Carlo Giuffré: cast.
Er zijn 14 films gevonden.

Tre colonne in cronaca

1990 | Thriller

Italië 1990. Thriller van Carlo Vanzina. Met o.a. Gian Maria Volonté, Massimo Dapporto, Sergio Castellitto, Joss Ackland en Senta Berger.

Naar het boek van Corrado Augias en Daniela Pasti, over corruptie en politieke intriges. Het begint met de moord op een effectenmakelaar in Milaan en een campagne tegen politieke corruptie, gevoerd door de directeur van een invloedrijk dagblad. Het verhaal wordt ingewikkeld als blijkt dat de beurs, uitgeverijen, politici en de geheime dienst een misdadig machtsspel spelen. Een kleine proeve van sociale en politieke corruptie in Italië.

La Pelle

1981 | Drama, Oorlogsfilm

Italië​/​​Frankrijk 1981. Drama van Liliana Cavani. Met o.a. Marcello Mastroianni, Burt Lancaster, Claudia Cardinale, Ken Marshall en Alexandra King.

Napels wordt in 1943 bevrijd door de geallieerden en krijgt daarmee nieuwe 'bezetters'. De bevolking probeert te overleven via prostitutie, smokkel en zwarte handel, terwijl de intellectueel Malaparte als tolk tussen hen en het Amerikaanse leger fungeert. Cavani - nooit een ingetogen regisseur -verfilmde Curzio Malapartes omstreden roman met in iedere scène maximaal effectbejag, wat een aantal treffende momenten oplevert, maar vaker keert de weerzin zich meer tegen de film zelf dan tegen wat hij wil vertellen.

Riavanti marsh!

1979 | Musical, Komedie

Italië 1979. Musical van Luciano Salce. Met o.a. Carlo Giuffré, Silvia Dionisio, Sandra Milo, Olga Karlatos en Alberto Lionello.

Vijf ex-onderofficieren van over de veertig moeten in veertig dagen leren omgaan met de nieuwe NAVO-raketten. Een stompzinnige komedie. De plot is zo stupide dat men zich er nauwelijks een voorstelling van kan maken. De spelers doen tevergeefs hun best. Scenario van Augusto Caminito en Luciano Salce.

La signora a fatto il pieno

1979 | Komedie, Erotiek

Italië​/​​Spanje 1979. Komedie van Juan Bosch. Met o.a. Carmen Villani, Carlo Giuffré, Esperanza Joy, Simion Andreu en Aldo Macchione.

Een prostitutée uit Rome krijgt van een industrieel een hoog honorarium aangeboden om een minister te verleiden en zo een vergunning voor een leverpreparaat te verkrijgen. Het flinterdunne scenario en het zeer middelmatige spel doen algauw de film de mist ingaan zodra de handeling aanlandt in een mooie villa, waar allerlei z.g. erotische spelletjes gespeeld worden en de gebruikelijke misverstanden ontstaan.

Noi donne siamo fatte cosi

1971 | Komedie

Italië 1971. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Monica Vitti, Enrico Maria Salerno, Carlo Giuffré, Ettore Manni en Pupo de Luca.

Een episodenfilm met Vitti in twaalf verschillende rollen, van quasi seksueel-bevrijde intellectuele tot hysterische non en militante arbeidster. Het euvel van deze veelal uit sketches opgebouwde film is de afwisseling van leuk, minder leuk en onleuk, zodat de optelsom op den duur gaat vervelen en vermoeien. Vitti speelt haar personages met verve en laat in de sketches waarin de heldin steeds een gewillige prooi wordt van de man haar rol niet tot die van een vrouwenhater worden.

Cose di Cosa Nostra

1971 | Komedie, Misdaad

Frankrijk​/​​Italië 1971. Komedie van Steno. Met o.a. Carlo Giuffré, Pamela Tiffin, Jean-Claude Brialy, Vittorio De Sica en Aldo Fabrizi.

Een Italiaanse bewoner van New York wordt met zijn gezin naar Sicilië gezonden om een uitgeweken mafioso te doden vóór deze kan getuigen voor een Amerikaanse onderzoekscommissie. Als hij faalt, zal hij zelf gedood worden. Hij trekt met zijn vrouw door heel Italië om in de onderwereld een killer te vinden die de klus voor hem wil opknappen. De sterke rolbezetting en de vlottere regie dan meestal het geval is bij routinier Steno maken deze komische mafia-film onderhoudender dan de meeste andere.

Nini Tirabusciò, la donna che inventò la mossa

1970 | Komedie, Musical, Historische film

Italië 1970. Komedie van Marcello Fondato. Met o.a. Monica Vitti, Pierre Clémenti, Peppino De Filippo, Carlo Giuffré en Sylva Koscina.

Een actrice wordt verdacht van medeplichtigheid aan de moord op koning Umberto I, maar behaalt na haar celstraf roem in het variété door haar spraakmakende 'kurketrekkerdans', waarmee ze zowel verontwaardigde fatsoensrakkers aantrekt als reeksen minnaars, die ze aan de vooravond van WO I tot pacifisme tracht te bekeren. Deze pittoreske Belle Epoque-klucht slaagt er niet in sociale en politieke gebeurtenissen te combineren met revuescènes, zodat de film een overmatig lange one woman-show van Vitti wordt, die kan zingen noch dansen en dat drukdoenerig probeert te compenseren.

Basta guardarla

1970 | Komedie

Italië 1970. Komedie van Luciano Salce. Met o.a. Maria Grazia Buccella, Carlo Giuffré, Pippo Franco, Spyros Fodas en Mariangela Melato.

De sterzanger van een reizend revuegezelschap engageert een boerenmeisje dat verliefd op hem is. Deze laatste wekt de jaloezie van een danser op die intrigeert om haar te laten ontslaan. Bij een concurrerende revue brengt ze het tot ster, terwijl het met de zanger bergafwaarts gaat. Deze parodie op de bekende showbusiness-smartlappen heeft per scène een andere toon en stijl, en in het geheel een verfilming met uiterst losse pols, maar bewaart een volkse goedgehumeurdheid die even vaak aanstekelijk als hoogst vermoeiend is.

La ragazza con la pistola

1968 | Komedie

Italië 1968. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Monica Vitti, Stanley Baker, Carlo Giuffré, Corin Redgrave en Anthony Booth.

Een onteerde Siciliaanse vrouw volgt op aandrang van haar ouders haar verleider naar Londen om hem gewapend tot een huwelijk te dwingen òf te doden. Onder invloed van de Britse beschaving en lossere zeden ziet zij van haar vendetta af. De satire op de Siciliaanse taboes en tradities verliest aan effectiviteit in 'swinging London', maar blijft zeer amusant door de onverwachte, komische en volkse verve van Vitti, die met deze film Antonioni's gefrustreerde bourgeoise definitief achter zich liet. Scenario van Luigi Monicelli en Mario Sonego.

Amore in quattro dimensioni

1963 | Komedie, Erotiek

Italië​/​​Frankrijk 1963. Komedie van Massimo Mida, Jacques Romain, Gianni Puccini en Mino Guerrini. Met o.a. Carlo Bagno, Alberto Bonucci, Fabrizio Cappucci, Carlo Giuffré en Sylva Koscina.

Vierluik. Een plattelandsbewoner kan zich in zijn dialect niet aan de vrouwen verstaanbaar maken, wat een tolk benut om hem aan zijn dochter te koppelen. Een rijke vrouw fabriceert bewijzen tegen haar man om echtscheiding te verkrijgen. De scenarioschrijver probeert én werk én echtgenote alle aandacht te geven. De zogenaamde treurende weduwe vindt haar minnaars tenslotte op het kerkhof. Film in vier afzonderlijke verhalen van onbekende regisseurs met een tweede garnituur- rolbezetting heeft bij vlagen méér humor en satire dan de beroemdere films in dit genre, al zijn enkele delen helaas uitermate flauw en lamlendig.

La Bellezza di Ippolita

1962 | Komedie, Erotiek

Frankrijk​/​​Italië 1962. Komedie van Giancarlo Zagni. Met o.a. Gina Lollobrigida, Enrico Maria Salerno, Lars Bloch, Carlo Giuffré en Franco Giacobini.

Een aantrekkelijke echtgenote van een garagehouder heeft veel succes bij de klanten; voor haar een belangrijke onderbreking in haar eentonige bestaan. De overmatig jaloerse man wreekt zich met overspel, maar verzoent zich weer met zijn vrouw, die niettemin belooft hem ooit met gelijke munt terug te betalen. Italiaanse come back-film van Lollobrigida, die het voor de hoofdrol noodzakelijke temperament in Hollywood lijkt te hebben achtergelaten, hoewel de vormgeving van debuterend regisseur Zagni óók allesbehalve bruisend is.

Madame Sans-Gêne

1961 | Komedie, Historische film

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Italië 1961. Komedie van Christian-Jaque. Met o.a. Sophia Loren, Robert Hossein, Julien Bertheau, Marina Berti en Renaud Mary.

Wasvrouw Catherine Hubscher is nogal recht voor haar raap. Wanneer ze via haar huwelijk met een sergeant in de hogere kringen rond Napoleon belandt, zorgt haar temperament voor opgetrokken wenkbrauwen én gegniffel. Het luchtige theaterstuk Madame Sans-Gêne van Victorien Sardou en Émile Moreau uit 1893, gebaseerd op een historische Franse aristocrate, werd internationaal populair en is diverse keren verfilmd. De Italiaanse Christian-Jaque (Fanfan la Tulipe) regisseerde de Italiaanse Sophia Loren (1934) op een piek in haar lange carrière: was ze als tiener in eigen land al een ster, vanaf eind jaren vijftig vond ze ook veel werk in Hollywood.

I Briganti Italiani

1961 | Avonturenfilm, Historische film, Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1961. Avonturenfilm van Mario Camerini. Met o.a. Ernest Borgnine, Vittorio Gassman, Micheline Presle, Katy Jurado en Rosanna Schiaffino.

Napolitaanse bandiet wiens vrouw door een Piëmontees legerleider is gevangen, krijgt de leiding van Siciliaanse troepen die zich tegen de onderdrukking verzetten, maar komt onmiddellijk in conflict met de leider van Bourbonse troepen, waardoor overwinningskansen gevaar lopen. Avonturenfilm die banditisme laat zien tijdens de annexatie van verdeeld Sicilië, wisselt dramatische en komische momenten willekeurig af, maar blijft een kleurrijk spektakel waarin sterbezetting onduidelijk geschetste personages compenseert.

Il Ferroviere

1956 | Drama

Italië 1956. Drama van Pietro Germi. Met o.a. Pietro Germi, Luisa della Noce, Sylva Koscina, Carlo Giuffré en Eduardo Nevola.

Italiaanse spoorwegmachinist verdient nauwelijks voldoende om zijn gezin te onderhouden en heeft conflicten met de oudste kinderen: een zoon die niet wil werken en een dochter die ongehuwd zwanger blijkt. Zij verlaten het ouderlijk huis en de vader wordt door eigen nalatigheid op het werk ontslagen. Trouwhartig jongste zoontje klaart stemming en verhoudingen op tot de zieke vader sterft. Laat neo-realistische film doet de gevoeligheid zeker in latere scènes in melodrama verglijden, maar behoudt ook daarbij de innemende oprechtheid. Germi zelf blijkt ideale hoofdrol.