Tieta do Agreste
Aan kleur en sfeer geen gebrek in deze Braziliaanse productie maar een coherent verteld verhaal zit er niet in. Dat is juist de charme van de film, vindt regisseur Carlos Diégues, maker van het succesvolle Bye Bye Brazil (1980). Net als schrijver Jorge Amado (aan wiens roman het filmverhaal is ontleend) wil Diégues de Braziliaanse ziel blootleggen en dat lukt niet met een 'dichtgetimmerd betoog´. Daar heb je een fragmentarische verteltrant en `filmisch vuurwerk´ voor nodig. Sonia Braga speelt de titelheldin, een zelfbewuste dame die ooit door vader op straat werd gezet omdat ze naar zijn zin te vaak de hoer speelde. Na de dood van haar rijke echtgenoot keert ze terug naar haar geboortedorp Sant´ Ano di Agreste, niet per bus zoals iedereen verwacht maar in een vuurrode Porsche die mooi contrasteert bij haar platinablonde pruik. Ze wordt met open armen ontvangen, want Tieta heeft kennelijk geld en zo te zien ook invloed. Was arme Ascânio al jaren aan het lobbyen om het dorp een goeie elektriciteitsvoorziening te bezorgen, Tieta hoeft maar een senator te bellen en de zaak is binnen drie dagen geregeld. Tieta heeft flair en vooral charme, een gegeven dat door Diégues optimaal wordt uitgebuit. Bijvoorbeeld in een scène met de aanstaande priester Ricardo die vurig om bijstand bidt als hij de verleidelijke rug van tante Tieta mag masseren. Tieta do Agreste is Diégues´ 17de speelfilm.
