Dat lukte en betekende het begin van het Mahjouba Project. Een elektrische scooter waarvan het vierde prototype, de Mahjouba IV, nu in Microlab staat – het eerste werd cadeau gedaan aan koning Mohammed VI voor diens verjaardag. Mahjouba staat voor een bruikbaar kunstwerk dat een vuist maakt tegen massaproductie en een lans breekt voor lokale ambacht en het behoud van de culturele identiteit van een gemeenschap.
En zo komt het dat je zit op een zadel van geitenhuid, de behuizing is gemaakt van kunstig bewerkt koper en vernikkeld zilver, de voorkant van mahoniehout en bone inlay – een eeuwenoude decoratieve techniek waarbij met de hand gesneden stukjes bot worden ingebed in het oppervlak van een object. Voor zesduizend euro is -ie van jou. Geen zesduizend euro? Het idee is de scooter uiteindelijk voor tweeduizend te kunnen verkopen, om het voertuig zo toegankelijk mogelijk te maken voor de artisans zelf.
Living coffin
Wie het brutalistische Microlab binnenwandelt ziet het meteen: een mini-bos compleet met bospaadjes van houtsnippers die navigeren naar drie vreemde, witte voorwerpen. U ziet: twee doodskisten en een urn. Morbide, zou je denken, maar niets is minder waar: deze doodskisten zijn levend. Dat klinkt tegenstrijdiger dan het is. De kisten zijn volledig gemaakt van mycelium (lees: het ondergrondse wortelnetwerk van paddenstoelen) en geupcyclede hennepvezels. Mycelium blijkt een krachtpatser en allemansvriend. Niet alleen groeit mycelium als een malle, ze absorbeert CO2, reinigt de bodem en 92 procent van de planten werkt ermee samen – tel uit je biodiversiteitswinst.
Wat maker Bob Hendrikx betreft dus geen houten doodskisten meer, met alle bomenkap, vervuilende transporten, en bodemonvriendelijke materialen van dien. In plaats daarvan een doodskist die binnen 45 dagen volledig opgaat in de bodem. De bodem verrijkt, zelfs. Al vijfhonderd mensen kozen voor de levende doodskist als laatste rustplaats. Niet de minsten trouwens. Onder hen onder anderen fotograaf Erwin Olaf, die niet alleen koos voor een kist van mycelium maar ook om er met niets om het lijf en op een bedje van mos ingelegd te worden bij wijze van laatste eerbetoon aan de natuur en bijdrage aan een groenere, duurzamere wereld.
Goed, de levende doodskisten van Loop Biotech dus. Komt dat zien, en aaien, want mycelium blijkt ook nog ’ns verrassend zacht.
