Vanaf 15 november worden er weer talloze documentaires gedraaid uit allerlei landen op het International Documentary Film Festival Amsterdam (IDFA). Met vaak boeiende onderwerpen die de realiteit schrijnend soms hilarisch weergeven. Er is ook altijd een stapel mooie muziekdocu's te zien tijdens het festival of in de collectie van het IDFA online. Hier is een persoonlijke selectie van DJ Eddy de Clercq.
Vijf documentaires waar muziek in zit
een selectie van Eddy de Clercq
Lomax the Songhunter
Alan Lomax is een van de 'godfathers' van veldopnames, waarbij hij de wereld over reisde op zoek naar lang vergeten muziek. Lomax' belangrijkste erfenis bestaat uit het bewaren en uitgeven van opnames van muzikanten uit de folk- en blues-tradities in de Verenigde Staten en Europa. Het is op zijn minst een belangrijke documentaire te noemen.
Charles Bradley: Soul of America
R.I.P. Charles Bradley (5 november 1948 - 23 september 2017). De stem is verdwenen maar de muziek blijft bestaan...
Beats of the Antonov
Dit is een documentaire van buitengewone schoonheid. We zijn er getuige van dat, ondanks de dreiging van dood en vernietiging, mensen doorgaan met het maken van muziek, met zingen en dansen volgens hun oude tradities. Echt heel ontroerend en inspirerend.
A Band Called Death
Lang voor The Ramones of The Sex Pistols speelde deze zwarte band zijn eigen versie van 'white hard rock' in Detroit, Michigan in 1971! A Band Called Death is het verhaal van drie broers die punkmuziek spelen in de tijd dat Johnny Rotten nog in de luiers lag - tegen het heersende geloof dat alle zwarte muziek uit Detroit Motown of soulmuziek was. Een prachtige documentaire over musici die hun idealen of muzikale identiteit nooit opgaven. Zelfs niet toen de band door de muziekindustrie werd geboycot vanwege hun naam.
Keith Richards: Under the Influence
Vanaf mijn jeugd in de sixties was ik een enorme liefhebber van de muziek van The Rolling Stones. Nog steeds houden ze de tradities van zwart Amerika levend met hun eigen visie op blues, rhythm & blues en rock-'n-roll. Bad boy Keith Richards vertelt het verhaal op een persoonlijke, betoverende manier. The devil may care but The Stones are Forever!
