Ren Hazekamp: regie, scenario, camera en montage.
Er zijn 5 films gevonden.

Helicopter string quartet

1995 | Documentaire, Muziek

Nederland 1995. Documentaire van Frank Scheffer.

Frank Scheffer (1956) transformeert de principes van muziek- (ofarchitectuur-) composities naar film. Scheffer weet muziek 'zichtbaar' te maken. Met behulp van belichting, cameravoering en montage verbeeldt hij de essentie ervan; zonder te interpreterenen zonder het beeld ondergeschikt te maken. Deze film is een muzikale documentaire rondom de opmerkelijke compositie Helicopter-Streichquartett van Karlheinz Stockhausen. Het muziektheaterstuk beleefde tijdens het Holland Festival van 1995 zijn wereldpremiere. Vier muzikanten van het vermaarde Arditti String Quartet stegen elk op in een helikopter voorzien van een zender. Beeld en geluid werden overgestraald naar een zaal waar componist Stockhuizen op ingenieuze wijze de binnenkomende geluiden van helikopters en strijkers mixte. Regisseur Frank Scheffer filmde het spektakel en plaatste beelden van de voorstelling naast fragmenten uit interviews met Stockhausen en opnamen van de voorbereidingen en repetities.

Ten Monologues From The Lives Of Serial Killers

1994 | Documentaire

Nederland 1994. Documentaire van Ian Kerkhof (aka Aryan Kaganof). Met o.a. David Swatling, Lorand Sarna, Mark Bellamy, Rodney Beddall en Kain.

Ten monologues from the lives of the serial killers is een mengeling van fictie en documentaire. De film bestaat uit tien episoden, waarin gebruik gemaakt wordt van literaire teksten, rapteksten en fragmenten van interviews met seriemoordenaars. De film is een zoektocht naar de psyche van mensen die schijnbaar zonder motief en zonder doel moorden. Tegelijkertijd onderzoekt de film de fascinatie van de westerse wereld voor de serial killer. De verschillende episoden bevatten geacteerde stukken, foundfootage en pornografisch materiaal en soms een totaal gebrek aan beeld.Zo wordt de verheerlijking van seriemoordenaars zoals die is terug te vinden in rock- en rapmuziek verbeeld door een episode waarin een track van de Geto Boys is te horen. Het nummer gaat vier minuten lang vergezeld van een egaal, bloedrood scherm... De kijker zou wel eens geschokt kunnen achterblijven met de vraag: wat is realiteit en wat is verzonnen? Die verwarring is volgens Kerkhof typerend voor de toestand waarin de seriemoordenaar leeft. (Dagkrant Film Festival Rotterdam).

Wanna Get In On It?

1993 | Muziek

Nederland 1993. Muziek van René A. Hazekamp. Met o.a. Frank Jordan, Sien Kie en Peter Kho Sien Kie.

Ten monologues from the lives of the serial killers is een mengeling van fictie en documentaire. De film bestaat uit tien episoden, waarin gebruik gemaakt wordt van literaire teksten, rapteksten en fragmenten van interviews met seriemoordenaars. De film is een zoektocht naar de psyche van mensen die schijnbaar zonder motief en zonder doel moorden. Tegelijkertijd onderzoekt de film de fascinatie van de westerse wereld voor de serial killer. De verschillende episoden bevatten geacteerde stukken, foundfootage en pornografisch materiaal en soms een totaal gebrek aan beeld.Zo wordt de verheerlijking van seriemoordenaars zoals die is terug te vinden in rock- en rapmuziek verbeeld door een episode waarin een track van de Geto Boys is te horen. Het nummer gaat vier minuten lang vergezeld van een egaal, bloedrood scherm... De kijker zou wel eens geschokt kunnen achterblijven met de vraag: wat is realiteit en wat is verzonnen? Die verwarring is volgens Kerkhof typerend voor de toestand waarin de seriemoordenaar leeft. (Dagkrant Film Festival Rotterdam).

Rose, Violet & Lily

1992 | Experimenteel

Georgië​/​​Nederland 1992. Experimenteel van Ineke Smits en Tato Kotetishvili. Met o.a. Ineke Smits, Lewan Abashidze en Tato Kotetishvili.

Ten monologues from the lives of the serial killers is een mengeling van fictie en documentaire. De film bestaat uit tien episoden, waarin gebruik gemaakt wordt van literaire teksten, rapteksten en fragmenten van interviews met seriemoordenaars. De film is een zoektocht naar de psyche van mensen die schijnbaar zonder motief en zonder doel moorden. Tegelijkertijd onderzoekt de film de fascinatie van de westerse wereld voor de serial killer. De verschillende episoden bevatten geacteerde stukken, foundfootage en pornografisch materiaal en soms een totaal gebrek aan beeld.Zo wordt de verheerlijking van seriemoordenaars zoals die is terug te vinden in rock- en rapmuziek verbeeld door een episode waarin een track van de Geto Boys is te horen. Het nummer gaat vier minuten lang vergezeld van een egaal, bloedrood scherm... De kijker zou wel eens geschokt kunnen achterblijven met de vraag: wat is realiteit en wat is verzonnen? Die verwarring is volgens Kerkhof typerend voor de toestand waarin de seriemoordenaar leeft. (Dagkrant Film Festival Rotterdam).

Midden op de weg

1991 |

Nederland 1991. Ren Hazekamp en René A. Hazekamp.

Ten monologues from the lives of the serial killers is een mengeling van fictie en documentaire. De film bestaat uit tien episoden, waarin gebruik gemaakt wordt van literaire teksten, rapteksten en fragmenten van interviews met seriemoordenaars. De film is een zoektocht naar de psyche van mensen die schijnbaar zonder motief en zonder doel moorden. Tegelijkertijd onderzoekt de film de fascinatie van de westerse wereld voor de serial killer. De verschillende episoden bevatten geacteerde stukken, foundfootage en pornografisch materiaal en soms een totaal gebrek aan beeld.Zo wordt de verheerlijking van seriemoordenaars zoals die is terug te vinden in rock- en rapmuziek verbeeld door een episode waarin een track van de Geto Boys is te horen. Het nummer gaat vier minuten lang vergezeld van een egaal, bloedrood scherm... De kijker zou wel eens geschokt kunnen achterblijven met de vraag: wat is realiteit en wat is verzonnen? Die verwarring is volgens Kerkhof typerend voor de toestand waarin de seriemoordenaar leeft. (Dagkrant Film Festival Rotterdam).