Op 17 augustus wordt op Curaçao tot op de dag van vandaag herdacht dat de slaaf Tula daar in 1795 een opstand tegen de Hollandse overheersers begon. En dat terwijl Tula, zo probeert hij in Jeroen Leinders' verfilming van die opstand keer op keer duidelijk te maken, helemaal geen opstand wil! Hij wil alleen met gouverneur De Veer praten omdat hij gehoord heeft dat de Fransen de Hollanders hebben verslagen en de Fransen de slavernij hebben afgeschaft. Waardoor – ipso facto – Tula een vrij man is.

Tula is duidelijk een intelligente man. En rechtvaardig. Als aan het begin van de opstand een Hollandse leraar wordt gedood, straft hij de daarvoor verantwoordelijke opstandelingen. Tula is ook groot en sterk. En heeft een mooie , intelligente vriendin: Speranza.

Kortom: Tula is te mooi om waar te zijn. Hij is een symbool. Zoals de Hollanders ook een symbool zijn. Van alles wat laag, laf en verachtelijk is. Gepersonifieerd in de door wijlen Jeroen Willems gespeelde landeigenaar Van Uytrecht, op wiens plantage Tula zo getergd wordt dat hij wel in opstand moet komen.

Toegegeven, er zijn ook een paar goeie blanken (eigenlijk maar een: mevrouw Lesire, die haar eigen slaaf behandelt als een werknemer en Tula en de opstandelingen onderdak biedt) en een paar slechte zwarten. Maar die voelen als een scenariotruc. Bedacht om kritiek dat de film te zwart-wit zou zijn te ondervangen. Maar waarom toch die jongensboekverdeling in Goed en Kwaad? Alsof er nu nog iemand vóór slavernij zou zijn…?

De muziek van de Brit Guy Farley biedt ook al geen ruimte voor twijfel. Violen zijn drama, piano is romantiek, paukenslagen zijn geweld.

Schrijver/producent/ regisseur Leinders (blank en in zijn jeugd woonde hij op Curaçao) maakte met Tula: The Revolt zijn speelfilmdebuut en neemt de kijker te strak bij de hand. Zo gunt hij ons niet de vrijheid om anders te denken en voelen dan hij. Wat nogal ironisch is bij een film die zo nadrukkelijk over vrijheid gaat.

Omdat het dit jaar precies 150 jaar geleden is dat Nederland in Suriname en op de Nederlandse Antillen de slavernij heeft afgeschaft, wacht ons later dit jaar nóg een film over slavernij: Jean van de Velde's verfilming van Hoe duur was de suiker van de Surinaamse schrijfster Cynthia McLeod. Deze film opent het Nederlands Filmfestival en draait vanaf september in de bioscopen.