O'Neal Compton

Celluloid Baby

Duitsland 2000. Charlotte Wetzel. Met o.a. O'Neal Compton, Allison Elliot, Judith Scott en Letitia Popa-Schwartz.

Diabolique

Verenigde Staten 1996. Thriller van Jeremiah S. Chechik. Met o.a. Sharon Stone, Isabelle Adjani, Chazz Palminteri, Kathy Bates en Spalding Gray.

In 1955 maakte de Franse cineast Henri-Georges Clouzot de zinderende thriller Les diaboliques, over twee vrouwen die samen hun gemeenschappelijke minnaar vermoorden. Clouzot lardeerde zijn werk met erotische spanning en leverde een elegante en vernuftige film. De Amerikaanse remake is alles behalve elegant. De overvloedige verbale duiding en obligate actie laat niets aan de kijker over. Stone en Adjani maken veel goed als diabolische dames, respectievelijk gehard en schuchter. Palminteri doet het prima als de schoft die maar niet dood wil en Kathy Bates intrigeert als de rechercheur die het allemaal mag ontknopen. Goede cast, magere film.

Rebel Highway: Roadracers

Verenigde Staten 1994. Familiefilm van Robert Rodriguez. Met o.a. David Arquette, Salma Hayek, Jason Wiles, William Sadler en Helen Shaver.

Pilot voor de serie Rebel Highway met prachtige rollen. Dude Delaney is toch een gevoelige jongen, al is hij lid van een jeugdbende. Hij krijgt problemen met bendeleider Teddy. Regisseur Rodriguez heeft het allemaal prachtig in beeld gebracht en hij houdt er flink het tempo in.

Nell

Verenigde Staten 1994. Drama van Michael Apted. Met o.a. Jodie Foster, Liam Neeson, Natasha Richardson, Richard Libertini en Nick Searcy.

Oscars voor Rain Man en Forrest Gump: het levert acteurs gemiddeld meer waardering op om een gek persoon uit te beelden dan een 'normaal' persoon. Zo werd ook Jodie Foster voor haar rol van de wildevrouw Nell genomineerd voor de Oscar. Als Nell in de bossen ontdekt wordt heeft ze nog nooit cola en auto's gezien en brabbelt ze een onbekend taaltje. Lokale dokter (Neeson) en psychologe (Richardson) proberen haar te doorgronden en te beschermen. Alom effectief en soms gevoelig acteerwerk zijn de sterke punten in dit melodrama.

Murder Between Friends

Verenigde Staten 1994. Thriller van Waris Hussein. Met o.a. Timothy Bushfield, Stephen Lang, Martin Kemp, Lisa Blount en O'Neal Compton.

Kerry Myers (Lang) belt de politie. Hij heeft zojuist zijn oude vriend William Fontanille (Kemp) zwaar verwond met een mes omdat Fontanille zijn vrouw vermoord heeft met een honkbal slaghout en zijn zoontje zwaar letsel heeft toegebracht. William Fontanille beweert op zijn beurt dat Kerry Myers de moordenaar is. Procureur John Thorn (Bushfield) gelooft Kerry Myers, maar kan toch niet verhinderen dat William Fontanille wegens gebrek aan bewijs wordt vrijgesproken. Dan stoot de officier van justitie Thorn op nieuwe elementen die een totaal andere licht op de zaak geven. Goed opgebouwde bewerking van een waargebeurde moordzaak die in 1984 heel wat stof deed opwaaien in New Orleans. Kemp is uitstekend in zijn rol van underdog William Fontanille. Philip Rosenberg bouwde zijn scenario spannend op naar een onverwachte climax (voor wie de afloop van de zaak niet kent). Robert Steadman was verantwoordelijk voor de fotografie.

When Love Kills: The Seduction Of John Hearn

Verenigde Staten 1993. Misdaad van Larry Elikann. Met o.a. Gary Cole, Marg Helgenberger, Julie Harris, Charles Hallohan en Gregg Henry.

1984. Het enige dat Cole heeft overgehouden aan Vietnam is een reeks frustraties. Nu heeft zijn vrouw hem in de steek gelaten. Samen met zijn zoontje trekt hij in bij zijn moeder, Harris. Hij plaatst een advertentie in [KL]Soldier Of Fortune[KLE], waarin hij zichzelf aanbiedt voor gevaarlijke opdrachten. Zo komt hij in contact met Helgenberger, die hem vraagt haar zwager te liquideren. Hij raakt in de ban van haar en stemt toe. Maar daar blijft het niet bij. Hoe is het mogelijk dat iemand zo in het net van zijn eigen leugens verstrikt kan raken dat hij een huurmoordenaar wordt? De op ware feiten gebaseerde geschiedenis van John Hearn (gespeeld door Cole) is een erkend gevolg van het Vietnam-syndroom. Het duurt lang voor de film op gang komt, maar als de eerste moord eenmaal is gepleegd, volgen de andere moeiteloos. Boeiend scenario van Gregory Goodell en William Bayer naar het boek The Soldier Of Fortune Murders, in beeld gebracht door Denis C. Lewiston.

The Thing Called Love

Verenigde Staten 1993. Muziek van Peter Bogdanovich. Met o.a. River Phoenix, Samantha Mathis, Dermot Mulroney, Sandra Bullock en K.T. Oslin.

Nashville, Tennessee. De bakermat van Country & Western Music. Iedereen hoopt in dit Mekka ontdekt te worden, ook songschrijfster Miranda Presley (Mathis), die speciaal uit New York is overgekomen, maar vijf minuten te laat is voor een auditie. De volgende week dan maar. Ze is eenzaam en alleen in deze vreemde stad. Ze ontmoet zangers in spe James Wright (Phoenix), Kyle Davidson en Linda Lue Linden (Bullock).

Attack Of The 50-Foot Woman

Verenigde Staten 1993. Sciencefiction van Christopher Guest. Met o.a. Daryl Hannah, Daniel Baldwin, William Windom, Christi Conaway en Paul Benedict.

In het stadje Arnold in Californi[KA3]e is de stille maar rijke Hannah getuige van het bezoek van een UFO. Niemand gelooft haar natuurlijk, maar haar echtgenoot Baldwin die haar doorlopend bedriegt, ziet er wel de kans in om haar te laten opnemen in een inrichting. Voordat het echter zover is, wordt Hannah door de ruimtewezens ontvoerd. Ze keert terug naar huis, maar de eerste keer dat ze zich razend maakt begint ze te groeien en te groeien en te groeien. Wat een pastiche had moeten worden van de monster- film uit de jaren 1950 groeide uit tot een rampzalige onderneming die slechts opvalt door het zeer slechte spel en de povere speciale effecten van Gene Warren, Jr. Wie echte camp wil zien kan beter de originele versie uit 1958 bekijken. Guest bewerkte (haast letterlijk op het einde na dat zeer stupide overkomt) het scenario van Mark Hanna en tekende bovendien voor de fotografie. In Europa uitgebracht in de zalen. Dolby Stereo.

A Message From Holly

Verenigde Staten 1992. Drama van Rod Holcomb. Met o.a. Lindsay Wagner, Shelley Long, Molly Orr, Cotter Smith en Anne Jeffreys.

Dieptreurig tranendal met Holly Caufield (Wagner) als ongeneeslijk zieke en stervende moeder die een oude schoolvriendin, Kate Barnes (Long), smeekt om zich na haar dood over haar zes-jarige dochtertje Jenny (Orr) te ontfermen. Het op zich aangrijpende drama, geschreven door Dalene Young, naar een verhaal van Beth Polson, is verzwakt door onevenwichtige dramatische intrige, gekunstelde dialogen en clichés. In een ontroerend fragment kruipt het kindje Jenny middenin de nacht op een boom, in de hoop een longontsteking te krijgen zodat zij kan sterven om haar moeder naar de hemel te vergezellen. Camerawerk van James L. Carter.

Don't Tell Her It's Me

Verenigde Staten 1990. Komedie van Malcolm Mowbray. Met o.a. Steve Guttenberg, Jami Gertz, Shelley Long, Kyle MacLachlan en Kevin Scannell.

Wegens een langdurige ziekte heeft Guttenberg lang geen vrouw meer aangeraakt. Zijn zus Long, schrijfster van romantische verhalen, wil dit veranderen, resp. verbeteren. Ze stelt hem voor aan journaliste Gertz, die echter niks in hem ziet. Geen nood, zuslief tovert broertje om in een ruige biker, met voorspelbare gevolgen. Domme romantische komedie met acteurs die duidelijk wensten ergens anders te zijn. Onbegrijpelijk dat regisseur Mowbray, die toch een pareltje als PRIVATE FUNCTION op zijn naam heeft staan, zo'n onding, dat alle vaart en geestigheid mist, heeft afgeleverd. Sarah Bird bewerkte haar eigen roman The Boyfriend School tot wat in haar ogen een scenario moet zijn. Reed Smoot deed het camerawerk.