Tord Peterson

Echoes from the Dead

Zweden 2013. Thriller van Daniel Alfredson. Met o.a. Lena Endre, Tord Peterson, Thomas W. Gabrielsson, Iggy Malmborg en Felix Engström.

Ø yenstikker

Noorwegen 2002. Thriller van Marius Holst. Met o.a. Maria Bonnevie, Kim Bodnia, Mikael Persbrandt, Tord Peterson en Thomas Skarpjordet.

Den enes dod

Zweden 1980. Misdaad van Stellan Olsson. Met o.a. Jan Waldekranz, Agnetha Ekmanner, Christer Boustedt, Gunnar Ohlund en Roland Hedlund.

Een bankrover, die gepakt wordt, verschijnt in een plaatsje zonder het gestolen geld. Hij zint op wraak, hetgeen zowel tot geweld als tot een onverwachte liefde leidt. Een afgezaagde film. Ook bekend als ONE MAN'S LOSS.

Smekmȧnad

Zweden 1972. Komedie van Claes Lundberg. Met o.a. Lena Lindgren, Christer Enderlin, Lars Hansson, Marvin Yxner en Lena-Pia Bernhardsson.

Carl (Enderlin), een dienstplichtige reageert voor de grap op een huwelijksadvertentie en zet de relatie met Inger (Lindgren) tijdens zijn verlofdagen uit verveling door, tot het ondoordachte huwelijk wordt voltrokken. Op weg van stadhuis naar de woning vallen ze per ongeluk in een gat in de straat en brengen de wittebroodsweken opgesloten in de riolering door waarbij de timide bruid vol haat en dominantie blijkt. Deze bizarre zwarte komedie is te ongenuanceerd misantropisch, maar krijgt een indringende werking bij de scènes van het opgesloten echtpaar. Het scenario is van regisseur Lundberg. Het camerawerk is van John Olsson en de fotografie is opmerkelijk. Mono.

Grisjakten

Zweden 1970. Drama van Jonas Cornell. Met o.a. Hans Alfredson, Keve Hjelm, Ingvar Kjellson, Tord Peterson en Ann-Marie Gyllenspetz.

Een bureaucraat voert een opdracht uit om honderdduizenden wilde zwijnen op Zwedens grootste eiland systematisch te verdelgen met rijdende abattoirs. Hij doet dit zonder de noodzaak van zijn opdracht kritisch te beschouwen hoewel hij privé een vriendelijk en gevoelig mens is en de slachtpartijen zelf niet kan aanzien. De film stelt de tot excessieve wreedheid leidende bureaucratie aan de kaak, waarbinnen niemand zich verantwoordelijk hoeft te voelen, omdat de democratie verantwoordelijk is. Het werd een indringende harde allegorie, waarbij de zwijnejacht al even onthullende nevenscènes kreeg in Buñuel-achtige episodes. Alfredson is beklemmend als de goedmoedige dienstklopper en kreeg sterk tegenspel van Hjelm als de staatssecretaris die zich de schizofrenie van zijn bestaan bewust wordt en zich met de zwijnen gaat vereenzelvigen.