Bungelde Tom Cruise voor de vierde Mission Impossible-film nog aan een kabeltje naast de 160e verdieping van de Burj Khalifa wolkenkrabber in Dubai; dit keer flappert hij met een slordige 300 kilometer per uur aan de romp van een opstijgend militair vrachtvliegtuig. Zo spraakmakend zijn de zelfuitgevoerde stunts van de ster inmiddels, dat een korte making of van de vliegtuigstunt de trailer van de film in de publiciteitscampagne verdrong.

Heel eventjes drijft het vijfde deel van de consequent onderhoudende spionage -actieserie de spot met die sensatiezucht, door de camera eerst secondenlang op een vredige, groene weide te laten rusten. Om dan alsnog met de vliegtuigdeur in huis te vallen door te openen met die spectaculaire stunt. 
 
De missie van geheim agent Ethan Hunt komt dit keer van de verkeerde kant. Dat is te danken aan CIA-baas Hunley (een nogal vierkante Alec Baldwin), op wiens verzoek de Impossible Missions Force wordt opgedoekt onder verwijzing naar onvoorziene schade uit het verleden - het opgeblazen Kremlin uit deel IV - en de op louter geluk gebaseerde successen. Een schaduworganisatie genaamd Het Syndicaat vraagt Hunt vervolgens zijn lot te accepteren. Dat wil zeggen: te berusten in zijn vogelvrije status  of nou eindelijk maar eens gewoon het loodje te leggen. Onnodig te vermelden dat Hunt als vanouds verkiest dat lot tot het uiterste te tarten. 


 
Dat levert weer een aantal strak georkestreerde en vaak originele actiesequenties op, met onder andere een enerverende motorachtervolging en een zuurstoftankloze onderwatermissie. Belangrijkste tegenspeelster - naast de vertrouwde teamleden – is Syndicaat-lid Ilsa (Rebecca Ferguson) die Hunt de helpende hand biedt, of hem er juist inluist . Ondanks haar ambigue status levert de verhouding tot Hunt weinig vuurwerk of beklemming op. De plotwendingen hadden met minder uitleg toegekund. 
 
Het maakt deze Onmogelijke Missie tot de degelijkste aflevering van de serie. Want hoewel regisseur èn scenarist van dienst Christopher McQuarrie, die een Oscar won voor zijn scenario van The Ususal Suspects, zich eerder ook al als solide regisseur bewees, mist hij de uitgesproken handtekening van mannen als Brian de Palma (I), John Woo (II) en J.J. Abrams (III). En dus stelt Rogue Nation in z’n tikje schematische uitwerking toch een pietsje teleur.