Lio

Un poison violent

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Katell Quillévéré. Met o.a. Clara Augarde, Lio, Michel Galabru, Stefano Cassetti en Thierry Neuvic.

De veertienjarige Anna keert voor een korte vakantie terug van de katholieke meisjesschool waar ze het grootste deel van het jaar doorbrengt. Thuis worstelt ze met de scheiding van haar ouders, de liefde en twijfels over haar geloof. Geen wereldschokkende cinema, wel een mooi, teder drama, met als grootste ontdekking hoofdrolspeelster Augarde, die genoeg mysterie in haar spel legt om elke seconde dat ze in beeld is te boeien. Vertoond in het prestigieuze Quinzaine des réalisateurs-programma in Cannes. Regisseur Quillévéré won de Prix Jean Vigo voor haar film.

Colette, une femme libre

2004 |

Frankrijk 2004. Nadine Trintignant. Met o.a. Jacques Higelin, Marie Trintignant, Wladimir Yordanoff, Lambert Wilson en Lio.

Eind juli 2003 sloeg de Franse rockster Bertrand Cantat zijn vriendin Marie Trintignant in een coma. Vijf dagen later stierf zij. Marie was in Litouwen voor de opnames van Colette. De film, nog wel geregisseerd door Marie's moeder Nadine, is ondanks alle ontsteltenis toch uitzendklaar gemaakt. In haar laatste rol speelt Trintignant de veelzijdig getalenteerde vrije vrouw Sidonie-Gabrielle Colette, die leefde van 1873 tot 1954. In dit uit 2 delen bestaande drama zien we Colette huwen met de overspelige schrijver Henry Gauthier-Villars (Yordanoff) en overlopen naar Missy (Jacob). Sommige teksten uit Trintignant's mond hebben achteraf een schrijnende extra lading, zoals 'De liefde ken ik wel; die is gecompliceerd, tiranniek en verstikkend'.

C'est la vie, camarade!

2004 |

Frankrijk 2004. Bernard Uzan. Met o.a. Lio, Germán Cobos en Guy Bedos.

Eind juli 2003 sloeg de Franse rockster Bertrand Cantat zijn vriendin Marie Trintignant in een coma. Vijf dagen later stierf zij. Marie was in Litouwen voor de opnames van Colette. De film, nog wel geregisseerd door Marie's moeder Nadine, is ondanks alle ontsteltenis toch uitzendklaar gemaakt. In haar laatste rol speelt Trintignant de veelzijdig getalenteerde vrije vrouw Sidonie-Gabrielle Colette, die leefde van 1873 tot 1954. In dit uit 2 delen bestaande drama zien we Colette huwen met de overspelige schrijver Henry Gauthier-Villars (Yordanoff) en overlopen naar Missy (Jacob). Sommige teksten uit Trintignant's mond hebben achteraf een schrijnende extra lading, zoals 'De liefde ken ik wel; die is gecompliceerd, tiranniek en verstikkend'.

Peccato

1997 | Komedie, Mysterie, Fantasy

België 1997. Komedie van Manuel Gómez. Met o.a. Jacques De Bock, Lio, Noël Godin, Luc Herman en Boris Lehman.

Eind juli 2003 sloeg de Franse rockster Bertrand Cantat zijn vriendin Marie Trintignant in een coma. Vijf dagen later stierf zij. Marie was in Litouwen voor de opnames van Colette. De film, nog wel geregisseerd door Marie's moeder Nadine, is ondanks alle ontsteltenis toch uitzendklaar gemaakt. In haar laatste rol speelt Trintignant de veelzijdig getalenteerde vrije vrouw Sidonie-Gabrielle Colette, die leefde van 1873 tot 1954. In dit uit 2 delen bestaande drama zien we Colette huwen met de overspelige schrijver Henry Gauthier-Villars (Yordanoff) en overlopen naar Missy (Jacob). Sommige teksten uit Trintignant's mond hebben achteraf een schrijnende extra lading, zoals 'De liefde ken ik wel; die is gecompliceerd, tiranniek en verstikkend'.

La niña de tus sueños

1995 |

Frankrijk/Spanje 1995. Jesîs Delgado. Met o.a. Lio, Ana Gracia en Ramón Madaulo.

Eind juli 2003 sloeg de Franse rockster Bertrand Cantat zijn vriendin Marie Trintignant in een coma. Vijf dagen later stierf zij. Marie was in Litouwen voor de opnames van Colette. De film, nog wel geregisseerd door Marie's moeder Nadine, is ondanks alle ontsteltenis toch uitzendklaar gemaakt. In haar laatste rol speelt Trintignant de veelzijdig getalenteerde vrije vrouw Sidonie-Gabrielle Colette, die leefde van 1873 tot 1954. In dit uit 2 delen bestaande drama zien we Colette huwen met de overspelige schrijver Henry Gauthier-Villars (Yordanoff) en overlopen naar Missy (Jacob). Sommige teksten uit Trintignant's mond hebben achteraf een schrijnende extra lading, zoals 'De liefde ken ik wel; die is gecompliceerd, tiranniek en verstikkend'.

L'enfant du mal

1995 | Drama

Spanje/Frankrijk/Zwitserland/Nederland 1995. Drama van Jesus Delgado. Met o.a. Lio, Ramon Madaula, Ana Gracia, Laura Rico en Ricardo Amador.

Ana (Rico) is zeven. Tijdens de vakantie in een zomerkamp wordt ontdekt dat zij seropositief is, waarop ze terug naar huis moet. Als ze wordt afgeleverd, blijkt haar moeder (Lio) niet thuis te zijn. Ana komt op het politiebureau terecht, waar Dr. Pedro (Madaulo) haar afhaalt en haar voorlopig onderbrengt in een kindertehuis.

Dieu, l'amant de ma mère et le fils du charcutier

1995 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1995. Romantiek van Aline Issermann. Met o.a. Francis Huster, Lio, Richard Bohringer, Jean-Pierre Kalfon en Guy Montagné.

Naar jaarlijkse traditie wordt in het dorp de voorstelling voorbereid van een amateur-productie van Moli[KA2]eres [KL]Don Juan[KLE]. Gabrielle (Lio), de vrouw van plattelandsdokter Jean- Marc, speelt Elvire, terwijl de titelrol in handen is van kapper Serge (Bohringer), vrijgezel van middelbare leeftijd. Hoe verder de repetities gaan hoe meer Serge zich in zijn verleidersrol gaat inleven, wat niet moeilijk is want al sinds jaren koestert hij een geheime passie voor zijn aantrekkelijke tegenspeelster. En Jean-Marc, die heeft het te druk met zijn patiënten. Hun kinderen hebben het echter wel in de gaten en ze grijpen in. Ruim leuke boulevard-komedie waarin de kinderen de rol van de volwassenen gaan imiteren, een rol vol passie, liefde, jaloezie en misdaad. Het loopt op de duur wel wat uit de hand, maar liefhebbers van dit soort verhalen zullen zich niet vervelen. Issermann schreef zelf het scenario met de medewerking van Michel Dufresne. Philippe Pavans de Ceccatty stond achter de camera. Dolby Stereo.

Personne ne m'aime

1994 | Drama, Komedie

Frankrijk 1994. Drama van Marion Vernoux. Met o.a. Bernadette Lafont, Bulle Ogier, Lio, Michèle Laroque en Maaike Jansen.

Een vrouwenkwartet. Het bestaat uit moeder Annie (Lafont), een aan lager wal geraakte redactrice die altijd door haar minnaars wordt afgescheept, haar dochter Marie (Lio) die zeven jaar geleden na een ruzie was weggelopen, haar zuster Fran[KA10]coise (Ogier) een onderdrukte huisvrouw en Cri-Cri (Laroque), een hotelhoudster uit de provincie die ze later zullen ontmoeten. Annie en Fran[KA10]coise gaan in een oude camper op zoek naar Fran[KA10]coise`s man, Paul die vreemd zou gaan. Hij blijkt vertrokken te zijn als ze aankomen in het hotel van Cri- Cri. Annie`s dochter Marie staat er achter de bar. In flashbacks kijken ze terug op hun soms bittere verleden en hun dikwijls ongelukkige ervaringen. Jansen speelt de eenvoudige kamerdienster Dizou - moeder van elf kinderen met [KA1]e[KA1]en droom: een dagje naar het strand. Zij blijkt als `vijfde wiel` aan de wagen een rots in de branding. De vrouwen vertrekken met de gammele auto richting zee. Film over gebroken liefdes, eenzaamheid, bedrog, opstandigheid, genegenheid etc., etc. met behoorlijke spelprestaties, die het echter moet hebben van een ge[KA3]engageerd (vrouwen)publiek. Het scenario is van de regisseuse. Het camerawerk is van Eric Gautier.

Sans un cri

1992 | Drama

Frankrijk 1992. Drama van Jeanne Labrune. Met o.a. Rémi Martin, Nicolas Prive, Lio en Bruno Todeschini.

Labrune nam als stille getuige een kind in deze ontroerende film over de communicatieproblemen, die zich langzamerhand meester maken van een klein gezin. De dag waarop Nicolas geboren wordt, besluit de moeder haar echtgenoot, die vrachtwagenchauffeur is, niet meer te vergezellen op zijn ritten. Deze neemt een Duitse herder en wordt steeds jaloerser op zijn kind, tot de gevoelens onomkeerbaar geworden zijn. Wanneer woorden niet meer volstaan, is er sprake van geweld en het evenwicht volkomen zoek. Labrune onderzoekt nauwgezet dit afgesloten wereldje, goed in beeld gebracht door het spel van Lio en Martin, die de kracht van blikken en stiltes aan het uitproberen lijken te zijn. Scenario van de regisseur, camerawerk van André Neau.

Après l'amour

1992 | Romantisch drama

Frankrijk/Portugal 1992. Romantisch drama van Diane Kurys. Met o.a. Isabelle Huppert, Hippolyte Girardot, Bernard Giraudeau, Lio en Yvan Attal.

Sproetenkoningin Huppert raakt als de 35-jarige en getrouwde Lola aan de grenzen van haar egoïsme en amoureuze gerommel. Aan de ene kant staat echtgenoot/architect David (Giraudeau), aan de andere gelegenheidsminnaar/musicus Tom (Girardot), dus hoogste tijd voor zelfconfrontatie. Van regisseur Kurys (Coup de foudre) kennen we de wispelturige, naar liefde en avontuur hunkerende vrouwen en ietwat hulpeloze mannen. Compassie met de personages en koele observatie gaan in haar films goed samen, zo ook hier. Met name Hupperts personage zou je een flinke schop onder haar kont willen geven. Let op het bijrolletje van Portugees kruidje-roer-me-niet Lio.

Sale comme un ange

1991 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1991. Drama van Catherine Breillat. Met o.a. Claude Brasseur, Lio, Nils Tavernier, Roland Amstutz en Claude Jean-Philippe.

Inspecteur van politie Deblache (Brasseur) is boven de vijftig, ongetrouwd en vindt vrouwen eigenlijk maar lastig. Af en toe maakt hij een nummertje met een prostitu[KA1]ee. Hij voelt zich niet fit en denkt dat hij kanker heeft, maar in feite is hij een pessimistische hyperchonder. Zijn jongere collega, de macho Th[KA1]eron (Tavernier), is net getrouwd met Barbara (Lio), maar hij gaat vreemd met iedereen en alles van het vrouwelijke geslacht dat hij op zijn weg tegenkomt. Hoewel Barbara een ijskoude is, voelt Deblache zich tot haar aangetrokken. De inspecteur heeft geen vrienden, behalve een informant, Manoni (Philippe). Langzaam maar zeker krijgt de onderwereld in de gaten wie de verklikker is en de grond wordt tamelijk heet onder de voeten van Manoni. Deblache geeft opdracht aan Th[KA1]eron om bij Manoni in te trekken, zodat hij kan afrekenen met het tuig dat het waagt op te dagen. Deblache besluit Barbara een bezoekje te gaan brengen, nu haar man afwezig is. Deblache overweldigt Barbara die aanvankelijk tegenstribbelt, maar het uiteindelijk lekker vindt en de volgende dag terugkomt om meer. Tweede speelfilm van Breillat die het vak als scenarioschrijfster leerde (uiteraard schreef ze hiervoor het scenario) met openhartige seksscènes, zonder dat het een exploitatiewerkje is geworden. Ze laat op originele wijze zien hoe mannen vrouwen kunnen misprijzen en hoe het zwakke geslacht zich laat pakken - in deze film gaat het over de verhouding tussen een rijpere man en een veel jongere vrouw. Uitstekend spel van alle hoofdrollen. Camerawerk van Laurent Dailland.

Chambre ê part

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Jackie Cukier. Met o.a. Lio, Jacques Dutronc en Michel Blanc.

Inspecteur van politie Deblache (Brasseur) is boven de vijftig, ongetrouwd en vindt vrouwen eigenlijk maar lastig. Af en toe maakt hij een nummertje met een prostitu[KA1]ee. Hij voelt zich niet fit en denkt dat hij kanker heeft, maar in feite is hij een pessimistische hyperchonder. Zijn jongere collega, de macho Th[KA1]eron (Tavernier), is net getrouwd met Barbara (Lio), maar hij gaat vreemd met iedereen en alles van het vrouwelijke geslacht dat hij op zijn weg tegenkomt. Hoewel Barbara een ijskoude is, voelt Deblache zich tot haar aangetrokken. De inspecteur heeft geen vrienden, behalve een informant, Manoni (Philippe). Langzaam maar zeker krijgt de onderwereld in de gaten wie de verklikker is en de grond wordt tamelijk heet onder de voeten van Manoni. Deblache geeft opdracht aan Th[KA1]eron om bij Manoni in te trekken, zodat hij kan afrekenen met het tuig dat het waagt op te dagen. Deblache besluit Barbara een bezoekje te gaan brengen, nu haar man afwezig is. Deblache overweldigt Barbara die aanvankelijk tegenstribbelt, maar het uiteindelijk lekker vindt en de volgende dag terugkomt om meer. Tweede speelfilm van Breillat die het vak als scenarioschrijfster leerde (uiteraard schreef ze hiervoor het scenario) met openhartige seksscènes, zonder dat het een exploitatiewerkje is geworden. Ze laat op originele wijze zien hoe mannen vrouwen kunnen misprijzen en hoe het zwakke geslacht zich laat pakken - in deze film gaat het over de verhouding tussen een rijpere man en een veel jongere vrouw. Uitstekend spel van alle hoofdrollen. Camerawerk van Laurent Dailland.

Chambre à part

1989 | Komedie

Frankrijk/België 1989. Komedie van Jacky Cukier. Met o.a. Michel Blanc, Jacques Dutronc, Frances Barber, Catherine Frot en Christine Murillo.

Gekruide debuutfilm van wisselende kwaliteit over liefde, bedrog, jaloezie en andere hartstochten van twee echtparen: de keurige Blanc-Barber dat in Londen een alledaags bestaan leidt en het oridinaire duo Dutronc-Lio dat op oudejaarsavond hun leven binnendringt. Na hun kennismaking laat de verlegen Blanc zich door de lonkende Lio verleiden en Dutronc is niet ontroostbaar met Barber. Cukier is van huis uit scenarioschrijver en hij maakte samen met Serge Frydman deze film. Het scenario biedt een eigenaardig en boeiend portret van morele afzondering en is doorspekt met wrange humor. De regie doet wat aarzelend aan en komt vooruit met behulp van niet goed uitgewerkte scènes, die helaas het verhaal soms meer en meer op een klucht doen lijken, maar het spel is uitmuntend.

L'itinéraire d'un enfant gâté

1988 | Drama, Komedie

Duitsland/Frankrijk 1988. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Richard Anconina, Daniel Gélin, Lio en Béatrice Agenin.

Ondanks zijn succes heeft Sam 'de leeuw' genoeg van het bedrijfsleven. Hij ensceneert een auto-ongeluk, waarna hij verdwijnt om met valse papieren door de wereld te trekken. Als hij in verre landen hoort dat zijn bedrijf op het punt staat failliet te gaan, probeert hij via een tussenpersoon weer een vinger in de pap te krijgen. Er is ons met deze film een 'nieuwe Belmondo' beloofd, maar dat stelt niet veel voor - zomin als de hele film. Weliswaar exotische camerawerk van Jean Yves Le Mener. Lelouch blinkt slechts uit op het terrein van de intimiteit. In de Duitsland uitgebrachte 'helft' van de coproductie is 4m korter.

Itinéraire d'un enfant gâté

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Lio, Richard Anconina en Jean-Paul Belmondo.

Ondanks zijn succes heeft Sam 'de leeuw' genoeg van het bedrijfsleven. Hij ensceneert een auto-ongeluk, waarna hij verdwijnt om met valse papieren door de wereld te trekken. Als hij in verre landen hoort dat zijn bedrijf op het punt staat failliet te gaan, probeert hij via een tussenpersoon weer een vinger in de pap te krijgen. Er is ons met deze film een 'nieuwe Belmondo' beloofd, maar dat stelt niet veel voor - zomin als de hele film. Weliswaar exotische camerawerk van Jean Yves Le Mener. Lelouch blinkt slechts uit op het terrein van de intimiteit. In de Duitsland uitgebrachte 'helft' van de coproductie is 4m korter.

Golden Eighties

1986 | Musical, Komedie

Zwitserland/België/Frankrijk 1986. Musical van Chantal Akerman. Met o.a. Myriam Boyer, Fanny Cottençon, John Berry, Delphine Seyrig en Nicolas Tronc.

Akerman heeft geprobeerd de de jaren 1980-90 te vangen in een muzikaal drama met als middelpunt een winkelpassage in Brussel. Ongetwijfeld ge[KA3]inspireerd door Demy`s LES PARAPLUIES DE CHERBOURG een verhaaltje (van niks) over kapstertje Lio, die verliefd is op Tronc, die weer op zijn beurt lonkt naar Cottençon, en deze laatste heeft een oogje op Denner. Plotseling duikt Amerikaan Berry op, die iets met het verleden te maken heeft en zich vastklampt aan Seyrig, de echtgenote van Denner; hij heeft haar nooit kunnen vergeten na WO II, en zij is de moeder van Tronc. Dit bonte gebeuren zal v.n.l. genre- liefhebbers aanspreken. Laatste rol van Denner. De muziek is van Marc Herouet. Het scenario werd geschreven door Pascal Bonitzer, Henry Bean, Jean Gruault, Leora Barisch en regisseuse Akerman. Gilberto Azevedo en Luc Benhamou bemanden de camera.

Elsa Elsa

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Didier Haudepin. Met o.a. François Cluzet, Catherine Frot, Lio en Tom Novembre.

Film van een voormalige kinderster over zijn jeugd, zonder franje maar ook zonder conformisme. Deze autobiografie gaat ook over de hedendaagse filmindustrie. Geen intrige, maar portretten van boeiende personages; weliswaar niet diepgaand, maar een geslaagde komedie, vandaag de dag bijzonder zeldzaam.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2010	Un poison violent
2004	Colette, une femme libre
2004	C'est la vie, camarade!
1997	Peccato
1995	La niña de tus sueños
1995	L'enfant du mal
1995	Dieu, l'amant de ma mère et le fils du charcutier
1994	Personne ne m'aime
1992	Sans un cri
1992	Après l'amour
1991	Sale comme un ange
1989	Chambre ê part
1989	Chambre à part
1988	L'itinéraire d'un enfant gâté
1988	Itinéraire d'un enfant gâté
1986	Golden Eighties
1984	Elsa Elsa

name

email

mijn instellingen