Davis Roberts: cast.
Er zijn 7 films gevonden.

Me Myself I

1999 | Komedie, Fantasy, Romantiek

Australië​/​​Frankrijk 1999. Komedie van Pip Karmel. Met o.a. Rachel Griffiths, David Roberts, Sandy Winton, Yael Stone en Shaun Loseby.

Hardwerkende journaliste Pamela heeft schoon genoeg van haar alleenstaande bestaan. Dertien jaar eerder had ze de kans om te trouwen met Robert maar ze verkoos een carrière. Na een miraculeus incident is ze plotsklaps Roberts vrouw in een lommerrijke buitenwijk van Sydney waar ze de twijfelachtige geneugten van drie jengelende kinderen en een dodelijk vermoeide echtgenoot ervaart. Het regie- en scenariodebuut van Pip Karmel functioneert bovengemiddeld goed in de beduimelde categorie scherpzinnige-romantische-komedie en de hoofdrol komt fraai uit de verf in handen van de expressieve Griffiths.

A Fish in the Bathtub

1998 | Romantiek, Komedie

Verenigde Staten 1998. Romantiek van Joan Micklin Silver. Met o.a. Jerry Stiller, Anne Meara, Mark Ruffalo, Jane Adams en Missy Yager.

In New Yorks joodse milieus gespecialiseerde regisseuse van Hester Street (1975) en Crossing Delancey (1988) beziet met zichtbaar plezier een tamelijk overzichtelijke crisis in het huwelijk van Sam en Molly. Sam is een koppige ouwe baas die zijn quasi-meegaande Molly tot wanhoop drijft: hij maakt stennis in de supermarkt als z´n favoriete pleepapier is uitverkocht, rookt sigaren in huis maar wil niet dat vrouwlief een raam openzet, en laat zijn vis ('a little gift from me to me´) in de badkuip rondzwemmen. Als de scheiding van tafel en bed een feit is (Molly trekt in bij zoon Joel) komen Molly´s vriendinnen Sam de wacht aanzeggen: 'Zelfs wolven blijven bij hun vrouwtje, dat zag ik laatst nog op Discovery.´ Mooi ensemblespel van Jerry Stiller (Mr. Costanza in Seinfeld) en zijn real life partner Anne Meara.

Me Myself And I

1992 | Komedie

Verenigde Staten 1992. Komedie van Pablo Ferro en Pip Karmel. Met o.a. Sharon Mcnight, Betsy Lynn George, Don Calfa, Shelley Hack en Bill Macy.

In New Yorks joodse milieus gespecialiseerde regisseuse van Hester Street (1975) en Crossing Delancey (1988) beziet met zichtbaar plezier een tamelijk overzichtelijke crisis in het huwelijk van Sam en Molly. Sam is een koppige ouwe baas die zijn quasi-meegaande Molly tot wanhoop drijft: hij maakt stennis in de supermarkt als z´n favoriete pleepapier is uitverkocht, rookt sigaren in huis maar wil niet dat vrouwlief een raam openzet, en laat zijn vis ('a little gift from me to me´) in de badkuip rondzwemmen. Als de scheiding van tafel en bed een feit is (Molly trekt in bij zoon Joel) komen Molly´s vriendinnen Sam de wacht aanzeggen: 'Zelfs wolven blijven bij hun vrouwtje, dat zag ik laatst nog op Discovery.´ Mooi ensemblespel van Jerry Stiller (Mr. Costanza in Seinfeld) en zijn real life partner Anne Meara.

To Sleep With Anger

1990 | Drama, Experimenteel, Thriller, Komedie

Verenigde Staten 1990. Drama van Charles Burnett. Met o.a. Danny Glover, Paul Butler, Mary Alice, Carl Lumbly en Vonetta McGee.

Na lange tijd een zwerversbestaan geleid te hebben keert Glover terug naar L.A., waar hij onderdak vindt bij Lumbly en McGhee. De vlotte prater heeft een invloed op iedereen in het gezin. Burnett situeert zijn film in een realistisch L.A. waar de strijd om het bestaan eeuwig durend schijnt te zijn. Zijn personages zijn alledaagse mensen en hun belevenissen hebben niets ongewoon of heroïsch. Hij zet zwarte cultuur en traditie tegen de onvrede van hen die vinden dat ze in ghetto's leven. Burnett's scenario is vlijmscherp, begint als een sprookje om dan te evolueren in een anti-rascistisch pamflet. Niet iedereen zal ervan houden. Let op de schitterende credits die een mengeling is van tederheid en opstandigheid. Glover fungeerde als mede-uitvoerende producent. Fotografie van Walt Lloyd.

Nick Knight

1989 | Horror, Komedie, Thriller

Verenigde Staten 1989. Horror van Farhad Mann. Met o.a. Rick Springfield, Richard Fancy, John Kapelos, Robert Harper en Michael Nader.

Een bizarre film over een politieagent uit LA, die een goedaardige vampier is en sterfelijk wil worden. Hij krijgt daartoe de kans niet van zijn meester, een hogere vampier; na zijn nachtelijke rondes in een klassieke Cadillac zijn er altijd dodelijke slachtoffers onder de zwervers; dat veroorzaakt niet al te veel opwinding totdat er een bloedeloze suppoost van het archeologisch museum gevonden wordt en de curator-archeoloog zich in de zaak vastbijt. De lachsalvo`s (de politieman drinkt een warm kopje bloed tijdens zijn nachtdienst) reduceren de film voor echte genreliefhebbers tot een onserieuze aangelegenheid en de idee[KA3]en zijn eigenlijk te zot, het spel te zwak, zodat het een uit de hand gelopen geheel is geworden ondanks goede speciale effecten en fraaie opnames van uit de lucht. (Bedoeld als een pilot voor een eventuele serie met popzanger Springfield). Moge de film in vrede rusten.

Chattanooga Choo Choo

1984 | Avonturenfilm, Komedie

Verenigde Staten 1984. Avonturenfilm van Bruce Bilson. Met o.a. George Kennedy, Barbara Eden, Joe Namath, Melissa Sue Anderson en Bridget Hanley.

Om een erfenis in handen te krijgen moet sufkop Kennedy wegens een bepaling van het testament de beroemde trein in rijklare staat brengen en er een 24-uurs rit mee maken vanaf Penn Station. Een goed gemotiveerde rolbezetting en een soepele, goedlopende productie compenseren het wat zwakke script. Azito als kelner die nimmer iets uit zijn handen laat vallen is verbazingwekkend: het lijkt alsof hij van rubber is.

From Noon Till Three

1976 | Western, Romantiek, Drama

Verenigde Staten 1976. Western van Frank D. Gilroy. Met o.a. Charles Bronson, Jill Ireland, Douglas Fowley, Bert Williams en Davis Roberts.

Bronson valt voor de mooie weduwe Ireland en laat zijn misdadige kameraden stikken. Hij heeft haar nog maar net verleid of het nieuws over een mislukte bankroof en de aanhouding van zijn vrienden wordt bekend. Door een ongelukkig toeval wordt Bronson voor dood gehouden, waardoor Ireland als de plaatselijke martelares wordt beschouwd. Ze gebruikt haar verhaal om van Bronson een romantische held te maken. Het huwelijk tussen de western en de romantische komedie is niet eenvoudig en Gilroy, die ook het scenario schreef, is er niet in geslaagd het waar te maken. Het geeft Bronson wel de gelegenheid om eens uit zijn gebruikelijke rol te stappen, maar de film deed niet veel voor het verdere verloop van zijn carrière. Te weinig actie en te weinig humor, dus blijft er niet veel meer over dan het oogstrelende camerawerk van Lucien Ballard en de overweldigende score van Elmer Bernstein.