Bruno Fontaine: cast en muziek.
Er zijn 5 films gevonden.

Soeur Sourire

2009 | Drama, Historische film, Biografie

België​/​​Frankrijk 2009. Drama van Stijn Coninx. Met o.a. Cécile de France, Jan Decleir, Sandrine Blancke, Christelle Cornil en Chris Lomme.

Biopic over Jeannine Deckers, een Belgische non die in 1963 een wereldhit had met het vrolijke deuntje 'Dominique': 'Dominique, nique, nique (...) Il ne parle que du bon Dieu'. Haar door de platenmaatschappij bedachte artiestennaam was Soeur Sourire, maar in werkelijkheid stond ze niet bepaald bekend om haar glimlach. Coninx' film is aan de rooskleurige kant, maar geeft ook ruimte aan de treurige feiten. Hoofdrolspeelster Cécile De France deinst niet terug voor Deckers' lelijke kanten, en maakt haar tot een interessante antiheldin. Toch blijft Soeur Sourire iets te veel aan de oppervlakte.

Ça ira mieux demain

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Jeanne Labrune. Met o.a. Nathalie Baye, Jeanne Balibar, Jean-Pierre Darroussin, Danielle Darrieux en Isabelle Carré.

Biopic over Jeannine Deckers, een Belgische non die in 1963 een wereldhit had met het vrolijke deuntje 'Dominique': 'Dominique, nique, nique (...) Il ne parle que du bon Dieu'. Haar door de platenmaatschappij bedachte artiestennaam was Soeur Sourire, maar in werkelijkheid stond ze niet bepaald bekend om haar glimlach. Coninx' film is aan de rooskleurige kant, maar geeft ook ruimte aan de treurige feiten. Hoofdrolspeelster Cécile De France deinst niet terug voor Deckers' lelijke kanten, en maakt haar tot een interessante antiheldin. Toch blijft Soeur Sourire iets te veel aan de oppervlakte.

La vie ne me fait pas peur

1999 | Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1999. Drama van Noémie Lvovsky. Met o.a. Magali Woch, Ingrid Molinier, Jean-Marie Parmentier, Camille Rousselet en Valeria Bruni Tedeschi.

Biopic over Jeannine Deckers, een Belgische non die in 1963 een wereldhit had met het vrolijke deuntje 'Dominique': 'Dominique, nique, nique (...) Il ne parle que du bon Dieu'. Haar door de platenmaatschappij bedachte artiestennaam was Soeur Sourire, maar in werkelijkheid stond ze niet bepaald bekend om haar glimlach. Coninx' film is aan de rooskleurige kant, maar geeft ook ruimte aan de treurige feiten. Hoofdrolspeelster Cécile De France deinst niet terug voor Deckers' lelijke kanten, en maakt haar tot een interessante antiheldin. Toch blijft Soeur Sourire iets te veel aan de oppervlakte.

On connaît la chanson

1997 | Musical, Romantiek, Experimenteel, Komedie

Frankrijk 1997. Musical van Alain Resnais. Met o.a. Jean-Pierre Bacri, Pierre Arditi, André Dussollier, Agnès Jaoui en Sabine Azéma.

Net als in werken van Dennis Potter, aan wie beroemd regisseur Resnais deze luchtige komedie opdroeg, onderdrukken de personages in On connaît la chanson hun ware gevoelens. Die komen slechts tot uiting voor ons kijkers, in plotse playback-nummertjes die ongelooflijk naadloos overlopen in gewone scènes. Het is telkens weer absurd en geestig om uit de mond van een serieus karakter bijvoorbeeld de stem van Josephine Baker te horen, maar het is tragisch om tegelijk te merken dat geen persoon zichzelf durft te zijn. Zo is er Parijse toeristengids Camille (Jaoui), die haar depressie niet onderkent en daarom fysieke problemen krijgt. Via Camille leren we nog vijf hoofdkarakters kennen, die met elkaar in contact staan en allen op de een of andere wijze te maken hebben met onroerend goed. Ondanks volhardende ontkenningen draait hun wereld eigenlijk om de liefde. Dat is `altijd hetzelfde liedje´ (titelvertaling), maar onder regie van Resnais nooit saai. (IdH/VPRO Gids)

L'atelier d'Alain Resnais

1997 | Documentaire

Frankrijk 1997. Documentaire van François Thomas. Met o.a. Pierre Arditi, Sabine Azéma, Jean-Pierre Bacri, Sylvette Baudrot en Renato Berta.

Net als in werken van Dennis Potter, aan wie beroemd regisseur Resnais deze luchtige komedie opdroeg, onderdrukken de personages in On connaît la chanson hun ware gevoelens. Die komen slechts tot uiting voor ons kijkers, in plotse playback-nummertjes die ongelooflijk naadloos overlopen in gewone scènes. Het is telkens weer absurd en geestig om uit de mond van een serieus karakter bijvoorbeeld de stem van Josephine Baker te horen, maar het is tragisch om tegelijk te merken dat geen persoon zichzelf durft te zijn. Zo is er Parijse toeristengids Camille (Jaoui), die haar depressie niet onderkent en daarom fysieke problemen krijgt. Via Camille leren we nog vijf hoofdkarakters kennen, die met elkaar in contact staan en allen op de een of andere wijze te maken hebben met onroerend goed. Ondanks volhardende ontkenningen draait hun wereld eigenlijk om de liefde. Dat is `altijd hetzelfde liedje´ (titelvertaling), maar onder regie van Resnais nooit saai. (IdH/VPRO Gids)