Michèle Brousse

Voyance et manigance

Frankrijk 2001. Komedie van Eric Fourniols. Met o.a. Emmanuelle Béart, Dieudonné, Anémone, Zinedine Soualem en Serge Hazanavicius.

La confusion des genres

Frankrijk 2000. Komedie van Ilan Duran Cohen. Met o.a. Pascal Greggory, Nathalie Richard, Vincent Martinez, Alain Bashung en Julie Gayet.

La guerre des poux

Frankrijk 1994. Komedie van Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Elisa Servier, Thierry Heckendorn, Julien Pellerin, Mélanie Morceau en Cyrille Delannoy.

Dat kinderen luizen meebrengen van school is een alledaagse kwaal die vlug verholpen is. Maar wanneer de drie kinderen van de familie Maraud met luizen thuiskomen is dit het begin van een ware nachtmerrie. Martine (Servier), moeder van de drie bengels, weet niet wat ze eraan moet doen. Niets is eenvoudiger om de weinig eisende kijker aan het lachen te brengen dan het ongeluk of de tegenslag van een ander. Dat is het wat deze film te bieden heeft, niets meer. Bovendien wordt het flauw en inspiratieloos gebracht. Kijk liever wat een andere zender te bieden heeft. Veel slechter kan het niet zijn. Geschreven door Trotignon, Nathalie Blanchard en Pierre Guiho. Gérard Vigneron stond achter de camera. Formaat 16/9.

Encore vous, Imogène

Frankrijk 1989. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Jean-Pierre Castaldi, Bruno Abraham-Kremer en Fabienne Berthaud.

Het Bretoense stadje Plouguirec staat in rep en roer voor de voetbalmatch Plouguirec-Livarot. Imog[KA2]ene (Lavanant) is vanzelfsprekend van de partij. De wedstrijd verloopt woelig maar zonder incidenten. Tijdens de rust klampt een jongeman Imogène aan en beweert dat er op het Collège Saint Gonzague een moord beraamd wordt. Meer heeft amateur-detective en spionne Imogène niet nodig om weer eens in actie te schieten. Liefhebbers van platte, voorspelbare humor waarbij elke gag tot den treure uitgemolken wordt zullen weer genieten van dit derde deel uit de Imogène-reeks. Originaliteit wordt angstvallig gemeden, terwijl de flauwe grappen legio zijn. Het dunne scenario van Philippe Bruneau werd geïnspireerd door de boeken van Exbrayat. Achter de camera stond Martial Thury. Gevolgd door NOTRE IMOGENE.

Ne vous fâchez pas, Imogène !

Frankrijk 1988. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Dominique Lavanant, Roger Mirmont, Antoine Duléry, Jean-Michel Molé en Julie Jezequel.

Imog[KA1]ene Le Dantec (Lavanant) groeide op in Plouquirec, een stadje in Bretagne, als dochter van een admiraal/oorlogsheld. Na de dood van haar vader vestigt ze zich in Parijs waar ze werk vindt als secretaresse bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Daar ze de streek goed kent wordt ze door haar baas naar Bretagne gezonden om een belangrijk document, dat betrekking heeft op de nucleaire situatie van Frankrijk, op te halen en, onder strikte geheimhouding, af te leveren aan een contactpersoon in haar geboortestadje. Al van in het begin loopt alles verkeerd en bovendien zijn er nog andere partijen geïnteresseerd in de inhoud van het pakje dat ze ontving. Een overtrokken komedie van vergissingen. De situaties zijn voorspelbaar en de acteurs schmieren dat het een lust is. Het eerste deel van een reeks van dertien films rond het personage van Imogène, een doodgewone jonge vrouw die in allerlei onfrisse praktijken betrokken wordt, volgens de producenten met plezierige gevolgen. Het scenario werd geschreven door Michel Crisolia en Martin Lamotte naar een roman van Exbrayat. Fotografie is van Martial Thury. Gevolgd door IMOGENE EST DE RETOUR.

Le Bonheur a encore frappé

Frankrijk 1986. Komedie van Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Michèle Brousse, Jean-Noël Brouté, Caroline Appere en Denise Péron.

Trotignon, een 'specialist' in het maken van komedies, toont hier een karikatuur van de algemene betutteling in de vorm van een familie waarbij de zoon die op geld uit is zijn kamer verhuurt aan een zogenaamde Zweedse vrouw en uiteindelijk in de gevangenis belandt, de grootmoeder naar een tehuis wordt gestuurd enz. Vulgariteit ten top en helemaal niet komisch.

Vive les femmes

Frankrijk 1984. Komedie van Claude Confortès. Met o.a. Maurice Risch, Roland Giraud, Catherine Leprince, Michèle Brousse en Pauline Lafont.

Regisseur Confort[KA2]es bewerkte het gelijknamige stripalbum van (J.M.) Reiser, terwijl deze laatste de dialogen schreef. Het satirische feminisme van deze vooral in de jaren 1975-1985 zeer populaire strips, bleek een te grote opgave en het resultaat is een onbenullige seksklucht over jongens en meisjes op de versiertoer tijdens een vakantie. Met wisselend succes weet dan wel de ene of de andere zijde te domineren. Leprince springt er nog een beetje uit als de pittige Viviane, maar in het geheel bezien schreef deze bezetting geen filmgeschiedenis. Het camerawerk is van Renato Berta.