Silvie Laguna

Chère Marianne

België​/​​Frankrijk 1999. Drama van Pierre Joassin. Met o.a. Anny Duperey, Guy Bedos, Olivia Brunaux, Julien Boiselier en Frédéric van den Driessche.

Une qui promet

Frankrijk 1994. Komedie van Marianne Lamour. Met o.a. Lambert Wilson, Cécile Pallas, Naka, Denise Provence en Franck Lapersonne.

De mooie, jonge Pallas is bezeten door muziek. In haar vrije tijd treedt ze op als manager voor de Afrikaanse groep [KL]Les Tam-Tams Noirs[KLE]. Ze heeft een geniaal idee voor een grootse publiciteitsstunt. Tijdens het offici[KA3]ele bezoek van een Afrikaanse minister aan Frankrijk, zal ze haar groep onaangekondigd laten optreden. De onderhandelingen tussen de minister en zijn Franse collega mislukken en [KL]Les Tam-Tams Noirs[KLE] worden ervoor aansprakelijk gesteld. Bovendien worden ze beschuldigd van spionage. Lichtvoetige muzikale komedie met ge[KA3]engageerde tintjes (de ministers onderhandelen over de verkoop van uranium aan Afrika). Ontspannend maar erg ambitieus. De acteurs leveren aanvaardbaar werk af, maar het scenario van Lamour, Hélène Weigand en Patrick Laurent wil teveel hooi op de vork nemen en schiet daardoor het doel voorbij. Goede muzikale nummers voor liefhebbers van Afro-muziek. Fotografie van Jean-Jacques Flori. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

L'homme de la maison

Frankrijk 1993. Drama van Pierre Lary. Met o.a. Fabienne Babe, Philippe Volter, Jean-Philippe Écoffey, Stanislas Forlani en Thomas Salsmann.

Babe voedt haar zoontje al sinds zijn geboorte alleen op. Nu vindt ze echter dat het tijd is om een nieuw leven te beginnen, te meer daar ze de man van haar dromen heeft gevonden. Haar zoontje voelt zich echter bedrogen en gaat op zoek naar zijn echte vader. Houd de zakdoek binnen handbereik, want er wordt weer heel wat op de traanklieren gewerkt. De acteurs doen hun best om het allemaal geloofwaardig en teder te doen overkomen, en zelfs Lambert verschijnt even ten tonele. Huguette Debaissieux, Lary en Franck Bertrand waren verantwoordelijk voor deze opeenstapeling van clichés, die in beeld werd gebracht door Cyril Lathus. Alleen voor de liefhebbers.

Road To Ruin

Frankrijk​/​​België​/​​Verenigde Staten 1992. Romantiek van Charlotte Brändström. Met o.a. Peter Weller, Carey Lowell, Michel Duchaussoy, Nathalie Auffret en Pierre Belot.

Geld, macht en vrouwen. Zakenman Weller heeft er geen gebrek aan. Het lijkt wel alsof alles wat hij aanraakt in goud verandert. Tijdens een vernissage ontmoet hij de sensuele Lowell. Tot zijn grote verbazing wijst zij hem af. Ze vindt hem een arrogante, onbeschaamde vervelende kerel. Uiteindelijk gaat ze toch ook voor de bijl door zijn verkoopstechniek... of is het zijn geld? Dat wil hij koste wat kost uitzoeken. Hij zet een leugentje op stapel dat echter uit de hand loopt. Flauwe, ongeloofwaardige romantische komedie die op het randje van het stupide balanceert. Weller en Lowell trachten er door hun spontaniteit nog iets van te redden, maar het scenario van Erik Anjou, naar een verhaal van Richard Gitelson en Eric Freiser, geeft hen weinig mogelijkheden. Gefilmd in Parijs door Jean-Yves Le Mener.