Catherine Bozorgan: productie.
Er zijn 6 films gevonden.

Adieu les cons

2020 | Komedie, Drama

Frankrijk 2020. Komedie van Albert Dupontel. Met o.a. Virginie Efira, Albert Dupontel, Nicolas Marié, Jackie Berroyer en Philippe Uchan.

Wanneer veertiger Suze Trappet (Virginie Efira) te horen krijgt dat ze ernstig ziek is, gaat ze op zoek naar het kind dat ze als tiener ter adoptie afstond. Door een absurde samenloop van omstandigheden krijgt ze hulp van een IT-specialist die levensmoe is (Albert Dupontel, tevens de regisseur) en een blinde archivaris (Nicolas Marié). De zoektocht van het drietal wordt met heel wat aardige visuele verrassingen opgediend. Echter is de toon wat onevenwichtig: op momenten kluchtig en vol galgenhumor, dan weer poogt de film te ontroeren. De satire op een gedigitaliseerde samenleving vrij van menselijk contact komt dan ook maar matig uit de verf. Gelukkig zijn de acteerprestatie goed en er valt veel te lachen. Goed voor maar liefst zes Césars.

Au revoir là-haut

2017 | Drama, Komedie

Frankrijk 2017. Drama van Albert Dupontel. Met o.a. Nahuel Pérez Biscayart, Albert Dupontel, Laurent Lafitte, Niels Arestrup en Émilie Dequenne.

Helemaal aan het einde van de Eerste Wereldoorlog worden de twee soldaten Albert Maillard en Edouard Péricourt door hun ijzervretende luitenant Pradelle gedwongen om samen met hun kameraden nog één keer de loopgraaf te verlaten. Met vreselijke gevolgen voor Edouard, die gruwelijk verminkt raakt. De oorlog eindigt, en dan volgt een complex verhaal over verslaving, bedrog, kunst en nog veel meer, soms grappig, soms boos, prima gespeeld en heel fraai vormgegeven. Hoofdrolspeler Dupontel schreef mee aan het scenario en regisseerde en kreeg daarvoor twee Césars.

Les premiers les derniers

2016 | Komedie, Misdaad, Romantiek

België​/​​Frankrijk 2016. Komedie van Bouli Lanners. Met o.a. Albert Dupontel, Bouli Lanners, Suzanne Clément, Michael Lonsdale en Max von Sydow.

Een nieuw hoogtepunt in het bescheiden oeuvre van veelgevraagd bijrolacteur en autodidact Bouli Lanners, dat met elke film aan zeggingskracht wint. Les premiers les derniers is zijn meest persoonlijke film, waarin hij zelf de hoofdrol vertolkt, naast zijn eigen hondje Gibus. Een mystieke western c.q. absurde film noir, over twee onafscheidelijke premiejagers die langs een verlaten Franse hovertreinbaan op zoek zijn naar de gestolen satelliettelefoon van een onderwereldfiguur. En een film over het einde der tijden, met een verrassend optimistische boodschap.

À coeur ouvert

2012 | Drama, Romantiek

Argentinië 2012. Drama van Marion Laine. Met o.a. Juliette Binoche, Édgar Ramírez, Hippolyte Girardot en Amandine Dewasmes.

Melodrama over twee hartchirurgen (Binoche en Ramírez) bezwijkt onder het vele drama dat schrijver/regisseur Laine over haar personages uitstort. Variërend van verslaving, jaloezie en onverwachte zwangerschap tot bindingsangst, werkeloosheid en huiselijk geweld. De acteurs (de veelvuldig snikkende Binoche voorop) maken er het beste van, maar worden bovendien gehinderd door de ongeloofwaardige plot en eendimensionale regie. Gebaseerd op de gelijknamige roman van de Franse schrijver Mathias Énard.

Rue Mandar

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Idit Cebula. Met o.a. Sandrine Kiberlain, Richard Berry, Emmanuelle Devos, Emmanuelle Bercot en Lionel Abelanski.

Wanneer maman haar echtgenoot naar gene zijde is nagereisd, vinden haar zoon Charles en dochters Rosemonde en Emma elkaar terug in Parijs voor de teraardebestelling op Père Lachaise. Het weerzien haalt een en ander overhoop. Levendige schets van post mortem-turbulenties binnen een Frans-Joodse familie worden gedragen door bovengemiddeld begaafde spelers. Pluspunt: Magere Hein heeft galgenhumor. Coscenariste-regisseur Cebula, van oorsprong actrice, verwerkte eigen begrafenisherinneringen in het verhaal. Berry is droogkomisch, Devos het neurootje de luxe en Kiberlain simpelweg prachtig.

La brindille

2011 | Drama

Frankrijk 2011. Drama van Emmanuelle Millet. Met o.a. Christa Théret, Johan Libéreau, Anne Le Ny, Maud Wyler en Nina Meurisse.

'Brindille' betekent twijgje. Precies dat is Sarah, een meisje van twintig met een zonnig hoofd vol toekomstmuziek. Tot ze op een dag flauwvalt in het museum in Marseille waar ze hoopt op een baan. Tot haar ontzetting blijkt ze zes maanden zwanger, te laat voor abortus. Acute ontkenning is Sarahs instinctreactie. Regiedebuut van Millet is een ietwat sombere aangelegenheid. Dynamisch tegenwicht tot het ingetogen spel van talent Theret en de kaal-naturalistische regie ontbreekt. Dat doet aan Millets engagement voor het impopulaire onderwerp dan weer niets af.