Wolfgang Panzer

Der große Kater

2010. Drama van Wolfgang Panzer. Met o.a. Bruno Ganz, Ulrich Tukur, Marie Bäumer en Christiane Paul.

Liebesau - Die andere Heimat

Duitsland 2002. Romantiek van Wolfgang Panzer. Met o.a. Martin Wuttke, Nadja Engel, Friederike Kempter, Michael Wiesner en Helga Göring.

Tatort - Licht und Schatten

Duitsland 1999. Mysterie van Wolfgang Panzer. Met o.a. Klaus J. Behrendt, Dietmar Bär, Monika Woytowicz, Walter Kreye en Natalie Spinell-Beck.

Hij had het allemaal: Een mooie villa, luxe auto's en een zeiljacht. Maar gynaecoloog dr. Munster kan er niet meer van genieten; hij wordt dood gevonden in zijn zwembad. Hij blijkt vermoord te zijn en op aanwijzing van zijn vrouw gaan de verdenkingen al gauw in de richting van een anti-abortus actiegroep. De commissarissen Ballauf en Schenk gaan op onderzoek uit en ontdekken dat ze de dader toch in een andere hoek moeten zoeken

Bill Diamond - Geschichte eines Augenblicks

Zwitserland​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1999. Komedie van Wolfgang Panzer. Met o.a. Marek Kondrat, Kati Tastet, Ettore Cella, Martin Huber en Tonia Maria Zindel.

Hij had het allemaal: Een mooie villa, luxe auto's en een zeiljacht. Maar gynaecoloog dr. Munster kan er niet meer van genieten; hij wordt dood gevonden in zijn zwembad. Hij blijkt vermoord te zijn en op aanwijzing van zijn vrouw gaan de verdenkingen al gauw in de richting van een anti-abortus actiegroep. De commissarissen Ballauf en Schenk gaan op onderzoek uit en ontdekken dat ze de dader toch in een andere hoek moeten zoeken

Broken silence

Zwitserland​/​​Duitsland 1998. Avonturenfilm van Wolfgang Panzer. Met o.a. Martin Huber, Ameenah Kaplan, Michael Moriarty en Colonel Kapoor.

Een religieus getinte, avontuurlijke film. Als de Newyorkse pater Mulligan (Moriarty) op het punt staat de biechtstoel te verlaten om de bisschop te bezoeken, komt juist op dat moment de Zwitserse kartuizermonnik Fried (Huber) om te biechten. Fried heeft de laatste 25 jaar gemediteerd en mocht daarbij niet spreken met anderen. Hij vertelt aan Mulligan die geduldig luistert dat hij naar Indonesi[KA3]e gestuurd werd om de eigenaresse van het klooster in Zwitserland op te sporen om de pacht te verlengen. In het vliegtuig krijgt hij last van vliegangst, en hij stapt bij een tussenlanding in New Delhi uit. Een naast hem gezeten passagiere, de zwarte Ashaela (Kaplan), heeft ook het toestel verlaten. Fried voelt zich ongemakkelijk, want hij is zijn tas met de akte voor de pacht kwijt en mist al zijn geld. Ashaela die musicienne van beroep is, biedt Fried gracieus aan de reis te betalen, terwijl hij (voorlopig) onwetend is van het feit dat zij hem gerold heeft. Ze zetten samen de reis voort, raken op elkaar gesteld en worden onafscheidelijke vrienden. Als de eigenaresse van het klooster onvindbaar lijkt te zijn, zet Ashaela zich in om Fried te helpen zijn missie te voltooien. Ondertussen weet Fried dat Ashaela aan een ongeneeslijke hartkwaal lijdt en dat zij naar Indonesi[KA3]e is gegaan om er te sterven. De film is een confrontatie van twee tegenovergestelde zielen die beiden een soort spirituele laatste reis tot een goed einde moeten zien te brengen. Het resultaat is een soort roadmovie (Bombay, Madras, een bootreis naar Indonesië, een tocht per auto door het land) die het vooral moet hebben van de toeristische plaatjes, die door cameraman Edwin Horak vastgelegd werden op Hi-8 dat later werd opgeblazen tot 35 mm, waardoor de film soms wazig of grof van korrel is. Het geloof van Fried dat tegenover het ongeloof van Ashaela staat, doet helaas toch te veel herinneren aan de clichéverhalen van het missionarissengenre. Dit wordt overduidelijk geïllustreerd door het gebruik van de biechtstoel. Minder kritische kijkers storen zich hier niet aan, maar anderen besluiten dat de som van het totaal toch wel een behoorlijke karikatuur is. In Duitsland en Zwitserland evenwel een behoorlijk succes.

Tatort: Tödlicher Galopp

Duitsland 1997. Thriller van Wolfgang Panzer. Met o.a. Rolf Hoppe, Bernd Michael Lade en Peter Sodann.

Een religieus getinte, avontuurlijke film. Als de Newyorkse pater Mulligan (Moriarty) op het punt staat de biechtstoel te verlaten om de bisschop te bezoeken, komt juist op dat moment de Zwitserse kartuizermonnik Fried (Huber) om te biechten. Fried heeft de laatste 25 jaar gemediteerd en mocht daarbij niet spreken met anderen. Hij vertelt aan Mulligan die geduldig luistert dat hij naar Indonesi[KA3]e gestuurd werd om de eigenaresse van het klooster in Zwitserland op te sporen om de pacht te verlengen. In het vliegtuig krijgt hij last van vliegangst, en hij stapt bij een tussenlanding in New Delhi uit. Een naast hem gezeten passagiere, de zwarte Ashaela (Kaplan), heeft ook het toestel verlaten. Fried voelt zich ongemakkelijk, want hij is zijn tas met de akte voor de pacht kwijt en mist al zijn geld. Ashaela die musicienne van beroep is, biedt Fried gracieus aan de reis te betalen, terwijl hij (voorlopig) onwetend is van het feit dat zij hem gerold heeft. Ze zetten samen de reis voort, raken op elkaar gesteld en worden onafscheidelijke vrienden. Als de eigenaresse van het klooster onvindbaar lijkt te zijn, zet Ashaela zich in om Fried te helpen zijn missie te voltooien. Ondertussen weet Fried dat Ashaela aan een ongeneeslijke hartkwaal lijdt en dat zij naar Indonesi[KA3]e is gegaan om er te sterven. De film is een confrontatie van twee tegenovergestelde zielen die beiden een soort spirituele laatste reis tot een goed einde moeten zien te brengen. Het resultaat is een soort roadmovie (Bombay, Madras, een bootreis naar Indonesië, een tocht per auto door het land) die het vooral moet hebben van de toeristische plaatjes, die door cameraman Edwin Horak vastgelegd werden op Hi-8 dat later werd opgeblazen tot 35 mm, waardoor de film soms wazig of grof van korrel is. Het geloof van Fried dat tegenover het ongeloof van Ashaela staat, doet helaas toch te veel herinneren aan de clichéverhalen van het missionarissengenre. Dit wordt overduidelijk geïllustreerd door het gebruik van de biechtstoel. Minder kritische kijkers storen zich hier niet aan, maar anderen besluiten dat de som van het totaal toch wel een behoorlijke karikatuur is. In Duitsland en Zwitserland evenwel een behoorlijk succes.

Tatort: Bierkrieg

Duitsland 1997. Thriller van Wolfgang Panzer. Met o.a. Esther Schweins, Bernd Michael Lade en Peter Sodann.

Een religieus getinte, avontuurlijke film. Als de Newyorkse pater Mulligan (Moriarty) op het punt staat de biechtstoel te verlaten om de bisschop te bezoeken, komt juist op dat moment de Zwitserse kartuizermonnik Fried (Huber) om te biechten. Fried heeft de laatste 25 jaar gemediteerd en mocht daarbij niet spreken met anderen. Hij vertelt aan Mulligan die geduldig luistert dat hij naar Indonesi[KA3]e gestuurd werd om de eigenaresse van het klooster in Zwitserland op te sporen om de pacht te verlengen. In het vliegtuig krijgt hij last van vliegangst, en hij stapt bij een tussenlanding in New Delhi uit. Een naast hem gezeten passagiere, de zwarte Ashaela (Kaplan), heeft ook het toestel verlaten. Fried voelt zich ongemakkelijk, want hij is zijn tas met de akte voor de pacht kwijt en mist al zijn geld. Ashaela die musicienne van beroep is, biedt Fried gracieus aan de reis te betalen, terwijl hij (voorlopig) onwetend is van het feit dat zij hem gerold heeft. Ze zetten samen de reis voort, raken op elkaar gesteld en worden onafscheidelijke vrienden. Als de eigenaresse van het klooster onvindbaar lijkt te zijn, zet Ashaela zich in om Fried te helpen zijn missie te voltooien. Ondertussen weet Fried dat Ashaela aan een ongeneeslijke hartkwaal lijdt en dat zij naar Indonesi[KA3]e is gegaan om er te sterven. De film is een confrontatie van twee tegenovergestelde zielen die beiden een soort spirituele laatste reis tot een goed einde moeten zien te brengen. Het resultaat is een soort roadmovie (Bombay, Madras, een bootreis naar Indonesië, een tocht per auto door het land) die het vooral moet hebben van de toeristische plaatjes, die door cameraman Edwin Horak vastgelegd werden op Hi-8 dat later werd opgeblazen tot 35 mm, waardoor de film soms wazig of grof van korrel is. Het geloof van Fried dat tegenover het ongeloof van Ashaela staat, doet helaas toch te veel herinneren aan de clichéverhalen van het missionarissengenre. Dit wordt overduidelijk geïllustreerd door het gebruik van de biechtstoel. Minder kritische kijkers storen zich hier niet aan, maar anderen besluiten dat de som van het totaal toch wel een behoorlijke karikatuur is. In Duitsland en Zwitserland evenwel een behoorlijk succes.

Tatort - Tödlicher Galopp

Duitsland 1997. Mysterie van Wolfgang Panzer. Met o.a. Peter Sodann, Bernd Michael Lade, Rolf Hoppe, Dietrich Mattausch en Klaus Manchen.

Een religieus getinte, avontuurlijke film. Als de Newyorkse pater Mulligan (Moriarty) op het punt staat de biechtstoel te verlaten om de bisschop te bezoeken, komt juist op dat moment de Zwitserse kartuizermonnik Fried (Huber) om te biechten. Fried heeft de laatste 25 jaar gemediteerd en mocht daarbij niet spreken met anderen. Hij vertelt aan Mulligan die geduldig luistert dat hij naar Indonesi[KA3]e gestuurd werd om de eigenaresse van het klooster in Zwitserland op te sporen om de pacht te verlengen. In het vliegtuig krijgt hij last van vliegangst, en hij stapt bij een tussenlanding in New Delhi uit. Een naast hem gezeten passagiere, de zwarte Ashaela (Kaplan), heeft ook het toestel verlaten. Fried voelt zich ongemakkelijk, want hij is zijn tas met de akte voor de pacht kwijt en mist al zijn geld. Ashaela die musicienne van beroep is, biedt Fried gracieus aan de reis te betalen, terwijl hij (voorlopig) onwetend is van het feit dat zij hem gerold heeft. Ze zetten samen de reis voort, raken op elkaar gesteld en worden onafscheidelijke vrienden. Als de eigenaresse van het klooster onvindbaar lijkt te zijn, zet Ashaela zich in om Fried te helpen zijn missie te voltooien. Ondertussen weet Fried dat Ashaela aan een ongeneeslijke hartkwaal lijdt en dat zij naar Indonesi[KA3]e is gegaan om er te sterven. De film is een confrontatie van twee tegenovergestelde zielen die beiden een soort spirituele laatste reis tot een goed einde moeten zien te brengen. Het resultaat is een soort roadmovie (Bombay, Madras, een bootreis naar Indonesië, een tocht per auto door het land) die het vooral moet hebben van de toeristische plaatjes, die door cameraman Edwin Horak vastgelegd werden op Hi-8 dat later werd opgeblazen tot 35 mm, waardoor de film soms wazig of grof van korrel is. Het geloof van Fried dat tegenover het ongeloof van Ashaela staat, doet helaas toch te veel herinneren aan de clichéverhalen van het missionarissengenre. Dit wordt overduidelijk geïllustreerd door het gebruik van de biechtstoel. Minder kritische kijkers storen zich hier niet aan, maar anderen besluiten dat de som van het totaal toch wel een behoorlijke karikatuur is. In Duitsland en Zwitserland evenwel een behoorlijk succes.

Tatort - Bierkrieg

Duitsland 1997. Mysterie van Wolfgang Panzer. Met o.a. Peter Sodann, Bernd Michael Lade, Laura Tonke, Herbert Olschok en Esther Schweins.

Een religieus getinte, avontuurlijke film. Als de Newyorkse pater Mulligan (Moriarty) op het punt staat de biechtstoel te verlaten om de bisschop te bezoeken, komt juist op dat moment de Zwitserse kartuizermonnik Fried (Huber) om te biechten. Fried heeft de laatste 25 jaar gemediteerd en mocht daarbij niet spreken met anderen. Hij vertelt aan Mulligan die geduldig luistert dat hij naar Indonesi[KA3]e gestuurd werd om de eigenaresse van het klooster in Zwitserland op te sporen om de pacht te verlengen. In het vliegtuig krijgt hij last van vliegangst, en hij stapt bij een tussenlanding in New Delhi uit. Een naast hem gezeten passagiere, de zwarte Ashaela (Kaplan), heeft ook het toestel verlaten. Fried voelt zich ongemakkelijk, want hij is zijn tas met de akte voor de pacht kwijt en mist al zijn geld. Ashaela die musicienne van beroep is, biedt Fried gracieus aan de reis te betalen, terwijl hij (voorlopig) onwetend is van het feit dat zij hem gerold heeft. Ze zetten samen de reis voort, raken op elkaar gesteld en worden onafscheidelijke vrienden. Als de eigenaresse van het klooster onvindbaar lijkt te zijn, zet Ashaela zich in om Fried te helpen zijn missie te voltooien. Ondertussen weet Fried dat Ashaela aan een ongeneeslijke hartkwaal lijdt en dat zij naar Indonesi[KA3]e is gegaan om er te sterven. De film is een confrontatie van twee tegenovergestelde zielen die beiden een soort spirituele laatste reis tot een goed einde moeten zien te brengen. Het resultaat is een soort roadmovie (Bombay, Madras, een bootreis naar Indonesië, een tocht per auto door het land) die het vooral moet hebben van de toeristische plaatjes, die door cameraman Edwin Horak vastgelegd werden op Hi-8 dat later werd opgeblazen tot 35 mm, waardoor de film soms wazig of grof van korrel is. Het geloof van Fried dat tegenover het ongeloof van Ashaela staat, doet helaas toch te veel herinneren aan de clichéverhalen van het missionarissengenre. Dit wordt overduidelijk geïllustreerd door het gebruik van de biechtstoel. Minder kritische kijkers storen zich hier niet aan, maar anderen besluiten dat de som van het totaal toch wel een behoorlijke karikatuur is. In Duitsland en Zwitserland evenwel een behoorlijk succes.

Tatort - Reise in den Tod

Duitsland 1996. Mysterie van Wolfgang Panzer en Marek Nowakowski. Met o.a. Peter Sodann, Bernd Michael Lade, Monika Pietsch, Fred Delmare en Marijam Agischewa.

Een religieus getinte, avontuurlijke film. Als de Newyorkse pater Mulligan (Moriarty) op het punt staat de biechtstoel te verlaten om de bisschop te bezoeken, komt juist op dat moment de Zwitserse kartuizermonnik Fried (Huber) om te biechten. Fried heeft de laatste 25 jaar gemediteerd en mocht daarbij niet spreken met anderen. Hij vertelt aan Mulligan die geduldig luistert dat hij naar Indonesi[KA3]e gestuurd werd om de eigenaresse van het klooster in Zwitserland op te sporen om de pacht te verlengen. In het vliegtuig krijgt hij last van vliegangst, en hij stapt bij een tussenlanding in New Delhi uit. Een naast hem gezeten passagiere, de zwarte Ashaela (Kaplan), heeft ook het toestel verlaten. Fried voelt zich ongemakkelijk, want hij is zijn tas met de akte voor de pacht kwijt en mist al zijn geld. Ashaela die musicienne van beroep is, biedt Fried gracieus aan de reis te betalen, terwijl hij (voorlopig) onwetend is van het feit dat zij hem gerold heeft. Ze zetten samen de reis voort, raken op elkaar gesteld en worden onafscheidelijke vrienden. Als de eigenaresse van het klooster onvindbaar lijkt te zijn, zet Ashaela zich in om Fried te helpen zijn missie te voltooien. Ondertussen weet Fried dat Ashaela aan een ongeneeslijke hartkwaal lijdt en dat zij naar Indonesi[KA3]e is gegaan om er te sterven. De film is een confrontatie van twee tegenovergestelde zielen die beiden een soort spirituele laatste reis tot een goed einde moeten zien te brengen. Het resultaat is een soort roadmovie (Bombay, Madras, een bootreis naar Indonesië, een tocht per auto door het land) die het vooral moet hebben van de toeristische plaatjes, die door cameraman Edwin Horak vastgelegd werden op Hi-8 dat later werd opgeblazen tot 35 mm, waardoor de film soms wazig of grof van korrel is. Het geloof van Fried dat tegenover het ongeloof van Ashaela staat, doet helaas toch te veel herinneren aan de clichéverhalen van het missionarissengenre. Dit wordt overduidelijk geïllustreerd door het gebruik van de biechtstoel. Minder kritische kijkers storen zich hier niet aan, maar anderen besluiten dat de som van het totaal toch wel een behoorlijke karikatuur is. In Duitsland en Zwitserland evenwel een behoorlijk succes.

Auf eigene Gefahr - Mafia

Duitsland 1996. Misdaad van Wolfgang Panzer. Met o.a. Thekla Carola Wied, Walter Kreye, Doris Kunstmann, Jaecki Schwarz en Nikol Voigtlander.

Een religieus getinte, avontuurlijke film. Als de Newyorkse pater Mulligan (Moriarty) op het punt staat de biechtstoel te verlaten om de bisschop te bezoeken, komt juist op dat moment de Zwitserse kartuizermonnik Fried (Huber) om te biechten. Fried heeft de laatste 25 jaar gemediteerd en mocht daarbij niet spreken met anderen. Hij vertelt aan Mulligan die geduldig luistert dat hij naar Indonesi[KA3]e gestuurd werd om de eigenaresse van het klooster in Zwitserland op te sporen om de pacht te verlengen. In het vliegtuig krijgt hij last van vliegangst, en hij stapt bij een tussenlanding in New Delhi uit. Een naast hem gezeten passagiere, de zwarte Ashaela (Kaplan), heeft ook het toestel verlaten. Fried voelt zich ongemakkelijk, want hij is zijn tas met de akte voor de pacht kwijt en mist al zijn geld. Ashaela die musicienne van beroep is, biedt Fried gracieus aan de reis te betalen, terwijl hij (voorlopig) onwetend is van het feit dat zij hem gerold heeft. Ze zetten samen de reis voort, raken op elkaar gesteld en worden onafscheidelijke vrienden. Als de eigenaresse van het klooster onvindbaar lijkt te zijn, zet Ashaela zich in om Fried te helpen zijn missie te voltooien. Ondertussen weet Fried dat Ashaela aan een ongeneeslijke hartkwaal lijdt en dat zij naar Indonesi[KA3]e is gegaan om er te sterven. De film is een confrontatie van twee tegenovergestelde zielen die beiden een soort spirituele laatste reis tot een goed einde moeten zien te brengen. Het resultaat is een soort roadmovie (Bombay, Madras, een bootreis naar Indonesië, een tocht per auto door het land) die het vooral moet hebben van de toeristische plaatjes, die door cameraman Edwin Horak vastgelegd werden op Hi-8 dat later werd opgeblazen tot 35 mm, waardoor de film soms wazig of grof van korrel is. Het geloof van Fried dat tegenover het ongeloof van Ashaela staat, doet helaas toch te veel herinneren aan de clichéverhalen van het missionarissengenre. Dit wordt overduidelijk geïllustreerd door het gebruik van de biechtstoel. Minder kritische kijkers storen zich hier niet aan, maar anderen besluiten dat de som van het totaal toch wel een behoorlijke karikatuur is. In Duitsland en Zwitserland evenwel een behoorlijk succes.

Auf eigene Gefahr - Amateure

Duitsland 1996. Misdaad van Wolfgang Panzer. Met o.a. Thekla Carola Wied, Herman van Ulzen, Martin Huber, Verena Zimmermann en Walter Kreye.

Een religieus getinte, avontuurlijke film. Als de Newyorkse pater Mulligan (Moriarty) op het punt staat de biechtstoel te verlaten om de bisschop te bezoeken, komt juist op dat moment de Zwitserse kartuizermonnik Fried (Huber) om te biechten. Fried heeft de laatste 25 jaar gemediteerd en mocht daarbij niet spreken met anderen. Hij vertelt aan Mulligan die geduldig luistert dat hij naar Indonesi[KA3]e gestuurd werd om de eigenaresse van het klooster in Zwitserland op te sporen om de pacht te verlengen. In het vliegtuig krijgt hij last van vliegangst, en hij stapt bij een tussenlanding in New Delhi uit. Een naast hem gezeten passagiere, de zwarte Ashaela (Kaplan), heeft ook het toestel verlaten. Fried voelt zich ongemakkelijk, want hij is zijn tas met de akte voor de pacht kwijt en mist al zijn geld. Ashaela die musicienne van beroep is, biedt Fried gracieus aan de reis te betalen, terwijl hij (voorlopig) onwetend is van het feit dat zij hem gerold heeft. Ze zetten samen de reis voort, raken op elkaar gesteld en worden onafscheidelijke vrienden. Als de eigenaresse van het klooster onvindbaar lijkt te zijn, zet Ashaela zich in om Fried te helpen zijn missie te voltooien. Ondertussen weet Fried dat Ashaela aan een ongeneeslijke hartkwaal lijdt en dat zij naar Indonesi[KA3]e is gegaan om er te sterven. De film is een confrontatie van twee tegenovergestelde zielen die beiden een soort spirituele laatste reis tot een goed einde moeten zien te brengen. Het resultaat is een soort roadmovie (Bombay, Madras, een bootreis naar Indonesië, een tocht per auto door het land) die het vooral moet hebben van de toeristische plaatjes, die door cameraman Edwin Horak vastgelegd werden op Hi-8 dat later werd opgeblazen tot 35 mm, waardoor de film soms wazig of grof van korrel is. Het geloof van Fried dat tegenover het ongeloof van Ashaela staat, doet helaas toch te veel herinneren aan de clichéverhalen van het missionarissengenre. Dit wordt overduidelijk geïllustreerd door het gebruik van de biechtstoel. Minder kritische kijkers storen zich hier niet aan, maar anderen besluiten dat de som van het totaal toch wel een behoorlijke karikatuur is. In Duitsland en Zwitserland evenwel een behoorlijk succes.

Auf eigene Gefahr - Alpträumen

Duitsland 1996. Misdaad van Wolfgang Panzer. Met o.a. Thekla Carola Wied, Ruth Olafsdottir, Nadja Schulz, Jaecki Schwarz en Christof Wachernagel.

Een religieus getinte, avontuurlijke film. Als de Newyorkse pater Mulligan (Moriarty) op het punt staat de biechtstoel te verlaten om de bisschop te bezoeken, komt juist op dat moment de Zwitserse kartuizermonnik Fried (Huber) om te biechten. Fried heeft de laatste 25 jaar gemediteerd en mocht daarbij niet spreken met anderen. Hij vertelt aan Mulligan die geduldig luistert dat hij naar Indonesi[KA3]e gestuurd werd om de eigenaresse van het klooster in Zwitserland op te sporen om de pacht te verlengen. In het vliegtuig krijgt hij last van vliegangst, en hij stapt bij een tussenlanding in New Delhi uit. Een naast hem gezeten passagiere, de zwarte Ashaela (Kaplan), heeft ook het toestel verlaten. Fried voelt zich ongemakkelijk, want hij is zijn tas met de akte voor de pacht kwijt en mist al zijn geld. Ashaela die musicienne van beroep is, biedt Fried gracieus aan de reis te betalen, terwijl hij (voorlopig) onwetend is van het feit dat zij hem gerold heeft. Ze zetten samen de reis voort, raken op elkaar gesteld en worden onafscheidelijke vrienden. Als de eigenaresse van het klooster onvindbaar lijkt te zijn, zet Ashaela zich in om Fried te helpen zijn missie te voltooien. Ondertussen weet Fried dat Ashaela aan een ongeneeslijke hartkwaal lijdt en dat zij naar Indonesi[KA3]e is gegaan om er te sterven. De film is een confrontatie van twee tegenovergestelde zielen die beiden een soort spirituele laatste reis tot een goed einde moeten zien te brengen. Het resultaat is een soort roadmovie (Bombay, Madras, een bootreis naar Indonesië, een tocht per auto door het land) die het vooral moet hebben van de toeristische plaatjes, die door cameraman Edwin Horak vastgelegd werden op Hi-8 dat later werd opgeblazen tot 35 mm, waardoor de film soms wazig of grof van korrel is. Het geloof van Fried dat tegenover het ongeloof van Ashaela staat, doet helaas toch te veel herinneren aan de clichéverhalen van het missionarissengenre. Dit wordt overduidelijk geïllustreerd door het gebruik van de biechtstoel. Minder kritische kijkers storen zich hier niet aan, maar anderen besluiten dat de som van het totaal toch wel een behoorlijke karikatuur is. In Duitsland en Zwitserland evenwel een behoorlijk succes.

Sportarzt Conny Knipper - 4. Fallobst

Duitsland 1994. Drama van Wolfgang Panzer. Met o.a. Dietmar Bär, Nina Hoger, Michèle Marian, Gigi Herr en Ulrich Wiggers.

Eindelijk heeft Conny (B[KA3]ar) zijn eigen praktijk. Hij is de vaste arts van bokser Rainer Sterzny (Reichel). Door een onlogische wending in het scenario van Knut Boeser onderzoekt hij Rainers rivaal Robby Hatschek (Wallraff) en stelt een ernstige nekblessure vast en raadt Robby af de ring in te gaan. Door een al even onlogische volgende kronkel wordt Conny beschuldigd als dokter partijdig en onbetrouwbaar te zijn. Dat laatste zou hem de praktijk kunnen kosten. Verder heeft Conny het luxe probleem dat hij niet kan kiezen tussen de mooie Rita (Marian), de sportmasseuse met wie hij de praktijkruimte deelt, en zijn vaste vriendin Kea Biebert (Hoger). Nu loopt hij het risico beiden kwijt te raken. De bekende schmalz en soap met competente spelers. Het camerawerk is van Edwin Horak.

Die Rachegöttin

Duitsland 1994. Komedie van Wolfgang Panzer. Met o.a. Lola Müthel, Ursula Dirichs, Hans Lobitz, Walter Schmidinger en Rosemarie Fendel.

Zwarte komedie, geschreven door Johannes Reben met Müthel als gepensioneerde actrice, die een vermogen erft van Dirichs, een Oostpruisische lerares die spraaklessen bij haar volgde. Aan de erfenis is een voorwaarde verbonden: Müthel moet afrekenen met iedereen die Dirichs het leven zuur gemaakt heeft. De drie mannen, die het leven van Dirichs verpest hebben worden door Müthels als schietschijf gebruikt. Het camerawerk is van Hans Grimmelmann.

Der König von Bärenbach

Duitsland 1994. Drama van Wolfgang Panzer. Met o.a. Walter Schultheiß, Sabine Bräuning, Robert Naegele, Christof Wackernagel en Christoph Hofrichter.

Dertiendelige familieserie rond Willi Holzwarth (Schultheiß), die al 22 jaar burgemeester is van het stadje Bärenbach in het Schwarzwald. Hij wil het toerisme bevorderen en hij ontdekt een oude bron in de buurt. Hij ziet meteen mogelijkheden om van zijn stad een kuuroord te maken. Jammer genoeg ligt de bron op het grondgebied van een naburige gemeente. Niet meteen een giller, maar te genieten vertier voor wie van het genre houdt. Bräuning is Sabine, Christof Wackernagel speelt George en Hofschneider is Benno. Het scenario is van Felix Huby, alias Eberhard Hungerbühler, een veelschrijver van successeries als TATORT, Peter Strohm, Abenteuer Airport e.v.a.

Tante Maria

Duitsland 1980. Komedie van Wolfgang Panzer. Met o.a. Rosemarie Fendel, Gideon Burkhard, Daniel L[KA11]u[KA11]ond, Heinz Schimmelpfennig en Marilene von Bethmann.

Maria Büdenbender is 55 en ongetrouwd omdat ze altijd voor haar moeder gezorgd heeft. Na diens dood leert ze via een huwelijksadvertentie Dr. Gregor Strohn kennen, maar die haakt af als ze Andreas, de rebellerende tienerzoon van haar door een ongeval overleden broer die weduwnaar was, in huis neemt.

Sportarzt Conny Knipper: Fallobst

Duitsland. Wolfgang Panzer. Met o.a. Michèle Marian, Nina Hoger en Dietmar Bär.

Maria Büdenbender is 55 en ongetrouwd omdat ze altijd voor haar moeder gezorgd heeft. Na diens dood leert ze via een huwelijksadvertentie Dr. Gregor Strohn kennen, maar die haakt af als ze Andreas, de rebellerende tienerzoon van haar door een ongeval overleden broer die weduwnaar was, in huis neemt.