Claude Legros: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Un jour, entre chiens et loups

1988 | Avonturenfilm, Horror

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Patrick Saglio. Met o.a. Valérie Popesco, Xavier Gélin, Jacques David en Claude Legros.

Een stel Parijzenaars gaat met de auto op weg naar de Midi, om daar hun vakantie door te brengen. Ze raken de weg kwijt en komen een onbekende streek. Ze krijgen er te maken met toverkunsten.

Comment passer son permis de conduire

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Roger Derouillat. Met o.a. Claude Legros, Liliane Rovère, Stèphanie Loïk, Corine Brodbeck en Jacques Ramade.

Monsterlijke Franse komedie met de onuitstaanbare Legros als een rijschool-instructeur die door een vergissing van de kliniek in de waan verkeert dat hij nog slechts een maand te leven heeft. Hij gooit alle remmen los, besluit uitgebreid van het leven te genieten en moedigt zijn leerlingen aan zoveel mogelijk politie-agenten omver te rijden. Het slaat allemaal nergens op en is, uiteraard, niét leuk.

La victoire en chantant

1976 | Oorlogsfilm

Frankrijk​/​​Ivoorkust 1976. Oorlogsfilm van Jean-Jacques Annaud. Met o.a. Jean Carmet, Jacques Spiesser, Jacques Dufilho, Catherine Rouvel en Dora Doll.

Kleine groepjes Franse en Duitse kolonialisten in de omgeving van Kameroen horen met maanden vertraging over het uitbreken van WO I en beginnen onhandige pogingen om die strijd - met hun 'eigen' niet begrijpende en spottend reagerende allochtonen - op koloniaal terrein ook uit te vechten. Deze scherpe satire heeft vooral een goed scenario van Georges Conchon en regisseur Annaud, en dito spelprestaties, maar de regie van deze debutant kon minder vlak. Camearwerk van Claude Agostini. Won de Oscar voor de Beste Buitenlandse Film. Er bestaan kopieën die 100m lang zijn. Ook bekend als BLACK AND WHITE IN COLOR.

Le viager

1971 | Komedie

Frankrijk 1971. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Michel Galabru, Jean-Pierre Barras, Rosy Varte en Claude Brasseur.

Een familie koopt het huis van een bejaarde tegen lijfrente in de veronderstelling dat hij binnen enkele jaren gestorven zal zijn. In plaats daarvan gaat het met iedereen vervolgens economisch steeds slechter, terwijl de oude baas steeds vitaler wordt. Een simpel gegeven werd met rake situatiehumor en leuke spelprestaties een pittige komedie waaraan Asterix- auteur René Goscinny ook meeschreef. Een fraaie rol van Serrault als uitgekookte grijsaard, ondanks de weinig overtuigende bejaardengrime. Het scenario is van regisseur Tchernia en René Goscinny. Het camerawerk is van Jean Tournier.

Le foyer

1968 | Drama

Frankrijk 1968. Drama van Michel Treguer. Met o.a. Annie Sinigalia, François Lalande, Marc Legein, Jacques Dacqmine en Claude Legros.

Bewerking van een in 1908 door de Com[KA1]edie Fran[KA10]caise ingestudeerd stuk van Octave Mirbeau, dat toen na een geruchtmakend proces van het programma werd gehaald. Zoals alle werken van Mirbeau was deze produktie zeer gewaagd voor die tijd: anarchistisch, antimilitaristisch, antiklerikaal en vrouwonvriendelijk. Een aan de Academie verbonden baron en zijn mondaine vrouw zien toe op de gecompliceerde lotgevallen van de `Foyer`, een instelling die arme minderjarigen opvangt en in werkplaatsen laat werken. De `Foyer` heeft zware schulden, en dan komen er allerlei zedenschandalen aan het licht. Hierbij komen nog de tweeslachtige rollen van de minnaar van de barones, een jonge (socialistische!) miljonair, en een rijke zakenman die profiteert van de moeilijke positie van de baron. Flauwe regie van een regisseur die genoegen neemt met een vlakke verfilming van het toneelstuk, maar uitstekend acteerwerk. Verder hebben we natuurlijk nog de scherpe, heftige, agressieve en allesbehalve banale tekst. Ten slotte is dit de kans een stuk van deze toneelschrijver te zien dat maar zelden aan bod komt.