Kaj Chydenius: muziek.
Er zijn 3 films gevonden.

Herr Puntila och hans drang

1980 | Drama

Zweden 1980. Drama van Ralf Langbacka. Met o.a. Lasse Poysti, Pekka Saijonmaa, Arja Laiho, Martin Kurten en Elina Salo.

De landeigenaar Puntila vertoont veel overeenkomst met Dr. Jekyll en Mr. Hyde; hij is een aardige man als hij dronken is, maar een tiran als hij nuchter is. De film is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Bertolt Brecht, dat in 1955 in Oostenrijk verfilmd werd onder de titel HERR PUNTILA UND SEIN KNECHT MATTI. USA-titel: MATTI/MR. PUNTILA AND HIS SERVANT.

Bomsalva!

1978 | Drama, Thriller

Zweden 1978. Drama van Lars Molin. Met o.a. Lars Hjelt, Annika Lundgren, Gunnel Lindblom, Folke Asplund en Bo Brundin.

Voor een hydro-elektrisch bouwproject moet een tunnel worden opgeblazen; hierbij maakt de te vroege explosie van een dynamietlading drie slachtoffers onder de arbeiders. Na de paniek en discussies over de schuldvraag dient zich een nog urgenter probleem aan: wie durft de tunnel in om het nog niet geëxplodeerde dynamiet te verwijderen? De regisseur heeft zelf in het bouwvak en met explosieven gewerkt voor hij schrijver werd. De verfilming van zijn eigen roman krijgt daardoor een authenticiteit en een zeggingskracht die dit debuut uit tillen boven de beginnersonhandigheden.

Tvärbalk

1967 | Drama

Zweden 1967. Drama van Jörn Donner. Met o.a. Ulf Palme, Gunnel Broström, Harriet Andersson, Ernst-Hugo Järegård en Brita Oberg.

De komst van een joods-Hongaarse vluchtelinge in het gezin van een Zweedse ambtenaar van middelbare leeftijd brengt diens onvrede met tragische gevolgen aan het oppervlak. De emotieloze afrekening met Zweedse afkeer van vreemdelingen (overigens is de regisseur van Finse afkomst) krijgt in de bijna mechanisch zorgvuldige vormgeving geen dramatische adem, zodat (positieve of negatieve) belangstelling voor het lot van de personages geen kans krijgt. Het vermoeden dat de jodin veel interessanter is dan de crisis in het redelijk goede leven van haar gastgevers wordt tot de slotscènes niet gehonoreerd. Andersson blijft ook filmisch een te marginaal personage.