) enkele kleine kostgangers in huis genomen en wordt ook haar moeder Henriette (Doll) ernstig ziek. Voorspelbaar doktersdrama dat meermaals beroep doet op de traanklieren van de kijker. Paul moet het opnemen tegen vastgeroest dorpsbijgeloof en stelt vast dat deze mensen helemaal niet gevoelig zijn voor de wetenschap van de twintigste eeuw. Het is allemaal nogal vergezocht en weinig geloofwaardig. Jean-Paul Demure, Françoise Pasquini en regisseur François baseerden het scenario op een verhaal van Elisabeth Arnac. Fotografie is van Anne Khripounoff.

Sapho

België​/​​Frankrijk 1996. Drama van Serge Moati. Met o.a. Mireille Darc, Arnaud Giovaninetti, Pierre Meyrand, Mathieu Delarive en Paul Barge.

Terwijl hij `La Finette` verzorgt, de prijskoe van boer Vergeron (Hernandez), sterft het dier onverwacht onder de handen van dierenarts Paul (Leroux). Paul wil een autopsie om de doodsoorzaak uit te maken, maar daar wil Vergeron niets van weten. Hij heeft geen vertrouwen meer in Paul en bazuint dit dan ook rond. Als dan nog een tweede koe ziek wordt doet Vergeron beroep op Andr[KA1]e (Cafaro), een `genezer`. Paul vreest een epidemie en slaagt erin toelating te krijgen voor een lijkschouwing. Hij ontdekt een gevaarlijk griepvirus. Ondertussen heeft zijn vriendin V[KA1]eronique (Dessez) enkele kleine kostgangers in huis genomen en wordt ook haar moeder Henriette (Doll) ernstig ziek. Voorspelbaar doktersdrama dat meermaals beroep doet op de traanklieren van de kijker. Paul moet het opnemen tegen vastgeroest dorpsbijgeloof en stelt vast dat deze mensen helemaal niet gevoelig zijn voor de wetenschap van de twintigste eeuw. Het is allemaal nogal vergezocht en weinig geloofwaardig. Jean-Paul Demure, Françoise Pasquini en regisseur François baseerden het scenario op een verhaal van Elisabeth Arnac. Fotografie is van Anne Khripounoff.

Paloma

Frankrijk 1996. Drama van Marianne Lamour. Met o.a. Cathy Verney, Grégori Derangère, Claire Nadeau, Dora Doll en Roger Mirmont.

Terwijl hij `La Finette` verzorgt, de prijskoe van boer Vergeron (Hernandez), sterft het dier onverwacht onder de handen van dierenarts Paul (Leroux). Paul wil een autopsie om de doodsoorzaak uit te maken, maar daar wil Vergeron niets van weten. Hij heeft geen vertrouwen meer in Paul en bazuint dit dan ook rond. Als dan nog een tweede koe ziek wordt doet Vergeron beroep op Andr[KA1]e (Cafaro), een `genezer`. Paul vreest een epidemie en slaagt erin toelating te krijgen voor een lijkschouwing. Hij ontdekt een gevaarlijk griepvirus. Ondertussen heeft zijn vriendin V[KA1]eronique (Dessez) enkele kleine kostgangers in huis genomen en wordt ook haar moeder Henriette (Doll) ernstig ziek. Voorspelbaar doktersdrama dat meermaals beroep doet op de traanklieren van de kijker. Paul moet het opnemen tegen vastgeroest dorpsbijgeloof en stelt vast dat deze mensen helemaal niet gevoelig zijn voor de wetenschap van de twintigste eeuw. Het is allemaal nogal vergezocht en weinig geloofwaardig. Jean-Paul Demure, Françoise Pasquini en regisseur François baseerden het scenario op een verhaal van Elisabeth Arnac. Fotografie is van Anne Khripounoff.

Paloma

Frankrijk 1996. Drama van Marianne Lamour. Met o.a. Cathy Verney, Grégori Derangère, Claire Nadeau, Dora Doll en Roger Mirmont.

Terwijl hij `La Finette` verzorgt, de prijskoe van boer Vergeron (Hernandez), sterft het dier onverwacht onder de handen van dierenarts Paul (Leroux). Paul wil een autopsie om de doodsoorzaak uit te maken, maar daar wil Vergeron niets van weten. Hij heeft geen vertrouwen meer in Paul en bazuint dit dan ook rond. Als dan nog een tweede koe ziek wordt doet Vergeron beroep op Andr[KA1]e (Cafaro), een `genezer`. Paul vreest een epidemie en slaagt erin toelating te krijgen voor een lijkschouwing. Hij ontdekt een gevaarlijk griepvirus. Ondertussen heeft zijn vriendin V[KA1]eronique (Dessez) enkele kleine kostgangers in huis genomen en wordt ook haar moeder Henriette (Doll) ernstig ziek. Voorspelbaar doktersdrama dat meermaals beroep doet op de traanklieren van de kijker. Paul moet het opnemen tegen vastgeroest dorpsbijgeloof en stelt vast dat deze mensen helemaal niet gevoelig zijn voor de wetenschap van de twintigste eeuw. Het is allemaal nogal vergezocht en weinig geloofwaardig. Jean-Paul Demure, Françoise Pasquini en regisseur François baseerden het scenario op een verhaal van Elisabeth Arnac. Fotografie is van Anne Khripounoff.

Les allumettes suédoises

Frankrijk 1996. Drama van Jacques Ertaud. Met o.a. Naël Marandin, Klaus Mikoleit, Anne Jacquemin, Rüdiger Vogler en Dora Doll.

Parijs, de jaren '30. De tienjarige Olivier woont alleen met zijn zieke moeder Virginie en maakt met zijn vriend David deel uit van een jeugdbende. Een geheimzinnige man met één arm lijkt erg geïnteresseerd in zijn moeder en doet Olivier aan zijn vader denken. De man krijgt Oliviers vertrouwen, als hij hem een geldstuk en een pakje Zweedse lucifers schenkt. Na de dood van Virginie verandert Oliviers leven echter totaal

Le refuge : La nuit du loup

Frankrijk 1996. Thriller van Alain Schwarzstein. Met o.a. Maxime Leroux, Marie-Dominique Dessez, Dora Doll, Erick Deshors en Jacques Alric.

Parijs, de jaren '30. De tienjarige Olivier woont alleen met zijn zieke moeder Virginie en maakt met zijn vriend David deel uit van een jeugdbende. Een geheimzinnige man met één arm lijkt erg geïnteresseerd in zijn moeder en doet Olivier aan zijn vader denken. De man krijgt Oliviers vertrouwen, als hij hem een geldstuk en een pakje Zweedse lucifers schenkt. Na de dood van Virginie verandert Oliviers leven echter totaal

Le refuge : La danse du cobra

Frankrijk 1996. Drama van Alain Schwarzstein. Met o.a. Maxime Leroux, Marie-Dominique Dessez, Dora Doll, Annie Cordy en Jacques Alric.

Parijs, de jaren '30. De tienjarige Olivier woont alleen met zijn zieke moeder Virginie en maakt met zijn vriend David deel uit van een jeugdbende. Een geheimzinnige man met één arm lijkt erg geïnteresseerd in zijn moeder en doet Olivier aan zijn vader denken. De man krijgt Oliviers vertrouwen, als hij hem een geldstuk en een pakje Zweedse lucifers schenkt. Na de dood van Virginie verandert Oliviers leven echter totaal

Le refuge

Frankrijk 1995. Komedie van Alain Schwarzstein. Met o.a. Maxime Leroux, Marie-Dominique Dessez, François Marthouret, Dora Doll en Jacques Spiesser.

Dierenarts Leroux keert terug naar zijn geboortedorp in de Ardèche om de begrafenis van zijn vader Ballet bij te wonen. Het plaatselijk dierenasiel, eigendom van Ballet, heeft te kampen met financiële moeilijkheden. Aanvankelijk wil Leroux het dorp de rug toekeren, maar dan besluit hij het asiel nieuw leven in te blazen. Hij wordt echter gedwarsboomd door Marthouret, ook dierenarts en getrouwd met Leroux' jeugdliefde Dessez. Vrij aangename tv-film, met een wat naief aandoend scenario van Pierre-Albert Guillaume en Adrien Forget, reconstrueert de genoegens van het landelijke leven in de mooie Franse Ardèche-streek. Marthouret is een perfecte schoft en Leroux een droom van een dierenarts. Muziek van Christian Gaubert.

Julie Lescaut : Recours en grâce

Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Misdaad van Joyce Buñuel. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en François Marthouret.

Twee voorvallen zorgen voor opschudding in Clairi[KA2]eres, waar Julie Lescaut (Genest) fungeert als politiecommissaris. In de eerste plaats ontsnapt een gevaarlijke geestesgestoorde uit de psychiatrische instelling waar hij opgesloten zat voor de moord op een meisje. Het feit dat hij ontoerekenbaarheid pleitte redde hem van een gevangenisstraf. Dezelfde nacht heeft Paul (Mathouret), de ex van Julie, een auto-ongeval. Hij ligt in coma en vecht voor zijn leven. Weer heel wat werk aan de winkel voor onze pientere politievrouw. Dat het allemaal wat overtrokken werd en niet erg geloofwaardig overkomt moet je er maar bij nemen. Het niet erg boeiende scenario van Eric Kristy hangt aaneen van de toevalligheden. De niet erg strakke regie helpt niet veel. Fotografie van Jean-Pierre Aliphat. Stereo. Aflevering van het seizoen, nummer van 72. Stereo.

La colline aux mille enfants

Frankrijk​/​​Nederland​/​​Zwitserland 1994. Oorlogsfilm van Jean-Louis Lorenzi. Met o.a. Manfred Andrae, Dora Doll, François Gamard, Jean-François Garreaud en Ghislaine Gil.

Herfst 1941. Jonge joodse vluchtelingen proberen in het dorpje Les Cévennes onder te duiken en zo te ontkomen aan deportatie door de nazi's naar een concentratiekamp, waarvan ze weten dat ze nimmer zullen terugkeren.

L'instit: Une seconde chance

Zwitserland​/​​Frankrijk 1994. Drama van Gérard Marx. Met o.a. Gérard Klein, Dora Doll, Luc Thuillier, Laura Martel en Victor Garrivier.

Na de dood van haar moeder wordt de kleine Martel toevertrouwd aan de zorg van haar grootouders, notabelen in een provinciegat. Het meisje kent haar vader, Thuillier, niet. Voor opa en oma is hij een randfiguur en ze hebben hem nooit geaccepteerd. Op een dag staat hij echter voor de deur. Als hij niet mag binnenkomen, tracht hij een glimp van haar op te vangen in het schoolgebouw. Onderwijzer Klein is verplicht partij te kiezen in dit gezinsdrama en hij steunt Thuillier in zijn recht op vaderschap. Verdere stroperige belevenissen van plattelandsonderwijzer Klein, die wel zijn best doet om aanvaardbaar te acteren, maar die gebukt gaat onder een onmogelijk scenario, geschreven door Jean-Claude Isbert, Pierre Colin-Thibert en Didier Cohen. Alleen voor fanatieke liefhebbers die het kijken niet kunnen laten. Fotografie van Roland Bernard.

L'enfer

Frankrijk 1994. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Emmanuelle Béart, François Cluzet, Marc Lavoine, Nathalie Cardone en André Wilms.

Jaloezie is een ziekte en herbergier Paul Prieur patiënt in vergevorderde paranoiastaat: overal ziet hij mannen die azen op bloedmooie echtgenote Nelly. Meester Chabrol hernam het scenario van een roemrucht gezeept filmproject waarover Serge Bromberg en Ruxandra Medrea in 2009 de briljante documentaire L'enfer de Henri-Georges Clouzot draaiden. Clouzots gesjochten psychedelische visuelen zijn vervangen door suggestieve, sluipende fotografie. Béart knapt van heetheid bijkans uit haar kleertjes en Cluzet is op z'n ongezond-manische briljantst. Verstikkende sfeer, puike regie en karakterbijrollen van onder anderen Marc Lavoine en André Wilms.

Pas d'amour sans amour

Frankrijk 1993. Evelyne Dress. Met o.a. Patrick Chesnais, Evelyne Dress, Jean-Luc Bideau, Gérard Darmon en Aurore Clément.

Dress, die samen met Chesnais een bureau voor avontuurlijke reizen runt is in de veertig en al drie jaar gescheiden. Ze zou weleens lekker met een kerel tussen de lakens willen glijden, want daarvan is het sedert de scheiding niet meer gekomen. Chesnais heeft geen belangstelling voor haar en je moet de gouden regel van het rommelen met je klanten niet overtreden. Ze is dus veroordeeld tot vriendinnen met dito ervaringen. Saaie debuutfilm van Dress, die behalve de hoofdrol ook de regie voerde en het scenario schreef. Met uitzondering van zichzelf komt iedereen tamelijk ongeloofwaardig over. Bertrand Chantry stond achter de camera. Op een klein festival voor de feministsche film evenwel bekroond met de publieksprijs. Tot dat publiek beperkt.

Les feux de la Saint-Jean

Frankrijk 1993. Drama van François Luciani. Met o.a. Virgile Bayle, Anne Coesens, Vanessa Guedj, Jean-Pierre Bagot en Roland Blanche.

Twee Franse boeren, keuterboer Fernand (Blanche) en grootgrondbezitter Anselme (Bagot), die in 1939 al een tijdje in onmin leven, besluiten vrede te sluiten. Als kroon op de verzoening zullen hun resp. kinderen, de zoon van Anselme, Fran[KA10]cois (Bayle) en de dochter van Blanche, Claire (Guedj) met elkaar trouwen. Fran[KA10]cois is echter verliefd op Marie (Co[KA3]esens), de oudere zus van Claire. Komt daar nog bij dat Marie een onecht kind blijkt te zijn; ze werd in 1917 geboren uit een gepassioneerde verhouding tussen een Duitse krijgsgevangene en Fernand`s vrouw Yvonne (Arditi). Juist aan de vooravond van WO II, meldt de echte vader van Marie, Friedrich (Leysen) zich aan. Melodramatische toestanden stapelen zich op in een lange tv-film (in twee delen), geschreven door Sylvain Joubert (die ook voor de dialogen tekende) en Pierre Lary, naar een 'ideetje' van Roland Gritti. De Vlaamse acteur Leysen is wel overtuigend als de Duitse biologische vader, die nazi-Duitsland ontvlucht. Jean-Pierre Gallo produceerde het geheel.

L'impure

Frankrijk 1992. Romantiek van Paul Vecchiali. Met o.a. Marianne Basler, Françoise Lebrun, Ian Stuart Ireland, Agnès Seelinger en Amadeus August.

Parijs 1933. Basler is mannequin bij een bekende mode- ontwerpster. Ze is een onafhankelijke, cynische jonge vrouw zonder illusies. Tijdens een modeshow in Longchamp ontmoet ze de rijke Engelsman Ireland, met wie ze een verhouding begint. Uit hun relatie wordt een zoontje geboren. Een jaar later ontdekt Basler vlekken op haar huid. Een arts stelt melaatsheid vast. Hij raadt haar een behandeling aan in een lepra-kolonie op de Fiji- eilanden. Groots aangepakt romantisch drama over een individualistische vrouw die door haar ziekte de ingetogenheid van het leven leert kennen. Driestuiver-bewerking (met groot budget: opgenomen op Cuba) van de roman van Guy des Cars, door Jacques Espagne en Vecchiali. Het camerawerk van Roger Dorieux is spectaculairder dan het verhaal.

Vous êtes folle Imogène

Frankrijk 1991. Misdaad van Paul Vecchiali. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Riton Liebman, Dora Doll en Hugues Quester.

Een van de avonturen van de vrouwelijke detective Imog[KA2]ene (Lavanant) met een scenario van Christian Biegalski en Eric Kristy, in een vrije bewerking naar het werk van Charles Exbrayat, waarin zij zich in een onderzeeboot bevindt die door het water van de...Seine vaart! Zoals altijd in deze serie wint de komedie het van het politiedrama. De regisseur kon het talent waarvan hij in ROSA LA ROSE, FILLE PUBLIQUE en andere films blijk gaf niet benutten, want hij moest zich richten naar een even produktieve als middelmatige romanschrijver. Toch amuseert de kijker zich evengoed wel, mede dankzij het aangename en geestige spel.

Princesse Alexandra

Frankrijk 1991. Historische film van Denis Amar. Met o.a. Anne Roussel, Matthias Habich, Rüdiger Vogler, Andrea Occhipinti en Maxime Leroux.

Groots opgezette romantische saga naar de roman Le coeur en fuite van Linda La Rosa, gesitueerd in het Oostenrijk van 1869. Roussel is de titelpersonage, het nichtje van keizer Franz- Joseph. Zij is uitgekeken op haar huwelijksleven en verdraagt haar tirannieke man Habich niet langer, net zomin als de verplichtingen die hun sociale status met zich meebrengt. Ze ontvlucht kasteel en rijkdom en begeeft zich met haar twee kinderen naar Parijs. Onder een andere naam vindt ze onderdak in een volkswijk en een baantje als borduurster. Graaf Occhipinti wordt verliefd op haar, en zonder te weten wie zij is introduceert hij haar opnieuw in de hogere kringen. De oorlog van 1870 breekt uit en Habich komt Roussel op het spoor. Hij ontvoert hun zoon en gaat in de clinch met Occhipinti. Uiteindelijk heeft Roussel de moed Habich het hoofd te bieden. Melodramatische toestanden maar op behoorlijk peil gebracht door de tv-aanpassing en de dialogen van Félicien Marceau van de Académie Française. Camerawerk van André Neau.

Les filles de Folignazaro

Frankrijk 1990. Misdaad van Aline Tacvorian. Met o.a. Frank Fernandel, Pierre Mirat, Dora Doll, Bernard Henry en Alix Mahieux.

De bewerking van een roman van de produktieve Exbrayat, die zich afspeelt in een gat, ergens aan het einde van de wereld, waar een jongeman, een dag na zijn verloving, vermoord wordt aangetroffen. Is dit werkelijk de wraak van een afgewezen aanbidder die, uiteraard, de ideale verdachte zou zijn? Een klassiek misdaadgegeven, voorzien van een slappe aanpak als het om de nietszeggende, onpersoonlijke regie gaat. Matig acteerwerk.

La folle de Maigret

Frankrijk 1990. Misdaad van Claude Boissol. Met o.a. Jean Richard, François Cadet, J.F. Delvaux, Maurice Gauthier en Hélène Dieudonné.

De verfilming van een novelle van Georges Simenon over een onderzoek van commissaris Maigret. Het uitgangspunt vormt het verhaal dat een oude dame, die door iedereen voor krankzinnig wordt versleten, hem vertelt. Jammer dat de regie zo onpersoonlijk is, want het plot is als altijd even amusant.

L'étoile filante

Frankrijk 1990. Misdaad van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Alain Doutey, Christian Alers, Claude Nicot en Jean Vigny.

Een nieuw avontuur van Pervenche die de prima ballerina van het Moskouse ballet, op toernee in Parijs, helpt bij haar keuze voor de vrijheid. Zij verdwijnt in een uniform. Pervenche ontketent aldus een diplomatiek schandaal. Een nogal uitgekauwd gegeven als uitganspunt maar amusante, komische variaties en het lichtelijk zure temperament van Evenou in een voor dit soort televisieregisseurs gebruikelijke, weinig opvallende regie.

Julien Fontanes, magistrat: L'âge difficile

Frankrijk 1990. Misdaad van Serge Friedman. Met o.a. Jacques Morel, Michel Creton, Catherine Sauvage, Dora Doll en Julien Bertheau.

Nieuwsgierig gemaakt door de brief van een oude man die beweert dat hij per abuis in een medische inrichting is gestopt, gaat [KL]Julien Fontanes, magistrat[KLE] (Morel) ter plekke op onderzoek uit. Langdradig en behoorlijk vervelend.

Du plonb dans la tête

Frankrijk 1990. Misdaad van Roger Dallier en Albert Simonin. Met o.a. André Valmy, Viviane Romance, Dora Doll en Paulette Dubost.

De direkteur van een grote juwelierszaak vervoert een ketting, die is gemaakt van robijnen, en wordt het slachtoffer van een aanslag in een hotel. Commissaris Moret gaat de zaak maar weer eens onderzoeken. In alle opzichten tamelijk oubollig.

Coeur de hareng

Frankrijk 1990. Misdaad van Paul Vecchiali. Met o.a. Hélène Surgère, Nicolas Silberg, Anouk Ferjac, Dora Doll en Roger Pigaut.

Bewerking van de door Pierre Lesou geschreven roman uit de collectie Série noire. Het verhaal gaat over een op zijn retour zijnde pooier, en over inbraak en valstrikken. Ongetwijfeld goed uitgevoerd, maar deze film heeft niet het niveau van Vecchiali's beste produkties voor het witte doek. Overtuigende vertolking.

Mais qui a tué Harry?

Frankrijk 1989. Mysterie van Jean Sagols. Met o.a. Agostina Belli, Marc Adjadj, Christian Rauth, Eddie Constantine en Jean Barney.

De drie medewerkers van het reisbureau moeten een reis naar Marseille organiseren, de geboortestad van een Amerikaanse miljardaire. De reis verloopt uitermate onrustig. De televisieregisseur die de opdracht voor deze film kreeg, heeft de titel van een film van Hitchcock gejat, hetgeen streng verboden zou moeten zijn. Voor het overige is het het bekende snel in elkaar gedraaide lopende band-vermaak.

Le crime de Neuilly

Frankrijk 1989. Misdaad van Claude Barrois. Met o.a. Raymond Pellegrin, Thierry Rode, Jean-Michel Martial, Pierre Hatet en Jean-Paul Muel.

Een bewerking van de roman [KL]Les Clarines de Neuilly[KLE] van Claude Barrois (verschenen bij 'Fleuve Noir', Paris). Hij betrapt zijn echtgenote in bed met haar jonge minnaar. Deze vlucht via een naburig appartement, terwijl een oude dame die niet kan slapen hem met een verrekijker bespiedt. Dan heeft hij helaas de pech over een lijk te struikelen... Redelijke regie maar deze film moet het niettemin vooral hebben van de vondsten uit het boek en ook van het overtuigende spel.

Gueule d'arnaque

Frankrijk 1989. Misdaad van Joël Séria. Met o.a. Hugues Quester, Philippe Rouleau, Jeanne Goupil, Olivia Brunaux en Dora Doll.

Joe Laboissière, bijgenaamd 'Joe Dandy' was een oneerlijke bankkassier. Hij heeft er juist twee jaar gevangenis op zitten wanneer hij natuurlijk weer wordt ingeschakeld door het 'wereldje'. Deze reeks avonturen is bekwaam in scène gezet, zonder van de gemeenplaatsen en cliché's die bij het genre horen af te zien. Een film die heus wel wat ontspanning biedt, maar de kijker zoekt tevergeefs naar de originele ideeën die het werk van Joël Séria doorgaans kenmerken. Weer een voormalige cineast die omwille van het geld zijn verstand op nul heeft gezet.

Encore/Once More

Frankrijk 1988. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Jean-Louis Rolland, Florence Giorgetti, Pascale Rocard, Nicolas Silberg en Patrick Raynal.

Een man ontdekt op middelbare leeftijd dat hij homofiel is. Hij verlaat zijn vrouw en beleeft een stormachtige romance. Hij ontdekt dan dat hij AIDS heeft en zal sterven. Genadeloos en zakelijk verfilmd. De film is onderverdeeld in tien stukken, afgebakend door de verjaardagen van Louis tussen 1978 en 1987. Opnamen met vaste camera-opstelling, de opzettelijk theaterachtige behandeling en de komische intermezzi zorgen er voor dat de tragiek niet pathetisch wordt. Toont uitstekend hoe scherp de waarneming is van de nuchtere humanist Vecchiali.

Les Keufs

Frankrijk 1987. Komedie van Josiane Balasko. Met o.a. Josiane Balasko, Isaach de Bankolé, Farida Khelfa, Jean-Maria Marion en Jean-Pierre Léaud.

De nieuwe politieagenten zijn jong en lijken meer op boeven dan op handhavers van orde en gezag. Meer een opeenvolging van sketches - die soms grappig zijn - dan voorzien van een sterk plot. Een vrouwelijke agent heeft tijdens de uitoefening van haar beroep in Parijs een liefdesaffaire met een inspecteur (van het zwarte ras) van een andere politietak. De regisseuse heeft naast het thema racisme verontrustende politiepraktijken aan willen roeren, maar heeft teveel hooi op de vork genomen. Alles blijft nogal onnatuurlijk en uiteindelijk weinig overtuigend, maar soms amusant.

Le Voyage à Paimpol

Frankrijk 1985. Komedie van John Berry. Met o.a. Myriam Boyer, Michel Boujenah, Jean-François Garreaud en Dora Doll.

Een getrouwe bewerking van de roman van Dorothée Letessier. Berry is een mythe op zich: hij heeft met Brecht en Welles samengewerkt, is een slachtoffer van het McCarthyisme, en hoewel hij al lang in Frankrijk werkt is hij daar slecht bekend. Dit is een kroniek van het alledaagse leven, aantrekkelijk dankzij de grappige benadering van ernstige zaken zoals de vergankelijkheid van het leven en de bijbehorende ontgoocheling.

Aveugle, que veux-tu?

Frankrijk 1985. Misdaad van Juan Luis Buñuel. Met o.a. François Cluzet, David Giardinelli, Sylvie Orcier en Dora Doll.

Een hele trieste geschiedenis rond moord, ontvoering en wraak, naar een roman uit de 'Série Noire' van Gallimard. Meer dan het plot is het de duistere, schemerige, broeierige en zeer onheilspellende sfeer die het hem doet en die gepaard gaat aan een barokke en afstandelijke stijl, waarbij de kijker vrijgelaten wordt in zijn interpretatie. Bevindt zich hier en daar op de grens van de surrealistische 'krampachtige schoonheid', hoewel het beter zou zijn wanneer Buñuel terugkeerde naar het bioscoopscherm. GOED .

La Femme ivoire

Frankrijk 1984. Drama van Dominique Cheminal. Met o.a. Lucas Belvaux, Dora Doll, Sylvie Granotier, Roland Blanche en Céline Valérie.

Het verhaal speelt zich af in het Hotel des Voyageurs dat ergens midden in de Haute Savoie in Frankrijk staat. Het gaat over de uitzichtloze liefde tussen de 'ivoren vrouw', geheel in het wit gekleed, en de jonge Maurice die uiteindelijk een einde maakt aan zijn leven. Om hen heen zien we vreemde personages die net zo besluiteloos zijn als de hoofdpersonen. Dit is een voorbeeld van een lange film die bedoeld is als een poëtisch, droomachtig en verschrikkelijk romantisch werk in de trant van MARIANNE DE MA JEUNESSE of DOULOUREUSE ARCADIE. Een dergelijke film blijft moeilijk te verwezenlijken en deze poging is niet geslaagd.

Bastille

Nederland 1984. Drama van Rudolf van den Berg. Met o.a. Derek de Lint, Geert de Jong, Evelyne Dress, Dora Doll en Loudi Nijhoff.

Derek de Lint speelt een historicus die zijn eigen (joodse) verleden bij zich heeft onderdrukt. Zijn familie werd in Duitsland vermoord. Als dertiger onderneemt hij pogingen een dubbelganger op te sporen die wel eens zijn doodgewaande broer kon zijn. Een knap beheerste verfilming van Léon de Winters roman Place de la Bastille. De film geeft puik acteren te zien en overtuigt overal behalve in de te raadselachtige finale.

Ave Maria

Frankrijk 1984. Komedie van Jacques Richard. Met o.a. Anna Karina, Féodor Atkine, Isabelle Pasco, Pascale Ogier en Dora Doll.

Het verhaal draait om een zeer jonge meisje, Ursula, dat zich verzet tegen een fanatieke ex-priester en zijn vrouw, die een heel dorp willen tiranniseren. Ursula biedt op perverse en godslasterende wijze weerstand tijdens een bijzonder eigenaardige duivelbezwering die tot haar dood leidt. Verrassend, gezien de Franse film tegenwoordig. De wrede dialogen uit de pen van Paul Gégauff zullen niet gauw vergeten worden. De vele overdrijvingen doen het geheel op een langdradige karikatuur lijken, maar ook niet iedereen heet Buñuel.

Les Charlots contre Dracula

Frankrijk 1980. Komedie van Jean-Pierre Desagnat. Met o.a. Les Charlots, Amélie Prévost, Andréas Voutsinas, Gérard Jugnot en Dora Doll.

Parodie op het Dracula-genre. Enkele goede vondsten, maar in het algemeen zeer flauw. De jonge zoon van Dracula, Dracounet is 35 jaar. Hem ontbreken de bovennatuurlijke krachten van zijn vader. Overbeschermd door zijn dominante moeder, is hij op zoek naar een vrouw. Hij schakelt de politie in. Aan het scenario werkten velen mee: Les Charlots, regisseur Desagnat, Olivier Mergault en Fernand Pluot; het idee hiervoor was van Véra Belmont en Jacques Dorfmann. Ramon Suarez was cameraman.

Le grand bahut

Frankrijk 1980. Drama van Maurice Cloche. Met o.a. Dora Doll, Jean Martinelli, Jean-Pierre Castaldi en Yves Maurin.

Het verhaal van een sierplantkweekster die zich exclusief aan de opvoeding van haar twee zoons wijdt wier vader, die militair was, om het leven kwam in de oorlog in Indochina. Een Bouquetreeks-achtige stijl, kenmerkend voor deze maker van een hele hoop muffe flutfilms die cinematografisch niets voorstellen en vandaag de dag niet meer te pruimen zijn. Op gelijksoortige wijze beëindigt hij nu zijn tweede loopbaan op het televisiescherm. Met een hele hoop oudgedienden op hun retour.

La tentation d'Antoine

Frankrijk 1980. Misdaad van Jean Chapot. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Henri Marteau, Dora Doll en Robin Renucci.

Een jonge vrouw wordt dood aangetroffen in de kelder van een goedkope huurflat. Het gaat ogenschijnlijk om een zelfmoord maar omdat zij eigenlijk geen enkele reden heeft zich van kant te maken, onderzoekt de politie de zaak toch en arresteert iemand, waarvan de vraag is of het wel de ware schuldige is. Kortom, een zeer klassieke misdaadfilm, en het is duidelijk dat Chapot, voorheen een talentvol cineast die het bepaald niet meezat, zich voortaan met karweitjes voor de tv inlaat. Ongetwijfeld valt dat te betreuren, maar hij verstaat tenminste nog de kunst te suggereren, en zorgt ervoor dat zijn personages geloofwaardig zijn. Voor de scenario- en dialoogschrijfster Nelly Kaplan, die aan deze film meewerkte, gaat hetzelfde verhaal op als voor de regisseur.

Les Givrés

Frankrijk 1979. Komedie van Alain Jaspard. Met o.a. Sophie Daumier, Georges Claisse, Charles Gérard, Dora Doll en Henri Guybet.

Een stel Parijse idioten op skivakantie in de Franse Alpen, een gedroomd onderwerp voor een Franse komedie natuurlijk en regisseur Jaspard mist ook geen enkele kans: talloze valpartijen op ski's, brave vaders die wel eens een vakantiescharrel willen maken, sullen die zich in de kamer vergissen enzovoort, enzovoort, enzovoort, enzovoort.

Grandison

Duitsland 1979. Historische film van Achim Kurz. Met o.a. Marlène Jobert, Jean Rochefort, Helmut Qualtinger, Dora Doll en Jean-Pierre Cassel.

Duidelijk geïnspireerd op Stanley Kubricks BARRY LYNDON heeft deze prachtige kleurenfilm de makers zo'n 4 miljoen mark gekost, maar de film bleek gek genoeg een 'zeperd' aan de kassa. Carl Grandison heeft het door roof en oplichterij gebracht tot de positie van een vooraanstaand burger, maar een rechter besluit tot een onderzoek. Onvergetelijke beelden en een volmaakt scenario zullen de film te zijner tijd toch wel het verdiende succes bezorgen.

Les Filles du régiment

Frankrijk 1978. Komedie van Claude Bernard-Aubert. Met o.a. Laurence Mercier, Dora Doll, Gérard Sety, Marie-Laurence Bunel en Jean Obé.

Na de talloze legerkomedies met geobsedeerde mannetjesdieren in de hoofdrol kon een variatie met mandolle vrouwelijke soldaten natuurlijk niet uitblijven. De grollen zijn evenwel net zo smakeloos en onleuk als die van hun mannelijke geestverwanten en deze film is net zo boeiend als het kijken naar drogend behang.

Les Filles Du Regiment

Frankrijk 1978. Claude-Bernard Auber. Met o.a. Michèle Mercier en Dora Doll.

Na de talloze legerkomedies met geobsedeerde mannetjesdieren in de hoofdrol kon een variatie met mandolle vrouwelijke soldaten natuurlijk niet uitblijven. De grollen zijn evenwel net zo smakeloos en onleuk als die van hun mannelijke geestverwanten en deze film is net zo boeiend als het kijken naar drogend behang.

Le Pays bleu

Frankrijk 1977. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Brigitte Fossey, Jacques Serres, Ginette Garcin, Armand Meffre en Henri Crémieux.

Een kroniek zonder veel verhaal over een groep plattelandsbewoners - autochtonen en stedelingen die terug naar de natuur wilden - die nogal in luiheid leven en ook in hun onderlinge relaties complicaties vermijden. Het gebrek aan actie en conflicten maken de film niet voor ieders smaak, maar het effect kan ook zijn van een plaatsvervangende vakantie.

Diabolo menthe

Frankrijk 1977. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Eléonore Klarwein, Odile Michel, Anouk Ferjac, Arlette Bonnard en Dora Doll.

Vernoemd naar een geliefd zomerdrankje, dit prachtige regiedebuut van ex-actrice Kurys, geïnspireerd op haar jeugdjaren. Daarin bracht de scheiding van haar ouders een schokeffect teweeg. Parijs 1963. De in karakter zeer verschillende zusjes Anne en Frédérique Weber wonen bij hun moeder, maar brengen met papa de zomervakantie door. Hoe te overleven in pubermeisjeschaos, dat is de kwestie. Geweldig naturel gespeeld door Klarwein en Michel. Uitvoerend producent was regisseur Alexandre Arcady, met wie Kurys ook een kind kreeg. Bekroond met de Prix Louis Delluc. Fraai filmaffiche van striptekenaar Floc'h.

Zerschossene Träume

Frankrijk​/​​Oostenrijk 1976. Drama van Peter Patzak. Met o.a. Yves Beneyton, Carroll Baker, Raymond Pellegrin, Mathieu Carrière en Hans-Christian Blech.

De zoon van een overleden politieman wordt onderhouden door een rijke nymfomane en een homoseksuele nachtclubeigenaar. Omdat hij verliefd is op een jonge prostituée wil hij zijn zelfrespect heroveren. Hij gaat ook de politie-opleiding volgen - gestimuleerd door zijn omgeving, die hem net als zijn vader hoopt te kunnen manipuleren - maar hij doet dat om zijn wraak een legaal alibi te geven. Het scenario is uit al te cliché-matige typeringen opgebouwd, al blijkt Patzak een beter regisseur dan schrijver, waardoor de film bij vlagen toch boeit. Een goede explosieve hoofdrol van Beneyton.

La victoire en chantant

Frankrijk​/​​Ivoorkust 1976. Oorlogsfilm van Jean-Jacques Annaud. Met o.a. Jean Carmet, Jacques Spiesser, Jacques Dufilho, Catherine Rouvel en Dora Doll.

Kleine groepjes Franse en Duitse kolonialisten in de omgeving van Kameroen horen met maanden vertraging over het uitbreken van WO I en beginnen onhandige pogingen om die strijd - met hun 'eigen' niet begrijpende en spottend reagerende allochtonen - op koloniaal terrein ook uit te vechten. Deze scherpe satire heeft vooral een goed scenario van Georges Conchon en regisseur Annaud, en dito spelprestaties, maar de regie van deze debutant kon minder vlak. Camearwerk van Claude Agostini. Won de Oscar voor de Beste Buitenlandse Film. Er bestaan kopieën die 100m lang zijn. Ook bekend als BLACK AND WHITE IN COLOR.

Et en plus y'a des cons qui coupent les arbres

Frankrijk 1976. Familiefilm van Edmond Freess. Met o.a. Jean-Roger Caussimon, Guillaume Levacher, Michèle Montel, Yves Barsacq en Robert Party.

Bruno een twaalf-jarige jongen, loopt weg van zijn ouders omdat hij zich onbegrepen voelt. Hij duikt onder en ontmoet Albert, een oude arts en filosoof. Ze kunnen het erg goed samen vinden. Uiteindelijk overtuigt Albert, die door de politie wordt gezocht, Bruno terug te gaan naar zijn ouders. Opgenomen zonder budget in de Vaucluse laat deze film goed de sfeer van de Provence zien. Een soort nostalgisch terug naar de natuur. Het spel van de acteurs komt natuurlijk en fris over. Duistere film van een vrij onbekende regisseur die beter verdient. Ook bekend als JE RÊVE D'ÊTRE UN IMBÉCILE HEUREUX en DEUX IMBÉCILE HEUREUX.

Comme un boomerang

Italië​/​​Frankrijk 1976. Misdaad van José Giovanni. Met o.a. Alain Delon, Carla Gravina, Charles Vanel, Louis Julien en Suzanne Flon.

De zoon van een ondernemer schiet onder invloed van drugs, per ongeluk een politieman neer. De pers rakelt het misdadig verleden op van zijn vader die - omdat de jongen tegen die vooroordelen kansloos lijkt - weer buiten de wet treedt om hem uit de gevangenis te bevrijden. De film gaat boeiend en treffend van start, maar het scenario - waaraan Delon meeschreef - wordt allengs steeds onwaarschijnlijker en melodramatischer zodat ook goed acteren geen overtuigingskracht geeft.

L'incorrigible

Frankrijk 1975. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Geneviève Bujold, Julien Guiomar, Capucine en Andréa Ferréol.

Onverbeterlijk, dat is Victor Vauthier (Belmondo), een charmante oplichter die onmiddellijk na vrijlating uit de gevangenis weer plannen maakt om op een handige manier aan geld te komen. Hij komt onder supervisie te staan van de niet minder charmante reclasseringsambtenaar Marie-Charlotte (een prima Bujold). De bedrieger besluit een triptiek van El Greco te stelen uit het Senlis museum, waar Charlotte's vader curator is. Vijfde en laatste samenwerking tussen regisseur De Broca en Belmondo is een matig geestige film waarin de ster onder meer in travestie te zien is.

L' Appat

Frankrijk​/​​Duitsland 1975. Misdaad van Peter Patzak. Met o.a. Yves Béneyton, Raymond Pellegrin, Mathieu Carrière, Dora Doll en Caroll Baker.

De zoon van een politieman laat zich onderhouden door het onderwereldmilieu en zal door hen worden gebruikt als koerier. Zijn liefde voor Gerda doet hem echter het verkeerde van zijn levenswijze inzien, en hij keert zich tegen zijn opdrachtgevers. Hoewel de regie van Patzak beslist stijl heeft en de film kan bogen op een interessante, zelfs ietwat bizarre cast is het een verloren strijd tegen een onsamenhangend, ongeloofwaardig scenario.

En grandes pompes

Frankrijk 1975. Komedie van André Teisseire. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibaud, Dora Doll, Edmée Deniau en Henri Génès.

In een klein dorpje moeten een begrafenis, een bruiloft, een wielerwedstrijd en een majorette-optocht in goede orde op elkaar volgen, volgens een door de pater en de burgemeester vastgestelde timing. In werkelijkheid loopt het allemaal anders. Botte humor van de grappenmakers Pierre en Thibaud, want een regie ontbrak. Scenario en dialogen stellen ook al niet veel voor. Zoals er lichte komedies bestaan, is dit een zware. Niemand durft zoiets tegenwoordig nog te vertonen, zelfs niet in een jeugdhuis. Ook bekend onder de titel LES COUSINS GERMAINS. De enige met een visum is 102m.

Champagne aus dem Knobelbecher

Duitsland 1975. Komedie van Franz Marischka. Met o.a. Axel Scholtz, Fred Stillkrauth, Eva Astor, Dora Doll en Max Montavon.

Wie dacht dat een Franse legerklucht het toppunt van luidruchtige idiotie was, mag niet nalaten deze Duitse legerklucht te bekijken. Het gaat over twee niet al te snuggere Duitse soldaten die in Normandië in 1944 twee charmante Françaises proberen te versieren. Een deprimerende film.

Catherine et Cie.

Frankrijk 1975. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. Jane Birkin, Patrick Dewaere, Jean-Pierre Aumont, Jean-Claude Brialy en Vittorio Caprioli.

Jonge Engelse in Parijs trekt aandacht van uiteenlopende hitsige heren en besluit vennootschap op te richten met zichzelf als bedrijfskapitaal. Dat heldin aandelen in zichzelf verhandelt is nieuwe variant in doorsnee pikante komedie waarin charme van Birkin en elan van tegenspelers onvoldoende ruimte kregen van scenario.

Calmos

Frankrijk 1975. Erotiek van Bertrand Blier. Met o.a. Jean Rochefort, Jean-Pierre Marielle, Bernard Blier, Brigitte Fossey en Claude Piéplu.

Gynaecoloog en de man van een veeleisende echtgenote duiken onder op het platteland voor een 'leven zonder vrouw'. Hun voorbeeld vindt zoveel navolging dat vrouwen zich organiseren in de strijd om hun rechten. Gevangenen van vrouwenleger worden met medische begeleiding tot neukmachines gemaakt en geheel uitgeput. Uitdagende satire van vrouwenhaat - die mannen nauwelijks voordeliger voorstelt - weet in de tweede helft geen maat te houden en ontaardt in zulke grove effecten dat de werkzaamheid verloren gaat. Ironische finale waarin onttakelde slachtoffers een schuilplaats zoeken in de enorme baarmoeder maakt veel goed.

La Main à couper

Frankrijk​/​​Italië 1974. Thriller van Etienne Périer. Met o.a. Lea Massari, Michel Bouquet, Bernard Blier, Michel Serrault en Michel Albertini.

De ogenschijnlijke harmonie in een middenstandsgezin wordt verstoord als de jonge minnaar van de moeder vermoord wordt. De verdenking richt zich op de echtgenoot, terwijl de kinderen óók het nodige te verbergen hebben. Deze bekwaam gemaakte en goed gespeelde thriller houdt, als andere films van Périer, de spanning gaande met suggesties die nergens toe leiden en een ontknoping met een dader die met alle motieven niets uitstaande heeft. De traditionele gezinswaarden worden even overhoop gehaald, maar blijven tenslotte overeind. Scenario van Charles Spaak, Perier en Dominique Fabre.

Helle

Frankrijk 1972. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Gwen Welles, Maria Mauban, Didier Haudepin, Bruno Pradal en Robert Hossein.

Een tiener komt thuis op het platteland, waar zijn moeder een jongere minnaar heeft, en waar een oudere broer - teruggekeerd van de oorlog in Indo-China - in depressieve stemming zelfmoord pleegt. Een doofstom meisje uit de omgeving is een machteloze prooi voor de boeren, maar zal tenslotte samen met de jongen vertrekken. Vadim verfilmde een nog ongepubliceerde jeugdroman met een combinatie van nostalgie, prille romantiek versus verloederde seks en vage politieke referenties, maar het blijft een ratjetoe. Meer kitscherig dan poëtisch en nogal naïef, ondanks de gewaagde taferelen. Welles is expressief in zijn zwijgende titelrol.

Certaines chattes n'aiment pas le mou

Frankrijk 1972. Mysterie van Bob Logan. Met o.a. Claude Melki, Dora Doll, Evira Djinns, Jacques Couderc en Claudine Beccarie.

De dochter en de ex-vrouw die bordeelhoudster geworden is van een in Afrika overleden olie-miljonair strijden met elkaar om zijn nalatenschap, die verdwenen is. Er wordt een privé-detective ingeschakeld, maar tenslotte blijkt de magnaat zijn dood alleen te hebben voorgewend om in zijn kist geld naar Frankrijk te kunnen smokkelen. Deze parodie op de Amerikaanse film uit de jaren '40 - niet alleen thriller, maar ook musical en burlesque - dankt enkele geslaagde momenten aan het transformatievermogen van Melki, maar is verder een lusteloos ratjetoe met soft-porno-scènes, die inmiddels ook alweer uiterst voorzichtig overkomen.

Le Jour des noces

Zwitserland 1971. Komedie van Claude Goretta. Met o.a. Arnold Walter, Dora Doll, Martine Garrel, André Schmidt en Maurice Garrel.

Een Zwitsers gezin trekt voor de zondagse picknick naar buiten en installeert zich in de nabijheid van een bruiloftsgezelschap, dat met grote uitbundigheid in de open lucht dineert. De oudste zoon en de bruid ontmoeten elkaar en gaan er samen vandoor. Deze op Maupassants Partie de campagne geïnspireerde tv-film, waarin de ironie van de observatie de warme betrokkenheid bij de diverse personages niet uitsluit, is een voorstudie op Goretta's L'INVITATION, maar heeft ook een belangwekkend eigen bestaansrecht.

Au bon beurre

Italië​/​​Frankrijk 1971. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Roger Hanin, Andréa Ferréol, Jean-Claude Dauphin, Christine Pascal en Paul Guers.

Parijse melkboer en zijn vrouw komen tijdens WO II tot welstand en aanzien door zonder politiek benul of stellingname op het juiste moment de passende stap te ondernemen: een gevluchte krijgsgevangene aangeven, met verse eieren maarschalk Pétain paaien, een Duitse soldaat tot huisvriend maken en afstoten wanneer de geallieerden oprukken, nog net vóór bevrijding een joodse onderduiker opnemen en zich bij het verzet aansluiten. Quasi gemoedelijke toon van film en acteren maken gedachteloos opportunisme des te schrijnender, hoewel verhaalopbouw en buurtbewoners ook andere kanten laten zien. In homogene rolbezetting springt Dauphin eruit als de jonge soldaat. TV-werk van Molinaro is aanzienlijk interessanter dan zijn bioscoopfilms.

Pas de caviar pour Tante Olga

Frankrijk 1965. Komedie van Jean Becker. Met o.a. Pierre Brasseur, Sophie Daumier, Pierre Vernier, Francis Blance en Dora Doll.

Een werkster in het NATO-gebouw laat zich tot diefstal van een microfilm overhalen door haar Russische minnaar die haar vervolgens vermoordt. Haar dochtertje heeft onwetend de film bemachtigd, zodat de spionnen haar volgen. Deze kluchtige spionagekomedie is te lang en te ingewikkeld en daardoor alleen bij vlagen leuk, vooral door de verve van de kleurrijke rolbezetting.

Une Souris chez les hommes

Frankrijk 1964. Komedie van Jacques Poitrenaud. Met o.a. Dany Saval, Louis de Funès, Dany Carrel, Maurice Biraud en Dora Doll.

Inbrekers worden betrapt door de grillige dochter des huizes die medeplichtig wil worden en hun ideeën voor allerhande kraken aanpraat. De standaardrol van Saval als irritant warhoofd geeft De Funès alle reden voor zijn bekende woedeuitbarstingen, maar wordt in het verloop van de film nogal eentonig, omdat hij weinig anders te bieden heeft. De toegenomen populariteit van De Funès leidde tot een tweede roulement als UN DROLE DE CAID.

Mélodie en sous-sol

Frankrijk​/​​Italië 1963. Misdaad van Henri Verneuil. Met o.a. Jean Gabin, Alain Delon, Viviane Romance, Carla Marlier en Maurice Biraud.

Charles (Gabin), routinier onder dieven en net uit de gevangenis ontslagen, beraamt een laatste klus die hem en zijn vrouw Ginette (Romance) zal toestaan bemiddeld met pensioen te gaan. Een wankel onderdeel van zijn plan is voormalig celgenoot Francis (Delon). Die moet met zijn looks een sleutelpersoon verleiden en zo infiltreren in een blinkend jaren zestig-casino, maar de jongeman is snel afgeleid. Aangenaam landerige noir-thriller met veel sigaretten en jazz tegen het oogverblindend decor van de Côte d'Azur in de jaren zestig.

Première brigade criminelle

Frankrijk 1961. Misdaad van Maurice Boutel. Met o.a. Dora Doll, Howard Vernon, Jacques Dumesnil, Carl Studer en Jacqueline Joubert.

De echtgenote van een Canadese diplomaat wordt in Parijs gechanteerd om een geheime code te verraden. Om de carrière van haar man te redden doodt ze de afperser en geeft dat de schijn van een crime passionnel. Een journaliste komt achteraf achter de waarheid. Het onlogische scenario wordt door de gebrekkige regie en goedkope produktie nog verder gesaboteerd, zodat iedere interesse in de chaos verloren gaat.

Le Dernier quart d'heure

Frankrijk 1961. Misdaad van Roger Saltel. Met o.a. Georges Rivière, Lucille Saint Simon, Dora Doll, René Havard en Serge Sauvion.

Een inspecteur moet de moord op een flatbewoonster oplossen en ontdekt dat de dader een van de buren moet zijn. Zijn adjudant komt erachter dat de inspecteur zelf het slachtoffer heeft gekend en gaat hem, mede door zijn ongewone methodiek, verdenken. Enkele ongewone scenariowendingen redden deze, voor het overige middelmatige, B-film, die nogal aan een tv-crimi doet denken en het op de beeldbuis misschien beter doet dan destijds in de bioscoop.

Dossier 1413

Frankrijk 1961. Mysterie van Alfred Rode. Met o.a. Claudine Dupuis, Jean Danet, Dora Doll, Henri Vilbert en Jaques Dumesnil.

De moord op een jonge vrouw brengt een detective op het spoor van een chantagecomplot vanuit een privé-kliniek, met vertakkingen in het Parijse nachtclub-circuit. B-film met een verwarrend scenario dat door loze pretenties van de vormgeving er niet beter op wordt.

Cocagne

Frankrijk​/​​Italië 1960. Komedie van Maurice Cloche. Met o.a. Fernandel, Dora Doll, Leda Gloria, Rellys en Andrex.

Een zondagsschilder waant zich ten onrechte een tweede Van Gogh en verlaat zijn werk en gezin om zich in de Camargue geheel aan zijn 'kunst' te wijden. Het scenario van niks en de vlakke regie die zelfs van de fraaie locatie niets maakt, resulteren in een vervelende 'non'-komedie. Bij gebrek aan een echte rol gaat Fernandel zich mateloos te buiten aan bekkentrekkerij.

Archimède le clochard

Frankrijk 1959. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Jean Gabin, Bernard Blier, Darry Cowl, Julien Carette en Dora Doll.

Een clochard met een reuze hekel aan geluidsoverlast heeft een woning in aanbouw als onderdak gekozen omdat bouwvakkers zich daar zelden laten zien, tot de aanleg van het gas en de waterleiding zijn rust rumoerig verstoort. De gevangenis lijkt hem een ideaal, stil onderkomen, maar pogingen om zich te laten arresteren doen slechts een van zijn makkers achter de tralies belanden. Kleurrijke, maar door de regie onvoldoende afgeremde rol van Gabin die zelf het verhaal voor de film schreef. De scenario-uitwerking laat nogal wat kansen liggen (de regisseur, Michel Audiard en Albert Valentin). Henri Tiquet deed het camerawerk.

125, rue Montmartre

Frankrijk 1959. Thriller van Gilles Grangier. Met o.a. Lino Ventura, Jean Desailly, Andréa Parisy, Robert Hirsch en Dora Doll.

Een krantenverkoper redt het leven van een aspirant- zelfmoordenaar. Zijn pogingen hem verder te helpen tegen diens kwalijke familie leiden ertoe dat hij van moord wordt beschuldigd. De steriele regie wordt gecompenseerd door een vernuftig scenario en goed spel, zodat het resultaat een onderhoudende thriller is. Het scenario is van Jacques Robert, André Gillois en regisseur Grangier naar een roman van Gillois. Het camerawerk is van Jacques Lemare.

Mademoiselle Striptease

Frankrijk 1957. Drama van Pierre Foucaud. Met o.a. Agnès Laurent, Phillippe Nicaud, Dora Doll, Simone Paris en Junie Astor.

Een provinciaals meisje voegt zich bij haar studerende vriend, die aan de verlokkingen van Parijs niet bepaald tegenstand kan bieden. Teleurgesteld raakt ze op drift en wordt stripteasedanseres in een nachtclub, tot de inkeer van de student tijdig resulteert in een huwelijksaanzoek. Een gedateerd, klein melodrama met voorzichtige nachtclub-acts, vlak geacteerd en onder de middelmaat geregisseerd.

Fernand cowboy

Frankrijk 1956. Western van Guy Lefranc. Met o.a. Fernand Raynaud, Dora Doll, Noël Roquevert, Pierre Dudan en Nadine Tallier.

Een Fransman erft een saloon in het Wilde Westen, maar ondervindt in het vreemde milieu niets dan tegenwerking. Hij krijgt zelfs de moord op een goudzoeker in de schoenen geschoven. Na zijn rehabilitatie trouwt hij met een aantrekkelijke squaw. Deze komische pseudo-western heeft enkele aardige vondsten, maar is vaak amusanter vanwege de doorzichtige nep-situering dan vanwege de grappen of de aangezette onnozelheid van de theaterkomiek Raynaud.

Elena et les hommes

Frankrijk 1956. Romantiek van Jean Renoir. Met o.a. Ingrid Bergman, Mel Ferrer, Jean Marais, Jean Richard en Magali Noël.

Een Poolse prinses interesseert zich alleen voor mannen die ze maatschappelijk omhoog kan helpen. Dus kiest ze tussen drie aanbidders die door een rechtse groep gemanipuleerd worden om een staatsgreep te plegen waarbij zij ook haar enthousiaste invloed doet gelden. Elegante en symbolisch gestileerde zedenkomedie ligt in de lijn van eerdere Renoirfilms over vrouw-tussen-drie-mannen, hoewel het ditmaal meer om satire op de Belle Epoque- onbezonnenheid gaat. (De Engelstalige versie Paris Does Strange Things is door verandering in dialoog en montage buiten Renoir om van strekking veranderd).

Calle mayor

Frankrijk​/​​Spanje 1956. Drama van Juan Antonio Bardem. Met o.a. Betsy Blair, José Suarez, Yves Massard, Dora Doll en René Blancard.

Een groepje lanterfanters uit een provincieplaats haalt uit verveling een misselijke grap uit met een onaantrekkelijk meisje, dat door een van hen het hof wordt gemaakt. Op de dag van de zogenaamde verloving moet de waarheid worden onthuld, maar haar minnaar krijgt wroeging en laat het aan een vriend over om haar van het bedrog op de hoogte te brengen. Hoewel in veel opzichten een plagiaat van Fellini`s VITELLONI krijgt de film een eigen, indringende waarde wanneer de aandacht geconcentreerd wordt op het aandoenlijke personage van Blair. (Dat zij in deze en andere films voor lelijk kon doorgaan is een raadsel, dat alleen binnen de filmclichés van de jaren 1950 kan worden verklaard). Scenario van regisseur Bardem. Speelt tijdens het Franco- tijdperk. Camerawerk van Michel Kelber.

Sophie et le crime

Frankrijk 1955. Komedie van Pierre Gaspard-Huit. Met o.a. Marina Vlady, Peter van Eyck, Jean Gaven, Dora Doll en Pierre Dux.

Een ondernemend journaliste spant zich in om de onschuld te bewijzen van de misdadiger op wie ze verliefd is geworden. De aantrekkelijke rolbezetting en het aardige scenario van Marcel Achard gaan onder leiding van de debuterende regisseur de mist in. De suspense berust op doorzichtige effecten en de ironie gaat verloren in een uitermate zwakke spelregie.

Nana

Italië​/​​Frankrijk 1955. Drama van Christian-Jaque. Met o.a. Martine Carol, Charles Boyer, Elisa Cegani, Walter Chiari en Jacques Castelot.

Hun liefde voor de wispelturige theaterster brengt haar rijke of aristocratische aanbidders tot de maatschappelijke of morele ondergang en soms zelfs tot zelfmoord. Uiteindelijk zal een jaloerse minnaar haar wurgen. De roman van Zola werd bewerkt tot een luxueus spektakel rond Carol die als actrice raffinement mist en voortdurend kijkt alsof zij het ook niet kan helpen. Goed spel van Boyer en de meeste andere tegenspelers.

Le crâneur

Frankrijk 1955. Misdaad van Dimitri Kirsenoff. Met o.a. Raymond Pellegrin, Marina Vlady, Dora Doll, Paul Frankeur en Hélène Vallier.

Een vrouw wordt vermoord in een nachtclub op Place Pigalle en de verdenking valt op haar minnaar, die in zijn pogingen om zijn onschuld te bewijzen een smokkelkomplot ontmaskert. Een vlot gemaakte misdaadfilm met een voor het genre hecht scenario, maar hij komt nauwelijks boven het gemiddelde van de huidige tv-krimi uit. Scenario van Jacques Companez en Claude Dessally.

Gueule d'ange

Frankrijk 1955. Drama van Marcel Blistène. Met o.a. Viviane Romance, Maurice Ronet, Dora Doll, Geneviève Kervine en Rosy Varte.

Een ex-oorlogsvlieger benut zijn aantrekkelijk uiterlijk om van rijke vrouwen te profiteren, tot hij een avonturierster ontmoet die hem uitbuit en op wie hij desondanks verliefd wordt. Gelouterd zal hij voor een deugdelijker leven kiezen. De film is bekwaam geregisseerd, maar heeft een slechts bij vlagen overtuigend scenario, ook omdat Romance de rol van femme fatale geleidelijk aan ontgroeid is.

Chiens perdus sans collier

Frankrijk​/​​Italië 1955. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Jean Gabin, Anne Doat, Jacques Moulières, Jimmy Urbain en Serge Lecointe.

De idealistische kinderrechter Julien Lamy (Gabin) blijft zich ook buiten het gerechtshof voor ontspoorde jongeren interesseren, met name is hij geïnteresseerd in de lotgevallen van twee veertienjarige jongens die uit een jeugdinrichting zijn weggelopen. Eentje omdat hij zich bij zijn zwangere vriendinnetje wil voegen, een ander die in een liefdeloos voogdijgezin was geplaatst en op zoek gaat naar zijn ouders. De film etaleert de goede bedoelingen al te nadrukkelijk, maar de sentimentaliteit blijft binnen de perken door het goede spel, vooral van Gabin.

Votre dévoué Blake

Frankrijk 1954. Actiefilm van Jean Laviron. Met o.a. Eddie Constantine, Danielle Godet, Colette Déréal, Gil Delamaire en Robert Hirsch.

Een Amerikaanse piloot helpt mee de onschuld te bewijzen van een filmster die van moord op een collega wordt beschuldigd. Een Peter Cheney-verfilming volgens het gebruikelijke Constantine- stramien, met parodistische overdrijving, meer vlot dan dynamisch gefilmd.

Touchez pas au grisbi

Frankrijk​/​​Italië 1954. Misdaad van Jacques Becker. Met o.a. Jean Gabin, René Dary, Jeanne Moreau, Lino Ventura en Dora Doll.

Vrienden Max (Jean Gabin) en Riton (René Dary) slaan hun spreekwoordelijke allerlaatste slag. Hun loyaliteit aan elkaar wordt getest wanneer drugsdealer Angelo (Lino Ventura, in zijn eerste rol) de enorme buit in handen probeert te krijgen. Klassiek, stijlvol, in Parijs opgenomen gangsterdrama is meer een milieuschildering en een gedetailleerd portret van vriendschap binnen die kringen, zonder actie en spanning te verwaarlozen. Regisseur Jacques Becker (Casque d’Or) gaf acteur Gabin een nieuw imago en de Franse cinema een nieuw genre. Er is eindeloos op deze film gevarieerd, maar hij is zelden overtroffen. De 26-jarige Jeanne Moreau is te zien in een van haar eerste rollen. In Nederland uitgebracht onder de titel De onderwereld van Montmartre.

Les Impures

Frankrijk 1954. Drama van Pierre Chevalier. Met o.a. Micheline Presle, Raymond Pellegrin, Dora Doll, René Sarvil en Jo Dest.

Handelaars in blanke slavinnen hebben het op een nachtclubzangeres voorzien die in opdracht verleid moet worden door een aan lager wal geraakte jongeman. Hoewel hij echt verliefd op haar wordt, belandt ze toch in Tanger, waar de aanbidder haar met verlies van zijn leven weet te redden. De kwaliteitsacteurs en de uitstekende fotografie (van Henri Alékan) zijn verspild aan het driestuiversscenario waar de regie óók niets van weet te maken.

French Cancan

Frankrijk​/​​Italië 1954. Musical van Jean Renoir. Met o.a. Jean Gabin, Françoise Arnoul, María Félix, Anna Amendola en Jean-Roger Caussimon.

In glorieuze Technicolor brengt Jean Renoir het Belle Époque-Parijs van zijn vader, schilder Pierre-Auguste Renoir, tot filmleven. Centraal staan de beroemde impresario-entrepreneur Danglard (Gabin) en zijn creatie van bruisend variétévertier, de Moulin Rouge. Arnoul speelt wasmeisje Nini, die door Danglard in Montmartre wordt ontdekt en tot ster van de risqué cancan-dans omgetoverd. French Cancan is als een piramide van overstromende champagnecoupes nadat de kurk is geplopt: een feest zonder weerga. Tegen de achtergrond van Max Douys meesterlijke decors sprankelt een cast die volop plezier heeft. Onder de pittoreske figuren in dit impressionistische tableau vivant is ook Edith Piaf.

Maternité clandestine

Frankrijk 1953. Drama van Jean Gourgnet. Met o.a. Dany Carrel, Michel Roux, Pierre Larquey, Jane Marken en Noël Roquevert.

Een jeugdbende die gemanipuleerd wordt door een gangster, redt bij toeval een ongehuwde moeder van zelfmoord en neemt haar en haar kind op. De leider ziet echter lucratieve mogelijkheden in haar ontvoering, maar de jongens keren zich tegen hem en redden het meisje opnieuw. De rechtlijnige B-film heeft sympathieke trekjes in het scenario, maar de vormgeving maakt zowel van de sensatie als van het sentiment evenzovele clichés.

La Fille perdue

Frankrijk 1953. Drama van Jean Gourguet. Met o.a. Claudine Dupuis, Gérard Landry, Dora Doll, Robert Berri en André Roanne.

Een plattelandsmeisje wordt in een havenstad zwanger gemaakt door een onderwereldfiguur die haar dwingt het kind af te staan. Tot inkeer gekomen trouwt ze met een jeugdvriend en wil haar dochter terug, als de vroegere verleider het haar opnieuw lastig komt maken. Deze melodramatische B-film werkt alle clichés van het genre op een rijtje af en blijft op al die onderdelen ver onder de maat.

Destinées

Frankrijk​/​​Italië 1953. Oorlogsfilm van Marcello Pagliero, Jean Delannoy en Christian-Jaque. Met o.a. Claudette Colbert, Michèle Morgan, Martine Carol, Andrée Clément en Nyta Dover.

Deze episodenfilm over het vrouwenlot in de oorlog, blijft aan de spectaculair aangeklede oppervlakte, omdat kort bestek weinig uitdieping toelaat. Morgan is te damesachtig voor Jeanne d'Arc, Carol mist het temperament voor Lysistrata. Alleen de eigentijdse sketch met Colbert als Amerikaanse oorlogsweduwe die een Italiaanse boerin bezoekt die een kind van haar man heeft, maakt de eigen pretenties - een bescheiden smartlap - waar.

Le Garçon sauvage

Frankrijk 1951. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Madeleine Robinson, Frank Villard, Pierre-Michel Beck, Henri Vilbert en René Génin.

Een prostitu[KA1]ee die haar zoon bij een pleeggezin op het platteland heeft ondergebracht neemt hem weer bij zich terug. De jongen merkt dan pas wat voor leven ze leidt en ook dat ze daarin voor hem weinig ruimte heeft. Hij staat haar souteneur vergeefs naar het leven en monstert aan op een schip. Als de pooier door een rivaal wordt gedood, blijft de moeder eenzaam achter. Het goede spel van Robinson, de scherpe dialoog (van Henri Jeanson) en de ditmaal positief werkende, emotieloze regie van Delannoy geven dit drama een authenticiteit boven het gemiddelde.

Rendez-vouz avec la chance

Frankrijk 1949. Drama van Emile E. Reinert. Met o.a. Henri Guisol, Danièle Delorme, Suzanne Flon, Jean Brochard en Pierre Louis.

Een in zijn huwelijk ietwat teleurgestelde kantoorbediende begint door zijn ontmoeting met een jong meisje van nieuw geluk te dromen, maar heeft uiteindelijk niet de moed om radicaal met zijn plichten te breken, zodat hij zich schikt in zijn situatie. Een vooral wat betreft het scenario innemende tragi-komedie die wat al te zeer in mineur is gefilmd om de aandacht echt gaande te houden, waardoor de gevoeligheid - vooral in het spel van Delorme - soms averechts werkt.

Le sorcier du ciel

Frankrijk 1949. Biografie van Marcel Blistène. Met o.a. Georges Rollin, Jandeline, Dora Doll, Marie Daëms en Joëlle Robin.

De biografie van de heilig verklaarde pastoor van Ars, Jean- Marie Vianney. Hoewel het de zeer vergeten Marcel Blistein, ook wel Blist[KA2]ene, werkelijk niet uitmaakte wat hij filmde gedurende zijn korte carri[KA2]ere (hij maakte van 1945 tot 1958 tien films), kende hij zijn vak en wist hij hoe acteurs te begeleiden. Deze biografie is sterk verouderd omdat alleen de positieve kanten van de hoofdpersoon worden belicht, een aanpak die uit de tijd is. Maar de film is nog het bekijken waard vanwege de reconstructie van het leven op het platteland van destijds en vanwege het spel.

La Maison sous la Mer

Frankrijk 1947. Drama van Henri Calef. Met o.a. Viviane Romance, Dora Doll, Anouk Aimée, Santa Relli en Geneviève Morel.

Een fatsoenlijke bewerking, ofschoon verstoken van heus filmtalent (alleen de film JERICHO redt Henri Calef van de vergetelheid), van de gelijknamige roman van Paul Vialar. Dit MAISON SOUS LA MER is in feite een grot waarin geliefden vluchten om hun tragisch lot te ontlopen. Is evenwel minder dan de roman, ondanks een briljante rolbezetting, het scenario van Jacques Companeez en vooral de beelden van Claude Renoir.

La Foire aux chimères

Frankrijk 1946. Drama van Pierre Chenal. Met o.a. Madeleine Sologne, Claudine Dupuis, Margo Lion, Annette Poivre en Dora Doll.

Een naargeestig en somber verhaal over een man die geld vervalst in ruil voor de liefde van een jonge, blinde vrouw. Nadat ze haar gezichtsvermogen terug heeft, verlaat zij hem uiteraard om er met een messenwerper vandoor te gaan. De politie brengt zijn zaak aan het licht. De valsemunter pleegt zelfmoord. Zo`n thema loopt het gevaar onbedoeld komisch uit te vallen. Niets is minder waar. De niet te definie[KA3]eren Pierre Chenal schept hier weer de duistere, troebele en beklemmende sfeer van zijn politiefilms van voor de oorlog, die hij maakte onder zijn ware naam Pierre Cohen (geboren in 1903); hij moet naderhand ongelukkiger zijn geweest. Zoals te doen gebruikelijk doet de glansrijke rolbezetting veel maar de beelden van Pierre Montazel mogen er ook wezen en de decors van Jean d'Eaubonne al evenzeer. Scenario van Jacques Companeez en Ernest Neubach.

Nuit de décembre

Frankrijk 1939. Drama van Curtis Bernhardt. Met o.a. Pierre Blanchar, Renée Saint-Cyr, Gilbert Gil, Jean Tissier en Marcel André.

Een beroemde pianist ontmoet een meisje dat hem herinnert aan een scharrel van één avond twintig jaar eerder, wordt verliefd op haar, maar hoort van haar wettige vader dat ze misschien zijn eigen dochter is. Dit romantische drama kreeg een gestileerde vormgeving, waarbij concerten als start- of breekpunten van het verhaal fungeren. De ijdelheid van acteur Blanchar is goed gebruikt in een onuitstaanbare rol. De laatste Europese film van Bernhardt vóór zijn vertrek naar Hollywood.

Battements de coeur

Frankrijk 1939. Misdaad van Henri Decoin. Met o.a. Danielle Darrieux, Claude Dauphin, André Luguet, Junie Astor en Saturnin Fabre.

Een ongedisciplineerde jongedame ontsnapt uit een opvoedingsgesticht en komt terecht op een zakkenrollersschool. Bij de eerste diefstal wordt ze betrapt door een diplomaat die echter van haar vingervlugheid gebruik wil maken om bewijzen van overspel van zijn vrouw te bemachtigen. Vrolijk immoreel scenario en frisheid van de acteurs wegen ruimschoots op tegen de geringe lichtheid van Decoins (Darrieux' echtgenoot) regie. In 1946 opnieuw verfilmd als HEARTBEAT.