Al jaren eet Sanna elke maandag- en donderdagavond bij haar buren Jaap (87) en An (81) Bos. Zonder hun steun - en die van vele anderen - is het halen van de turntop onmogelijk. Gelukkig kookt An de lekkerste Hollandse kostjes voor Sanna. Wij aten een keertje mee.

‘Al sinds ze hier elf jaar geleden kwam wonen is ze kind aan huis,’ vertelt Jaap trots. ‘Ik weet nog hoe springerig ze vroeger al was. Dan lagen wij op de stretcher in de achtertuin en kwam ze bovenop ons springen.’

Het begon toen Sanna een klein hummeltje was, bijna elke dag op en neer reizend naar Amsterdam om te turnen bij Turnz. Vanaf het Noord-Hollandse Oosthuizen - vlakbij Volendam - meer dan een uur met het openbaar vervoer. Op weg naar huis strandde ze dan soms. 'Dan belde ze op: "Japie, ik sta in Purmerend!" Als d’r ouders dan even geen tijd hadden, haalden wij haar op,’ vertelt Jaap.

Zonder mensen zoals Jaap en An is het voor Sanna onmogelijk om de turntop te halen. Ze traint inmiddels dertig uur per week, elke week weer. Dat vraagt nogal wat van je ouders als die ook gewoon werken. ‘Nog steeds ga ik meestal met het openbaar vervoer naar de hal,’ vertelt Sanna. ‘En op dinsdag haalt m’n moeder me op.’ Op donderdagmiddag staat haar opa bij de turnhal voor een ritje terug naar Oosthuizen. Vaste prik.

© Susanne Evers / De beloften

Kleine Sanna bij Jaap en An thuis

Hollandse kost

Als ze daar aankomt, schuift Sanna voor het avondeten aan bij Jaap en An. Elke maandag- en donderdagavond. Zo kan Sanna’s moeder Mirjam gewoon haar pilateslessen geven. An haar maaltijden gaan er wel in bij haar buurmeisje, die dan net drieënhalf uur in de turnhal heeft gestaan. Tijdens het avondeten nemen Jaap, An en Sanna het nieuws van de dag door.

(tekst gaat verder onder de video)

Sanna's lievelingseten

Vanavond eet Alisha (13) ook mee. Ook zij traint bijna elke dag bij Turnz en omdat haar ouders niet bepaald in de buurt wonen, slaapt ze op donderdagavond bij Sanna. Dat scheelt Alisha reistijd – en haar ouders ook. ‘Ik ben nog op zoek naar een gastgezin in Amsterdam,’ vertelt ze.

Wat de pot schaft? ‘Altijd Hollandse kost,’ vertelt An terwijl ze een dampende ovenschotel op tafel zet naast een schaal zelfgemaakte appelmoes. ‘Ik kook met seizoensgroenten. Vandaag eten we selderijsoep en een rodekoolschotel, met aardappels en vlees.’ ‘Lekker An,’ klinkt het vanaf de overkant van de tafel. ‘Da’s Sanna’s lievelings. Nou ja, eigenlijk rode bieten en dan nog een biefstukje erbij,' lacht An. ‘Ik weet inmiddels wel wat ze het liefste eet.’

Elke week moet Sanna voor het turnen op de weegschaal, maar de kostjes van Jaap en An gaan er gewoon in. ‘Maar ik moet wel letten op m’n koolhydraten, dus soms eet ik wat minder aardappelen. “Voor m’n sport” zeg ik dan, en dat begrijpt An dan wel.’

(tekst gaat verder onder de foto's)

© Susanne Evers / De beloften

Aan tafel bij Jaap en An

© Susanne Evers / De beloften

Op het menu vandaag: rodekoolschotel

© Susanne Evers / De beloften

Sanna's turngenootje Alisha eet ook mee

Dit heb je nodig

  • Een pond gehakt (500 gram)
  • Een halve winterrodekool
  • Ongeveer een kilo aardappelen
  • Appel
  • Gehaktkruiden
  • Nootmuskaat
  • Melk
  • Klontje boter
  • Paneermeel
  • Laurierblad
  • Kruidnageltje

Zo maakt An haar rodekoolschotel
‘Eerst braad ik het gehakt met wat gehaktkruiden, dat is voor de onderste laag van de schotel. Daar bovenop komt de rode kool. Die kun je uit een potje halen, maar ik kook het zelf met een laurierblaadje en een kruidnageltje erbij in. Winterkool neem ik nu, die is wat pittiger. Dan leg je de laag rode kool dicht met een laagje geschilde appeltjes, daar wordt het lekker smeuïg van. De laag aardappelpurree die daar bovenop komt, maak ik ook zelf. Daar doe ik dan een beetje melk en wat nootmuskaat doorheen voor de smaak. Natuurlijk kun je die ook uit een pakje halen, maar dat vind ik zelf niet zo lekker. Helemaal bovenop doe ik wat paneermeel en een klontje boter. Daar krijg je zo’n lekker knapperig laagje van. Eet smakelijk!’

'Helemaal bovenop doe ik wat paneermeel en een klontje boter. Daar krijg je zo’n lekker knapperig laagje van. Eet smakelijk!’

An Bos

© Susanne Evers / De beloften

keukentafelgesprekken

Bij Jaap en An aan tafel wordt er over van alles gekletst; van de harde peren van oma (Sanna: 'daar kan je soms ook iemand mee doodgooien') tot ongelukjes op de training. Ondertussen is er een ding altijd hetzelfde bij Jaap en An aan tafel...

webmaster Jaap

Dat Jaap en An zoveel voor Sanna doen mag best bijzonder genoemd worden voor het echtpaar op leeftijd. Naast het rijden en het koken volgen Jaap en An hun buurmeisje op de voet tijdens belangrijke wedstrijden. Dan kruipt Jaap achter de computer. ‘Ik ben ook webmaster van de plaatselijke kerk, dus Sanna online volgen lukt me wel. Ze stuurt dan de livestream door,’ legt Jaap uit. ‘Jaap weet na een wedstrijd soms nog eerder m’n score dan ik,’ lacht Sanna.

Ook aankomend weekend zitten Jaap en An weer in de hoek van hun kamer achter de pc. Dan staat er een belangrijke wedstrijd op Sanna’s programma: een landenwedstrijd tegen België en Roemenië. De wedstrijd is haar laatste mogelijkheid om zich te kunnen kwalificeren voor het WK in Qatar dat op 18 oktober begint. Daarvoor moet ze deze week nog even hard aan de bak in de turnhal.

© Susanne Evers / De beloften

Jaap volgt Sanna op de voet

‘Ik ben ook webmaster van de plaatselijke kerk, dus Sanna online volgen lukt me wel'

turnen op de vloerbedekking

De woonkamer van Jaap en An was vroeger al de perfecte oefenvloer voor Sanna: ‘Onze vloerbedekking was lekker zacht, dan kon je goed nieuwe trucjes uitproberen,’ zegt An. ‘En deze gebruikte ik altijd als balk,’ wijst Sanna naar de houten scheiding tussen het woon- en zitgedeelte.

Jaap en An weten waar Sanna’s turntalent vandaan komt. ‘Van haar moeder, die is ook erg fanatiek.’ ‘En van opa ook hoor,’ denkt Sanna. ‘Die wilde vroeger zo graag winnen met spelletjes, hij speelde altijd vals.’

© Susanne Evers / De beloften

Als de ovenschaal leeg is, verruilt An ‘m voor wat schaaltjes en pakken vanille- en chocoladevla. Zodra het toetje achter de kiezen is, is er nog thee met chocolaatjes toe. Maar die slaat Sanna bijna achteloos over - ze is het wel gewend. Dan pakt An twee fotoalbums uit de la.

‘Vaak kletsen An en Sanna nog wat en ga ik naar de woonkamer,’ vertelt Jaap. En de afwas? Die doet An gewoon met de hand. ‘Af en toe moet ik nog huiswerk maken, maar soms help ik wel mee hoor,’ lacht Sanna. Dan pakt An twee fotoalbums uit de la.

Blader met An mee door Sanna haar fotoalbum:

© Susanne Evers / De beloften

'Wil je nog een chocolaatje?'

© Susanne Evers / De beloften

'Dit was m'n bananenhandstand'

© Susanne Evers / De beloften

'Deze mag je echt niet laten zien'

© Susanne Evers / De beloften

'Kijk An, mooie sokken'

lief kind

Het is inmiddels bijna half tien, tijd om naar haar eigen huis te gaan. ‘Morgen moet ik weer om kwart over zes op. Om acht uur begint m’n training.’ Maandagavond zien Jaap en An hun buurmeisje weer. Dan staat er weer een maaltijd voor haar klaar na de training. En dat elke week. ‘We doen het graag voor d’r hoor,’ zeggen Jaap en An vertederd. ‘En het is ook zo’n lief kind. Ze komt weleens bijna om van de honger, maar chagrijnig is ze nooit.’

© Susanne Evers / De beloften

meer van De beloften

alle artikelen over Sanna

1 items

Onder het kopje 'dossier' vind je alle verhalen over Sanna Veerman.

Dossier