‘In my culture, rain is luck’, probeert Karyna Gomes monter terwijl het water met bakken tegelijk uit de Overijsselse lucht lazert. Een handjevol dappere zielen in kleurige poncho’s is op komen draven voor de openingsact van de tweede dag Afikafestival in Hertme. Het is zondagmiddag, rond een uur of één. En die openingsact is dus de keurig geklede Karyna Gomes uit Guinee-Bissau met haar dito band. Goed geschoren, net bloesje aan, alsof ze zo uit de zondagse kerkdienst het podium van Hertme op zijn gewandeld.
En zo klinkt de muziek ook: keurig gekapt in een vlotte coupe, en best wel netjes. En dus ook een beetje tam. Maar het zou al te lelijk zijn om het optreden daarmee af te doen. Het is per slot van rekening een vroege zondagmiddag, en daar is deze fijne, aangenaam kabbelende en lieve muziek uitstekend geschikt voor. De band houdt de moed erin tijdens de hevige regenval, en alleen al daarom verdienen ze een stickertje achter hun naam. Bovendien klinkt ondertussen de ritmesectie retestrak, er is geen speld tussen te krijgen. Niks kinderachtigs aan. Een man in een net gestreken blauw overhemd speelt kora, een traditioneel tokkelinstrument dat een beetje als een harp klinkt. Het ding heeft een prachtig heldere klank.
Band en publiek moeten een dik halfuur hard werken om weerstand te bieden aan de weerbarstige buien. Maar uiteindelijk wordt al het doorzetten beloond, want de tweede helft van het concert baadt in het zonlicht. Het weertje doet de band zichtbaar en hoorbaar goed. Het tempo gaat omhoog, en het landerige zondagmiddagsfeertje verdwijnt enigszins. Toch blijft de muziek keurig netjes, met hier en daar een zelfs nostalgisch randje. Mijn collega wijst erop dat Guinee-Bissau een Portugese kolonie geweest is, en dat veel landen die onder het Portugese juk hebben geleefd muziek met eenzelfde inslag delen. Deze muziek dus. Met een onmiskenbare groove, maar ook netjes en nostalgisch. Zondagmiddagmuziek voor na de kerk.
Afrika Festival Hertme | 3 juli 2016 | 12.00 uur | TK
