Bernard Leroux: geluid.
Er zijn 2 films gevonden.

Secret défense

1998 | Mysterie, Familiefilm

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1998. Mysterie van Jacques Rivette. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Jerzy Radziwilowicz, Laure Marsac, Françoise Fabian en Pascal Bonitzer.

Moderne Franse versie van de klassieke Elektra-mythe met Sylvie (Bonnaire) in de hoofdrol. Haar leven is uitermate gestructureerd totdat haar broer Paul (Colin) komt opdagen met een verward verhaal over de vermeende moordenaar van hun vader. Ze besluit zich te wapenen en stort zich zo in een intrigerend verhaal van dood en rampspoed, liefde, vertrouwen en wraak. De controversiële Nouvelle Vague-filmmaker Rivette maakte ooit een 13 uur lange film (Out one, 1971) en heeft een diepe minachting voor filmconventies als continuïteit en plot. In het 'slechts' 170 minuten (in de oorspronkelijke versie) durende Secret défense verstrengelt hij op een intelligente manier het leven van alledag met een raadselachtige vervreemding. De acteurs lijken al improviserend met het meanderende plot mee te deinen. De focus ligt bij de realiteit van het moment zoals Sylvie die beleeft, zonder een ogenblik de aandacht van de kijker te verliezen. (VM/VPRO Gids)

Mia aioniotita kai mia mera

1998 | Drama, Romantiek

Italië​/​​Frankrijk​/​​Griekenland 1998. Drama van Theodoros Angelopoulos. Met o.a. Isabelle Renauld, Bruno Ganz, Achileas Skevis, Alexandra Ladikou en Despina Bebedeli.

Boos was regisseur Angelopoulos toen hij in 1995 niet de Gouden Palm won. Alsof de juryleden beducht waren voor nog een woedeaanval, gaven ze de Griekse meester voor zijn volgende film, ook vaak L'Eternité et un jour genoemd, wél de hoofdprijs. Daarbij bijvoorbeeld Festen, Idioterne en La vita è bella negerend. Niet dat Mia aiwniothta kai mia mera geen schitterend gemaakt, sfeervol en episch werk is, maar je moet wel over buitengewoon veel inlevingsvermogen beschikken om je niet te laten ontmoedigen door de vele deprimerende en intellectualistische aspecten. Het tempo is langzaam glijdend. De acteurs houden zich rustig, de muziek is ingetogen en de camera zoemt dan wel rijdt bij voortduring kalm in. Kalm als de zee waaraan hoofdpersoon Alexander (Ganz) zijn leven lang woonde. Kalm als de herfst, de fase waarin Alexanders leven zich bevindt. Alexander mijmert over vervlogen tijden, maar wordt nog een laatste keer gepassioneerd over het heden en de toekomst, wanneer hij een arm Albanees straatjongetje (Skevis) onder zijn hoede neemt.