Jean-Yves Le Mener

Ça reste entre nous

Frankrijk 1997. Komedie van Martin Lamotte. Met o.a. Catherine Frot, Sam Karmann, Carol Brenner, Fanny Cottençon en Antoine Duléry.

Le plus beau métier du monde

Frankrijk 1996. Komedie van Gérard Lauzier. Met o.a. Gérard Depardieu, Michèle Laroque, Souad Amidou, Ticky Holgado en Guy Marchand.

Neuf mois

Frankrijk 1994. Komedie van Patrick Braoudé. Met o.a. Patrick Bouchitey, Philippine Leroy-Beaulieu, Catherine Jacob, Patrick Braoudé en Daniel Russo.

Psychiater Braoudé preekt altijd: 'Waarom willen we kinderen? Iedereen zou zich dit moeten afvragen, voordat hij of zij gaat vrijen!' Als zijn vrouw Leroy-Beaulieu hem vertelt dat zij in verwachting is van een tweede, krijgt hij een zenuwinzinking. Rondom dit idee is een film gemaakt, die met een slakkengang de zwangerschapsperiode tot een eeuwigheid maakt. Kluchtig en smakeloos gesnier op slecht geoutilleerde ziekenhuizen, onervaren gynaecologen, vreetbuien, slapeloosheid en de angst om te vrijen met een dikke buik moeten het leuk maken. De finale die iedereen gelukkig moet maken met de geboorte, is ronduit banaal. Het was de bedoeling een TROIS HOMMES ET UN COUFFIN of een LA VIE EST UN LONG FLEUVE TRANQUILLE te maken, maar dat is niet gelukt. Scenario van regisseur/hoofdrol Braoudé. Het camerawerk is van Jean-Yves Le Mener.

La vengeance d'une blonde

Frankrijk 1994. Komedie van Jeannot Szwarc. Met o.a. Christian Clavier, Marie-Anne Chazel, Clémentine Célarié, Thierry Lhermitte en Annie Cordy.

Verslaggever bij regionale tv-zender wordt tot zijn stomme verbazing nieuwslezer bij belangrijke commerciële omroep. De promotie heeft grote gevolgen voor zijn gezin, dat hij genadeloos begint te verwaarlozen. Totdat zijn liefhebbende echtgenote even genadeloos terugslaat. Sarcastische kijk op het tv-wereldje van oudgediende Jeannot Szwarc, die dat wereldje van binnen en buiten kent (Szwarc regisseerde tientallen afleveringen van oa Ally McBeal, CSI, JAG, etc.). De film is grappig bedoeld, maar slaat de plank veel te vaak mis, en is bovendien te oppervlakkig om als satire op televisie en roem te kunnen boeien.

Fanfan

Frankrijk 1993. Romantiek van Alexandre Jardin. Met o.a. Sophie Marceau, Vincent Perez, Marine Delterme, Gérard Séty en Micheline Presle.

Om zichzelf en het kind in zichzelf opnieuw te ontdekken, nam de jonge, succesvolle schrijver Jardin plaats achter de camera. Deze getrouwe bewerking van zijn eigen roman leverde een komedie op over hoofse liefde, ofwel: hoe de liefde in stand te houden door het met de vrouw in kwestie niet tot de daad te laten komen. Marceau is een typisch plattelandsmeisje: ongecompliceerd, levenslustig en vol zonne-energie. Perez speelt heel ingehouden de stille aanbidder. Ondanks perfect spel is de film niet zo leuk als verwacht. Het ontbreekt aan moed, zwierigheid en grandeur. Jardin wil ons per se doen geloven dat hij het over uitzinnige romantiek heeft, terwijl zijn verhaal een ode is aan de waanzin en de perversie.

Les visiteurs

Frankrijk 1992. Komedie van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Jean Reno, Christian Clavier, Valérie Lemercier, Marie-Anne Chazel en Christian Bujeau.

Poiré, regisseur van verscheidene succesvolle komedies, biedt amusement voor het grote publiek met de wederwaardigheden van een dappere ridder en zijn schildknaap, die na een vergissing met een toverdrankje in onze tijd zijn terechtgekomen. Poiré werkt het anachronisme op humoristische wijze uit, laat terloops de veranderingen van de zeden zien en wijst op allerlei ogenschijnlijk doodgewone dingetjes die voor de middeleeuwse logica niet te bevatten zijn. Reno is sober; Clavier daarentegen uitbundig. Lemercier is een bourgeois-type en Chazel leeft zich helemaal uit als zingende zwerfster. In deze komedie wisselen subtiliteit en botte grappen elkaar af. Als familievermaak geslaagd. Scenario van Regisseur Poiré en Christian Clavier. Camerawerk van Jean-Yves Le Mener.

La belle histoire

Frankrijk 1992. Avonturenfilm van Claude Lelouch. Met o.a. Béatrice Dalle, Vincent Lindon, Marie-Sophie L., Patrick Chesnais en Gérard Darmon.

Lelouch houdt ervan om het lot van verschillende personages door elkaar te hutselen en vervolgens toe te kijken hoe het leven ermee omspringt. Met Jesus de zigeuner, Odona, Marie-Madeleine uit de jaren 1990, Simon de smeris, Pierre de kunstkenner, Marie de jonge onderwijzeres en nog vele anderen, gaat de cineast terug in de tijd om het grote avontuur te vertellen van een op het eerste gezicht ontbrande liefde: twee duizend jaar beproeving voor één seconde eeuwigheid. Hij doet dit met de handige en naïeve bekwaamheid die hem eigen is, vol dichterlijke vervoering t.o.v. het leven, met een intieme blik op zijn personages, terwijl hij trouw blijft aan het onuitputtelijke thema van de liefde, waar de mens allerlei toeren mee uithaalt. Maar voor het vertonen van oppervlakkige woorden en ontoegankelijke, steeds weer herhaalde scènes, is meer dan drie uur toch wat teveel van het goede. Het scenario is van de regisseur en camerawerk van Jean Yves Le Mener.

L'inconnu dans la maison

Frankrijk 1992. Thriller van Georges Lautner. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Cristiana Réali, Sébastien Tavel, Renée Faure en François Perrot.

Advocaat Loursat (Belmondo) verdrinkt iedere avond zijn verdriet over de zelfmoord van zijn echtgenote. Hij heeft al tien jaar niet meer gepraat met zijn dochter Isabelle (Réali), die hem de schuld geeft van de dood van haar moeder, maar toch nog thuis woont. Dan, op een avond, klinkt er een schot en valt er een dode. De moordenaar is waarschijnlijk de vriend van Isabelle, denkt de politie. Loursat besluit hem te verdedigen. Lautner bewerkte een roman van Simenon tot een degelijke, boeiende rechtbankthriller.

L'opération Corned-Beef

Frankrijk 1991. Thriller van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Christian Clavier, Jean Reno, Isabelle Renauld en Valérie Lemercier.

Een totaal uit de lucht gegrepen verhaal met een op zeldzaam achteloze wijze in elkaar geflanst scenario (mede- scenarioschrijver: Clavier) over een spannende actie, geleid door de Franse contra-spionage, teneinde een internationaal wapensmokkelnetwerk te ontmantelen. Een stijl als die van een tv- serie en, dus, weinig persoonlijk. Bovendien zijn de personages dermate overdreven neergezet, dat het geheel eerder aan een parodie of een klucht doet denken!

Il y a des jours... et des lunes...

Frankrijk 1990. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Gérard Lanvin, Patrick Chesnais, Annie Girardot, Marie-Sophie L. en Francis Huster.

Een komedie over de pech van anderen als de zomertijd bij volle maan ingaat. Dertien dagelijkse onopzettelijke persoonlijke rampjes (een politie-agent vergeet zijn werk en gaat swingen, een bruidegom wordt tijdens de bruidsnacht in de steek gelaten, een man zet zijn dochter in bij een gokspel, etc.), die zich voltrekken in de uren die op de tijdsverandering volgen. Het idee voor het scenario van de regisseur zelf is goed, maar de film maakt weinig indruk. Er zijn zowel wezenlijke als ontroerende momenten, maar ook langdradige gedeelten, trivialiteiten en de typische gezwollenheid van Lelouch, wanneer hij aan het denken slaat. Levendig is het allemaal wel, en ietwat oppervlakkig. Goed spel. Valérie Bonnier en Marc Rosenbaum werkten mee aan het scenario. Camerawerk van Jean-Yves Le Mener.

Il y a des jours ... et des lunes

Frankrijk 1990. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Annie Girardot, Patrick Chesnais, Vincent Lindon en Gérard Lanvin.

Een komedie over de pech van anderen als de zomertijd bij volle maan ingaat. Dertien dagelijkse onopzettelijke persoonlijke rampjes (een politie-agent vergeet zijn werk en gaat swingen, een bruidegom wordt tijdens de bruidsnacht in de steek gelaten, een man zet zijn dochter in bij een gokspel, etc.), die zich voltrekken in de uren die op de tijdsverandering volgen. Het idee voor het scenario van de regisseur zelf is goed, maar de film maakt weinig indruk. Er zijn zowel wezenlijke als ontroerende momenten, maar ook langdradige gedeelten, trivialiteiten en de typische gezwollenheid van Lelouch, wanneer hij aan het denken slaat. Levendig is het allemaal wel, en ietwat oppervlakkig. Goed spel. Valérie Bonnier en Marc Rosenbaum werkten mee aan het scenario. Camerawerk van Jean-Yves Le Mener.

Sauf votre respect

Italië​/​​Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1989. Actiefilm van Guy Hamilton. Met o.a. Arielle Dombasle, Michael Brandon, Guy Marchand, David Carradine en Mario Adorf.

Het eerste en verreweg het beste Tom Lepski-avontuur, gebaseerd op de verhalen van James Hadley Chase. Lepski (Brandon) is een speciale agent van een verzekeringsmaatschappij, werkzaam aan de Rivièra. Tijdens een antiek-tentoonstelling in Antibes is hij verantwoordelijk voor een waardevol 14e eeuws beeldje. Meesterdief Carradine is er op uit om het te stelen. Hij slaagt daar op ingenieuze wijze in. Agent Brandon moet hem door half Zuid-Europa achtervolgen om het kostbare kunstvoorwerp weer in handen te krijgen. James Bond-regisseur Hamilton die zeker geen beginneling is, slaagt er niet in om wat te maken van het ondermaatse scenario van Alec Medieff, Sergio Gobbi en hemzelf, maar dankzij Carradine, gemener dan ooit, zit er toch nog wat spanning in deze mislukte misdaadfilm. Kenmerkend voor de hele reeks zijn de fraaie toeristische plaatjes van de Côte d'Azur; het camerawerk van deze aflevering is van Jean-Yves Le Mener. Gevolgd door HAVE A NICE NIGHT.

Cinq jours en juin

Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Michel Legrand. Met o.a. Annie Girardot, Sabine Azéma, Mathieu Rozé, André Mazeau en Nicolas Hawtrey.

Het debuut van componist Legrand als regisseur. 'Bescheiden' als hij is, heeft hij ervoor gekozen een periode uit zijn eigen jeugd te verfilmen, namelijk juni 1944, toen de geallieerden in Frankrijk landden. In die tijd maakte hij een fietstocht door Frankrijk. De uitstekende dialogen werden geschreven door Pierre Uytterhoeven en Benjamin Legrand. De regie is onevenwichtig, sterke scènes worden afgewisseld met zwakke en het verloop van het verhaal is nogal hortend. Rozé is een fraaie jongeling, maar de aandacht wordt vooral opgeëist door Girardot. De goede bedoelingen maken de zwakke punten van de film niet goed. De fotografie is van Jean-Yves Lemener.

Attention Bandits

Frankrijk 1987. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Jean Yanne, Marie-Sophie L., Patrick Bruel, Charles Gérard en Corinne Marchand.

Een `kleine` Lelouch zonder enorme ambities en zonder veel middelen gemaakt, die erg doet denken aan SMIC, SMAC, SMOC, LE VOYOU of LA BONNE ANNEE. Maar dat zijn precies zijn meest verteerbare films. De heldendaden van deze twee ellendelingen brengen zowel een glimlach als (soms) ontroering teweeg, hoewel deze film eerder komisch dan tragisch is. Een vertelling met scènes zonder groot onderling verband. Amusement dat dan ook met het omdraaien van elke cent tot stand kwam. Maar ditmaal is het tenminste niet te mooi gemaakt, waar zijn 'grootse' films verzanden in de stijl van Elle en Paris-Match. Er zijn ook versies van 103m. Het scenario is van Lelouch. Het camerawerk is van Jean-Yves Le Mener.

Un Homme et une Femme, 20 ans déjà

Frankrijk 1986. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Anouk Aimée, Jean-Louis Trintignant, Richard Berry en Evelyne Bouix.

Twintig jaar na UN HOMME ET UNE FEMME, hier versie numero twee met dezelfde hoofdrolspelers. Lelouchs werk draagt altijd een overdadig gouden vlies, maar ook een onvergetelijke bekoorlijkheid en dat is te danken aan de authenticiteit van de spelers die helaas verdrinken in een zee van onbeduidendheden en goedkope mooie opnames. Lelouch moet je nemen zoals hij is of helemaal niet. Ook bekend als VINGT ANS DEJA.