Als het aan improviserend pianist (en Three Trapped Tigers-frontman) Tom Rogerson lag, kon-ie zo op de plaat, de drie kwartier durende impro die hij de eerste dag in de studio met ambient-pionier Brian Eno opnam. Maar daarvoor zit je dus niet bij Eno. Die knipte een stukje van een halve minuut uit de opname en verwerkte het tot het nummer 'An Iken Loop'. Eno stelde Rogerson voorts bloot aan een reeks improvisationele technieken, van het triggeren van externe geluiden via infraroodstralen op zijn pianotoetsen en akkoordenreeksen uit een hoed trekken tot aan het meespelen met elektronisch gegenereerde arpeggio's. Het is niet gek als je dan een 'moeilijk' album verwacht, maar dat is dus geenszins het geval met Finding Shore. Het is minimalistisch, maar toch superdivers, rustgevend, maar zeker niet saai. Het fascinerende zit 'm in de bijzondere klanken die de combinatie Rogerson/Eno oplevert. Want Eno inspireerde niet alleen Rogersons improvisatie, maar drukte uiteraard ook zijn productionele stempel op het geheel. Het resultaat is niet 'zomaar' een piano-album met wat nabewerking, maar een fascinerend huwelijk tussen de rollen van improvisator en producer.