Catherine Salviat

Le monde d'Angelo

Frankrijk 1998. Drama van Pascal Kané. Met o.a. Georges Du Fresne, Hélène de Saint-Père, Nils Tavernier, Luis Rego en Leslie Lipkins.

Le frère irlandais

Ierland​/​​België​/​​Frankrijk 1998. Drama van Robin Davis. Met o.a. Victor Lanoux, Bruno Slagmulder, Catherine Salviat, Lisa Martino en Greg Fitzgerald.

De père en fils

Frankrijk 1998. Drama van Jérôme Foulon. Met o.a. Rufus, Thibault de Montalembert, Anne Coesens, Erick Demaretz en Catherine Salviat.

Julie Lescaut : Double rousse

Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Misdaad van Elisabeth Rappeneau. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en Claude Brécourt.

Le second voyage

Frankrijk 1990. Jean-Jacques Goron. Met o.a. Jef Sarfati, Cristiana Réali, Catherine Salviat, Alexandre Arbatt en Raoul Billerey.

Een echtpaar heeft indertijd twee kleine Peruanen geadopteerd die nu zestien en zeventien jaar oud zijn. Het echtpaar besluit om samen met de kinderen hun geboorteland te gaan bezoeken. Het gaat natuurlijk om een combinatie van intimistische scènes en een verbloemde reportage. De twee worden zo goed en zo kwaad als dat gaat vervlochten met de draad van het verhaal. Soms langdradig, maar uitstekend gefotografeerd en overtuigend vertolkt.

Romuald et Juliette

Frankrijk 1989. Komedie van Coline Serreau. Met o.a. Daniel Auteuil, Firmine Richard, Pierre Vernier, Maxime Leroux en Gilles Privat.

Romuald is de jonge president-directeur van een onderneming; hij woont alleen in een gigantisch huis in een mooie wijk en hij mag zich gelukkig prijzen dat hij een blanke Fransman is. Juliette is zwart, niet meer zo jong, en woont in een goedkope huurflat met haar vijf kinderen, waarvan er geen een dezelfde vader heeft. Zij maakt 's nachts het bedrijf van Romuald schoon. Deze laatste raakt diep in de problemen en Juliette gaat hem helpen bij het zoeken naar een oplossing. Serreau oefent zware kritiek uit op het mislukte Franse sociale systeem in wat op het eerste gezicht een komedie is. Wat langdradig, maar toch goed en scherpzinnig. Het scenario is van Coline Serreau. Het camerawerk is van Jean-Noel Ferragut.

L'ours en peluche

Frankrijk 1988. Misdaad van Edouard Logereau. Met o.a. Claude Rich, Catherine Salviat, Anne-Marie Dréville en Patricia Elig.

Waarom veroorzaakt een gynaecoloog bijna een ramp bij een bevalling zonder complicaties? De getalenteerde acteurs dragen deze film, gebaseerd op een roman van Georges Simenon.

Just the Way You Are

Verenigde Staten 1984. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Kristy McNichol, Michael Ontkean, Kaki Hunter, Catherine Salviat en Robert Carradine.

McNichol speelt fluit in een groot Amerikaans orkest. Ze zit niet meer lekker in haar vel. Haar been zit in een orthopedisch apparaat gekneld en haar vriend Daly wil een braaf huisvrouwtje van haar maken. Een Europese tournee met het orkest haalt haar uit haar vertrouwde wereld. Ze verlaat het orkest om in een Frans ski-oord met haar handicap te leren omgaan. Met haar been verpakt in gips leert ze ski[KA3]en. Ze ontmoet fotograaf Ontkean en wordt verliefd. Romantisch vermaak over een meisje dat zich verzet tegen haar omgeving om haar handicap te overwinnen. McNichol slaagt er dankzij sterk spel in een ondermaats scenario (van Allan Burns) geloofwaardig te laten klinken. Mooie toeristische beelden van Claude Lecomte. Eerste Amerikaanse film van Molinaro.

Après tout ce qu'on a fait pour toi

Frankrijk 1982. Komedie van Jacques Fansten. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Michel Blanc, Jean-Luc Azra, Victor Garrivier en Catherine Salviat.

Pierre (Blanc) en Jeanne (Barrault) waren in mei `68 twintig jaar oud, en ongelukkigerwijs hebben ze de geest van die tijd behouden. Hun zoon, Mathieu, is nu zestien. Hij hult zich in een totaal stilzwijgen en weigert elke communicatie met zijn ouders. Op een avond, tijdens een jongerendemonstratie, zorgt hij plotseling voor een schandaal: hij toont voor de tv-camera zijn achterwerk. Iedereen kiest partij voor of tegen hem, en geleidelijk aan komt hij uit zijn isolement. Het hele oeuvre van deze film- en televisieregisseur is opgebouwd rond het thema van de moeizame overgang van kinderjaren naar volwassenheid. Zowel op de buis als in de bioscoop (LE PETIT MARCEL) komen zijn films scherpzinnig en subtiel over, met vele half schertsende en tegelijk tedere toespelingen. Opmerkelijke en realistische decors van Yves Demarseille. Zeer

Sunday Lovers

Italië​/​​Frankrijk​/​​Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1980. Romantiek van Bryan Forbes, Edouard Molinaro, Dino Risi, Gene Wilder en Dino Ri. Met o.a. Roger Moore, Denholm Elliot, Priscilla Barnes, Lynn Redgrave en Lino Ventura.

Vier korte sketches opgebouwd rond hetzelfde thema: een man is tijdens het weekend alleen en probeert daar op zijn manier iets van te maken. In de Britse bijdrage van Forbes versiert chauffeur Moore een stewardess, terwijl hij zich voordoet als de kasteelheer. Alles loopt goed tot een vriendin van zijn baas verschijnt. Typisch Brits, vol geslaagde onverstoorbare humor. Scenario van Leslie Bricusse en gefotografeerd door C. Lecompte. Het Franse deel gaat over zakenman Ventura die veel voelt voor een slippertje met de receptioniste van het bedrijf. Hij laat zich het gras voor de voeten wegmaaien door een Amerikaanse collega. Franse frivoliteit met een guitige Ventura en een leuke Webber. Scenario van François Veber en fotografie van Claude Agostini. In de Italiaanse bijdrage zoekt Ugo Tognazzi een jeugdvriendinnetje op, om vast te stellen dat er in twintig jaar veel kan veranderen. Risi gaat meer de vulgaire Italiaanse toer op en levert het zwakste onderdeel van de film. Geschreven door Age & Scarpelli en in beeld gezet door Tonino Delli Colli. Als sluitstuk krijgen we de Amerikaanse inbreng, waarin geesteszieke Wilder met een vroeger vriendinnetje iets standvastigs probeert op te bouwen. Wilder raakt de gevoelige snaar in dit magistraal gefilmd onderdeel. Hij schreef ook het scenario, terwijl John Hirschfeld het filmde. Als geheel is de film heel onevenwichtig en geeft een zwakke indruk door de uiteenlopende stijlen.