De nominatie van Isaias Afewerki als mogelijke dictator van het jaar 2013 kwam via Twitter binnen. Habtom Yohannes, zelf uit Eritrea gevlucht, stuurde maar liefst 17 berichten om deze achtste kandidatuur te verdedigen en legt in Bureau Buitenland uit waarom deze tiran de titel verdient - beluister het fragment onderaan deze pagina.
Hij werd de eerste president van het onafhankelijk geworden Eritrea en heeft sindsdien wel steeds verkiezingen beloofd, maar die zijn er al ruim 20 jaar niet geweest. Isaias Afewerki blijft in z’n eentje de baas.
Gebroken beloften
Geboren: 2 februari 1946
Functies: president van Eritrea, opperbevelhebber, secretaris van de enige toegestane partij EPLF, voorzitter van de staatsraad en voorzitter van de Nationale Assemblee
Aan de macht sinds: 1991, vanaf 1993 officieel president
De gewapende strijd voor een onafhankelijk Eritrea, dat onderdeel van Ethiopië uitmaakte, heeft dertig jaar geduurd en werd gecompliceerd doordat verschillende verzetsgroepen onderling slaags raakten. Isaias Afewerki was er bijna vanaf het begin bij en zegevierde uiteindelijk als leider van de enige overgebleven beweging. In 1991 was Eritrea de facto onafhankelijk en in 1993 sprak de bevolking zich onder toezicht van de Verenigde Naties in een referendum uit voor de onafhankelijkheid. Afewerki zou vervolgens vier jaar lang de interimregering leiden. In die tijd werd een grondwet geschreven en geratificeerd, maar die is nooit in gebruik genomen. Verkiezingen zijn verschillende keren beloofd, maar zo ver is het ook nog steeds niet gekomen. In 2008 verklaarde hij dat Eritrea over een jaar of dertig, veertig wel weer eens verkiezingen zou houden.
Curriculum Vitae als dictator
Isaias Afewerki staat bekend als een heethoofd en een wrede dictator. Volgens Human Rights Watch zijn willekeurige arrestaties, marteling en dwangarbeid heel gewoon in Eritrea. Het land kent een dienstplicht voor alle mannen, zonder tijdslimiet. Afewerki wordt ervan verdacht in 1998 expres een zinloze oorlog met Ethiopië te zijn begonnen die zeventigduizend levens heeft geëist, misschien omdat hij daarmee vragen over verkiezingen uit de weg kon gaan. In de persvrijheidslijst van Reporters without Borders staat Eritrea steevast op de allerlaatste plaats, net onder Noord-Korea.