Jacques-Eric Strauss: productie.
Er zijn 5 films gevonden.

Poussière d'Ange

1987 | Misdaad, Film noir, Fantasy, Thriller

Frankrijk 1987. Misdaad van Edouard Niermans. Met o.a. Bernard Giraudeau, Fanny Bastien, Fanny Cottençon, Michel Aumont en Jean-Pierre Sentier.

Na ANTHRACITE slaagt Niermans er wederom in ons te verbazen en te boeien met deze film noir over moord, corruptie en prostitutie, die balanceert op de rand van fantasie en waanzin. Al de personages hebben obsessies en worden door hun waanvoorstellingen, maar ook door de ondoordringbare omgeving aan de rand van de afgrond gebracht. Een grote misser is Giraudeau, die de rol van de hoofdpersoon zeer stijfjes speelt. Maar gelukkig is de mysterieuze Bastien er nog, een politieman die zich kapot wil zuipen, nadat zijn vrouw hem in de steek heeft gelaten, en die een schitterende Violetta neerzet, die een engel der wrake blijkt te zijn. Scenario van Jacques Audiard, Alain Le Henry en Edouard Niermans. Camerawerk van Bernard Lutic.

Violette & François

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Jacques Rouffio. Met o.a. Isabelle Adjani, Jacques Dutronc, Serge Reggiani, Lea Massari en Françoise Arnoul.

Het span Adjani-Dutronc voert, als behoorlijk onverantwoordelijk jong stel met een kindje, het vaak misbruikte adagium 'Carpe diem' ad absurdum. Allebei vers ontslagen uit het zoveelste doodsaaie kantoorbaantje, vinden de richtingloze Violette en François een heuse ambitie: winkeldiefstal. Rouffio, geïnspireerd regisserend op een prachtscenario van Jean-Loup Dabadie, tilt het kleptomanenverhaal naar een aimabele comédie sociale zonder daarbij Dabadies serieuze ondertoon te verloochenen. De volledig complementaire Dutronc en Adjani zijn één en al sprankeling. Bonus: fijne nevenrollen van Reggiani, de Italiaanse Lea Massari en vroegere pin-up Françoise Arnoul.

Je t'aime moi non plus

1976 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1976. Drama van Serge Gainsbourg. Met o.a. Jane Birkin, Joe Dallesandro, Gérard Depardieu en Michel Blanc.

Het span Adjani-Dutronc voert, als behoorlijk onverantwoordelijk jong stel met een kindje, het vaak misbruikte adagium 'Carpe diem' ad absurdum. Allebei vers ontslagen uit het zoveelste doodsaaie kantoorbaantje, vinden de richtingloze Violette en François een heuse ambitie: winkeldiefstal. Rouffio, geïnspireerd regisserend op een prachtscenario van Jean-Loup Dabadie, tilt het kleptomanenverhaal naar een aimabele comédie sociale zonder daarbij Dabadies serieuze ondertoon te verloochenen. De volledig complementaire Dutronc en Adjani zijn één en al sprankeling. Bonus: fijne nevenrollen van Reggiani, de Italiaanse Lea Massari en vroegere pin-up Françoise Arnoul.

Le secret

1974 | Film noir, Thriller

Frankrijk​/​​Italië 1974. Film noir van Robert Enrico. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Philippe Noiret, Marlène Jobert, Jean-François Adam en Solange Pradel.

Met topacteurs bezette, puike paranoiathriller, doortrokken van een sinistere sfeer. Trintignant is op zijn getourmenteerde best als David, een al dan niet uit de klauwen van een schemerige overheidsorganisatie ontsnapte figuur. In het afgelegen huis van echtpaar Thomas (Noiret) en Julia (Jobert) in de Cevennen vindt hij een schuilplaats. Vertelt David de waarheid of lijdt hij aan waanvoorstellingen en cultiveert hij bizarre complottheorieën? Tot aan het zwartgallige einde houdt Enrico (1931-2001) de toeschouwer in spanning. Naar Série noire nummer 1549, Le compagnon indésirable van Francis Ryck.

L'héritier

1973 | Thriller

Frankrijk​/​​Italië 1973. Thriller van Philippe Labro. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Carla Gravina, Jean Rochefort, Charles Denner en Jean Desailly.

Sterke politieke thriller van reporter/auteur/Franse-RTL-chef Labro. Een invloedrijke industrieel die tevens eigenaar is van een dagblad komt om bij een verdachte vliegtuigexplosie. Wanneer diens zoon en erfgenaam (Belmondo) uit de VS arriveert om de familiezaken waar te nemen, wordt hem meteen duidelijk dat ook hij zijn leven niet zeker is. Zijn speurneus leidt hem naar een neofascistisch netwerk met een bekend gezicht aan de top. Onheilspellend scenario van Labro en romanschrijver Jacques Lanzmann wortelt niet in complotparanoia, maar reflecteert reële schaduwstructuren in het naoorlogse Frankrijk.