Nicole Colchat

L'instit : Marine et Fabien

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 2000. Drama van Michel Mees. Met o.a. Gérard Klein, Amandine Godechal, Michaël Philpott, Laetitia Reva en David Quertigniez.

Baldi et Tini

België​/​​Frankrijk 1999. Komedie van Michel Mees. Met o.a. Charles Aznavour, Annie Cordy, Laura Martel, Jérémie Covillault en Sekkou Sall.

Un coeur pas comme les autres

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Drama van André Buytaers. Met o.a. Catherine Wilkening, Olivier Marchal, Cécine Winkler, Suzanne Colin en Marc Schreiber.

Pure fiction

België 1998. Drama van Marian Handwerker. Met o.a. Anne Coesens, Michel Kartchevsky, Patrick Goossens, Jacques De Bock en Yves Degen.

Chacun pour soi

België​/​​Frankrijk 1998. Drama van Bruno Bontzolakis. Met o.a. Alexandre Carrière, Nicolas Ducron, Florence Masure, Dominique Baeyens en Manon Gillard.

Un orage immobile

Frankrijk​/​​België 1995. Historische film van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Robin Renucci, Laura Morante, Christopher Thompson, Anaïs Jeanneret en Claudine Auger.

Rond 1830 wordt een rustig klein provinciestadje opgeschrikt door de terugkeer uit Engeland van Morante, een jonge weduwe die tijdens de revolutie vluchtte. De gemoederen raken verhit wanneer de jonge vrouw Renucci het hof maakt, die op zijn beurt door Auger, de vrouw van de burgemeester, openlijk wordt versierd. Dan gaat Morante achter Thompson aan, in wie ze een dichterlijke ziel vermoedt. Bakvis-romantiek met schitterende decors en prachtige kostuums, maar met weinig geestdrift. Het scenario van Robert Valey naar een roman van Françoise Sagan sleurt zich met moeite voort en de acteurs raken niet geïnspireerd. Zelfs een stille storm zou een welkome afwisseling geweest zijn. Leuke verpakking zonder inhoud, mooi in beeld gebracht door Roland Dantigny.

La fête des pères

Zwitserland​/​​België​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Claude Rich, Dominique Labourier, Laure Duthileul, Henri Garcin en Pascal Elso.

De Franse schrijver Louis Galissier (Rich) moet in Duitstalig Zwitserland een lezing houden. Het is niet de eerste keer en Louis weet wat hem te wachten staat. Voor hem is het een ritueel. Maar ditmaal vergist hij zich, want niets verloopt zoals gebruikelijk. Een toevallige ontmoeting met Nicole (Duthileul), een vroegere liefde, doet zijn plannen in het honderd lopen. Het thema of óók schrijvers goede vaders kunnen zijn wordt in de waagschaal gelegd door Nicole, die Louis met zijn neus op de feiten drukt: hij heeft nooit tijd voor haar en haar kind willen maken. Dit klinkt goed en plausibel, maar het is daarom nog geen goede film. Verhaeghe slaat de plank mis: de personages werden te weinig gemotiveerd en missen diepgang. Dit laatste ligt aan het scenario van regisseur Verhaeghe, dat hij samen samen met Jean-Marc Roberts schreef naar de roman van François Nourissier. Het camerawerk is van Roland Dantigny.

Nuit et jour

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1991. Drama van Chantal Akerman. Met o.a. Guilaine Londez, Thomas Langmann, François Négret, Nicole Colchat en Pierre Laroche.

Beiden - nieuw in Parijs - hebben elkaar gevonden; ze hebben genoeg aan de liefde: sensuele Londez en haar vrijer taxichauffeur Langmann. Op een dag neemt Langmann collega Négret mee. Hij werkt overdag en palmt haar langzaam maar zeker in - en zij hem. Ze meent dat de perfecte liefde met beide minnaars mogelijk is, totdat Langmann wantrouwig wordt en zijn recht van de eerste opeist. Een origineel portret van een driehoeksverhouding dat het moet hebben van de sterke dialoog, maar het gebrek aan actie wreekt zich evenwel tegen het einde van de film, al speelt Londez de sterretjes van de hemel. Scenario van Akerman en Pascal Bonitzer naar een idee van Michel Vandestien. De fraaie fotografie is van een heel team: Jean- Claude Neckelbrouck, Pierre Gordower, Bernard Delville en Oliver Dessalles. Voor een deel gefinancierd met geld van de Europese Gemeenschap en participatie van abonnee-tv Canal Plus en de Belgische zender RTBF.

Du sel sur la peau

Canada​/​​België​/​​Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Marie Degesves. Met o.a. Richard Bohringer, Catherine Frot, Michel Galabru, Isabelle Glorie en Nicole Colchat.

Hoe een ten gevolge van tal van mislukte relaties met vrouwen een teleurgestelde veertiger besluit het zonder hartstocht te doen en zich geheel te wijden aan zijn vioolhobby. Doch een ongehuwde moeder van dertig jaar breekt door de blokkade heen, waaraan de moeder van de vrijgezel, die zelf bezeten is van astrologie, medeplichtig is. Met andere woorden, het zijn eigenlijk twee thema's. Daarnaast was deze film beter af geweest met een minder slappe en losse regie, een degelijk opgebouwd scenario en vooral minder stompzinnige dialogen. Slechts het vakmanschap van de Franse acteurs redt deze onderneming van een algehele ondergang.

Na de liefde

België 1983. Drama van Jaak Boon. Met o.a. Raymond van het Groenewoud, Frank Aendenboom, Nicole Colchat en Guusje van Tilborgh.

De hoofdpersoon is een verbitterde dwarsligger van rijke komaf, die behoort tot de generatie van mei'68. De cineast poogt humor en cynisme te paren aan de tekening van een psychologisch portret. Hij krijgt zijn film echter niet van de grond, zowel aan het scenario, als aan de beeldregie en de vertolking mankeert nogal wat. Van het Groenewoud is in zijn vertolking van het voornaamste personage aarzelend en niet overtuigend.

La mésaventure

België 1980. Misdaad van Freddy Charles. Met o.a. Jean-Paul Dermont, Idwig Stephane, Sylvie Milhaud, Nicole Colchat en Jean-Marie Deblin.

Of hoe een respectabele verzekeraar die het zakelijk goed gaat, ervan wordt beschuldigd een meisje verkracht te hebben, nadat hij een op het grasveld achtergelaten fiets had gebruikt. Klassiek politiethema, overduidelijk met weinig geld en op een vrij onbeholpen, bijna amateuristische wijze opgenomen. De acteurs, die nauwelijks werden begeleid, proberen er nog het beste van te maken. Maar dat is tevergeefs.

L'homme au petit chien

België 1978. Misdaad van Jean-Marie Degesves. Met o.a. Gilles Segal, Ann Petersen, Martine Regnier, Maria Dolores Aixandri en Jean-Paul Dermont.

Een bewerking die dicht bij een roman van Simenon ((stellig de reddende engel voor scenario-schrijvers zonder inspiratie!) blijft, waarin een vervallen man het middelpunt vormt. Een intimistische film met een bitter accent, behorend bij dit mislukte leven. Zorgvuldig, maar in een nauwelijks persoonlijke filmstijl geregisseerd. Segal in een zeer overtuigende hoofdrol, domineert het spel.

Métro Luxembourg

België 1975. Drama van Teff Erhat. Met o.a. Guy Barbier, Nicole Colchat, Liliane Becker, Jean-Paul Dermont en Marcel Josz.

Een verfilming van Jill Hyem van zijn eigen roman A Shape like Piccadilly, verplaatst naar genoemd metrostation, waar de vreemde houding van een jongeman een jonge bibliothecaresse intrigeert. Ze komt erachter dat hij kan lezen noch schrijven en, uiteraard, neemt zij deze taak op zich. Of deze romancier is een slechte bewerker of wel zijn boek stelt niets voor of - en dat is meer waarschijnlijk - het leuke gaat eraf na het oversteken van het Kanaal. Hoe dan ook, de verveling slaat gauw toe door het gebrek aan tempo en ideeën aangaande de regie. De acteurs hebben gewoon pech en kunnen er verder ook niets aan doen.

Les yeux doux

België 1975. Drama van Teff Erhat. Met o.a. Danièle Denie, Frédéric Latin, Jean-Paul Dermont, Nicole Colchat en Jacqueline Bir.

Suzanne is sinds haar geboorte blind. Na een hoornvliestransplantatie te hebben ondergaan, kan ze weer zien. Pas dan beseft ze hoeveel ze nog moet leren. Mooi thema, vernuftig en gevoelig gebracht door de regisseur, maar verknald door zijn hoofdrolspeelster, Denie. Met haar te dik aangezette, moeizame en onnatuurlijke spel trekt zij ook nog eens onophoudelijk alle aandacht naar zich toe. Jammer.