Laurence Bibot

Le mur

België 1998. Alain Berliner. Met o.a. Daniel Hanssens, Pascale Bal, Mil Seghers, Michael Pas en Peter Michel.

Ma vie en rose

België​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1997. Drama van Alain Berliner. Met o.a. Georges Du Fresne, Michèle Laroque, Jean-Philippe Écoffey, Hélène Vincent en Daniel Hanssens.

De zevenjarige Ludovic (Du Fresne) snapt niet waarom hij een jongen is, want hij was veel liever een meisje geweest. Hij kleedt en gedraagt zich daarom vaak als een meisje. Dit past niet bij de bekrompen kleinburgerlijke normen van zijn buurt, waardoor uiteindelijk iedereen het gezin behandelt als paria's. Vader verliest zijn werk en de sfeer thuis wordt grimmig. Je zou denken dat het om loodzware kost gaat, maar regisseur Berliner benadert het gegeven op een frisse, poëtische en genre-vernieuwende manier. Het drama van Ludovic wordt echter teveel benadrukt (achtereenvolgens bekeken door de ogen van Ludovic, zijn vader en zijn moeder), waardoor het niet helemaal geslaagd genoemd mag worden.

Les hommes et les femmes sonts faits pour vivre heureux, mais pas ensemble

België​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Fanny Cottençon, Bernard Le Coq, Jean-Pierre Castaldi, Florence Pernel en Didier Pain.

Le Coq is een uitgever die zijn succesvol maar eentonig leventje wat wil opvrolijken. Zijn vriendin Cottençon stelt hij een bizar spelletje voor. Zij zullen hun relatie helemaal opnieuw beginnen, alsof zij elkaar de eerste keer ontmoeten. Cottençon neemt het aanbod ernstig en verdwijnt spoorloos, tot verbijstering van Le Coq. Vruchteloos gaat hij op zoek naar haar. Op zekere dag stelt een literair agent hem een hyperbegaafde romanschrijfster voor: Cottençon. Of niet? Een dubbelgangster? Le Coq maakt haar het hof en blijft twijfelen. Tot de echte Cotten[KA10] weer komt opdagen. Le Coq houdt er nu twee vriendinnen op na. Als kijker heb je niet veel nodig om snel te snappen dat Le Coq voor de gek wordt gehouden want zijn twee vriendinnen blijken slechts één en dezelfde Cottençon te zijn. Men kan zich terecht afvragen wat een begaafd cineast als de Broca, destijds gelauwerd als de leukste nouvelle vague-filmer met knappe komedies, bezielt om dit onding te regisseren. Om de huishuur te betalen? Cottençon is wel leuk om te bekijken: als moderne en dynamische vrouw enerzijds, als zachte en romantische vrouw anderzijds. De Vlaamse acteur André speelt de rol van de vader van Cottençon. Scenario van Philippe Le Dem.

Les kilos en trop

Frankrijk 1993. Komedie van Gilles Béhat. Met o.a. Marc Jolivet, Isabelle Renauld, Alexandra Vandernoot, Christophe de Barallon en Jean-Henri Compère.

Jolivet heeft slechts twee passies: jazz-muziek en vanillepudding. De eerste voert hij uit met vrienden tijdens te gekke jam-sessions, waaraan hij een houten kop overhoudt. Voor de tweede leeft zich in zijn eentje uit en levert hem wat kilootjes teveel op. Het enige dat hij mist in het leven is een vaste relatie. Twee vrouwen zijn belangrijk voor hem, Renauld en Vandernoot, maar hij durft zich niet te uiten. Hij voelt zich n.l. niet goed in zijn vel. Dus laat hij zich een streng diëet voorschrijven. Hij wil vermageren. Flauwe komedie rond een man die gewicht wil verliezen, maar moeite heeft met zijn wilskracht. Dit leidt tot situaties die volgens de scenaristen Jacques Santamaria, Jolivet en Gerard Miller humoristisch zouden moeten zijn. Het is jammer dat de kijker heel weinig van merkt. Roland Bernard stond achter de camera.