Hervé Pierre: cast.
Er zijn 9 films gevonden.

Benedetta

2021 | Drama

Frankrijk 2021. Drama van Paul Verhoeven. Met o.a. Virginie Efira, Charlotte Rampling, Lambert Wilson, Daphne Patakia en Olivier Rabourdin.

Paul Verhoeven, Jezus en lesbische nonnen. Wat kan er dan nog misgaan? Weinig, en Benedetta is dan ook zeker een fijne film. Over macht, religieuze visioenen en de pest die door 17de-eeuws Europa raast (let wel: de film werd opgenomen vóór de coronacrisis). Maar Benedetta werd niet het schandaal waar wellicht Verhoeven én het festival van Cannes, waar de film afgelopen juli in première ging, op gehoopt hadden. Afgezien van een tot dildo bewerkt Mariabeeldje, blijkt dit namelijk een tamelijk nette film. Eerder spannend dan schokkend. Met vileine dialogen en de grote doorbraak van de Waalse actrice Efira, die fantastisch is als de al dan niet bezeten Benedetta.

J'accuse

2019 | Drama, Historische film, Thriller

Frankrijk​/​​Italië 2019. Drama van Roman Polanski. Met o.a. Jean Dujardin, Louis Garrel, Emmanuelle Seigner, Grégory Gadebois en Hervé Pierre.

In 1894 wordt de Joodse officier Alfred Dreyfus ten onrechte veroordeeld voor spionage: een schandaal dat de antisemitische Franse politiek jarenlang op zijn kop zou zetten. De 86-jarige Polanski brengt deze beruchte episode indrukwekkend tot leven, met grootse decors en spannende rechtbankscènes. Maar J'accuse is vooral ook belegen cinema van een filmmaker wiens artistieke gloriejaren ver achter hem liggen. En het helpt niet dat Polanski, die in 1977 een dertienjarig meisje verkrachtte en zijn straf ontliep door naar Frankrijk te vluchten, wel heel opzichtig verwijst naar zijn eigen verleden.

La consolation

2017 | Biografie, Drama

Frankrijk 2017. Biografie van Magaly Richard-Serrano. Met o.a. Émilie Dequenne, Lou Gable, Hervé Pierre en Léa Drucker.

'Familiealbumfoto's zijn de verraders van ongelukkige kinderen en de handlangers van hun beulen,' schrijft tv-presentatrice Flavie Flament in haar autobiografische roman La consolation ('De troost', 2016). Daarin verwerkt ze, als 'Poupette' ('Popje') en zonder namen te noemen, de verkrachting op haar dertiende door een fotograaf-filmmaker. Al bij publicatie gaat het gerucht dat het David Hamilton (Bilitis) betreft. De deprimerende tv-filmadaptatie toont Poupette/Flavie als onbeschermd meisje met een heks van een moeder. Na Flaments publieke beschuldiging en drie andere (anonieme) vrouwengetuigenissen pleegde Hamilton zelfmoord.

Journal d'une femme de chambre

2015 | Drama

Frankrijk​/​​België 2015. Drama van Benoît Jacquot. Met o.a. Léa Seydoux, Vincent Lindon, Hervé Pierre, Clotilde Mollet en Vincent Lacoste.

Dienstmeisje Célestine, werkzaam voor de Franse bourgeoisie rond 1900, wordt door iedere man in haar omgeving begeerd. Dat levert veel broeierigheid op in deze zoveelste bewerking van de gelijknamige schandaalroman van Octave Mirbeau uit 1900, die eerder werd verfilmd door onder anderen Renoir en Buñuel. Het waarom van deze nieuwe versie blijft nogal onduidelijk; op het spannende sfeertje na ontbreekt het in de film aan drama of urgentie. Dat ligt vooral aan Célestine zelf, die volstrekt onpeilbaar blijft, hoe sensueel ze ook door Léa Seydoux wordt vertolkt.

Inséparables

1999 | Drama, Komedie

Frankrijk​/​​Canada 1999. Drama van Michel Couvelard en Normand Bergeron. Met o.a. Catherine Frot, Jean-Pierre Darroussin, Fabienne Babe, Sami Bouajila en Hervé Pierre.

Dienstmeisje Célestine, werkzaam voor de Franse bourgeoisie rond 1900, wordt door iedere man in haar omgeving begeerd. Dat levert veel broeierigheid op in deze zoveelste bewerking van de gelijknamige schandaalroman van Octave Mirbeau uit 1900, die eerder werd verfilmd door onder anderen Renoir en Buñuel. Het waarom van deze nieuwe versie blijft nogal onduidelijk; op het spannende sfeertje na ontbreekt het in de film aan drama of urgentie. Dat ligt vooral aan Célestine zelf, die volstrekt onpeilbaar blijft, hoe sensueel ze ook door Léa Seydoux wordt vertolkt.

P.J. : Élodie

1998 | Misdaad

Frankrijk 1998. Misdaad van Gérard Vergez. Met o.a. Bruno Wolkowitch, Lisa Martino, Charles Schneider, Lilah Dadi en Christine Citti.

Dienstmeisje Célestine, werkzaam voor de Franse bourgeoisie rond 1900, wordt door iedere man in haar omgeving begeerd. Dat levert veel broeierigheid op in deze zoveelste bewerking van de gelijknamige schandaalroman van Octave Mirbeau uit 1900, die eerder werd verfilmd door onder anderen Renoir en Buñuel. Het waarom van deze nieuwe versie blijft nogal onduidelijk; op het spannende sfeertje na ontbreekt het in de film aan drama of urgentie. Dat ligt vooral aan Célestine zelf, die volstrekt onpeilbaar blijft, hoe sensueel ze ook door Léa Seydoux wordt vertolkt.

On a très peu d'amis

1998 | Komedie

Frankrijk 1998. Komedie van Sylvain Monod. Met o.a. Michel Vuillermoz, Mathieu Amalric, Yvon Back, Dominique Reymond en Stéphane Butet.

Dienstmeisje Célestine, werkzaam voor de Franse bourgeoisie rond 1900, wordt door iedere man in haar omgeving begeerd. Dat levert veel broeierigheid op in deze zoveelste bewerking van de gelijknamige schandaalroman van Octave Mirbeau uit 1900, die eerder werd verfilmd door onder anderen Renoir en Buñuel. Het waarom van deze nieuwe versie blijft nogal onduidelijk; op het spannende sfeertje na ontbreekt het in de film aan drama of urgentie. Dat ligt vooral aan Célestine zelf, die volstrekt onpeilbaar blijft, hoe sensueel ze ook door Léa Seydoux wordt vertolkt.

L'enfant des Terres Blondes

1997 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Drama van Edouard Niermans. Met o.a. Jean Yanne, Veronika Varga, Lucie Barret, Julien Rivière en Hervé Pierre.

Dienstmeisje Célestine, werkzaam voor de Franse bourgeoisie rond 1900, wordt door iedere man in haar omgeving begeerd. Dat levert veel broeierigheid op in deze zoveelste bewerking van de gelijknamige schandaalroman van Octave Mirbeau uit 1900, die eerder werd verfilmd door onder anderen Renoir en Buñuel. Het waarom van deze nieuwe versie blijft nogal onduidelijk; op het spannende sfeertje na ontbreekt het in de film aan drama of urgentie. Dat ligt vooral aan Célestine zelf, die volstrekt onpeilbaar blijft, hoe sensueel ze ook door Léa Seydoux wordt vertolkt.

Les truffes

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Bernard Nauer. Met o.a. Jean Reno, Christian Charmetant, Isabelle Candelier, Anne Roussel en Jean-Paul Roussillon.

Platte klucht cum road-movie over een derderangs bokser met een rauw geslagen oog. Patrick Lemaire (Reno) en groezelige gauwdief Nathaniel (Charmetant), die elkaar in een bar in het Noorden van Frankrijk leren kennen. Patrick is uitgeteld in de sport en wil zijn neef in Narbonne opzoeken. De grond is te heet onder Nathaniels voeten en hij moet ijlings de stad verlaten. Bij een pompstation leidt Patrick de kassi[KA2]ere (Vialleton) af en verleidt haar tot een vies vluggertje, terwijl Nathaniel de geldla leeggraait. Nathaniel heeft zo`n haast om weg te komen, dat hij Patrick vergeet, maar kort erop zijn ze weer bij elkaar en krijgen wel even een ruzie. Dan pikt Nathaniel het etui van het zoontje van een bijna failliete wijnbouwer (ze geven het terug), en vervolgens versiert Nathaniel een leuk meisje - Huguette (Candelier) - wier moeder een fraaie slee heeft, waarmee ze in Narbonne aanlanden. De flauwe, kinderachtige grappen in deze film, waar het spel slechts een karikatuur is, zijn van het volgende gehalte: heel leutig - een varken een luier omdoen tot niet meer bijkomen - het tot moes slaan van een vrouwelijke parkeerwachter. De titel betekent truffels, een peperdure delicatesse, die door varkens als regel wordt opgespoord, maar in het kringtaaltje (ook bekend als argot of slang) heeft het de waarde van 'domme eikels'. Het meer dan achterlijke scenario voor deze z.g. dijenkletser is van Philippe De Chauveron en regisseur Nauer. Het camerawerk is van Vincent Jeannot en is waarschijnlijk het sterkste aspect aan de film.