Onze gids Omar groeide op in Algerije en woont hier pas vijf jaar. Met z'n baard, jeans en sportschoenen ziet hij eruit als een doorsnee Parijse hipster. Hij studeert voor ziekenhuisimam en praat even lijzig als een EO-dominee. Maar hij kan overal om lachen. Grinnikend laat hij de salon de coiffure mixte zien, baarden vijf euro. Zelfde prijs voor sjiieten en soennieten.
Voor de deur van de nieuwe supermarkt, die na drie maanden weer gesloten werd vanwege 'veiligheidsproblemen'; staat een armoedige struik. Witgespoten, voor de kerstsfeer. Zie je wel dat het hier geen Afghanistan is, roept Omar.
Hoe gekleurd en bevooroordeeld ook mijn blik is, blijkt wel bij koffiehuis Jad. Net als onze cameraman lees ik eerst Salon Jihad. Gezellig met een kopje thee erbij. De Algerijnse student vindt ook dit hilarisch.
De buurt is helemaal op de schop gegaan na de rellen van 2005. Niet alleen om de leefomgeving van de bewoners te verbeteren maar juist ook om er de ordetroepen vrij baan te geven. Voorheen leek het wel een fort: een hoog plein omringd door ommegangen met ontelbare vluchtroutes naar de onderliggende parkeergarages.
Ironisch genoeg heet het plein Commune de Paris. Verwijzend naar de opstand van Parijse arbeiders in 1871 na het debacle van de Frans-Pruisische oorlog. De rode revolutionairen uitten hun woede op de grote monumenten van het nieuwe chique Parijs van Hausman. Ze staken het Louvre, het Tuileriënpaleis en het stadhuis in de hens. Alleen het beroemde museum kon gered worden.
De Franse troepen trokken de stad in en de communards trokken zich terug in het arme oosten van de stad. Wijken die nauwelijks waren opgeknapt door Hausmann en vooral geen boulevards kenden. Achter een kanaal. Een groot probleem voor de troepen die in een bloederige straatguerrilla terecht kwamen. Dat losten ze op door alles en iedereen neer te maaien op hun weg: minstens zesduizend doden.
Onmiddellijk erna begonnen werkzaamheden om het kanaal te overkappen en doorgaande wegen toegankelijk maken. Zo bezien staan de relschoppers uit 2005, of opstandelingen zoals ze zichzelf liever noemen, in een grote Franse traditie. En ook stadsvernieuwing die erop volgde.
