Hoewel er in de voorgaande jaren al meer beroemde DJ’s actief waren op de Amerikaanse radio, zoals Wolfman Jack, Don Cornelius en Dick Clark, wordt DJ Frankie Crocker algemeen beschouwd als een van de eerste echte, zwarte supersterren van het medium in de jaren zeventig.
Frankie Crocker
de eerste zwarte superster DJ
Frankie "Hollywood" Crocker (18 december 1937 - 21 oktober 2000) was een Amerikaanse radio-DJ die ook onder eigen naam platen uitbracht. Zijn bijnaam Hollywood verdiende hij door zijn scherpe gevoel voor show en tactieken voor zelfpromotie. In de vroege jaren zeventig was Moody's Mood For Love een van zijn best beluisterde programma’s. Crocker lanceerde in dit programma de term urban, een etiket voor de eclectische mix van nummers die hij speelde.
Toen het radiostation WBLS-FM 107.5 in New York werd gelanceerd en Frankie een vaste dagelijkse show kreeg, steeg zijn ster al snel. Hij werd een van de boegbeelden van het ‘zwarte station’. Mede door zijn shows veranderde de manier waarop mensen luisterden naar de muziek die op WBLS werd gedraaid. WBLS was het eerste Amerikaanse ‘zwarte’ radio-station dat nieuwe soulmuziek van Engelse artiesten begon te draaien: Soul II Soul, Loose Ends, Five Star, Level 42, Junior, Heaven 17 en Mica Paris, om er een paar te noemen.
Maar ook de vroege producties van Arthur Baker, Blondie, Madonna, Shannon, D Train, Colonel Abrams, Alicia Myers en supermodel Grace Jones braken door op het station. Frankie Crocker koos het disconummer Love Is The Message van MSFB als het officieuze 'volkslied' van WBLS. Andere iconische nummers als Ain’t No Stoppin Us Now door McFadden en Whitehead, of de vroege House-klassieker Set It Off door Strafe, werden regelmatig gespot op de speellijsten van het radiostation. The Magnificent Seven van de Engelse punk-rockgroep The Clash werd een hit in de zwarte gemeenschap, vooral dankzij de airplay. Crocker introduceerde ook het tot dan toe nogal obscure genre Reggae, en de toen nog weinig bekende Jamaicaanse rocker Bob Marley.
Crocker was ook de eerste die volledige mix-sets van bekende dj’s uit het club-circuit op WBLS begon te promoten. Voor de avondvullende dj-sets van Bobby DJ Guttadaro, Walter Gibbons of later John ‘Jellybean’ Benitez hoefde je geen club te bezoeken - WBLS aanzetten was genoeg voor een avondje discodansen.
Wanneer je in het centrum van Manhattan rondliep op een zomerse dag in de late jaren zeventig kon je de show van Frankie uit elke auto, taxi, UPS-truck, of een boombox horen. Door de shows van Frankie Crocker wist je meteen wat de meest recente urban hits waren; de sfeer van de stad werd er mee vereenzelvigd.
Naast zijn werk als radio-jock trad Crocker ook op als de ceremoniemeester van shows in het Apollo Theater in Harlem en was hij een van de eerste VJ’s op VH-1, het kabel-muziekvideokanaal, in aanvulling op de tv-serie Solid Gold en NBC's Friday Night video. Als acteur verscheen Crocker in vijf films, meestal blaxploitation-films als Cleopatra Jones en Darktown Strutters. Zijn populariteit bereikte nog een paar artistieke hoogtepunten toen in 1971 het Turbo platenlabel zijn nummer Ton Of Dynamite uitbracht onder de artiestennaam Frankie [Love Man] Crocker.
©
Frankie Crocker / Eddy de Clercq
Onder zijn eigen naam bracht hij rond 1977 twee disco-albums uit op Casablanca Records: Frankie Crocker’s Heart and Soul Orchestra — The Heart and Soul Orchestra, Love in C Minor, en Disco Suite Symphony No. 1 in Rhythm and Excellence. Geen artistieke hoogvliegers maar wel een krachtig statement dat de ongekende populariteit van Crocker bevestigde.
In 1976 werd hij na een payola-onderzoek veroordeeld voor het liegen over het aannemen van contant geld en drugs. Onder deze druk verliet Crocker WBLS-radio en verhuisde hij naar L.A. De veroordeling werd later vernietigd en hij keerde terug naar New York om er weer bij WBLS radio te gaan maken op het hoogtepunt van het disco-tijdperk in 1979. Hoe populair dan ook, de man bleef verrassen met spectaculaire stunts. Zo reed DJ Crocker op een avond discotheek Studio 54 binnen via de voordeur op een witte hengst. Mr. Hollywood indeed...
©
Frankie Crocker / Eddy de Clercq
Frankie Crocker overleed op zaterdag 21 oktober 2000, nadat eerder alvleesklierkanker werd geconstateerd. Zijn vriend en voormalige baas Bob Law, een programmadirecteur van WWRL, memoreerde hoe Crocker begreep dat radio de levens en de grotestadscultuur van de luisteraars weerspiegelen. 'Hij omvat alle elementen van de stedelijke verfijning,' zei Law in een NY Daily News artikel. 'Hij waardeerde de urban-culture, de hele stedelijke ervaring, en weefde die op een eigenzinnige unieke wijze samen in zijn radio-shows.'
Bron: Wikipedia en eigen archief
