Idee
'Ik wilde een verhaal filmen over twee personages, dat erg intiem
zou zijn en zich afspeelde in een afgesloten ruimte. Dat was het uitgangspunt.
Later bedacht ik dat die twee personages een blinde man en een gehandicapte
vrouw moesten zijn. Ik wilde het klein houden, omdat ik er niet van hou te
werken met een grote crew. Dan verlies je het overzicht, en ben je meer met
organiseren bezig dan met regisseren.'
Montagetafel
'Het oud ogende
filmmateriaal dat in de film te zien is, heb ik op 35 mm gedraaid, en afgespeeld
op de monitor van een montagetafel - en dat filmde ik vervolgens met mijn
videocamera. Als je er een dag of tien mee werkt, er in snijdt, nieuwe lassen
maakt, loopt het veel krassen op, waardoor het er vanzelf oud uitziet. Daarom
lijkt het authentiek materiaal uit de jaren zeventig. Het was heel simpel.'
Idolen
'Er zijn heel veel filmmakers die ik bewonder. Ik hou van Kubrick,
Kurosawa, Tarkovski, Bergman, Buñuel. In Brazilië Joaquim Pedro de Andrade, die
mij heeft geholpen toen ik begon. Ik hou van de grandeur van Kubrick, en van het
tempo in zijn films, de lange stiltes, de tijd die hij nam. Tarkovski heeft dat
ook, dat lage tempo. Het eerste shot van Het offer is een minuut of vijf, zes
lang, er gebeurt niets, maar het is fantastisch. Ik had altijd gehoord dat je
economisch moet zijn met film, omdat elke minuut duur is. Ik heb veel
documentaires gemaakt, waarbij we nauwelijks meer materiaal mochten draaien dan
we ook daadwerkelijk gingen gebruiken. Je kon geen fouten maken, moest precies
weten wat je wilde. Toen ik bij Tarkovski zag dat hij zo de tijd nam, vond ik
dat geweldig. Het opende mogelijkheden. Die vrijheid... Als je die eenmaal
ontdekt, zie je meteen meer mogelijkheden.'
Ambities
'Ik zou graag
films willen blijven maken. Maar voor mij is dat niet vanzelfsprekend. Ik
verdien de kost met journalistiek, met schrijven. Ik zou graag alleen maar
willen filmen, maar dat kan niet, ik kan er niet van leven.'
Filmen in
Brazilië en Paraguay
'Ik woon nu in Paraguay. Ik zou wel terug willen naar
Brazilië, waar het klimaat voor filmmakers beter is. Misschien doe ik dat over
een tijdje. Ik vind overigens wel dat de Braziliaanse cinema te commercieel aan
het worden is. Iedereen doet hetzelfde, er zijn geen dissidenten. Terwijl je die
hard nodig hebt. In Paraguay geef ik les in film. Ik vertel mensen daar dat ze
met digitale video met een laag budget een heel behoorlijk niveau kunt halen. Ik
ben daar ook bezig met een project. Maar de filmproductie in Paraguay is nihil
. Er is nog te weinig politiek bewustzijn. Als dat er niet is, is er geen cinema
. Ze hebben hun ogen nog niet geopend.'
O amigo Dunor wordt vertoond op
zaterdag 5 februari, 10.00 uur, Venster 1