Robert Mazoyer

Un homme...

Frankrijk 1997. Komedie van Robert Mazoyer. Met o.a. Etienne Chicot, Catherine Frot, Anaïs Jeanneret, Roger Mirmont en Jean-Pierre Darroussin.

Un homme

Frankrijk 1997. Robert Mazoyer. Met o.a. Anaïs Jeanneret, Catherine Frot en Etienne Chicot.

Jeanne

Tsjechoslowakije​/​​Frankrijk 1994. Drama van Robert Mazoyer. Met o.a. Nicole Garcia, Brigitte Roüan, Agathe De La Fontaine, Guillaume Canet en Annie Girardot.

Jeanne (Garcia) is een ge[KA3]emancipeerde vrouw. Overdag is ze hartchirurg. `s Nachts neemt ze mannen in haar armen - zonder liefde, zonder emotie. Ze neemt en geeft niets terug, vrij en ongebonden als ze is. Op een dag heeft ze echter oogcontact met een adolescent in het ziekenhuis. De jongen, Mathieu (Canet), wordt smoorverliefd op haar. Jeanne wordt overvallen door panische angst. Ze is zo bang om hem te beledigen, dat ze kwetsbaar wordt, maar het is al te laat. Het portret van een onafhankelijke vrouw die weigert zich te binden. Uitstekend gespeeld door Garcia, lijdt de film echter onder een oppervlakkig scenario van Odile Barski gebaseerd op de roman van Nicole Avril. Michael Epp stond achter de camera.

Nach langer Zeit

Canada​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1993. Familiefilm van Robert Mazoyer. Met o.a. Maria Schell, Jacques Godin, Stéphane Bierry, Vanessa Wagner en Caspar Salmon.

Wanneer kloosterzuster Schell hoort dat haar neef en diens vrouw verongelukt zijn, besluit ze van Canada naar Frankrijk te vertrekken om te zorgen voor hun drie achtergebleven kinderen. Tot ieders verbazing is ook Godin aanwezig op de begrafenis van zijn zoon en schoondochter, ook al is het geen geheim dat ze elkaar niet konden luchten of zien. Maar door de vijandige houding van de oudste zoon, de tweeëntwintig-jarige Bierry, loopt elke poging tot toenadering op niets uit. Familiekroniek met de non Schell als middelpunt van het gebeuren. Zoals te verwachten, gebeurt er heel wat met de familieeden: ze verspelen hun boerderij, maar winnen die weer terug; Bierry wordt van moord beschuldigd, maar wordt op het laatste moment toch weer vrijgesproken; kinderen worden ziek, enz. Reden genoeg om de zakdoek in de buurt te houden. Deze internationale soap, gemaakt door Jacques Espagne, is gebaseerd op een roman van Jean-Pierre Jaubert. De mooie plaatjes werden geschoten door Serge Ladouceur, Eric Fauchère en Paul Gravel. Oorspronkelijk uitgezonden in vier delen.

La cavalière

Italië​/​​Frankrijk 1992. Drama van Philippe Monnier. Met o.a. Ilaria Borrelli, Jean-Pierre Bouvier, Daniela Poggi, Bruno Dvoldère en Simone Valère.

In de Zuidfranse Camargue is de jonge Borrelli al een tijdje verliefd op Bouvier, de eigenaar van een landgoed waar wijn wordt verbouwd en stieren worden gefokt. Bouvier is getrouwd met Poggi, maar sinds hun enige kind is gestorven, heeft hun relatie niet veel betekenis meer. Poggi, die voor de geldzaken van het bedrijf zorgt, houdt er een minnaar op na. Bouvier komt dat te weten, en Poggi besluit elders te gaan wonen. Het duurt niet lang voor haar plaats op het landgoed en in het bed wordt ingenomen door Borrelli. Die blaast het bedrijfje, dat zieltoogde, nieuw leven in. Maar het noodlot slaat weer toe: Bouvier wordt door een stier aangevallen en sterft. Zijn echtgenote Poggi erft alles, komt terug en verjaagt Borrelli. Borrelli dwaalt van de ene miezerige klus naar de andere, tot ze in bescherming wordt genomen door renpaardenfokker Giraud, die van haar niet alleen een top-jockey maakt maar ook zijn minnares. Intussen loopt er veel mis op het landgoed van Poggi, dat ten slotte zal worden opgekocht door, jawel, Borrelli. Of: de wraak van de lekkere amazone. Onvoorstelbaar voorspelbare melodramatische toestanden. Een dure produktie, professioneel gemaakt maar inhoudelijk een dieptepunt: gebakken lucht met een mooi strikje eromheen. Scenario van Robert Mazoyer.

Maria des Eaux-Vives

Canada​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1991. Drama van Robert Mazoyer. Met o.a. Maria Schell, Victor Lanoux, Andréa Ferréol, Jacques Godin en Stéphane Bierry.

Vierdelige dramatische miniserie met Schell die al 38 jaar als non in een klooster van Montreal verblijft. Wanneer een drama haar familie treft verlaat zij het klooster. Haar neef en diens vrouw verongelukken in Parijs in een auto-ongeval en laten drie kinderen na. Schell vestigt zich in het familiedomein van Eaux- Vives en laat er de rust weerkeren. Haar broer Godin weigert echter opnieuw contact met haar op te nemen. De oudste van de drie kinderen, Bierry, probeert in de voetsporen te treden van zijn overleden vader (Gendron) en grootvader (Godin), die beiden autoritaire bosbeheerders waren. Maar hij vreest vooral zijn ego[KA3]istische opa, die zijn zoon en de zijnen zwaar heeft doen lijden. Finaal beseft Zuster Schell dat haar familie meer gebaat is met haar liefde dan met haar gebeden. In Qu[KA1]ebec zoekt zij Godin op en smeekt hem Eaux-Vives financieel te redden. Godin stemt erin toe en Schell keert naar Frankrijk terug en zal er haar taak als moeder en grootmoeder voortzetten. Melodramatische toestanden alom waarin 65-jarige Schell nog eens aan haar trekken komt. Tranerig scenario (en dialogen) van Jacques Espagne. De muziek is van Jacques Loussier.

Mon dernier rêve sera pour vous

Frankrijk​/​​België 1989. Historische film van Robert Mazoyer. Met o.a. Francis Huster, Ludmila Mikaël, Agnès Soral, Márcia Breia en Cyrielle Claire.

In deze miniserie over de schrijver Chateaubriand is elk van de zes afleveringen gewijd aan een van de vrouwen die een belangrijke rol in zijn leven speelden. Colas als zijn eerste liefde. Mikael als Pauline de Beaumont die hem aanzet Le génie du Christianisme te schrijven. Soral als zijn minnares Natalie de Noailles. Claire als Juliette Récamier die meer van de idee van de liefde hield dan van de liefde zelf. Stordy als Cordelia de Castellane, tijdens zijn ministerschap van buitenlandse zaken en tenslotte Zabou als de 25-jarige Hortense Allart toen hij zestig was. Huster zet briljant deze hoogmoedige en zichzelf bewierokende schrijver neer.

Les poneys sauvages: Terres brûlantes

Frankrijk 1989. Avonturenfilm van Robert Mazoyer. Met o.a. Jacques Weber, Michel Duchaussoy, Yves Beneyton, Jean-François Balmer en Florence Haziot.

Derde deel uit de serie naar de roman van Michel D[KA1]eon, die samen met de regisseur het scenario schreef. Georges (Weber) is voor een opdracht in Barcelona. Na een avontuurtje met een jonge liftster keert hij naar Parijs terug, waar zijn zeventien- jarige zoon Daniel (Furic) woont. Nu wil zijn baas hem naar Algerije sturen, en Daniel krijgt het voor elkaar dat zijn vader hem meeneemt. Als we niet te veel aandacht besteden aan het eerste, nogal overbodige deel van de film en de ogen sluiten voor het onwaarschijnlijke (of onbezonnen) plan met een jongen van die leeftijd naar een land in oorlog af te reizen, zien we een compacte en degelijke regie, overtuigende personages en een opmerkelijke reconstructie van het Algerije van die tijd, met propaganda van het Franse geheime leger, enz... Tamelijk

Les poneys sauvages 2 - Sarah

Frankrijk 1989. Komedie van Robert Mazoyer. Met o.a. Jacques Weber, Michel Duchaussoy, Yves Beneyton, Florence Haziot en Jean-François Balmer.

Tweede deel van het fresco LES PONEYS SAUVAGES van Michel Déon. Het verhaal speelt zich af in Frankrijk in de periode van 1945 tot 1954. Sarah verkiest weer de vrijheid na het leven te hebben geschonken aan een kind. Michel Mezières vindt haar terug in Parijs waar zij een nieuw bestaan heeft opgebouwd. De film is niet zo'n staaltje van meesterschap als het boek, maar deze bewerking loopt goed en het spel is overtuigend. Een vervolg op LES PONEYS SAUVAGES 1 - LES COMBATTANTS DE L'OMBRE.

Les Poneys sauvages 3 - Terres violentes

Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Robert Mazoyer. Met o.a. Jacques Weber, Yves Beneyton, Nathalie Juvet, Hervé Furic en Michel Duchaussoy.

Met 'terres violentes' wordt de grond aan het eind van de Algerijnse oorlog bedoeld. Georges is daar op reportage. Geloofwaardige personages in een knap gemaakte, pretentieloze film, waarbij de romanticus volop aan zijn trekken kan komen.

Les Poneys Sauvages 1 - Les combattants de l'Ombre

Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Robert Mazoyer. Met o.a. Jacques Weber, Yves Beneyton, Marc Delsaert, Florence Haziot en Michel Duchaussoy.

Vier studenten (twee uit Frankrijk en twee uit Engeland) zweren in 1938 tijdens hun studie in Cambridge dat ze elkaar hun hele leven zullen blijven steunen. Dan breekt de oorlog uit. Een bewerking van Michel Déon en Michel Legris van de roman- cyclus Les combattants de l'ombre geschreven door eerstgenoemde. Deze tv-film is erg ambitieus van opzet maar lijdt aan een gebrek aan financiële middelen in de oorlogsscènes. De acteurs laten echter overtuigend spel zien. Prima muziek.

Au plaisir de Dieu : Les frères ennemis

Frankrijk 1989. Drama van Robert Mazoyer. Met o.a. Jacques Dumesnil, France Lambiotte, Fernand Kindt, Edgar Givry en Lucien Barjon.

Vierde aflevering naar een succesvolle roman van Jean d`Ormesson over het leven van een dynastie van landjonkers in de eerste helft van de 20e eeuw, met als centrale figuur Sosth[KA2]ene. Deze keer komt Sosth[KA2]ene (Dumesnil) in botsing met zijn zoon Claude (Givry), die van het priesterschap afziet, en hij lijdt eronder dat zijn kleinkinderen hoe langer hoe minder op het kasteel komen. Een familiegeschiedenis met de gebruikelijke verwikkelingen. Aardige decors en kostuums. Nostalgische, soms bittere toon, en een generatie en milieu die allang door de gebeurtenissen en veranderde zeden en gewoonten zijn ingehaald. Futloze regie: eerder reconstructie dan herschepping. Goede acteurs.

Au plaisir de Dieu : Le vent du soir

Frankrijk 1989. Drama van Robert Mazoyer. Met o.a. Jacques Dumesnil, Paul Barge, Lucien Barjon, Luciano Bartoli en France Lambiotte.

In 1946 viert de familie op het kasteel van Plessis de negentigste verjaardag van Sosth[KA2]ene (Dumesnil). De sfeer is vrolijk maar ook melancholiek, want er vallen oorlogsslachtoffers te betreuren en sommigen zijn vertrokken, zoals Anne-Marie, die actrice in de V.S. is geworden. De sfeer is goed weergegeven, maar het geheel is verschrikkelijk statisch, en de erg ouderwets aandoende dialogen overheersen. Gelukkig is dit het laatste deel van de serie. Op het nippertje

Au plaisir de Dieu : La déchirure

Frankrijk 1989. Drama van Robert Mazoyer. Met o.a. Jacques Dumesnil, France Lambiotte, Paul Barge, Lucien Barjon en Luciano Bartoli.

Bewerking van de roman van Jean d`Ormesson. Het is 1939 en Sosth[KA2]ene (Dumesnil), het familie-opperhoofd, wordt ouder. Anne-Marie (Landry) wordt verliefd op een getrouwde man maar haar familie, katholieke adel, verzet zich daartegen. Zo liggen de zaken op het moment dat de mobilisatie de gezinnen uit elkaar komt rukken. De mannen gaan in het leger. Een symbolische titel en soms dito (en zware) regie. Ondanks goede acteurs zit er geen schot in deze serie, en dat is mede te wijten aan het werk van de succesvolle en vakkundige schrijver, die nauwelijks veroudert omdat hij steeds hetzelfde tijdperk beschrijft.

Au plaisir de Dieu

Frankrijk 1989. Romantiek van Robert Mazoyer. Met o.a. Jacques Dumesnil, France Lambiotte, Denise Bailly, Lucien Barjon en Pino Colizzi.

Feuilleton naar een roman van Jean d`Ormesson over het leven dat een landjonkerfamilie, de familie Plessis-Vaudreuil, in 1906 in haar kasteel leidt. We volgen de oninteressante lotgevallen van de vader, die naar de lieflijke voornaam Sosth[KA2]ene luistert, en zijn vier zonen, zijn twee schoondochters en de rest van de familie. De personages zijn niet erg sympathiek en bovendien zo conservatief en reactionair dat ze elk jaar tijdens een mis in de kapel van het kasteel de dood van Lodewijk XVI herdenken! Laten we hopen dat het boek meer op de kous heeft dan deze fraai verpakte (jachtscènes, enz...), maar holle kroniek. De acteurs voelen zich niet op hun gemak in hun rollen.

Un château au soleil

Frankrijk 1988. Komedie van Robert Mazoyer. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Anny Duperey, Edwige Feuill ère, Julien Rochefort en Jean-Pierre Lorit.

De markies van Montdeny verkoopt zijn Louis XIV-kasteel, dat hem en zijn familie te gronde dreigt te richten. De gegadigden volgen elkaar op. Een zwakke aanleiding om verscheidene schilderachtige, kleurrijke en contrastrijke figuren neer te zetten. De prachtige opnamen doen de landelijke plekjes goed tot hun recht komen. Didier Decoin schreef het scenario en de dialogen en leverde daarmee een belangrijke bijdrage. Goed acteerwerk.