Elio Scardamaglia

In fondo al cuore

Italië 1997. Misdaad van Luigi Perelli. Met o.a. Barbara De Rossi, Günther Maria Halmer, Sonja Kirchberger, Christine Boisson en Anita Zagaria.

Quo Vadis

Italië 1985. Historische film van Franco Rossi. Met o.a. Klaus Maria Brandauer, Frederic Forrest, Max von Sydow, Cristina Raines en Barbara DeRossi.

Naar de gelijknamige roman van de Poolse schrijver Sienkiewicz, die in 1905 de Nobelprijs voor literatuur kreeg. Deze televisiefilm met internationale bezetting gaat over drie gebeurtenissen die plaatsvonden tussen 64-67 n.Chr., toen Nero regeerde over het Romeinse keizerrijk: de brand van Rome, de vervolging van de Christenen en de samenzwering van Piso. Prachtig geënsceneerd en schitterend van fotografie. De in Amerika uitgebrachte versie is bekort tot 200m.

Lo chiamavano Bulldozer

Duitsland​/​​Italië 1978. Komedie van Michele Lupo. Met o.a. Bud Spencer, Raimund Harmstorf, Reinhard Kolldehoff, Nando Paone en Gigi Bonos.

Een prof-speler van American Football komt terug uit Amerika naar zijn geboorteland Italië, en is in de haven al getuige van gevechten tussen G.I.'s van een legerbasis en werkloze jongeren die zich met kruimeldiefstallen bezighouden. De sergeant stelt een American Football match voor tussen beide partijen, en de held neemt zijn landgenoten in training. Het scenario heeft als voornaamste opzet om logische aanleidingen voor spectaculaire knokpartijen te presenteren, waarvoor behalve kolos Spencer een hele reeks stuntmannen in het geweer komen. Wie nooit eerder Spencer-films volgens hetzelfde stramien heeft gezien, is er ook halverwege al volledig op uitgekeken. Ook bekend als THEY CALL HIM BULLDOZER.

I Clowns

Frankrijk​/​​Italië 1970. Komedie van Federico Fellini. Met o.a. Pierre Étaix, Annie Fratellini, Gustave Fratellini, Victoria Chaplin en Jean-Baptiste Thierrée.

Fellini zag in 1925 voor het eerst circusclowns en die traumatische ervaring (hij vond ze angstaanjagend) inspireerde hem tot deze documentaire in een periode dat het voortbestaan van het circus bedreigd wordt. Hij vraagt oude clowns of clowns uit oude families naar hun herinneringen en ervaringen. Bijna volledig nagespeelde reportage geeft Fellini de gelegenheid om zijn beeldfantasie de vrije loop te laten zonder dat hij ook nog een verhaal met pretenties hoeft te vertellen. De slotscène is verwant aan en bijna even meeslepend als de beroemde finale van OTTO E MEZZO.

La lama nel corpo

Italië​/​​Frankrijk 1966. Elio Scardamaglia. Met o.a. William Berger, Françoise Prévost en Mary Young.

Fellini zag in 1925 voor het eerst circusclowns en die traumatische ervaring (hij vond ze angstaanjagend) inspireerde hem tot deze documentaire in een periode dat het voortbestaan van het circus bedreigd wordt. Hij vraagt oude clowns of clowns uit oude families naar hun herinneringen en ervaringen. Bijna volledig nagespeelde reportage geeft Fellini de gelegenheid om zijn beeldfantasie de vrije loop te laten zonder dat hij ook nog een verhaal met pretenties hoeft te vertellen. De slotscène is verwant aan en bijna even meeslepend als de beroemde finale van OTTO E MEZZO.