Jean-Claude Guiguet

Les passagers

Frankrijk 1999. Drama van Jean-Claude Guiguet. Met o.a. Fabienne Babe, Philippe Garziano, Bruno Putzulu, Stéphane Rideau en Gwenaëlle Simon.

L' Archipel des amours

Frankrijk 1982. Drama van Paul Vecchiali, Jacques Frenais, Gérard Frot-Coutaz, Michel Delahaye en Jean-Claude Guiguet. Met o.a. Jean-Christophe Bouvet, Jean-Claude Drouot, Françoise Fabian, Christine Fersen en Dénise Gence.

Deze episodenfilm, een manifestatie van een collectief rond Vecchiali van in de bioscoopmarge opererende acteurs als een demonstratie van eensgezindheid, schiet zijn doel voorbij omdat de formule juist de verschillen in kwaliteit en talent benadrukt. Lang niet elke filmer heeft de vereiste puntigheid voor dit korte bestek, hoewel de bijdrage van Frot-Coutaz een scenaristisch meesterstukje is met een reeks van parallel-intriges in een beperkt aantal minuten. De geestigste sketch is die van Davila, nota bene over de besmettelijkheid van platjes. Treilhous episode over een keutelig-ruziënd oud echtpaar tegen de absurde achtergrond van winters Lourdes met alle verwijzingen naar bedevaart-toerisme en -commercie viel als afzonderlijke film in diverse prijzen. De belangeloze medewerking van prominente toneel-acteurs zorgt soms voor andere boeiende momenten.

Les Belles manières

Frankrijk 1978. Drama van Jean-Claude Guiguet. Met o.a. Hélène Surgère, Emmanuel Lemoine, Martine Simonet, Hervé Duhamel en Nicolas Silberg.

Arbeidersjongen wordt bediende in huis van rijke vrouw en moet haar zoon verzorgen die zijn moeder weigert te zien. In kalm en comfortabel bestaan wordt werkgeefster voor jongen een tweede moeder of object voor romantischer gevoelens, tot hij tijdens haar afwezigheid woning in brand steekt. Broze film wordt bepaald door contrast tussen gesloten impulsiviteit van niet-acteur Lemoine en elegante gekunsteldheid van Surgère. Regie van andere spelers is zwak en scenario ontspoort tegen het einde, maar niettemin interessant debuut.

Le théâtre des matières

Frankrijk 1977. Experimenteel van Jean-Claude Biette. Met o.a. Sonia Saviange, Howard Vernon, Philippe Chemin, Martine Simonet en Brigitte Jacques.

Het thema is niet van belang en gemakkelijk in twee zinnen samen te vatten: de tegenspoed van een voormalig harpiste die toneelspeelster wil worden. Na desillusie op desillusie keert zij terug naar haar harp. Het enige dat telt is de filmstijl, die de minimalistische schoonheidsleer in zijn waarde herstelt. Het woord voert van begin tot eind de boventoon en het geheel doet enigszins denken aan Marguerite Duras. Een calvinistische mise- en-scène met kale en lege decors, waarin besluiteloze figuren heen en weer rennen en zich allerlei onbeduidende verwikkelingen voordoen. Biette valt in geen enkele categorie onder te brengen.